เลขาฯหญ้าอ่อน

: บทนำ : “อื้อ... คุณอา... ขา... อ๊ะ อ๊าา..!” เสียงครางระเส่าดังก้องในห้องนอนกว้าง หนุ่มใหญ่ขยับสะโพกเร็วแรงกระแทกก้นงามงอนดังตุบตับ ยิ่งเสียงของคนใต้ร่างดัง อารมณ์ฮึกเหิมพาเอวสอบสะบัดพลิ้วอย่างไม่ลดความเร็วลงแม้สักน้อย อนันต์เป็นสิงห์สนามเซ็กซ์มาแต่ไหนแต่ไร เขาเป็นพวกชื่นชอบการออกกำลังกายเป็นกิจวัตรทั้งเข้าฟิตเนส เพาะกล้ามกายบริการ และกีฬาสานสัมพันธ์ในร่ม! ร่างกำยำเป็นล่ำสันเสียบสับขยับตัวเข้า ๆ ออก ๆ แววตาหื่นกระหายประกายกล้าจับจ้องแผ่นหลังขาวเนียน สองมือจับเอวบางเขย่าอย่างไม่กลัวว่าแม่สาวเอวบางร่างน้อยจะเจ็บ จากจังหวะการร้องโอดครวญเพราะอารมณ์ซ่านสยิวรุมเร้า เขาและสาวน้อยรุ่นลูกนับว่าเข้ากันได้ดี ค่ำคืนเร่าร้อนจากหลายคืนผ่านมา ข้างกายของเศรษฐีหนุ่มที่หาเงินได้มากเป็นกระดาษใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมักมีนารีมากกว่าหนึ่ง อนันต์เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยจนจำไม่ได้แล้วว่าคนไหนเป็นคนไหน และด้วยวัยเท่านี้... สี่สิบห้าปีก็ยังป๊อปปูล่าร์อยู่ ใบหน้าหล่อเหลาลงตัวราวเทพบุตรในนิยายกรีกตามชาติกำเนิดของบรรพบุรุษที่มาตั้งรกรากสร้างธุรกิจในประเทศไทยนานแล้ว นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน เคราสากเป็นตอคราวถูไถบนเนื้อกายสาวมักเกิดรอยแดงเล็กน้อยซึ่งเขาก็ใช้ความระมัดระวัง กระทั่งไรขนบนหน้าอกขึ้นแซม ทั่วบริเวณท้องน้อยปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศที่คงไม่ใช่เพียงเพศเดียวกัน สาวน้อยใหญ่เข้ามาพัวพันพ่อหม้ายหนุ่มเนื้อหอมไม่ได้หลงแค่รูปลักษณ์ภายนอก คารม ท่วงท่าลีลาร้อนแรง ก็ยังรวมถึงเงินในกระเป๋า! ผ้าปูที่นอนสีครีมอ่อนยับยู่ยี่ หมอนผ้าห่มไปคนละทิศทางตามสภาพสมรภูมิรบ หนึ่งคนที่ต้องรับศึกหนัก ส่วนอีกสองก็สิ้นฤทธิ์หมดแรงกอดก่ายกันบนเตียงใหญ่ไซซ์สั่งทำพิเศษ ก้นงามงอนในสองอุ้งมือหนาถูกแยกออกมองน้ำกามารมณ์ที่หล่อลื่นไปทั่วท่อนแข็งขึง ร่างสูงยันหัวเข่าไว้เพื่อกระชับจับเอวบางขึ้น บอกเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาให้นอนลง ร่างอ้อนแอ้นอรชรโค้งตัวตามใจเขาที่อยากเปลี่ยนท่วงท่างานราคะบ้าง และจากที่สาว ๆ บอกว่าชื่นชอบท่าหมา! “ซี้ด... อ่าาาห์ สาวน้อยรัดอาแรง ๆ กว่านี้สิ แอ่นก้นให้อาเยอะ ๆ ครับ” เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือกระทบลงบนก้นงอนไม่แรง รอยแดงตามแรงฝ่ามือปรากฏเป็นเรียวนิ้วที่จางหายไปในพริบตา ขณะร่างบางสะดุ้งเอ่ยคำชื่นชมว่าเขาเป็นคุณอาที่รักนักหนา “คุณอาขา... อื้อ... อ๊ะ...” หลายคนเรียกเขาว่าคุณอาแม้ไม่ใช่อาแท้ ๆ เพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ หนุ่มใหญ่กัดกรามกรอด ส่ายหน้าขึ้นมองเพดานสีขาวพร้อมเม็ดเหงื่อพร่างพราว เขากำลังสุนทรีกับร่องทางเร้นลับที่ปรับตัวตามความใหญ่โตโอฬาร เสียงเสียบสับของการกระทบกระทั่งของสองอวัยวะที่หล่อลื่นด้วยน้ำกาม เสียงหวานใสผ่านการควบคุมจังหวะเร็วหรือช้า ลึกแค่ไหนซึ่งเขาก็ย้ำในส่วนลึกสุดทางปากมดลูกอย่างแม่นยำและชำนาญงาน “เสร็จสิครับ... เด็กดี ซี้ด...” สูดลมเข้าปากเมื่อสะโพกงามงอนเกร็งจัด คิ้วเข้มหนาที่เรียบขนานไปกับแววตาเรียวรีสีน้ำตาลอ่อนขมวดมุ่น ก้มหน้าลงมองเอวงอนบนผิวเนียนละเอียดของสาวรุ่นอย่างพึงพอใจ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในมือแห่งการบังคับควบขี่ “หนูไม่ไหว อื้อ... อ๊า... อร๊ายย!” สองมือเรียวตะเกียกตะกายจิกผ้าปูที่นอน หลังจากที่หญิงสาวคว้าดาวพร่างพราวบนฟากฟ้ามาชื่นชม นั่นทำให้คนขยับจังหวะกระตุกยิ้มมุมปาก ยามสุขสมของแม่สาวเอวบาง ร่องสวาทออกแรงกระตุกรัดแก่นกายแข็งขึงคงได้พาเขาให้ไปชื่นชมความสวยงาม ทว่าเขาไม่ใช่คนเสียวและเสร็จง่ายดายนัก ยิ่งพยายามทำเรื่องเดิม ๆ ต่อหลายนาน เปลี่ยนท่าจับเอวบางร่อนตะแคงหรือให้แม่สาวน้อยขึ้นขย่มตามใจ เขาคงได้เพียงซึมซับอารมณ์ประหลาดเพียงผิวเผินจนถึงเวลาที่จะต้องดึงมันออกอย่างนึกเสียดาย ไม่รู้จิตใจอาจนึกถึงสาวคนไหนนอกจากสามคนบนที่นอน ตาคมหลุบมองซากน้ำสีขาวขุ่นในถังขยะ ดึงป้อมปราการขวางกั้นกลิ่นผลไม้ทิ้งไปอีกอัน ก้มหน้าลงดูให้แน่ใจว่าไม่พลาด... อุปกรณ์ป้องกันเหล่านั้นอนันต์ไม่เคยลืมปกป้องตัวเอง เขากลัวเรื่องการเกิดพันธะขึ้นอย่างที่เคยเกิดมาแล้วครั้งหนึ่ง ทุกวันนี้ก็เลยต้องเป็นพ่อหม้ายลูกติด... “พอแล้วหรือคะคุณอา...” แววตาอ่อนหวานของคนบนเตียงบอกว่าเธอคงไม่ไหวแต่ติดใจซะมากกว่า ร่างสูงหย่อนก้นนั่งลง มือคว้าผ้ามาคลุมเอวสอบลวก ๆ “เอาต่อไหมล่ะ?” ใบหน้าสดสวยฉ่ำปรือส่ายไปมาพร้อมกับที่เขาหัวเราะร่า ทันใดนั้นเอง ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังทำให้หนุ่มใหญ่รีบลุกจากที่นอน เพื่อก้าวไปที่ประตูซึ่งเปิดอ้าแง้มไว้ ชะโงกหน้าออกไปให้เห็นเพียงเส้นผมสีน้ำตาลกระเซอะกระเซิง “พ่อคะ... ถ้าเป็นไปได้ ช่วยปิดประตูให้สนิทก่อน ลูกจะขอบคุณมาก” เสียงหวานบอกพลันลดมือลงไว้แนบกาย คนถูกว่าถึงกับยิ้มเจื่อน “ขอโทษครับลูก พ่อลืม...” “ไม่เป็นไรค่ะพ่อ หนูแค่เห็นคุณแม่บ้านเดินไปเดินมา สาวพ่อท่าจะเสียวกระสันเหลือเกิน ขนลุกกันทั้งบ้าน ผนังบ้านเรามันก็หนาอยู่นะคะ” “วันหลังพ่อจะระวังครับคุณลูก...” เสียงหอบหายใจใต้สีหน้าเหน็ดเหนื่อยบอกว่าเขาจะระวังให้มากกว่านี้! ถ้าไม่ลืมเหมือนทุกครั้ง ต่อให้คฤหาสน์รวมมูลค่าราคาเหยียด 250 ล้าน ผนังแต่ละห้องเก็บเสียงเป็นอย่างดีเท่าไรคงไม่มีประโยชน์หากว่าเจ้าของห้องไม่ได้ปิดประตู ละอายใจไหม...? ก็แน่ล่ะ เป็นพ่อคนมาตั้งนานแล้วเขาควรจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก หลายปีมานี้ก็ไม่เคยทำได้เลย... ร่างสูงเดินวกกลับไปบอกสาวน้อยที่ปรือตามองเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำ พวกหล่อนสะลึมสะลือไม่ตื่นดีเพราะเล่นสนุกกันจนเหนื่อยมาถึงเช้า “รินต้องกลับบ้านก่อนนะครับ เดี๋ยวอาให้คนไปส่งนะ ปลุกเพื่อนด้วยล่ะ” “โธ่... หงุดหงิดอะไรอีกแล้วนะคะคุณอา” “อาจะไปทำงานแล้ว” ในน้ำเสียงราบเรียบบอกอย่างคุณอาใจดี ตรงกันข้ามกับดวงตาคู่คมปลาบประกายแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน ร่างเปลือยเปล่าบนที่นอนกว้างจึงต้องลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าราคาแพงบนกองพื้นขึ้นสวมให้เรียบร้อย สามคนเข้ามาหอมคุณอาสุดร้อนแรงซ้ายทีขวาที หนุ่มใหญ่ก็กอดทุกคนเต็มอ้อมแขน เป็นธรรมดาของคนกินจุ กับสาวน้อยแล้วเขาได้มีอารมณ์อยู่เรื่อย “ไว้เจอกันครับเด็กดีของอา มาเล่นกันใหม่นะ” “ค่ะคุณอา อย่าลืมโทรหารินด้วยนะคะ” “ครับคนสวย รับรองว่าไม่ลืม... เลิกงานนะอาจะโทรไป” เสียงประตูปิดลงพร้อมการจากไปของหญิงสาวทั้งสามที่คอยเป็นเพื่อนเล่นสนุกบนเตียงในช่วงนี้ จิตใจว้าวุ่นกลับนึกถึงวงหน้าหวานงามของอีกคน เห็นเดินสวยไปมาไม่เกรงใจใครในบ้านของเขาก็หลายเดือน... อนันต์ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงเขมือบสาวลงท้องไปสักกี่คนก็ไม่อิ่ม...