Chapter 6
1414 Words
หลังจากที่ทั้งสองคนว่ายน้ำกันเสร็จ แพมก็ให้พีเจไปอาบน้ำอาบท่าในห้องนอนของเธอ ส่วนน้องพั้นช์คุณแม่ก็พาไปอาบน้ำในห้องนอนเช่นกัน เธอเตรียมผ้าเช็ดตัวให้เขาไว้ในห้องน้ำแล้ว ส่วนเสื้อผ้าเขาเอามาเองจึงไม่ต้องไปหาให้เหนื่อย
แอ๊ด…
“เสร็จแล้วเหรอคะ”
เธอเอ่ยถามหลังจากที่เห็นเขาเดินออกมาผมเปียกชุ่ม ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินมานั่งลงที่เตียงนอนของเธอแล้วนั่งเช็ดผมอย่างเก้ๆกังๆ หญิงสาวเดินไปหยิบไดร์มาเสียบปลั๊กก่อนจะหันมายิ้มให้เขา
“มาค่ะแพมเป่าผมให้ดีกว่า จะได้แห้งเร็วๆ”
“ขอบคุณนะครับ”
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงใจ เธอยิ้มไม่พูดอะไรเปิดสวิตซ์เป่าผมให้เขาจนแห้งสนิท ชายหนุ่มมองเธอผ่านกระจกแววตามีแต่ความหลงไหลและชื่นชม ไม่รู้ว่าเขาไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเธอไว้ในชาติปางไหน ชาตินี้ถึงได้ติดกับไปไหนไม่ได้ตั้งแต่แรกเจอ ตั้งแต่เขาได้เจอผู้หญิงคนนี้มันมีแต่อยากคุยอยากเจอไม่อยากห่างไปไหน ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
“เสร็จแล้วค่ะ”
“คุณแพมน่ารักจัง รู้มั้ยว่าน้องพั้นช์พูดชื่นชมคุณไม่หยุดเลย”
“แพมคงจะเป็นตัวอย่างที่ดีของเธอมั่งคะ แต่ว่าอีกหน่อยคงไม่ใช่แล้ว”
“ทำไมล่ะ”
เขามองหญิงสาวอย่างสงสัย เธอถอดปลั๊กเก็บไดร์ไว้ตามเดิมก่อนจะหันมาคุยกับชายหนุ่ม
“ก็อนาคตคงเปลี่ยนเป็นป๋าเจอแทน ตั้งแต่ป๋ามาที่นี่ตัวเล็กยังชมไม่หยุดเลย บอกว่าอาพีเจใจดีอย่างนั้นอย่างนี้ ที่แพมทำมาทั้งหมดหายไปเลยเมื่อมีอาพีเจ ขนาดวันหยุดจะพาไปกินไอศกรีมน้องพั้นช์ยังไม่พูดถึงเลยบอกแค่ว่าอาพีเจจะมารับไปกินไอศกรีมแช้วก็ซื้อชุดเจ้าหญิง”
ชายหนุ่มได้ยินก็หัวเราะออกมาทันที เขาก็แค่ชอบเด็กผู้หญิงมากแล้วน้องพั้นช์เป็นคนน่ารักนิสัยดี การพูดจาสมวัยมารยาทไม่ต้องพูดถึงถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดีอยู่แล้ว นั่นจึงทำให้เขาชอบและเอ็นดูได้ไม่ยาก
“ผมชอบน้องพั้นช์มากเลยนะครับ เธอพูดเก่งมาก งั้นวันหยุดผมมารับที่บ้านนะ”
“ค่ะ แพมจะรอนะคะ”
ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ซักพักก็ชวนกับออกมาจากห้องนอนตอนนี้น้องพั้นช์กำลังเล่นไอแพดอยู่ในห้องรับแขก
“ไงคะสาวน้อยทำอะไรอยู่”
“น้องพั้นช์กำลังวาดรูปอยู่ค่ะอาพีเจ คุณครูสอนมาก็เลยลองมาวาดดู”
“ไหนอาดูสิคะสวยรึเปล่านะ”
เขาเดินมานั่งลงข้างๆเด็กน้อย มองหน้าจอที่เธอกำลังวาดการ์ตูนอยู่ก่อนจะอึ้งไปเพราะไม่คิดว่าเด็กอายุหกขวบจะมีแววการวาดภาพสวยงามมากขนาดนี้
“หนูวาดภาพสวยจังเลยลูก ใครสอนเนี่ย”
“คุณครูที่โรงเรียนค่ะ แล้วก็พี่แพมสอนด้วย อาพีเจรู้มั้ยว่าพี่แพมวาดรูปสวยมาก เราสองคนวาดด้วยกันบ่อยค่ะ”
“จริงเหรอ ชักอยากเห็นฝีมือของพี่แพมซะแล้วสิ”
เขาพูดพร้อมกับมองสบตากับหญิงสาว เธอยิ้มออกมาก่อนจะวางนมอุ่นๆให้ทั้งสองคนดื่ม
“เอาไว้ถ้าว่างแพมจะวาดรูปป๋าเจให้ค่ะ แต่ว่าคุณต้องมานั่งเป็นแบบเองนะคะ”
“ได้สิครับยินดีมากเลย”
“ดื่มนมก่อนค่ะเดี๋ยวมันจะเย็นหมด น้องพั้นช์ก็ดื่มด้วยนะคะจะได้โตไวๆ”
“ค่ะ”
เด็กน้อยวางไอแพดลงก่อนจะค่อยๆถือแก้มนมยกขึ้นดื่มไม่เร่งรีบ พีเจยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด เขาวางแก้วลงก่อนจะเอ่ยขอบคคุณหญิงสาว
“ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ ผมสนุกและมีความสุขมากเลย ถ้าครั้งหน้าผมจะขอมาอีกคุณจะอนุญาตรึเปล่า”
“ก็อยู่ที่ป๋าเจค่ะ ถ้าอยากมาก็ไม่มีปัญหา”
“อยากมาสิครับ อยากมามาก”
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะยิ้มกว้างอย่างสดใส เขานั่งเล่นกับหญิงสาวอีกซักพักก็ขอตัวกลับก่อนเพราะไม่อยากรบกวนเวลาของคนในบ้านดึกมากจนเกินไป นี่ก็สองทุ่มกว่าแล้วเขาควรกลับก่อน
“งั้นวันนี้ผมกลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้มีประชุมเช้า ถ้าช่วงเที่ยงคุณแพมว่างเราไปทานข้าวกันมั้ย”
“แพมมีงานทั้งวันค่ะละมีอีเว้นท์ตอนช่วงเย็นจะว่างช่วงสองทุ่มไปค่ะ”
เขาทำหน้าครุ่นคิดหนัก สองทุ่มแสดงว่าทำงานทั้งวันเธอคงจะเหนื่อยมากแล้ว เขาไม่ควรมารบกวนเธอในเวลาขนาดนั้น
“เสียดายจังเลย งั้นไม่เป็นไรครับผมโทรมาคุยดีกว่าอนุญาตใช่มั้ยครับ”
หญิงสาวพยักหน้ายิ้มๆ ยังไงก็ได้สำหรับเธอแต่โทรคุยกันคงดีกว่าออกไปไหนเพราะมันก็ดึกมากแล้ว
“ยังไงก็ได้ค่ะ งั้นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้ถ้าแพมถึงบ้านจะส่งข้อความไปบอกนะคะ”
“ได้ครับ งั้นวันนี้ผมกลับก่อนดีกว่าไม่อยากรบกวนเวลาคุณเยอะ นอนพักผ่อนนะ น้องพั้นช์ครับอากลับก่อนนะมะรืนวันหยุดจะมารับแต่เช้าเลย ไปเที่ยวกันนะคะ”
“ได้ค่ะน้องพั้นช์จะรอนะคะ”
“จ้า เลือกชุดรอไว้เลยนะคะอาจะพาไปซื้อเจ้าหญิงหลายๆชุดเลย ไหนมาขอกอดหน่อย”
น้องพั้นช์ลุกขึ้นกระโดดกอดคอชายหนุ่ม เขากอดเด็กน้อยแน่นก่อนจะผละออกแล้วลูบผมเธออย่างเอ็นดู
“น่ารักที่สุดอาไปแล้วนะคะ”
“สวัสดีค่ะอาพีเจ เดินทางปลอดภัยค่ะ”
“ช่างพูดจริงๆเด็กคนนี้”
เขายิ้มออกมาอย่างถูกใจก่อนจะปล่อยเธอไปเล่นตามเดิมแล้วลุกขึ้นเดินออกมาพร้อมกับหญิงสาว เธอเดินมาส่งชายหนุ่มที่รถก่อนจะส่งชุดของเขาที่เอาไปซักให้ก่อนหน้านี้
“ชุดค่ะแพมซักให้แล้ว”
“เกรงใจจังเลยลำบากคุณแย่”
“ไม่หรอกค่ะ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ แพมมีความสุขมาก”
เธอยิ้มออกมาก่อนจะพูดตามสิ่งที่คิด เขายื่นมือไปลูบผมหญิงสาวอย่างหลงไหลก่อนจะมองสบตาพร้อมกับพูดในสิ่งที่เขาคิดมาแล้ว
“จากนี้ไปผมจะเริ่มจีบคุณอย่างจริงจัง ถ้าคุณแพมไม่รังเกียจขอให้รับสิ่งที่ผมจะทำด้วยนะ”
เขาพูดออกมาตามตรง อายุขนาดนี้แล้วไม่ควรจะมาจีบกันเหมือนเด็กวัยรุ่น ช่วงเวลาขนาดนี้รอไม่ได้แล้วเขาอยากจะมีครอบครัวเหมือนอย่างคนอื่นบ้างและแพมคือผู้หญิงที่เขาเลือกแล้ว
“แพมจะไปรังเกียจป๋าเจได้ยังไงคะ เราสองคนต่างกันราวฟ้ากับเหว ถือว่าเป็นบุญของแพมแล้วที่คนอย่างป๋าเจลดตัวลงมาคบด้วย”
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ คนเราความเป็นคนเท่ากันและแต่ละคนก็มีคุณค่าในตัวเองที่แตกต่างกัน และคุณแพมคือสิ่งมีค่าไม่น้อยไปกว่าใครอื่น อย่าด้อยค่าตัวเองเลยนะครับ”
เขาไม่อยากให้เธอมองแบบนั้น เขาไม่ได้ลดตัวมาคบกับใครแต่เธอต่างหากที่ให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง และเขาจะไม่ทำให้มันพังลงเด็ดขาด
“โอเคค่ะ เอาเป็นว่าแพมจะเปิดใจคุยกับป๋าเจ เราสองคนลองเรียนรู้กันไปก่อน ส่วนเรื่องอนาคตถึงเวลาเราสองคนคงให้คำตอบกันได้เอง”
“ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาส ผมจะทำให้ดีที่สุด”
เขายื่นมือออกไปกุมมือเธอไว้ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ หญิงสาวไม่พูดอะไรยอมให้เขาถึงเนื้อถึงตัวได้เพราะไม่มีอะไรจะเสียแล้ว…
“แพมก็จะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
- Writer
