เลขาฯหญ้าอ่อน

ตอนที่ 2 : เลขานุการ... ที่ดี

ตอนที่ 2 : เลขานุการ... ที่ดี

เลขานุการ... คืออะไร?

หญิงสาวเฝ้าถามตัวเองตั้งแต่เริ่มเรียนคณะบริหารธุรกิจหลักสูตรอินเตอร์ จนจบการศึกษาด้วยทุนเรียนดีของมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

ด้วยเหตุว่าเธออยากทำงานเป็นเวลา เป็นพนักงานออฟฟิศมีเงินเดือนประจำ มีสวัสดิการพร้อม รวมถึงวันหยุดประจำปี เธอจะมีความสุขกับการนั่งรับโทรศัพท์ แต่งตัวสวย ๆ เดินเฉิดฉายตามหลังผู้บริหารระดับ CEO ทำให้เธอเลือกเป็นเลขานุการ

ณดา สกุลโรจน์ ในวัยยี่สิบห้าปีเริ่มงานมาได้สามเดือนหลังเรียนจบหมาด ๆ ใบปริญญาร้อนจี๋

ย้อนเวลากลับไปเรียนใหม่ได้เธอคงไม่ล้มเลิกความคิดที่จะเรียนสาขานี้ พูดถึงมันก็ไม่ได้แย่แค่ไม่ตรงโจทย์เรื่องเดินสวย! ยังงานยุ่งหัวหมุนได้ทุกวัน

“คุณน้องขาอย่าลืมไข่... เป็นไข่ต้มสุกทุกใบนะ บอสพี่ไม่ทานไข่ยางมะตูม ผักเยอะ ๆ ได้ทุกผัก ทุกเมนูหวานน้อยนะคะ”

เสียงหวานใสบอกผ่านริมฝีปากบางกระจับเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสด อายแชโดว์เฉดน้ำตาลรับเครื่องสำอางอ่อนทำให้เจ้าของวงหน้าหวานงามไม่ฉูดฉาดเปรี้ยวจี๊ดจนเกินไป เสื้อเชิ้ตสีขาวสไตล์พนักงานออฟฟิศเข้ากันกับกระโปรงทรงแคบสีเบจความยาวประเข่า

คงเป็นเพราะหญิงสาวรู้จักแต่งหน้าแต่งตัว รักษาทรวดทรงองเอวให้งามสง่าอยู่เสมอ ไปไหนมาไหนหนุ่มน้อยใหญ่ได้เหลียวคอมองสาวคนงามตั้งแต่หน้าร้าน

“ไข่สุก ทุกอย่างหวานน้อยนะครับ”

“ค่ะคุณน้อง ไม่เอาน้ำตาลเทียมนะคะ แค่หวานน้อย ๆ พอแล้วค่ะ” เธอย้ำอีกรอบ พอพนักงานหนุ่มคีย์ทุกอย่างลงในเครื่องคิดเงิน ตอบรับออเดอร์อาหารพร้อมเดลิเวอรี่ส่งตรงถึงหน้าบ้านลูกค้า บอกว่าพวกเขาจะไม่ลืมรายการเหล่านี้แน่ ณดาจึงยื่นบัตรเครดิตให้ มือจดบันทึกรายจ่ายต่าง ๆ ลงแท็บเล็ตเครื่องเล็ก แยกต่างหากจากค่าใช้จ่ายของบริษัท

ค่าอาหารคลีน... ของใช้จุกจิกสำหรับผู้หญิงหากว่าเธอผ่านห้างสรรพสินค้าจะแวะซื้อให้เจ้านายสาวด้วย ซึ่งคงไม่บ่อยนักแค่บางวันเช่นวันนี้ ณดาเดินทางมาทำธุระเรื่องเอกสารแทนเจ้านายในอาคารสำนักงานแห่งหนึ่งใจกลางกรุง มีร้านอาหารมากมายชั้นล่างรวมถึงร้านอาหารกล่องสำหรับคนรักสุขภาพ

ว่ากันตามตรง เจ้านายสาวไม่ได้เป็นบอสประเภทเรื่องมากเอาใจยาก ณดามองว่าทุกอย่างเป็นหน้าที่ที่จะต้องทำให้ดีที่สุด เป็นโชคดีของเธอด้วยเสียอีกที่มีเจ้านายใจดีอายุไล่เลี่ยกัน

‘วีณา ธนะโชติสกุล’ เป็นลูกสาวคนเดียวของบริษัท ‘Ananda’ พร็อพเพอร์ตี้ บริษัทอสังหาฯ ยักษ์ใหญ่ที่มีสาขาทั่วประเทศไทยและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

นามสกุลคล้ายกันกับเธอแต่คนละนามสกุลเพราะวาสนาต่าง! บ้านเธอน่ะพอมีพอกินแต่บ้านคุณเขาร่ำรวยไม่รู้จะรวยยังไง

ทำไมเธอถึงได้งานที่นี่น่ะเหรอ?

แน่ว่าไม่ใช่โชคช่วยหรือบุญหล่นทับ แต่เป็นเพราะความสวยสะดุดตา ความทะเยอทะยาน ความสามารถของเธอเอง

ใช่... เธอยังจำวันที่เดินเข้ามาสมัครงานรั้งท้าย แถมได้งานหลังจากที่ตีสนิทบอสในลิฟต์นั่นแหละ

ณดาแวะมากำชับเรื่องอาหารแล้วคงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบัตเลอร์หนุ่มประจำบ้าน ที่จะมาดูแลเรื่องอาหารของเจ้านายสาวอีกครั้ง รองเท้าส้นสูงสองนิ้วครึ่งเหยียบย่ำบนพื้นเฉอะแฉะ สองแขนอุ้มเอกสารพร้อมแท็บเล็ตหนึ่งเครื่องฝ่าสายฝนโปรยปรายออกจากอาคารสูงใหญ่ หยิบพวงกุญแจลายหมีน่ารักออกจากกระเป๋าสะพายพาดบ่า เมื่อมาถึงหน้าฮอนด้าแจ๊ซสีขาว

เวลาแต่ละนาทีมีค่าสำหรับเธอ หญิงสาวจึงบริหารจัดการมันอย่างคุ้มค่า บึ่งคันเร่งแรงออกจากลานจอด โดยเปิดโปรแกรมนำทางคอยแจ้งเรื่องการจราจรติดขัด เธอยังไม่ลืมส่งข้อความหาคุณแม่

‘ใกล้ถึงออฟฟิศแล้วค่าแม่ พี่หนิงกำลังเข้าไปดูแม่นะวันนี้ดากลับช้า เหนื่อยก็นอนพักไม่ต้องทำงานเยอะนะคะ’

‘จ้ะลูก ตั้งใจทำงานเหมือนกันนะจ๊ะ คุณเลขาฯ คนเก่ง’

ข้อความผ่านโทรศัพท์เรียกรอยยิ้มของคนขับที่ได้รับพลังใจเต็มร้อย พร้อมตั้งหน้าตั้งตาทำงานให้สมเป็นคนเก่งของแม่

ถึงตอนนี้รองเท้าหนังสีขาวของเธอเปียก ข้างในเต็มไปด้วยน้ำสกปรก นึกรำคาญเท่าไรก็ไม่สามารถถอดมัน ณดายังต้องอดทนกับสภาพภูมิอากาศในรถที่ปรับแอร์เบาสุดแล้วก็ยังเย็นฉ่ำ กระทั่งเสื้อเปียกหมาดเริ่มแห้ง เธอรู้สึกหนาวและเหน็ดเหนื่อย ขณะโทรนัดหมายงานต่าง ๆ ให้รุ่นพี่เลขาฯ สั่งน้ำหวานอร่อยให้พวกเขาแก้เหนื่อยระหว่างวันด้วยความเป็นคนมีน้ำใจ

ลงจากรถยนต์วิ่งกระวีกระวาดแทรกตัวเข้าลิฟต์ไป เธอระวังทุกย่างก้าวไม่ให้สะดุดพื้นลื่นเป็นเงามัน เว้นระยะห่างจากสองหนุ่มสาวที่ได้รับมิตรไมตรีผ่านรอยยิ้มของเธอ

“ไปชั้นบนสุดชั้นเจ็ดสิบนะคะ ขอบคุณค่ะคุณพี่... หนุ่มสาวไอทีเนอะ”

“ครับผมฝ่ายไอทีกับฝ่ายขายครับ”

เพื่อนร่วมบริษัทส่งยิ้มให้กัน ใครกดชั้นไหนก็คงจะรู้ได้ว่าอยู่แผนกอะไร พวกเขายังแอบสงสัยเล็ก ๆ ว่าอะไรทำให้เธอเป็นคนอารมณ์ดียิ้มหน้าบานเป็นกระด้งได้เท่านี้

ขนาดว่าประตูลิฟต์บานสีเงินปิดลง เธอยังโบกมือลาด้วยความเป็นคนอัธยาศัยดีมีจุดประสงค์แอบแฝง สะบัดเส้นผมเปียกหมาดหยักเป็นลอนที่ลู่ขนานไปกับแผ่นหลัง เดินอย่างสวยเลิศเชิด มือกระชับกอดซองกระดาษสีน้ำตาลและแฟ้มเอกสารอย่างหวงแหน

เอกสารพวกนี้เป็นเรื่องสำคัญงานประชุมธุรกิจพันล้าน เจ้านายกำชับมาว่าไม่มีการส่งผ่านทางออนไลน์ หลังประทับตราขอลายเซ็นคู่ค้าแล้วให้กลับมาที่บริษัท

ได้ลุยงาน VIP โดยเจ้านายไม่ไปเองก็คงจะมีแค่ณดา...

คิดพลางส่ายหน้ามองไปรอบ ๆ ชั้นโล่งกว้าง ด้วยความรู้สึกเป็นเกียรติและภาคภูมิใจที่ได้ทำงานที่นี่

สำนักงานใหญ่มีถึงเจ็ดสิบชั้น ชั้นบนสุดของตึกสูงเป็นห้องทำงานของลูกสาวและท่านประธาน ห้องประชุมของบรรดาหุ้นส่วนใหญ่ บอร์ดผู้บริหาร ถัดลงมาอีกชั้นถึงเป็นพื้นที่สำหรับพนักงาน ทั้ง Local broker นายหน้าอินเตอร์ประสานงานต่อจากสาขาในต่างประเทศส่วนภูมิภาคเอเชีย ฝ่ายวิศวะ ไอที พนักงานขาย หัวหน้าพนักงานขาย มีการแบ่งโซนการขายตามความถนัดของเซลล์แต่ละคนตามโซนเขตเช่นแนวรถไฟฟ้า บริษัทอนันดาพร็อพเพอร์ตี้ยังทำการค้าครอบคลุมไปถึงที่ดิน ที่จอดรถย่านการค้า นอกเหนือจากธุรกิจโรงแรม ส่วนอื่น ๆ ปล่อยให้เช่าเป็นชั้นไป

ออกจากลิฟต์มาก็จะพบโต๊ะทำงานของเลขานุการหนึ่งตัวตั้งตระหง่านเป็นด่านหน้าสำหรับต้อนรับแขก อีกสามตัวหน้าห้องประชุมและห้องทำงานข้างหลังเพียงพอสำหรับเลขานุการห้าคน