Chapter 5
1330 Words
หลังจากที่สองแม่ลูกจัดโต๊ะอาหารเรียบร้อย คุณแม่ก็หันไปบอกให้ลูกสาวเรียกพีเจกับน้องพั้นช์มาทานข้าวด้วยกัน ป่านนี้คงทำการบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“แพมไปเรียกสองคนมาทานข้าวสิ”
“ค่ะแม่”
เธอตอบรับก่อนจะเดินไปยังห้องรับแขก ตอนนี้น้องพั้นช์กำลังเก็บสมุดใส่กระเป๋าตามเดิมโดยมีพีเจคอยช่วยอยู่ไม่ห่าง
“เก่งมากเลยค่ะ ไม่ต้องสอนเยอะทำเองได้หมดเลย”
“มันง่ายมากเลยค่ะน้องพั้นช์เลยทำได้”
เสียงเล็กเอ่ยออกมาอย่างสดใส เธอเป็นเด็กช่างพูดช่างจาสารพัดจะหาคำมาคุยกับคนอื่น และก็เป็นเด็กที่เรียนเก่งมากจนน่าตกใจ ครูที่โรงยังชมว่าวัยเดียวกันรองพั้นช์ไปไกลกว่าเยอะเลย
“ดีแล้วค่ะ ต้องตั้งใจเรียนตอนครูสอน แล้วจะทำการบ้านได้”
“ค่ะอาพีเจ”
“สองคนคุณแม่เรียกให้ไปทานข้าวค่ะ”
ทั้งสองคนหันไปมองแพมที่ยืนอยู่หน้าประตู เด็กน้อยวางของลงก่อนจะวิ่งไปกอดหญิงสาวไว้แน่น
“อุ้มน้องพั้นช์ได้มั้ยคะ”
“ได้สิคะ”
หญิงสาวอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาก่อนจะพาไปยังห้องอาหารที่เตรียมไว้โดยมีพีเจเดินตามมาอยู่ไม่ห่าง เมื่อมาถึงทุกคนก็ลงมือทานข้าวด้วยกัน พีเจที่นั่งอยู่ข้างน้องพั้นช์ก็คอยตักนั่นนี่ให้อย่างเอาใจ เด็กน้อยชอบใจมากที่มีอาพีเจอยู่ด้วย สิ่งที่เธอขาดก็คือคุณพ่อตั้งแต่ลืมตาดูโลกยังไม่เคยเห็นหน้าเลย
“น้องพั้นช์ชอบจังเลยค่ะที่ได้กินข้าวกับอาพีเจ”
“ทำไมเหรอคะ ชอบที่มีคนเอาใจเหรอ”
เขาถามเด็กน้อยยิ้มๆ น้องพั้นช์พยักหน้าทันทีแล้วพยายามจะอธิบายสิ่งที่เธอกำลังคิด
“ชอบค่ะ น้องพั้นช์อยากมีคุณพ่อแบบอาพีเจ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นคุณพ่อเลยค่ะ เห็นแต่พี่แพมกับคุณแม่แค่สองคน”
แพมกับคุณแม่หันมามองหน้ากันทันที เพิ่งรู้ว่าน้องพั้นช์มีความคิดอะไรแบบนี้อยู่ด้วย แสดงว่าคงจะเห็นเพื่อนๆมีพ่อแม่กันครบถึงได้มีความรู้สึกขึ้นมา
“น้องพั้นช์พูดเยอะไปแล้วค่ะรบกวนอาพีเจเค้านะ”
แพมเริ่มดุเด็กน้อยไม่จริงจัง พีเจหันมามองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาทันที
“ไม่เป็นไรเลยครับคุณแพม ผมชอบน้องพั้นช์นะเธอพูดเก่งแถมยังฉลาดมากเลยด้วย ผมอยากมีลูกสาวน่ารักแบบนี้”
หญิงสาวมองชายหนุ่มก่อนจะเงียบเสียงลงไม่พูดอะไรอีก คุณแม่ยื่นมือมาบีบมือเธอไว้บีบไม่แรงเพื่อให้กำลังใจ
“รีบกินเถอะค่ะป๋าเจ เดี๋ยวแพมจะพาน้องพั้นช์ไปว่ายน้ำค่ะ”
“งั้นผมเล่นด้วยได้มั้ย”
เธอพยักหน้าไม่คัดค้านอะไรอีก เขาอยากจะทำอะไรเธออนุญาตไม่ขัดขวางหรอก เพราะเธอต้องการให้เขาอยู่ใกล้ชิดแบบนี้อยู่แล้ว ยิ่งเขาผูกพันกับน้องพั้นช์มากเท่าไหร่เธอยิ่งชอบ
“ได้สิคะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ แต่ว่าแพมไม่มีชุดเปลี่ยนให้คุณนะคะที่บ้านเราไม่มีผู้ชาย”
“ผมมีติดรถมาครับไม่ต้องห่วง งั้นเรารีบกินนะคะน้องพั้นช์แล้วไปว่ายน้ำด้วยกัน”
“ดีค่ะ น้องพั้นช์จะว่ายน้ำแข่งกับอาพีเจเลย”
“เอาสิ เรามาแข่งกันดีกว่า ใครชนะจะได้รางวัลจากอีกคนนะ ดีมั้ย”
“ดีค่ะ ถ้าน้องพั้นช์ชนะอาพีเจต้องพาไปกินไอศกรีมนะคะ ให้พี่แพมไปด้วย”
เด็กน้อยเอ่ยออกมาเสียงตื่นเต้น ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมาก่อนจะยื่นมือไปเกี่ยวก้อยกับเด็กน้อยเป็นเชิงสัญญากัน
“สัญญากันก่อน”
“ได้ค่ะ”
จากนั้นทุกคนก็ทานอาหารจนอิ่ม แพมพาน้องพั้นช์ไปเลือกชุดว่ายน้ำที่เธอชอบก่อนจะกุมมือพาลงมาชั้นล่างเพื่อว่ายน้ำต่อ พีเจนั่งรออยู่ที่สระแล้วเขาสวมแค่กางเกงขาสั้นตัวเดียวหาได้สุดๆแค่นี้แหละ
“น้องพั้นช์มาแล้วค่ะอาพีเจ”
“ไหนดูสิชุดว่ายน้ำน่ารักจังเลยค่ะ หนูชอบเจ้าหญิงเหรอคะ”
“ใช่ค่ะชอบมากเลย”
“งั้นถ้าวันนี้หนูว่ายน้ำชนะอา วันหยุดจะพาไปทานไอศกรีมแล้วก็จะซื้อชุดเจ้าหญิงให้หลายๆชุดเลย”
เด็กน้อยได้ยินแบบนั้นก็ตาโตขึ้นมาทันที เธอชอบชุดเจ้าหญิงมากในห้องนอนก็มีแต่เจ้าหญิง แล้วถ้าเธอใช้ความสามารถของตัวเองเอาชนะอาพีเจได้ เธอจะได้ของที่ชอบอีก
“จริงนะคะ”
“จริงสิคะ มานี่อาอุ้มลงสระเอง ว่าแต่คุณแพมไม่ลงมาด้วยกันเหรอครับ ผมคิดว่าคุณจะเล่นด้วยซะอีก”
หญิงสาวส่ายหน้ายิ้มๆ ปกติถ้าว่างเธอก็จะเล่นด้วยแต่ว่าวันนี้มีเขาเล่นเป็นเพื่อนเพราะฉะนั้นเธอขอนั่งดูดีกว่า
“ไม่ดีกว่าค่ะ น้องพั้นช์คงอยากเล่นกับป๋าเจ ยังไงฝากด้วยนะคะต้องการอะไรก็บอกเดี๋ยวแพมจะหาให้”
“โอเคครับงั้นก็ได้”
“ตามสบายนะคะ แพมขอไปเอาของว่างแป๊บหนึ่ง”
พีเจพยักหน้าตอบรับก่อนจะหันไปว่ายน้ำเล่นกับน้องพั้นช์อย่างสนุก เขารู้สึกว่าการได้อยู่กับแพมและน้องพั้นช์มันเหมือนเขาได้เป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ สิ่งที่เขาโหยหาคือครอบครัว เขาอยากมีลูกมากๆในช่วงเวลาแบบนี้ ตอนแรกไม่ได้มีความคิดแบบนี้แต่พอเห็นน้องสาวสมหวังมีครอบครัวที่ดีมีลูกเป็นโซ่ทองคล้องใจเขาก็เริ่มอิจฉาและอยากมีอย่างคนอื่นบ้าง พอได้เจอแพมเขาจึงตัดสินใจว่ายังไงเขาจะต้องได้เธอมาเป็นภรรยาและเป็นแม่ของลูก แต่ในระหว่างนี้ซ้อมเลี้ยงน้องพั้นช์ไปก่อน ถ้ามีลูกเองจะได้ชิน
“ทำไมอาพีเจว่ายน้ำเก่งจังเลยคะ”
“ก็อาว่ายบ่อยมันชินค่ะ ถ้าหนูอยากว่ายน้ำเก่งๆก็ต้องฝึกฝนทุกวัน งั้นวันนี้เรามาลองแข่งกันดูดีกว่า มาเริ่มตรงนี้เลยใครไปถึงฝั่งนั้นก่อนคนนั้นชนะ”
“โอเคค่ะอาพีเจ”
น้องพั้นช์ทำมือโอเคก่อนจะว่ายไปอยู่ขอบสระ จากนั้นทั้งสองคนก็หันมามองหน้ากัน พีเจเอ่ยออกมาก่อนจะทั้งสองคนจะเริ่มว่ายน้ำไปอีกฝั่ง
“อาจะนับหนึ่งถึงสามนะ ใครถึงอีกฝั่งก่อนชนะโอเคมั้ยคะ”
“โอเคค่ะ”
“เอาละนะ นับหนึ่ง สอง สาม”
น้องพั้นช์ได้ยินนับสามก็รีบว่ายน้ำไปทันที พีเจมองตามเด็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา ทำไมเด็กผู้หญิงถึงน่ารักแบบนี้เนี่ย หน้าตาก็เหมือนแพมมากด้วยถ้าไม่รู้ว่าเป็นพี่น้องกันเขาคิดว่าคงเป็นแม่กับลูก หน้าตาคล้ายกันมาก เขาค่อยๆว่ายตามเด็กน้อยไม่เร่งรีบ ในที่สุดน้องพั้นช์ก็ถึงก่อนเขา
“เย้ๆ น้องพั้นช์ชนะอาพีเจแล้ว”
เขาทำหน้าเสียดายเป็นอย่างมากก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเศร้า
“ว้าแย่จัง แพ้น้องพั้นช์ซะแล้วสิ แบบนี้ต้องได้พาไปกินไอศกรีมแล้วก็ซื้อชุดเจ้าหญิงให้ใช่มั้ยคะ”
“ใช่แล้วค่ะ เย้ๆ ดีใจมากเลยน้องพั้นช์ชอบชุดเจ้าหญิงมากๆ”
น้องพั้นช์ร้องดีใจเสียงดังลั่น แพมที่เดินเข้ามาเห็นทั้งสองคนอยู่ด้วยกันก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ซักพักใบหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นหุบยิ้ม
‘เธอจะดีใจทำไมแพม…’
- Writer
