Chapter 3
1306 Words
ทั้งสองคนทานข้าวไปด้วยกันชวนกันคุยเรื่องทั่วไปทำความรู้จักกันให้มากยิ่งขึ้นอีกขั้น ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างรู้แล้วว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่เท่าที่ได้คุยกันสองคนชอบอะไรเหมือนกันดูเข้ากันได้
“แพมชอบกางเต้นเดินป่าค่ะ แต่ว่าไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปเลย”
“ผมก็ชอบ ปกติจะไปกับเพื่อนอีกสองคน แต่คนหนึ่งแต่งงานมีเมียไปล่ะ อีกคนก็ดูมีแววจะมีอีก ตอนนี้ผมเหมือนตัวคนเดียวมากกว่า”
“ก็หาแฟนซักคนสิคะ พาไปด้วยกันไม่ต้องรอเพื่อนว่าง โรแมนติกดีออก”
เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังคิดไปไกลแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่หานี่ตอนนี้ก็หาอยู่ อีกอย่างพ่อเริ่มกดดันต้องการให้เขามีครอบครัวและมีหลานให้ ครอบครัวน้องสาวก็ต้องแต่งเข้าบ้านสามีเพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นตัวเลือกเดียวที่พ่อเหลืออยู่
“ก็กำลังหาอยู่ครับ รอเธอตกลงอยู่”
เขาสบตาเธออย่างสื่อความหมาย หญิงสาวยกน้ำขึ้นดื่มเสมองไปทางอื่นด้วยท่าทีเขินอาย
“แล้วป๋าเจชอบไปป่าแบบไหนคะ”
“ก็ธรรมชาติที่มีน้ำตก หน้าผาสวยๆประมาณนี้จะชอบมากครับ”
“ชอบเหมือนกันเลย”
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมา เจอผู้หญิงที่เข้ากันได้ดีมากขนาดนี้ใครจะปล่อยให้หลุดมือล่ะจริงมั้ย ยังไงรักครั้งนี้เขาจะตั้งใจให้มากที่สุด แพมคือผู้หญิงในอุดมคติที่เขาต้องการ ทั้งทัศนคติ ความสวย เก่ง ฉลาด ทุกอย่างรวมอยู่ในตัวของเธอหมด
“นี่ก็ค่ำแล้วก็จะไปส่งแพมกี่โมงเหรอคะ”
เขาก้มมองนาฬิกาบนข้อมือบอกเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว ใจจริงยังไม่อยากกลับเลยแต่ว่าเขาเกรงใจหญิงสาว ถ้าพรุ่งนี้เธอมีงานเกรงจะเหนื่อย อีกอย่างวันนี้ออกกองทั้งวันดูล้าพอสมควร
“ผมไปส่งเลยดีกว่า กลัวว่าคุณจะเหนื่อยเกินไปไม่อยากรบกวนมากนัก”
“ไม่รบกวนอะไรหรอกค่ะ การได้ออกมาเห็นบรรยากาศสวยๆทานของอร่อย มันก็เหมือนเป็นการพักผ่อนไปในตัว ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นช่วยขอบคุณล่วงหน้าด้วยนะ เพราะผมจะมารับไปบ่อยๆ แม่ไม่ว่าใช่มั้ย”
เขาเอ่ยถามติดตลก หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็อดขำออกมาไม่ได้ เธออายุขนาดนี้แล้วแม่จะว่าได้ยังไงกัน
“แม่ไม่ว่าค่ะโตแล้ว”
“งั้นค่อยสบายใจหน่อย ไปครับผมไปส่งที่บ้านพรุ่งนี้มีงานที่ไหนรึเปล่า”
“ก็มีอีเว้นท์ที่ห้างค่ะ งานเปิดตัวเครื่องสำอาง”
“อ่อ โอเคครับ”
ทั้งสองคนเดินทางมาถึงที่บ้านของแพมในเวลาต่อมา เธอเดินลงจากรถก่อนจะหันหน้าไปหาชายหนุ่ม เขาเดินลงมาส่งเธอถึงหน้าบ้าน
“อยากเข้าไปดื่มน้ำเย็นๆก่อนมั้ยคะ”
“ไม่ดีกว่าผมเกรงใจมันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเจอกันดีกว่า เลิกงานเสร็จผมไปรับที่ห้างนะเราไปหาของอร่อยทานกัน”
“ได้ค่ะ งั้นแพมเข้าบ้านก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อพิเศษค่ะ”
“ยินดีครับ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วผมโทรหานะ”
“ค่ะ”
แพมยืนมองชายหนุ่มขึ้นรถก่อนจะเคลื่อนที่ออกไป จากนั้นหญิงสาวก็เดินเข้าบ้าน น้องพั้นช์วิ่งมาจากห้องรับแขกมาสวมกอดเธอทันที
“พี่แพมกลับมาแล้วเหรอคะ”
“กลับมาแล้วค่ะคนสวย วันนี้ดื้อมั้ยคะ”
“ไม่ดื้อเลยค่ะ คุณแม่บอกว่าพี่แพมจะพาน้องพั้นช์ไปกินไอศกรีมตอนวันหยุด”
แพมลูบผมเด็กน้อยอย่างหวงแหน น้องพั้นช์คือดวงใจของเธอที่รักมากที่สุด เด็กน้อยวัยกำลังน่ารักน่าชังอายุก็ราวๆหกขวบวัยกำลังช่างพูดช่างจา
“ได้สิคะ แต่น้องพั้นช์ต้องตั้งใจเรียนนะคะทำการบ้านตามที่คุณครูสั่ง ไปโรงเรียนตั้งใจเรียนไม่ร้องไห้แล้วพี่แพมจะพาไป”
“เย้ๆ น้องพั้นช์จะตั้งใจเรียนค่ะ”
เด็กน้อยกระโดดกอดหญิงสาวอย่างดีใจ เธอลูบแผ่นหลังน้องพั้นช์ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินไปหาคุณแม่ใยห้องรับแขก
“กลับมาแล้วเหรอลูก เป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ย น้องพั้นช์อย่ากวนพี่แพมสิลูก”
“ไม่เป็นอะไรค่ะแม่ คืนนี้แพมพาน้องพั้นช์ไปนอนด้วยนะคะ พรุ่งนี้มีงานช่วงบ่ายเดี๋ยวแพมดูแลน้องพั้นช์เองค่ะ”
เธอเอ่ยออกมาเสียงสดใส คุณแม่พยักหน้าไม่ว่าอะไร นานๆน้องพั้นช์จะได้นอนกับแพมทีโดยปกติลูกสาวเธอทำงานหนักถ่ายละครเลิกงานดึก นานๆจะได้มีเวลาดูแลเด็กน้อย
“ตามใจเถอะ ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องฝืนนะลูก”
“ค่ะแม่ งั้นแพมขึ้นห้องนะคะ ไปค่ะน้องพั้นช์ไปอาบน้ำแล้วดูการ์ตูนกันดีกว่า”
“ไปค่ะ น้องพั้นช์อยากดูการ์ตูน”
ทั้งสองคนกุมมือกันเดินขึ้นข้างบนไป คนเป็นแม่ทองตามก่อนจะยิ้มออกมาไม่พูดอะไร ท่านหันไปเก็บของเล่นของน้องพั้นช์ก่อนจะขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องนอน
เช้าวันต่อมา…
หญิงสาวมาออกอีเว้นท์ที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังในช่วงบ่าย เมื่อคืนไม่ได้คุยโทรศัพท์กับป๋าเจนานมากนักเพราะน้องพั้นซ์นอนด้วยเลยไม่สะดวกคุยเท่าไหร่
“สวยมากเลยค่ะน้องแพม ไม่แปลกใจเลยว่่าทำไมป๋าเจถึงหลงขนาดนี้”
“พี่อั้ม! หลงอะไรกันคะพูดไปเรื่อยเดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าจะเข้าใจผิดแล้วเอาไปเขียนข่าวนินทา ป๋าเจเขาจะเสียหายนะ”
“แหม่! มีออกตัวเป็นห่วงกันด้วย เราเป็นผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายเสียหายสิ ปกป้องผิดคนแล้วจ้ะ เอาล่ะๆงานจะเริ่มแล้วไปคุยกับเจ้าของงานก่อนดีกว่าเขาอยากเจอ”
“ได้ค่ะ”
จากนั้นแพมก็ทำงานของตัวเองให้ออกมาดีที่สุดไม่ทำให้ผิดหวัง เธอคือมืออาชีพที่ทำงานของตัวเองออกมาดีที่สุดเต็มที่กับทุกอย่างจึงเป็นที่รักของแฟนคลับและเพื่อนร่วมงานได้ไม่ยาก
“ขอถ่ายภาพรวมหน่อยนะครับ”
หญิงสาวยินถ่ายภาพกับเจ้าของแบรนด์และทีมงานคนอื่นอยู่ตรงหน้าเวที เธอเหลือบสายตามองไปรอบๆก่อนจะเจอกับพีเจที่ยืนกอดอกมองเธออยู่ล่างเวที เขายกนิ้วให้หญิงสาวอย่างชื่นชม เธอยิ้มออกมาก่อนจะหันไปถ่ายภาพต่อจนเสร็จงาน จากนั้นก็ให้นักข่าวสัมภาษณ์เรื่องทั่วไปเสร็จก็ไปเปลี่ยนชุดกลับตามเดิมแล้วเดินออกมาหาชายหนุ่มที่ยืนรออยู่
“มานานหรือยังคะ”
“ซักพักครับ ทันดูคุณอยู่”
“ไปกันเถอะค่ะ แพมหิวมาก”
“ไปสิครับ”
ทั้งสองคนเดินออกไปจากงานด้วยกัน ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวก้อนจะเอ่ยถาม
“อ่อ ผมจะถามว่าเด็กที่อยู่กับคุณเมื่อวานใครอ่ะ”
“น้องสาวค่ะชื่อน้องพั้นช์ ทำไมเหรอคะ”
เธอถามเขารอฟังว่าชายหนุ่มจะพูดอะไร เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
“เปล่าครับ น้องน่ารักดีผมรู้สึกถูกชะตาแปลกๆ”
“งั้นเหรอคะ วันหยุดนี้แพมจะพาน้องพั้นซ์ไปก่อนไอศกรีม สนใจไปด้วยกันมั้ยคะ”
“ไปสิครับ ผมอยากเจอ”
“ค่ะ แล้วแพมจะบอกเวลานะคะ”
- Writer
