Silent Shot

Chapter Two

Chapter Two

Naglalakad ako sa pathway ng school palabas dahil tapos na ang klase ko. Nangangamba pa ako na baka inip na si Manong Temyong, ang driver namin. Natagalan kasi ako dahil may tinapos pa akong Gawain.

“Selira.”

Nagulat ako at halos mapatalon dahil biglaang sumulpot si Viggo sa likod ko. And once again, his deep baritone voice that gives me chills felt like I was electrocuted.

“Viggo! Bakit ka nandito saka bakit ka nanggugulat?”

Hindi ako nagamit ng ‘Kuya’ sa kanya dahil… bakit nga ba? Kasi halos lagi akong naiinis sa kanya? Wala, hindi ko feel tumawag ng kuya kay Viggo dahil pakiramdam ko isa siyang kontrabida sa buhay ko.

“I came to pick you up.” Simpleng sabi nito.

“What? Why?” Asan si Mang Temyong?

“Your driver needs to drive Tita Luisa to the airport. I’m free, so tito Albert asked me to fetch you.”

“Bakit? Pasaan si Mommy?”

Nagsimula na akong maglakad, nauna na sa kanya. Naaninag ko agad ang itim nitong BMW na nakapark di kalayuan sa entrance ng school. Agad akong nagtungo doon habang siya naman ay nasa likod ko lang.

“I did not ask.”

Hindi na ako umimik. Hmp! Wala pala akong makukuhang sagot dito e, tawagan ko na nga lang si Mommy mamaya.

Nang makatapat sa kotse nito ay akmang bubuksan ko ang pinto sa likod ng kotse pero napatigil nang ang kamay nito ay pigilan ang kamay ko. I felt goosebumps when our skin touched as he stopped me.

He held my hand gently pero nagulat pa din ako kaya mabilis kong nabawi ang kamay ko. My eyes screwed shut and I bit my lips as I bowed para hindi niya makita ang pagkapahiya ko. Bakit ba biglang-bigla ang pagkakahila ko ng kamay ko? Para tuloy akong ewan.

Hindi ko alam kung bakit tila nakaramdam ako ng kakaiba dahil sa kamay nito na nakahawak sa akin. Basta, kakaiba lang ang naramdaman ko.

Bago pa ako makarecover sa nangyari ay nagsalita na ito.

“Sit up front. I’m not your driver.”

Pagkasabi nito niyon ay binuksan na nito ang pinto sa unahan, sa tabi ng driver’s seat kung saan siya magmamaneho.

“Hindi kita ginagawang driver. Nasanay lang ako.” Palusot ko. Pero sa totoo ay nahihiya akong tumabi dito sa unahan ng kotse. Bakit naman ako mahihiya?

Ewan ko. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.

Mabilis ang t***k ng puso ko at habol ang hininga na pilit kong kino-compose ang sarili habang umiikot si Viggo papunta sa driver’s seat.

Damn. The way he moved was so manly.

Well, bente anyos na ito. Of course, he will be manly, Selira! He is old. Older than you!

Para akong baliw na kinakausap ang sarili ko. Oh God. I’ve gone mad! Bakit ko ba pinakikialaman ang masculinity ng taong ito!

Nananakbo na kami nang magsalita ito.

“Are you hungry? We could stop and eat. Anywhere you like.” Sabi nito na medyo may pause ba bago nasabi ang huling pangungusap.

Nilingon ko siya. Seryoso lang itong nagmamaneho at nakatingin sa kalsada. Hindi ko maiwasang tignan ang braso nito na lumalabas ang biceps sa tuwing nagmamaneobra ng manibela.

“Uh, sa bahay na lang ako kakain.” Sabi ko at iniiwas na ang tingin dito pabalik sa kalsada.

“Okay. Connect your playlist to the stereo if you want some music.”

Ginawa ko naman iyon at nagpatugtog ng mga gusto kong kanta. Mas mainam na ito kaysa tahimik kami pareho sa loob ng sasakyan. Hindi kami nagkakasama na kami lang dalawa at ang awkward pala kapag kami lang!

Lagi kasing marami kami o minsa’y kaming tatlo ni Jacob. This is the first time that I was with him alone.

Hindi ko naman alam ang pwede kong sabihin, lalo namang hindi ako makakapagkwento dahil hindi kami ganoon ka-close ni Viggo.

Maya-maya’y halos hindi ako makahinga. Nagtaka ako. Bakit ganito?

Nahihirapan akong huminga!

My brassiere is killing me! Masyado na kasi itong masikip kaysa sa dati. Hindi naman ako tumataba kaya naiirita ako kung bakit tila nananakal ang bra ko!

Hinawakan ko ang dibdib ko at minasa-masahe ito. Medyo naiibsan kasi ang sakit at hirap sa paghinga dahil sa pagmasahe ko sa dibdib ko.

Patago ko itong ginawa at pasimple para hindi Makita ni Viggo. Baka mamaya kung ano pang isipin nito at-

“What the f**k are you doing?!”

Luck was not on my side.

“Language, Viggo!” Mas nauna ko pang isipin yung mura nya kaysa sa magreact dahil sa nakita niya na ginagawa ko. Damn.

Nagulat ako nang ma-realize ang sitwasyon at agad naestatwa! He saw me!

Lumingon ako dito at nanlalaki ang mga mata nito na nakatingin sa akin. Nasa stoplight pala kami ngayon at nakatigil kaya mapapagmasdan niya ako.

Shit. Nakapikit pa ata ako habang hawak-hawak ang dibdib ko!

Agad akong pinamulahan at inayos ang sarili. Tumikhim ako bago lumingon sa daan. Damn it.

“Uh—”

“Hindi mo dapat ginagawa iyan lalo na at may kasama kang lalaki, Selira! What you’re doing was inappropriate!”

Halos mabingi ako sa sigaw ni Viggo. Gusto kong lumubog sa kinauupuan ko dahil sa kahihiyan! Hindi ko naman sinasadya e! Hindi lang talaga ako makahinga!

“Sorr—” Wait, what? Why should I be sorry? “Teka, I don’t need to apologize! I did nothing wrong! I couldn’t breathe because my bra was killing me! Nasisikipan ako, okay?” padabog kong isinipa ang paa ko. “Why should I even need to explain it to you?”

Padabog akong sumandal at humalukipkip. Compose yourself, Lira. You did nothing wrong!

I heard him ‘tsk’ and continued driving when the green light turned on. Huminga pa ito ng malalim na tila nagpapakalma ng sarili. Bakit ba lagi na lang itong highblood?

“You’re growing up, Selira. Your body is undergoing changes, and that baby bra no longer fits you.”

There is still a tsk tone in his voice. Napairap ako. Eh sa hindi ako makahinga!

“I don’t know that, okay?!”

He tsk-ed once again as he continues driving. Malalalim na ang hinga ko at hindi na mapigilan na mag-init ang mga pisngi sa hiya. Tinatablan din naman ako ng hiya kahit papaano! He just saw me massaging my boobs, for God’s sake! Syempre nahihiya ako at tinatakpan ko lang ng inis iyon!

Napalingon lingon ako sa paligid ko dahil tila nag-iiba ang way na dinaraanan namin. Wait, this is not the way home.

“Saan tayo pupunta?” I asked. Slight panic starts consuming me as I look around to familiarize myself with the place.

“We’re going to buy a proper brassiere for you.”

Agad nanlaki ang mata ko at napa-cross pa ang braso ko sa aking dibdib. “Ha!? Ayoko!”

“This is not open for argument, Selira.”

With that, my breath hitched.