Bir ev düşünün. Içindekilerle yuva olabilecekken yaşananlardan sonra bir kör kuyu haline dönüyor. Verilen sözlerin, edilen yeminlerin boşa çıktığı bir an gelirse eğer kendine olan inancı sarsılır insanın. Nar karşısındaki kadının gözlerine bakarken avaz avaz ayrılığı haykıran yanı kuvvetleniyordu.
“Ne biliyorsun sen? Hangi gün ana oğulun yanında bulundun da geçmiş karşıma beni yargılıyorsun. Almak istediğiniz çocuğun annesi neden öldü haberin var mı? Şikayet edenler ya da sana benimle ilgili bilgi verenler bunları da anlattı mı? Yüzünde tiksinti ile baktığın ben her anlarına şahidim. O çocuk sabahın ayazında kapıma dayandı babam annemi öldürüyor yetiş diye. O zaman devlet neredeydi? Hanginiz takip ediyordu defalarca polise giden kadını? Ben karısını öldürmek üzere olan bir pezevengin
