Chapter 8
1395 Words
หลังจากที่พีพีอารมณ์ดีหายงอนเขาแล้วเธอก็พูดไม่หยุด บางทีการที่เธอเงียบๆมันก็สบายหูเขามากกว่านะ
"บอสนายคะทำไมต้องทำแบบนี้อ่ะ"
หญิงสาวถามนั่นนี่อย่างสงสัย เขาส่ายหน้าอย่างปลงๆก่อนจะกุมมือเธอเดินไปดูนั่นนี่แทนที่จะตอบคำถาม
"สวัสดีครับท่านประธาน"
"สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้างงานเรียบร้อยดีมั้ย"
"ดีมากเลยครับ แต่ว่าทางเรายังหาสาวสวยไม่ครบเลยครับ"
"ไม่มีเลยเหรอครับ แล้วปกติที่เคยจ้างล่ะ"
"ไม่ว่างเลยครับ อีเว้นท์น่าจะเยอะจริงๆผมติดต่อไปไม่มีใครว่างเลย ขนาดว่าจะจ่ายค่าตัววันละ3,500บาท ยังไม่มีใครยอมมาเลย"
บอสนายเงียบไปอย่างใช้ความคิด สาวสวยที่ว่าคือจ้างมาเป็นMCในงานเปิดตัวสินค้าแบรนด์ของห้าง แล้วก็ดูแลลูกค้าอยู่โซนประชาสัมพันธ์งานจัดสองวันเท่ากับได้เงิน7,000บาท ราคานี้คือเรทดีมากเลยนะสงสัยจะติดงานจริงๆถึงได้ไม่มีใครมารับงานนี้
"สองวันก็7,000บาท ถือว่าจ่ายแพงมากเลยนะนั่น"
"จ่ายขนาดนี้ยังหาคิวยากเลยครับ เราต้องการน้องๆที่มีทักษะภาษาอังกฤษด้วย ซึ่งหายากมาก"
พีพีที่ยืนฟังอยู่นานมีความสนใจในเงิน7,000บาท ถ้าพูดถึงเรื่องหาสาวสวยอย่างเธอเหมาะสมมากผ่านฉลุย แถมทักษะภาษาอังกฤษยังไม่เป็นรองใครอีกด้วย
"งานอะไรเหรอ พีพีสนใจนะมีคุณสมบัติทุกอย่างเลยด้วย ทั้งสวยภาษาอังกฤษก็เก่ง เคยเป็นพิธีกรด้วยนะ"
หญิงสาวเสนอตัวทันที เงิน7,000บาทจะเอาไปซื้อเครื่องสำอางให้ตัวเองทั้งหมด เพราะตอนนี้ผิวพรรณเริ่มแห้งกร้านพีพีไม่โอเคแล้ว
"นี่ใครครับบอสนาย... ว่าแต่สวยจริง"
"ใช่มั้ยคะ... พีพีเคยเป็นดาวมหาลัยด้วยนะจะบอกให้"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ บอสนายมองเด็กสาวก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆในความหลงตัวเองของเธอ
"หลงตัวเองชะมัดผู้หญิงอะไร"
"ก็คนมันสวยไงคะ ตกลงทำงานอะไรเหรอคะ"
หญิงสาวเอ่ยถามชายคนนั้นอย่างใคร่รู้ เขายิ้มออกมาก่อนจะอธิบายรายละเอียดงานคร่าวๆทันที
"โฟนแนะนำลูกค้าทั่วไปครับ ได้แต่งตัวสวยๆแนะนำรายละเอียดสินค้าให้ลูกค้า สองวันเองครับรับเงินไปเลย7,000บาท"
"พีพีสมัครค่ะ พีพีจะเอาเงิน7,000บาทไปซื้อเครื่องสำอางให้หมดเลย อร๊าย! เอาค่ะ"
"เอาจริงเหรอ"
"ค่ะ... ทำไมเหรอคะบอสนาย จะดูถูกว่าพีพีทำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ"
เขาส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะมีความคิดอยากจะทำอะไรแบบนี้ซะอีก ลูกคุณหนูไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้หรอก
"ไม่ได้ดูถูก แต่ไม่คิดว่าพีพีจะทำ"
"ทำสิคะ เงินตั้ง7,000บาททำงานกับบอสนายตั้งหลายวันกว่าจะได้เงินเท่านี้ นี่สองวันเองพีพีสู้ตายค่ะ"
"ตามใจแล้วกัน คุณตฤณว่าเลขาผมพอทำได้มั้ยครับ"
"ได้เลยครับ สวยขนาดนี้แถมได้ภาษาอังกฤษอีกหาที่ไหนไม่ได้แล้ว ตกลงคุณพีพีรับงานนี้นะครับผมจะลงชื่อไว้เลย"
"ลงไว้เลยค่ะพีพีจะทำ"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมั่นใจในตัวเอง ไม่มีอะไรที่พีพีทำไม่ได้ถ้าคิดจะทำ บอสนายมองหญิงสาวพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ อยากเห็นเหมือนกันว่ามันจะออกมาเป็นแบบไหน
"จะรอดูว่าจะทำได้มั้ย"
"ทำได้สิคะเพื่อเงิน7,000บาท พีพีจะไปซื้อเครื่องสำอาง อร๊ายยย ว่าแต่เบิกเงินจากบอสนายก่อนได้ป่ะแล้วเดี๋ยวทำงานเสร็จจะค*****นให้"
เธอหันไปเบิกเงินล่วงหน้าก่อนในส่วนที่ต้องรับอีเว้นท์ ชายหนุ่มส่ายหน้าทันทีอยากได้อะไรก็ต้องรอจะมายืมก่อนแล้วคืนทีหลังมันจะได้ยังไงกัน คนเราต้องรู้จักรอบ้างจริงมั้ย...
"ไม่ได้"
เขาเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะยิ้มมุมปากออกมา หญิงสาวจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะหันไปคุยกับคุณตฤณต่อ
"แล้วพีพีต้องใส่ชุดอะไรเหรอคะ สวยรึเปล่าน้าชักตื่นเต้นซะแล้วสิ"
"ไปลองได้นะครับจะได้เลือกไซส์ของตัวเองไปเลย เดี๋ยวผมพาไปเชิญครับบอสนาย"
"เอาสิผมก็อยากเห็นเหมือนกัน"
เขาพยักหน้าก่อนจะเดินตามตฤณและพีพีไปยังห้องแต่งตัวของพนักงาน เขาพาเธอเข้าไปก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าให้เลือกชุด
"มีอยู่สามแบบเลือกได้เลยนะครับ ลองแล้วมาอวดกันก็ได้ เดี๋ยวผมกับบอสนายรอข้างนอก"
"ได้ค่ะ"
หญิงสาวเดินไปเลือกเสื้อผ้า ส่วนบอสนายและตฤณมานั่งรอเธออยู่ตรงม้านั่งหน้าห้องแต่งตัวของพนักงาน
"สินค้ามีอะไรบ้างเหรอคุณตฤณ"
"ก็มีแบรนด์ที่เราทำเองแล้วก็นำเข้ามาขาย ส่วนใหญ่เป็นพวกของแบรนด์เนม เครื่องสำอาง แล้วก็เครื่องประดับครับ"
"อ่า วันงานผมจะมาช่วงเช้าแล้วกัน"
"ได้ครับ แต่ผมอยากให้บอสนายมาเปิดงานด้วยจะทันรึเปล่าครับ"
เขานิ่งเงียบไปนึกถึงวันงานว่ามีธุระที่ไหนรึเปล่า ดูๆก็ไม่น่าจะมีอะไรน่าจะทันแหละมั่ง
"คิดว่าน่าจะ..."
"มาแล้วค่ะพีพีสวยมั้ยคะ"
หญิงสาวเดินออกมาก่อนจะหมุนตัวโชว์ให้ทั้งสองคนชื่นชมความงาม ตฤณอ้าปากค้างอย่างอึ้งเมื่อได้เห็นพีพีในชุดรัดรูปสั้นเพียงครึ่งขา แถมยังโชว์เอวเอสของเธออีก เพอร์เฟคอย่างหาใครเทียบ
"สวยมากครับน้องพีพี"
บอสนายอ้าปากค้างอยู่ซักพักก่อนจะได้สติรีบเดินเข้าไปหาหญิงสาวทันที
"ชุดอะไรเนี่ยโป๊มากไม่สวยเลยไปหาชุดอื่นที่มันดูดีกว่านี้"
"นี่สวยที่สุดแล้วค่ะ ชุดอื่นก็ไม่ต่างกันหรอกเพียงแค่บางตัวโชว์เนินอก บางตัวโชว์หน้าท้อง แต่ชุดที่โชว์เนินอกสวยนะคะหรือพีพีจะไปเปลี่ยนดี"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างไม่คิดอะไร มันคืองานที่ต้องใช้ความสวยงามหลอกล่อลูกค้าซึ่งเธอเข้าใจและพยายามเซฟตัวเองอย่างมากที่สุด รับรองว่าไม่มีทางหลุดนั่นโชว์นี่แน่ๆ
"มันโป๊ไงผมบอกให้ไปเปลี่ยน"
"ก็มันไม่มีแล้วอ่ะ บอสนายไปดูเองสิจะได้รู้ว่าตัวนี้โป๊น้อยที่สุดแล้ว"
หญิงสาวกอดอกไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง นี่เธอเลือกที่เบาสุดแล้ว ถ้าโชว์หน้าท้องเนินอกเขาไม่ช็อคกว่านี้เหรอไง
"คุณตฤณสั่งตัดชุดใหม่เอาชุดไทยเรียบร้อยไม่เอาแบบนี้"
"ห๊ะ! อะ..อะไรนะครับ"
เขาอ้าปากค้างอย่างตกใจ สาวสวยที่เขาจ้างมาปกติก็ใส่ชุดแนวนี้ไม่เห็นบอสนายจะบ่นอะไรเลย แถมยังบอกว่าสวยดีอีก ทำไมตอนนี้บอกโป๊แล้วให้เปลี่ยนเป็นชุดไทยเรียบร้อย เอ่อ... มันจะดีเหรอ
"ผมสั่งให้เปลี่ยนชุดใหม่ไง เอาชุดไทยกระโปรงยาวเสื้อแขนยาวนะ ก่อนจะสั่งเอาแบบให้ผมดูก่อน"
"อะไรของบอสนายเนี่ย พีพีชอบชุดนี้ออกจะสวยใช่มั้ยคะคุณตฤณ"
"ครับ เอ่อ..."
ตฤณยิ้มแห้งเมื่อเห็นสายตาดุของคนเป็นเจ้านาย
"ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ เป็นเด็กเป็นเล็กมาแต่งตัวอะไรแบบนี้มันเหมาะสมที่ไหนกัน"
"อะไรของบอสนายเนี่ย ไม่เข้าถึงแฟชั่นเลยหัวโบราณชะมัด พีพีไม่โอเค ชิ!"
หญิงสาวสะบัดหน้าใส่อย่างงอนก่อนจะยอมไปเปลี่ยนชุดตามที่เขาสั่งแต่โดยดี ตฤณมองหน้าเจ้านายก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง
"บอสนายครับถ้าเกิดว่าต้องเปลี่ยนเป็นชุดไทยงบประมาณมันบานปลายนะครับ"
"เบิกมาเลยผมจ่ายเอง ทำตามที่สั่งก็พอ!"
- Writer
