It's You เขียนไว้ต้องใช่เธอ

"น้องแพมพี่มีข่าวดีมาบอก อร๊าย" หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังเปิดโซเชียลอ่านข่าวของตัวเองเงยหน้ามองผู้จัดการส่วนตัวที่วิ่งถือโทรศัพท์เข้ามาด้วยท่าทีตื่นเต้น "ว่าไงคะพี่อั้ม หน้าตื่นมาเชียว" อั้มเดินมานั่งลงข้างๆหญิงสาวก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี สงสัยจะมีข่าวดีมากถึงได้ยิ้มแก้มปริขนาดนั้น "น้องแพมคนสวยของพี่ได้รับคัดเลือกให้เป็นพรีเซ็นเตอร์ของสายการบิน loche'airline ค่ะ" เธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที ไม่ผิดคาดไปจากที่คิดไว้ว่ายังไงเธอต้องได้งานนี้อย่างแน่นอน และที่สำคัญดูจากสายตาของประธานสายการบินแล้วเขาดูสนใจเธออยู่ไม่น้อย "ดีจังเลยเนาะ" "แค่เนี้ย.." "ค่ะ แค่นี้แหละ" แพมยิ้มออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่นต่อ ผู้จัดการส่วนตัวมองเธออย่างแปลกใจ ใครๆก็อยากจะได้งานนี้แต่ทำไมเด็กในสังกัดของเธอดูไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่เหมือนรู้ผลอยู่แล้วว่าตัวเองต้องได้ "ทำไมมองแบบนั้นคะ" "เราดูไม่ตื่นเต้นดีใจอะไรเลย เงินตั้งสี่สิบล้านเลยนะไม่ใช่น้อยๆ รับงานแสดงละครทั้งปียังไม่ได้เลย เราควรจะแสดงความรู้สึกอะไรออกมาบ้างสิ" หญิงสาวยักไหล่อมยิ้มไม่พูดอะไรก่อนจะกดค้นหาข้อมูลของท่านประธานสายการบิน loche'airline พีเจ ดนุพล สกุลวงศ์วานเกียรติ อายุ30ปี มีน้องสาวหนึ่งคนชื่อพีพี แต่งงานกับทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังหรือบอสนายสถานะยังโสด... "อ่อ เค้านัดไปเซ็นสัญญาพรุ่งนี้เช้าเลยนะ เตรียมตัวนะจ้ะขอสวยที่สุดเลยนะ" "ค่ะ แพมไม่ทำให้ผิดหวังหรอก" เธอยิ้มออกมาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเพื่อนอนพักผ่อน พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้วเธอจะทำให้เขาพอใจในตัวเธอมากที่สุด ทั้งหล่อทั้งรวยใครไม่ชอบบ้างล่ะ จริงมั้ย... ทางด้านของพีเจหลังจากที่เขาได้เจอดาราสาว มันเหมือนภาพจำมันติดอยู่ในหัวไม่ยอมหายไปไหน เขาถึงขั้นค้นหาข้อมูลประวัติของเธอแต่ก็ไม่มีอะไรมาก มีแต่ประวัติการทำงานเท่านั้น "เรียนจบมาจากเมืองนอกด้วยแหะ" เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ ประวัติของเธอเพอร์เฟคมากใบหน้าสวยธรรมชาติตรงสเปคเขาทุกอย่าง "ผมว่าที่ป๋าเจเลือกคุณแพมคงไม่ใช่แค่เห็นว่าเหมาะสมเท่านั้นใช่มั้ยครับ" ผู้ช่วยของเขาเอ่ยถามอย่างสงสัย ชายหนุ่มเงยหน้ามองเปียก่อนจะยิ้มออกมาทันที "ผมถูกชะตาเธอนะ มันรู้สึกคุ้ยเคยแต่ว่าจำไม่ได้ว่าเคยรู้จักกันตอนไหน บางทีอาจจะไม่เคยรู้จักกันแต่ผมแค่รู้สึกถูกใจ พรุ่งนี้ถ้าเธอมาตามผมด้วยนะ" "ได้ครับป๋า" เช้าวันต่อมา... แพมและผู้จัดการส่วนตัวของเธอเดินทางมาเซ็นสัญญาที่บริษัทในเวลาช่วงเช้า ตอนนี้สัญญาวางอยู่ตรงหน้าแล้ว อั้มเช็ครายละเอียดต่างๆของสัญญาและไม่มีอะไรที่ต้องกังวล ไม่มีข้อผูกมัดที่น่าเกลียดจนเกินไป "ไม่มีปัญหาอะไรค่ะน้องแพม เซ็นได้เลย" "ค่ะพี่อั้ม" หญิงสาวอ่านเช็คอีกรอบก่อนจะเซ็นเอกสารลงไปจนครบทุกหน้า "ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับคุณแพม" "ยินดีเช่นกันค่ะ ขอบคุณนะคะที่เลือกแพมให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสายการบิน แพมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังค่ะ" เธอลุกขึ้นจับมือกับผู้ช่วยที่ชื่อเปียสายตายังมองหาเจ้าของสายการบิน วันนี้เธอยังไม่เห็นเขาเลยมีการเซ็นสัญญาทั้งทีแต่ไม่มาดูซักหน่อยใจร้ายจริงเชียว "ขอโทษที่มาสายพอดีผมติดคุยงาน" เธอหันหลังไปมองชายหนุ่ม พีเจเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มด้วยท่าทีเรียบร้อย "สวัสดีค่ะป๋าเจ" "สวัสดีครับคุณแพม ผมไม่ได้มาสายไปใช่มั้ย" เขาเอ่ยถามเสียงหวาน หญิงสาวรีบส่ายหน้าทันที ใครจะไปกล้าตำหนินายจ้างอย่างเช่นเขากันล่ะ "ไม่สายเลยค่ะ เป็นเกียรติมากที่ป๋าเจมาด้วยตัวเอง" "ต้องมาสิครับสำคัญขนาดนี้" เธอเอ่ยออกมาอย่างเขินอาย ชายหนุ่มตอบรับหันไปมองผู้ช่วยก่อนจะถามตารางงานสำหรับวันนี้ "มีงานอะไรอีกรึเปล่า" "ไม่มีครับ" "งั้นผมไปข้างนอกได้ใช่มั้ย" "ครับป๋า" เขาหันไปยิ้มให้หญิงสาว ผู้จัดการส่วนตัวมองเด็กในสังกัดแล้วก็ท่านประธานของสายการบิน loche'airline อย่างสงสัย ทำไมมีความรู้สึกว่าท่านประธานมองเด็กของเธออย่างมีอะไรบางอย่าง "เซ็นสัญญาเสร็จแล้วเราไปฉลองที่ได้ร่วมงานด้วยกันดีมั้ยครับ คุณแพมมีงานต่อรึเปล่า" หญิงสาวหันไปมองผู้จัดการ อำนาจการตัดสินใจอยู่ที่หล่อนไม่ใช่เธอ "เป็นเกียรติมากเลยค่ะ พี่อั้มคะแพมไปกับป๋าเจได้มั้ยคะ" "ได้สิคะ ไม่มีงานพอดีวันนี้" "งั้นเชิญเลยครับคุณแพม คุณอั้ม เดี๋ยวไปรถของผมดีกว่า ทานเสร็จแล้วผมจะกลับมาส่ง" เขาผายมือเชิญทั้งสองคนให้เดินออกจากห้องไป ผู้จัดการที่เดินเคียงข้างหญิงสาวก็กอดแขนสะกิดเรียกทันที "พี่ว่าป๋าเจเขามองแพมด้วยสายตาที่แบบ.. อยากจะกลืนกินอ่ะ" "งั้นเหรอคะ... ก็ถ้าเขาอยากจะกลืนกินแพมก็ได้นะคะกินเลย แพมไม่ติด" "หล่อนมันร้าย อร๊าย!" เธออมยิ้มก่อนจะหัวเราะคิกคักกับผู้จัดการ ซักพักชายหนุ่มเดินตามเธอมายืนเคียงข้าง หญิงสาวหุบยิ้มวางตัวให้เป็นปกติก่อนจะมองเขายิ้มๆ "ไม่คิดว่าที่นี่จะมีเลี้ยงฉลองที่ได้ร่วมงานกันด้วย" "ปกติก็ไม่มี เพิ่งมีตอนเซ็นสัญญากับคุณแพม" เธอเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ทำไมรู้สึกเหมือนเขากำลังพูดหยอดเธออยู่ อั้มที่เห็นแบบนั้นก็ปล่อยให้ทั้งสองคนได้คุยกันสองคน เธอเลือกที่จะเดินตามเงียบๆดีกว่าไปเป็นก้างขวางคอ 'ถ้าป๋าเจเกิดชอบสนใจอยากจะจีบแพมขึ้นมาจริงๆเธอจะรีบใส่พานถวายให้เลย ตำแหน่งภรรยาท่านประธานสายการบิน loche'airline ที่ผู้หญิงครึ่งประเทศอยากเป็น เธอสนับสนุนน้องสาวคนนี้สุดตัว' "ผมรู้สึกคุ้นกับคุณแพมจัง เราเคยเจอกันมาก่อนมั้ย" "ไม่รู้สิคะ แต่แพมว่ารู้สึกคุ้นเคยกับป๋าเจเหมือนกันนะคะ" เธอยิ้มออกมาไม่พูดอะไรต่ออีก เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ "สงสัยจะเป็นพรหมลิขิตมั่ง" "งั้นมั่งคะ" ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มให้แก่กัน ยิ่งได้คุยได้รู้จักเธอมากขึ้น ยิ่งทำให้เขาอยากอยู่ใกล้อยากทำความรู้จักให้มากขึ้นไปอีก "คุณแพมชอบกินอะไรครับ" "อาหารญี่ปุ่นค่ะ" "ชอบเหมือนกันเลย งั้นวันนี้ทานอาหารญี่ปุ่นกันดีมั้ยครับ" "ก็ดีนะคะ"