Perrie.
“N-Nay!” Mabilis na napatayo ako nang makita ko siyang nakatayo sa bukana ng aming komedor—hawak ang kurtina na siyang naghihiwalay sa kusina at salas ng aming bahay.
Saglit na tinapunan lang niya ako ng tingin bago sumulyap sa gawi ni Luther na noon ay nakatingin din sa aming ina.
“Mayroon pala tayong bisita,” makahulugang aniya bago nag-iwas ng tingin kay Luther at saka kami tinalikurang lahat.
Nagkaroon ng nakabibinging katahimikan nang umalis ang nanay namin, tanging si Pia lang ang may ganang kumain pagkatapos.
“Is that your mom?” Si Luther ang naunang nagsalita at siyang bumasag ng katahimikan.
Tipid ang ngiti na tumango ako sa kanya bago tumingin kay Patrick na nakatulala na lang sa kinakain niya. Kanina ay maganang-magana siyang kumakain, pero ngayon ay para bang
