Hindi ito isang panaginip, ngunit ganun yung pakiramdam ko. Hindi rin ito totoo, pero parang tunay ang mga nakikita ko. At alam kong hindi sa akin ang pangitaing ito, ngunit ganun din ang pakiramdam ko.
Nakatayo ako sa kweba kung saan kami dati naglalaro ni Aravella. Agad akong nakaramdam ng panghihinayang nang maalala ko ang mga masasayang araw ng kabataan namin. Kung hindi lang sana ako ang tagapagmana ng trono ng Azoedia, hindi sana ganito ang mangyayari sa amin.
"Alexar." May tumawag sa akin at agad akong napalingon sa dumating. May hawak siyang sulo at naaninag ko ang mukha ni Ama.
"Amang Hari," bati ko at lumuhod ako sa harapan niya bilang pagpupugay. Kanina ko pa siya hinihintay.
"Nais kitang batiin sa iyong tagumpay. Ang pagkamatay ng tagapagmana ng trono ng Inggria ang magigin
