ศิลาจารัก

ตอนที่ 1 ซวยซ้ำซวยซาก (4)

พอเริ่มอิ่มข้าวหอมก็เริ่มวุ่นวายอีก อาจเพราะตอนแรกเธอมัวแต่หงุดหงิดที่โดนเขาลากถูมาที่นี่จนลืมนึกคิดว่าเครื่องปรับอากาศในห้องนี้เย็นมาก ตอนนี้พอไม่มีอะไรให้ทำก็เริ่มขนลุกเพราะความหนาวแล้ว

“คุณศิลา!” เรียกเขาเสียงห้วน

อีกฝ่ายเพียงเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยสายตานิ่งเฉยติดดุ แต่แล้วก็ก้มลงอ่านงานตรงหน้าเหมือนเดิม

ข้าวหอมเลยลุกขึ้นเดินดิ่งๆ เข้าไปหาเขา

“ข้าวหนาว ปรับแอร์ให้หน่อย”

เขย่าแขนเขาเบาๆ ด้วยไม่รู้จะงอแงกับใคร ในเมื่อเขาอยากพาเธอมาด้วยโดยไม่มีเหตุผล เขาก็ต้องทนกับความงี่เง่าของเธอให้ได้

“ปรับไม่ได้”

เขาว่าพร้อมกับสะบัดแขนออกจากมือน้อย ให้ตายเถอะ เกิดมาเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนจุ้นจ้านน่ารำคาญขนาดนี้เลยจริงๆ

“ปรับไม่ได้ก็เอาเสื้อมา ข้าวหนาว”

“ไปอยู่ในที่ของเธอเดี๋ยวนี้!”

“แต่ข้าวง่วงแล้วก็หนาว ข้าวขอเสื้อไปห่ม” ว่าพร้อมกับดึงๆ เสื้อสูทของเขาแรงๆ

ศิลาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มงานที่กำลังอ่าน กระนั้นก็ตัดความรำคาญด้วยการยกกล้ามยกแขนขึ้น เพื่อให้เธอดึงเสื้อออกไป

ข้าวหอมอารมณ์ดีขึ้นมานิดหนึ่ง แม้นี่จะเป็นเพียงชัยชนะเล็กๆ แต่เธอรู้สึกภูมิใจอย่างยิ่ง ฟังดูโง่ๆ แต่เชื่อเถอะ ถ้าใครตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเธอก็คงทำตัวลำบาก อะ ถามหน่อยว่าถ้าใครเจอกับตนเองจะทำเช่นไร ถูกลากมาแล้วต้องอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคยกับคนที่ไม่รู้จักที่เคยเจอหน้ากันแค่สองครั้ง บ้าไปแล้ว!

แต่ก็ช่าง โวยวายไปก็ไม่ได้ประโยชน์ อย่างน้อยเขาก็คงเป็นคนมีเงิน น่าจะรวยมากและมีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจพอสมควร เขาคงไม่ทำอะไรมิดีมิร้ายเธอให้เสื่อมเสียตัวเขาเองหรอกน่ะ ในไนต์คลับเมื่อคืนก็เข้าใจได้ เพราะมันเป็นสถานที่แบบนั้น แต่ที่นี่ข้าวหอมมั่นใจว่าเธอจะปลอดภัย

ดีไม่ดีเผื่อบริษัทเขาทำธุรกิจแล้วยังไม่มีพรีเซ็นเตอร์ หึๆ เธอนี่ล่ะจะพลิกวิกฤติเป็นโอกาสเสียเลย แต่ยังก่อน ตอนนี้ขอไปนอนเล่นแป๊บ

สาวน้อยเอนกายลงบนโซฟาตัวเดิมพร้อมกับกดมือถือเล่น เช็กข่าวนั่นนี่ พอเจอว่ามีข่าวเสียๆ หายๆ ของตัวเองก็เลื่อนหนี เลือกหาอ่านแต่ข่าวที่เขาเขียนชม พอเบื่อมากๆ เข้าก็เปลี่ยนอิริยาบถเป็นนอนคว่ำหน้า ตีขาไปมาสบายใจเหมือนอยู่บ้านตัวเอง นานเข้าจากนอนเล่นก็นอนจริง หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ตัว

พอบริรักษ์เข้ามาในห้องทำงานของเจ้านาย เขาจึงได้เห็นว่ามีสาวน้อยคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าเหยียดขาอยู่บนโซฟา พร้อมกับมีเสื้อสูทของเจ้านายคลุมตัวไว้จนแทบมิด

พูดคุยกันสองสามประโยค เจ้านายก็พยักหน้า ก่อนที่บริรักษ์จะเดินออกจากห้องไปก่อน

ฝ่ายศิลานั้นก็ลุกออกจากเก้าอี้ ตั้งใจว่าจะดึงเสื้อสูทที่ยับยู่ยี่ไปหมดเพราะฝีมือแม่ตัวดีออกมาสวมเหมือนเดิม แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ เมื่อก้มลงมองนาฬิกาแล้วเห็นว่า...

“อีกห้านาที”

ใช่ อีกห้านาทีจะเริ่มการประชุม ดังนั้นเขาก็ยังพอมีเวลาทำอะไรสนุกๆ นิดหน่อย แกล้งคนหลับแถมยังทำเสื้อเขายับอีก

ร่างสูงทรุดลงนั่งเบียดกับร่างเล็กที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟา ก่อนจะจับพลิกให้เธอนอนหงาย มือหนาสัมผัสที่แก้มนวลแผ่วเบาพลางคิดในใจ

ก็น่ารักใช้ได้นี่

นิ้วเรียวลูบไล้ไปที่ริมฝีปากอิ่มอวบที่เผยอน้อยๆ ยามหลับใหล จากนั้นใบหน้าคมก็ก้มลงมา ก่อนจะกดจูบดอมดมไปจนทั่วลำคอขาวผ่อง เสื้อเชิ้ตแขนกุดกระชับรูปร่างถูกเขาปลดกระดุมลงมาสองเม็ด เพื่อจะได้สัมผัสเนินเนื้อนูนนุ่มเนียนนั้นได้ถนัด

มีเสียงอืออาครางประท้วงจากคนหลับเป็นระยะ แต่เขาไม่สนใจ ไม่สนใจคำว่าลักหลับ ไม่สนใจคำว่าไม่เป็นสุภาพบุรุษ ไม่สนใจห่าอะไรทั้งนั้น นอกจากความต้องการของตัวเองที่ว่า ไม่พอใจมากที่เมื่อคืนเธอปฏิเสธเขาโดยการหนีไปแบบนั้น และตอนนี้เขาก็ว่าง ก่อนหน้านี้อาจจะเคยมีสาวๆ เต็มไม้เต็มมือ ซึ่งนั่นทำให้ชีวิตน่าเบื่อและสูญเสียงบประมาณไปโดยใช่เหตุ เลยเคลียร์ทุกอย่างออกไป

แล้วตอนนี้ก็ว่างจริงๆ และต้องการผู้หญิง...ผู้หญิงที่จะทำให้ชีวิตเขาซู่ซ่า เร่าร้อน ไม่ต้องปวดหัวกับพวกที่หวังรวยทางลัด และเขากำลังคิดว่าเขาจะเลือกเธอ ยัยเด็กใจแตกนี่!

เมื่อกี้ที่บริรักษ์เข้ามาก็เพราะมารายงานเขาว่า เจ้าหล่อนคนนี้เป็นดาราช่องดิจิทัลทีวีที่รับบทนางร้ายได้แซบถึงทรวงและมีชื่อเสียงพอประมาณ

บริรักษ์นั้นเป็นลูกน้องที่รู้ใจเขาและยังมีความรู้รอบตัวมากมาย ดังนั้นเมื่อเขาบอกว่าแล้วข้อมูลอื่นๆ ในเชิงลึกล่ะ อีกฝ่ายก็รีบรับคำว่าขอเวลาถึงเย็นนี้ แล้วจะนำส่งประวัติโดยละเอียดทั้งหมด

เย็นนี้เขาคงได้รู้ ว่าเธอใจแตกจริง มีผัวแล้ว หรือว่าก็เป็นแค่นักแสดงปลายแถวธรรมดาๆ

ครั้นเหลือบมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นว่าเหลือเพียงหนึ่งนาที จึงได้ตัดใจจากเนื้อสดๆ กรอบๆ ลุกขึ้นยืน ยื่นมือไปหมายจะหยิบเสื้อ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ เดินออกไปโดยทิ้งเสื้อสูทให้เธอคลุมเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือกระดุมสองเม็ดที่ปลดทิ้งไว้แบบนั้น ให้คนหลับได้ตื่นมาโวยวายขู่ฟ่อๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว...