ตอนที่ 9 บ้านมาคัส

1939 Words

ตอนที่ 9 บ้านมาคัส เรย์ตื่นมาในช่วงบ่ายสาม ภายในห้องว่างเปล่า เมื่อขยับลงจากเตียงเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ร่างเพรียวเดินไปที่ประตู เมื่อเห็นจากช่องตาแมวว่าเป็นลูกน้องของมาคัสที่ชื่อว่าเอลก็เปิดประตูออก “คุณมาคัสให้มารับครับ” เรย์พยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปเตรียมของ ไม่ลืมใส่ที่รัดคอด้วย หลังจากนั้นก็เดินตามเอลไปขึ้นรถ รถยุโรปคันหรูเคลื่อนผ่านการจราจรติดขัดจนกระทั่งออกห่างตัวเมือง หลังจากใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมงก็หยุดอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ มันเป็นคฤหาสน์สไตล์อังกฤษเน้นไปทางสีขาว หลังจากลงรถก็มีแม่บ้านเดินนำเข้าไปด้านใน เรย์สำรวจรอบ ๆ แม้ในนิยายจะบรรยายถึงความร่ำรวยหรูหรา แต่พอมาเจอของจริงมันดูดีกว่าจินตนาการเขาหลายเท่า โฮกกก! โฮกกก! เรย์สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคำราม เสียงนี้ต้องเป็นสัตว์นักล่าไม่เสือก็สิงโตแน่ ๆ ขนทั้งร่างลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว หรือว่ามาคัสรู้ความจริงแล้วเลยพาเขามาเป็นอาหารเสือ! เสียงโฮกดังขึ้นเรื่อย ๆ พอเรย์เดินเข้าไปใกล้แรงกระแทกทำให้หลุดคำหยาบออกมา ในใจกรีดร้องไม่กล้าแม้กระทั่งลืมตาขึ้นจนกระทั่งได้ยินเสียงเย็นยะเยือกของมาคัส “ทำอะไรของเธอ” เรย์ลืมตาขึ้นก่อนจะเบิกตากว้าง ตรงหน้าเขาคือลูกเสือสองตัวที่กำลังขู่คำราม ถ้ามันตัวโตเต็มวัยเขาคงกลัวจนฉี่ราด แต่ตอนนี้พวกมันตัวพอ ๆ กับลูกหมา “นั่น...” เรย์มองสองลายทางวิ่งส่ายพุงเข้าไปหามาคัส ถูไถกับขาแกร่งอย่างออดอ้อน มาคัสไม่สนใจแถมยังหิ้วคอทั้งสองโยนไปอีกทางอย่างไม่อ่อนโยน “คุณมาคัสอย่าโยนสิครับ เดี๋ยวน้องขาหัก” มาคัสเลิกคิ้วเมื่อเห็นท่าทีเป็นห่วงของอีกคน ทั้งที่เมื่อกี้ยังกลัวจนร้องลั่นบ้านอยู่เลย “หึ” เสียงหัวเราะในลำคอของมาคัสทำให้เรย์หน้าบึ้งกลบเกลื่อนความอายเมื่อกี้ สายตามองสองลายทางกำลังวิ่งดุ๊กดิ๊กด้วยท่าทีน่ารัก เขามักใจอ่อนกับเด็ก ๆ และสัตว์เสมอ ตอนเด็ก ๆ เขาเคยไปช่วยงูที่มันติดตาข่าย ทั้งกลัวทั้งสงสาร เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เมื่อก่อนแม้ว่าจะมีเงินไม่เยอะ แต่เขาก็ซื้ออาหารมาให้หมาแมวจรจัดตลอด แต่ด้วยกำลังเงินไม่ได้มากเขาเลยช่วยเท่าที่พอทำได้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ตอนนี้เขามีเงินเยอะมาก มาคัสมองคนตัวเล็กเดี๋ยวหน้าบูดเดี๋ยวยิ้มด้วยความอ่อนใจ นี่เหรอนักฆ่า เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าข้อมูลของลูกน้องฝีมือดีเชื่อถือได้ไหม มาคัสและเรย์เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นโดยมีเจ้าเสืออ้วนวิ่งตามมาด้วย แม้ว่าตอนแรกจะมีความระแวง แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีพิษภัยเลยไม่สนใจ เรย์เองก็ยังไม่กล้าจับ เมื่อมานั่งทั้งสองก็เริ่มตะกุยปีนขึ้นมานั่งบนโซฟาด้วย เรย์นั่งเกร็งมองไปทางมาคัสอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่มาคัสกลับไม่สนใจ “พวกมันชื่อ มีอากับอาโบ ทำตัวดี ๆ นะ” มาคัสพูดกับเรย์ในช่วงแรก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงกดดันในช่วงหลัง สองแสบเองเหมือนจะรู้ความ เปลี่ยนมานอนสงบเสงี่ยม “คุณให้ผมมาที่นี่ทำไมเหรอครับ” เรย์ถามด้วยความสงสัย ไม่ใช่ว่ามาคัสไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาที่บ้านเหรอ “เธอบอกว่าอยู่คอนโดเบื่อไม่ใช่เหรอ ย้ายมาอยู่นี่ดูแลพวกมัน” เรย์เบิกตากว้าง ไม่รู้จะตกใจเรื่องย้ายมาอยู่บ้านมาคัส หรือต้องดูแลเสือสองตัวดี “หรือไม่อยากมา” “อยากครับ!” เรย์ตอบกลับในทันทีเรื่องอะไรเขาจะยอมปล่อยโอกาสดี ๆ แบบนี้หลุดมือไป หลังจากตอบตกลงแม่บ้านก็พาขึ้นมาดูห้อง บ้านนี้มีทั้งหมดสามชั้น มีลิฟต์หนึ่งตัว ชั้น 2 จะเป็นห้องผ่อนคลาย ไม่ว่าจะเป็นห้องดูหนัง ห้องเล่นเกม ห้องดนตรี ห้องออกกำลังกาย ห้องหนังสือ ห้องทำงาน ส่วนชั้น 3 จะแยกเป็นปีกซ้ายห้องนอนรับแขกมีทั้งหมด 5 ห้อง ปีกขวาเป็นห้องนอนใหญ่สองห้อง หนึ่งในนั้นเป็นห้องของมาคัส ส่วนอีกห้องเป็นห้องของเขา “หากต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกป้าได้เลยนะคะ” แม่บ้านยิ้มพูดอย่างใจดี เธอทำงานที่บ้านนี้มาตั้งแต่คุณชายยังเด็ก ๆ เพียงแค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าคุณชายของเธอให้ความสำคัญกับผู้มาใหม่ขนาดไหน “ขอบคุณมากครับ” หลังจากที่แม่บ้านเดินออกไป เรย์ก็เดินสำรวจห้องใหม่ ห้องนี้ใหญ่กว่าคอนโดเขาอีก การตกแต่งหรูหรา เตียงสีขาวเด่นสง่าอยู่กลางห้อง เรย์ไล่เปิดประตูดู ประตูแรกเปิดไปเป็นห้องน้ำขนาดใหญ่มีอ่างอาบน้ำหรูหรา ประตูที่สองเป็นห้องแต่งตัว น่าแปลกที่มันเต็มไปด้วยเสื้อผ้าไซซ์เขา บ่งบอกว่ามาคัสเตรียมการไว้รอแล้ว ประตูถัดมาเป็นประตูกระจกมองเห็นวิวสวนดอกไม้ หลังจากที่สำรวจมาเกือบหมดก็มาหยุดอยู่ที่ประตูน่าสงสัย เพราะมันอยู่คนละโซนกับประตูอื่น ๆ เมื่อเปิดออกก็เห็นอีกห้อง ห้องนี้ตกแต่งโทนเทา ขาว ดำ กลิ่นอ่อน ๆ ที่คุ้นเคย ประตูเปิดออกพร้อมกับมาคัสที่เดินเข้ามา “ห้องนี้ห้องคุณเหรอครับ ผมไม่คิดว่ามันจะเชื่อมกัน” “อื้ม ชอบห้องไหม” มาคัสเดินเข้ามาใกล้ โน้มตัวจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม ไม่มีการรุกล้ำ เพียงแค่จูบหนัก ๆ ครั้งเดียวก็ขยับออก “ชอบมากครับ” เรย์ตอบอย่างซื่อตรง ถูไถใบหน้ากับอกแกร่งอย่างออดอ้อน มือใหญ่เลื่อนขยำแก้มก้นนิ่งอย่างมันเขี้ยว “มีของสำคัญอยู่ที่ห้องไหม” “มีพวกยาแล้วก็สายรัดคอครับ” เขาคิดว่าพวกเสื้อผ้าน่าจะไม่ต้องขนมา แค่เสื้อผ้าในตู้ที่นี่ก็เยอะจนใส่ไม่หมดแล้ว “เดี๋ยวให้ลูกน้องขนมาให้ วันนี้ก็เดินเล่นในบ้านไปก่อน” เรย์พยักหน้า “คุณจะไปไหนเหรอครับ” “ไปทำงาน อยู่นี่เป็นเด็กดีนะ” มือใหญ่ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนคำพูด เพราะมันกำลังบีบขยำก้นเขาเหมือนเป็นขนม เรย์หน้ามุ่ย แต่ก็ยอมพยักหน้าแต่โดยดี หลังจากยืนส่งมาคัสที่หน้าบ้านเรย์ก็เดินสำรวจคฤหาสน์หลังงาม เมื่อเดินมาทางหลังบ้านก็เห็นโดมขนาดใหญ่ด้านในจำลองป่าเอาไว้ เมื่อเห็นก็พอจะเดาออกว่ามันเป็นห้องนอนแสนหรูหราของเจ้ามีอากับอาโบ เมื่อนึกถึง สองร่างก็วิ่งคำรามมาแต่ไกล แต่มันวิ่งอยู่นอกกรงแสนหรูของมัน แม้จะยังกลัวอยู่บ้าง แต่เรย์ก็ย่อตัวนั่งนิ่ง ๆ รอให้แมวยักษ์ทั้งสองวิ่งมาหา และพวกมันก็วิ่งมาจริง ๆ “มีอา อาโบ” ทั้งสองเดินวนดมกลิ่นอยู่พักใหญ่ก่อนจะทำตัวว่าง่าย เชื่องเหมือนแมวจนเรย์อดใจขย้ำพุงไม่ได้ “อ้วนแบบนี้ไม่ได้กินคนเข้าไปใช่ไหม” เรย์หัวเราะเบา ๆ พลางหยอกล้อกับแมวยักษ์สองตัว หลังจากเล่นจนพอใจแล้วเรย์ก็ลุกขึ้น เขายังไม่ลืมว่ามาคัสต้องการให้เขามาดูแลแมวยักษ์สองตัวนี้ เขาเลยว่าจะศึกษาเรื่องต่าง ๆ ไว้ “สวัสดีครับ พอจะทราบไหมครับว่าใครเป็นคนดูแลเสือ” เรย์ถามชายชุดดำที่ยืนหน้านิ่งอยู่ไม่ไกล บ้านของมาคัสมีชายชุดดำยืนอยู่เป็นจุด ๆ ต่างก็ทำหน้าขึงขัง ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อชวนน้ำลายไหล แค่ก! ไม่ได้ เขาสนใจแค่สามีคนเดียวจริงจริ๊ง “คุณเรย์รอตรงนี้สักครู่ เดี๋ยวผมไปตามให้ครับ” เรย์พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม หลังจากรอไม่นานก็มีชายตัวใหญ่สูงสองเมตรเดินมาหา แม่เจ้า! ตัวใหญ่มาก ถ้าผิวสีเขียวสักหน่อยเขาคงนึกถึงหนังชื่อดังในโลกก่อน “สวัสดีครับ ผม ฮาบิน” ชายร่างใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างตามประสาผู้ชาย “สวัสดีครับ ผมเรย์ คุณมาคัสบอกว่าจะให้ผมมาดูแลเสือ ผมเลยอยากเรียนรู้ข้อมูลครับ” เรย์ตอบพร้อมรอยยิ้ม แม้ว่าฮาบินจะดูน่ากลัว แต่ความจริงก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด “ครับ ทั้งคู่เป็นเด็กดี ตัวนี้ชื่อน้องมีอา” ชายร่างใหญ่ย่อตัวอุ้มเสือตัวอ้วนขึ้น เรย์สัมผัสได้ว่าฮาบินทำเสียงสอง! “สังเกตตรงลายที่หัวนะครับของมีอาลายจะเท่ากันทั้งสองข้าง แต่ของน้องอาโบลายจะไม่เท่ากัน” เรย์ตั้งใจฟัง หลังจากนั้นฮาบินก็พาเดินสำรวจกรงพร้อมกับอธิบายข้อควรระวังอื่น ๆ ส่วนอาหารของเจ้าแมวยักษ์ไม่ใช่เนื้อคนอย่างที่คิด แต่เป็นเนื้อโคขุนเกรด A แม้ว่ามาคัสจะดูไม่ค่อยสนใจ แต่กลับดูแลอย่างดีไม่มีงก “แม้ว่าจะเป็นสัตว์นักล่า แต่ก็ต้องคำนวณปริมาณอาหารให้พอดี” สัตว์ป่ากับสัตว์เลี้ยงมีข้อแตกต่างหลายอย่าง ฮาบินยังบอกด้วยว่าเจ้าอ้วนทั้งสองมีหมอประจำตัว ต้องบอกว่าคุณภาพชีวิตดีกว่าเขาเมื่อชาติที่แล้วอีก! นี่มันคุณชายชัด ๆ ชักอิจฉาเจ้าแมวยักษ์แล้วสิ น้องอยากเป็นเสือ! อยากเป็นเสือให้คุณขี่ แค่ก! หลังจากเดินสำรวจพร้อมข้อมูลเต็มสมองตอนนี้ก็เป็นช่วงเย็นแล้ว เรย์เดินกลับเข้ามาในบ้าน ส่วนเจ้าอ้วนทั้งสองก็วิ่งตามมาเช่นกัน แล้วความคุณชายของแมวยักษ์ยังไม่หมด นอกจากโดมหรูหราแล้วทั้งคู่ยังมีห้องนอนส่วนตัวที่ชั้น 1 ภายในห้องเต็มไปด้วยของเล่น ที่ฝนเล็บ เบาะนอนนุ่ม ๆ ที่สำคัญห้องกว้างกว่าคอนโดเขาอีก! เฟ้ย! คอนโดเก่าเขาราคาหลักสิบล้านเลยนะ ทำไมคุณภาพมันไม่ต่างจากห้องสัตว์เลี้ยงเลย! เรย์กุมขมับกับโลกของคนรวย นี่สินะที่เขาบอกว่ารวยจนไม่รู้จะเอาเงินไปใช้ทำอะไร “คุณเรย์คะ อาหารเตรียมเสร็จแล้วนะคะ” เรย์หลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงแม่บ้าน ร่างเพรียวเดินออกจากห้องเสือ “ครับ แล้วคุณมาคัสล่ะครับ” เรย์เอ่ยถามระหว่างที่เดินตามแม่บ้านไปห้องอาหาร “คุณมาคัสยังไม่กลับค่ะ ท่านบอกว่าให้คุณเรย์ทานก่อนได้เลย” เรย์พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จเขาก็กลับไปหมกตัวอยู่กับแมวยักษ์ทั้งสอง ดูเหมือนคุณชายทั้งสองจะชอบนอนอยู่บนเบาะนุ่ม ๆ มากกว่าในโดมธรรมชาติ “พลังงานของพวกแกไม่มีวันหมดเลยใช่ไหม มาเจอกันหน่อยเป็นไง!” เรย์เกิดอาการมันเขี้ยวไล่ขย้ำพุงจนเจ้าอ้วนทั้งสองวิ่งหนีจ้าละหวั่น แต่มีหรือเสือน้อยอายุไม่กี่เดือนจะหนีเรย์ได้ สุดท้ายทั้งคนทั้งเสือก็เล่นจนหมดแรงหลับไปทั้งอย่างนั้น ### ต้าวเสื้ออออ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more