Chapter 21
3480 Words
Chapter 21
Unti unti kong minulat ang mata ko.
"Asan ako"
"Andito ka nanaman sa hospital"
Sagot ni Doc. Clayton.
"Doc. Anong nangyari"
Muli kong naalala ang mga anak ko.
"Mga anak ko Doc".
Akmang tatayo ako. Pero pinigilan niya ako. Pero nagpumiglas ako.
"Magpahinga ka muna, hindi maganda ang kalagayan ng pinagbubuntis mo masyado ng pagod ang sarili mo baka di makayanan ng bata pa kumapit"
"Mga anak ko doc kailangan nila ako"
Pagmamakaawa ko sa kanya.
"They are ok from now, but I don't know next time".
"Anong ibig mong sabihin doc"
Di agad ito nakasagot bakas sa mukha niya ang pag aalala.
"Their condition is not good, dahil sa dami ng dugong nawala sa kanila at mga fracture sa katawan.Any time pwedeng bibigay ang kanilang mga katawan, they need a blood"
"Hindi!! Doc mga anak ko iligtas mo sila diko makakaya pag may nawala sa kanilang dalawa doc"
Walang tigil ang aking iyak. Habang niyakap ako at hinahaplos ang aking likod. Ang sakit sakit parang di ko kakayanin pag nawala sila.
"Shshsh, tama na, we will do our best di mawawala mga anak mo, We need their father, Where is their father,? Ngayon siya kailangan ng mga anak niya. The kids need his Blood, kailangan masalinan sila ng dugo sa lalong madaling panahon"
Agad akong nabuhayan ng loob
"Alam ko kung nasaan siya, anong oras na doc?" agad niyang tinignan ang kanyang relo.
"s**t!! Aatend pa pala ako ng wedding ng mokong na yun!! Oh alas tres na cutie"
"Doc gusto ko makita mga anak ko"
"Sige samahan kita doon sa ICU"
Inalalayan niya ako pumunta sa ICU.
Muli nanaman ako naiyak dahil sa kalagayan ng mga anak ko ang daming nakakabit sa mga katawan nila.
Diko mapigilan humagulgol.
"Kasalanan ko ito, mga anak patawarin niyo si Mommy, di sana kayo nagkaganito. Makasarili ako, di ko man lang naisip ang kapakanan niyo.Mga anak babawi si mommy, gumaling lang kayo ibibigay ko ang kahilingan niyong makita ang papa niyo"
"Tama na wala kang kasalanan aksidente lang ang ngyari, wag mong sisihin ang sarili mo di magugustuhan ng mga anak mo" sabi nito habang hinihimas ang aking likuran dahil sa walang tigil ang pag iyak ko.
Nagulat kami ni doc Clayton ng biglang tumunog ang mga monitor na nakabit sa mga katawan ng mga anak ko.
Nagkakagulo ang mga nurse.
"Doc ang mga pasyente"
Sigaw ng isa sa nurse na nakabantay dito
"s**t! I'm coming" mabilis siyang tumakbo sa loob ng ICU.
"Doc anong ngyari sa mga anak ko".
Pero di na niya ako nilingon pa.
Di ko alam ang aking gagawin panay ang aking iyak.
"Mga anak wag ngayon, please lumaban kayo. Kailan kayo ni mama,Anak gagawin ko ang lahat. Wag niyo lang iwan si mommy please. Pangako dadalhin ko kayo kay daddy niyo. Oh kaya dadalhin ko siya sainyo."
Halos di ko na makayanan ang sakit na aking nararamdaman, ang sakit lang wala akong karamay sa ganitong pangyayari. Kusa ng bumigay ang aking mga tuhod aktong matutumba na sana ako pero may nakasalo agad sa dalawa kong braso.At inangat ako patayo saka ako inalalayan pinaupo sa may upuan.
"April, are you ok! God stop crying"
"Sir Alex!" mas lalo akong umiyak at niyakap ko siya ng mahigpit. Siya lang ang taong laging nandito para sa akin pag akoy umiiyak.
"Shsh it's ok I'm here dont worry magiging ok din ang mga anak mo"
"Sir di ko kakayanin pag may mangyari sa kanilang masama, anong gagawin ko"
"Di yun mangyayari,"
Biglang nagbukas ang pintuan.
"Doc kamusta mga anak ko"
"Now they out of danger, but I dont know next time. Kailangan na nila masalinan ng dugo,"
"Ako po Doc kuhanan niyo ako"
Umiiyak na sabi ko.
"Your type O mga bata ay AB"
"Ako Clayton you try me"
Sabad ni sir Alex.
"Bakit ikaw ba ama nila, Syempre hindi di mo naman sila katype ng dugo. Kailangan ang father nila, kung hindi malalagay sila sa panganib. Walang mahanap na dugo na AB ngayon it's hard to find that blood, kundi Sa ama lang mangagaling"
"Let's go April, lets bring him here, wala ng time" yaya sa akin ni sir Alex.
"Teka kilala mo ang mga ama ng mga bata?" nagtatakang tanong ni Doc.
"Oo kilalang kilala, at kilala mo rin"
"Huh! Kilala ko anong ibig mong sabihin"
"Tignan mo na lang ang mga bata, tawagan mo na lang ako pag may ngyari dito.kailangan na naming umalis"
"Halika ka na sir"
"Sige let's go, Clayton look the kids for us" Agad agad kaming umalis ni sir Alex
At sumakay sa kanyang sasakya.
Habang nasa biyahe kami nagring ang aking phone si Joy.
"Hello April" mangiyak iyak na boses ni Joy, habang kausap ko ito.
"Bakit anong nangyari?"
"Si Blue nawawala bruha"
"Ano! Paanong ngyarin yun, saan siya nagpunta dyos ko"
Eto nanaman ako iiyak nanaman.
"Iniwan ko lang saglit dito sa sala nagbanyo lang ako, paglabas ko wala na siya sa sala".
" Saan siya nagpunta Joy".
"Di ko alam, pero paulit ulit niyang sinasabi na kailangan niyang makita at ang kanyang daddy"
"Huh! Wag mong sabihin-" natigilan ako , parang alam ko na kung nasaan siya
"Sige Joy, ako na bahala hahanap sa kanya parang alam ko na kung nasaan siya" binaba ko kaagaad ang phone ko.
"Anong ngyari sa anak mo"
"Nawawala siya sir, pero parang alam ko na kung saan siya nagpunta"
"Saan daw siya nagpunta"
"San kanyang ama"
"Huh! Bilisan na natin"
Halos paliparin ni sir Alex kotse nito.
Agad agad kaming nakarating sa tapat ng simbahan. Bumaba kami agad ni sir Alex. Nanginginig ang buong katawan ko.
"Are you ready?"
"Yess sir"
"Let's go, Let's get your two man"
Nakangiting sabi nito, habang hila ang aking kamay.
Sabay namin tinulak ang pintuan ng simbahan. Unti unti itong bumukas ang pintuan. Nagulat ang mga tanong nandoon sa loob. Lahat silang nakatingin lalo na ang taong nasa harap ng altar na kasama ang ang babaeng pakakasalan. Niya habang karga jarga ang aking anak na si BlueChapter 21
Unti unti kong minulat ang mata ko.
"Asan ako"
"Andito ka nanaman sa hospital"
Sagot ni Doc. Clayton.
"Doc. Anong nangyari"
Muli kong naalala ang mga anak ko.
"Mga anak ko Doc".
Akmang tatayo ako. Pero pinigilan niya ako. Pero nagpumiglas ako.
"Magpahinga ka muna, hindi maganda ang kalagayan ng pinagbubuntis mo masyado ng pagod ang sarili mo baka di makayanan ng bata pa kumapit"
"Mga anak ko doc kailangan nila ako"
Pagmamakaawa ko sa kanya.
"They are ok from now, but I don't know next time".
"Anong ibig mong sabihin doc"
Di agad ito nakasagot bakas sa mukha niya ang pag aalala.
"Their condition is not good, dahil sa dami ng dugong nawala sa kanila at mga fracture sa katawan.Any time pwedeng bibigay ang kanilang mga katawan, they need a blood"
"Hindi!! Doc mga anak ko iligtas mo sila diko makakaya pag may nawala sa kanilang dalawa doc"
Walang tigil ang aking iyak. Habang niyakap ako at hinahaplos ang aking likod. Ang sakit sakit parang di ko kakayanin pag nawala sila.
"Shshsh, tama na, we will do our best di mawawala mga anak mo, We need their father, Where is their father,? Ngayon siya kailangan ng mga anak niya. The kids need his Blood, kailangan masalinan sila ng dugo sa lalong madaling panahon"
Agad akong nabuhayan ng loob
"Alam ko kung nasaan siya, anong oras na doc?" agad niyang tinignan ang kanyang relo.
"s**t!! Aatend pa pala ako ng wedding ng mokong na yun!! Oh alas tres na cutie"
"Doc gusto ko makita mga anak ko"
"Sige samahan kita doon sa ICU"
Inalalayan niya ako pumunta sa ICU.
Muli nanaman ako naiyak dahil sa kalagayan ng mga anak ko ang daming nakakabit sa mga katawan nila.
Diko mapigilan humagulgol.
"Kasalanan ko ito, mga anak patawarin niyo si Mommy, di sana kayo nagkaganito. Makasarili ako, di ko man lang naisip ang kapakanan niyo.Mga anak babawi si mommy, gumaling lang kayo ibibigay ko ang kahilingan niyong makita ang papa niyo"
"Tama na wala kang kasalanan aksidente lang ang ngyari, wag mong sisihin ang sarili mo di magugustuhan ng mga anak mo" sabi nito habang hinihimas ang aking likuran dahil sa walang tigil ang pag iyak ko.
Nagulat kami ni doc Clayton ng biglang tumunog ang mga monitor na nakabit sa mga katawan ng mga anak ko.
Nagkakagulo ang mga nurse.
"Doc ang mga pasyente"
Sigaw ng isa sa nurse na nakabantay dito
"s**t! I'm coming" mabilis siyang tumakbo sa loob ng ICU.
"Doc anong ngyari sa mga anak ko".
Pero di na niya ako nilingon pa.
Di ko alam ang aking gagawin panay ang aking iyak.
"Mga anak wag ngayon, please lumaban kayo. Kailan kayo ni mama,Anak gagawin ko ang lahat. Wag niyo lang iwan si mommy please. Pangako dadalhin ko kayo kay daddy niyo. Oh kaya dadalhin ko siya sainyo."
Halos di ko na makayanan ang sakit na aking nararamdaman, ang sakit lang wala akong karamay sa ganitong pangyayari. Kusa ng bumigay ang aking mga tuhod aktong matutumba na sana ako pero may nakasalo agad sa dalawa kong braso.At inangat ako patayo saka ako inalalayan pinaupo sa may upuan.
"April, are you ok! God stop crying"
"Sir Alex!" mas lalo akong umiyak at niyakap ko siya ng mahigpit. Siya lang ang taong laging nandito para sa akin pag akoy umiiyak.
"Shsh it's ok I'm dont worry magiging ok din ang mga anak mo"
"Sir di ko kakayanin pag may mangyari sa kanilang masama, anong gagawin ko"
"Di yun mangyayari,"
Biglang nagbukas ang pintuan.
"Doc kamusta mga anak ko"
"Now they out of danger, but I dont know next time. Kailangan na nila masalinan ng dugo,"
"Ako po Doc kuhanan niyo ako"
Umiiyak na sabi ko.
"Your type O mga bata ay AB"
"Ako Clayton you try me"
Sabad ni sir Alex.
"Bakit ikaw ba ama nila, Syempre hindi di mo naman sila katype ng dugo. Kailangan ang father nila, kung hindi mawawala sila. Walang mahanap na dugo na AB ngayon it's hard to find that blood, kundi Sa ama lang mangagaling"
"Let's go April, lets bring him here, wala ng time" yaya sa akin ni sir Alex.
"Teka kilala mo ang mga ama ng mga bata?" nagtatakang tanong ni Doc.
"Oo kilalang kilala, at kilala mo rin"
"Huh! Kilala ko anong ibig mong sabihin"
"Tignan mo na lang ang mga bata, tawagan mo na lang ako pag may ngyari dito.kailangan na naming umalis"
"Halika ka na sir"
"Sige let's go, Clayton look the kids for us" Agad agad kaming umalis ni sir Alex
At sumakay sa kanyang sasakyan.
Habang nasa biyahe kami nagring ang aking phone si Joy.
"Hello April" mangiyak iyak na boses ni Joy, habang kausap ko ito.
"Bakit anong nangyari?"
"Si Blue nawawala bruha"
"Ano! Paanong ngyarin yun, saan siya nagpunta dyos ko"
Eto nanaman ako iiyak nanaman.
"Iniwan ko lang saglit dito sa sala nagbanyo lang ako, paglabas ko wala na siya sa sala".
" Saan siya nagpunta Joy".
"Di ko alam, pero paulit ulit niyang sinasabi na kailangan niyang makita at ang kanyang daddy"
"Huh! Wag mong sabihin-" natigilan ako ako, parang alam ko na kung nasaan siya
"Sige Joy, ako na bahala hahanap sa kanya parang alam ko na kung nasaan siya" binaba ko kaagaad ang phone ko.
"Anong ngyari sa anak mo"
"Nawawala siya sir, pero parang alam ko na kung saan siya nagpunta"
"Saan daw siya nagpunta"
"San kanyang ama"
"Huh! Bilisan na natin"
Halos paliparin ni sir Alex ang kanyang kotse. Kaya't mabilis namin narating ang simbahan kung saan gaganapin ang kasal ni Leon. Agad kaming bumaba ni Sir Alex. Nag uunahan ang kaba sa aking dibdib, nanginginig ang buong katawan ko Halos di ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
"Let's go"
Yaya sa akin ni sir Alex.
"Sir! Parang di ko kaya"
"Isipin mo para sa mga anak mo ito"
Oo ginagawa ko ito para sa kanila.
"Opo sir tara na po"
"Ok let's get your two man"
Ngumiti ako sa kanya. Sabay naming tinulak ang malaking pintuan ng simbahan. Tumambad sa amin ang mga taong nabigla sa dating namin.
Lalo na ang taong nasa harap ng altar, bakas ang kanyang pagkabigla habang karga karga ang aking anak.
***Blue***
Agad lumabas sa bahay si Blue, kailangan niyang makita ang kanyang daddy. Umiiyak ito habang tumatakbo papalayo ng apartment nila.
"Daddy, I want Daddy"
Paulit ulit nitong sabi habang tumatakbo.
Pumara ito ng Jeep papuntang simbahan kung saan ikakasal ang kanyang ama.
Pinagtitinginan siya ng mga tao sa loob ng jeep, dahil marami itong pasa at sugat sa kanyang mukha. Na sanhi ng kanyang pakikipag away kanina.
"Daddy, my two brother's are in danger"
Umiiyak na sambit nito.
"Iho ok ka lang ba? Nasaan ang magulang mo"
"Tanong ng ginang sa kanya.
" Pupuntahan ko po ang daddy ko"
"Alam mo ba kung asan siya ihahatid na kita sa kanya".
Sabi ng matandang babae sa kanya.
"Ok lang po alam ko po kung asan siya"
Sagot nito, habang maluha luha.
Agad naman binaba siya ng driver.
Naglakad itong patungong simbahan, di niya alintana ang pagod, at di na rin niya maramdaman ang mga sugat sa mukha nito. Ang gusto lang nito'y ay makita ang kanyang ama.
"Daddy!!" walang tigil na iyak nito hanggat nakarating siya sa harap ng simbahan. Agad niyang tinulak ang ang pintuan ng simbahan pero di niya kaya ito dahil sa laki nito. Umikot siya sa likod ng simbahan. Sakto naman itong nadapa
"Ouch!!it's really hurt daddy!! Please help me" mas lalo itong umiyak natanggal ang kanyang isang sapatos, nasugat ang kanyang tuhod. Na dahilan na mas lalo itong humagulgol. Papilay pilay siyang naghanap ng madadaanan, para makapasok ito. Di na rin niya sinuot pa ang kanyang natanggal na sapatos. Puro dugo ang kanyang tuhod. Pero di niya yun alintana. Gusto na niyang makita at mayakap ang kanyang ama.
Nang makahanap siya ng pintuan papasok sa loob agad siya pumasok dito.
Nakita niya agad ang kanyang ama na nasa harap ng altar na kasalukuyang nakaluhod sa harapan ng pari.
Di niya napigilan pa ang humikbi. Na dahilan para lingunin siya ng mga tao.
Nagulat ang mga ito.
"Daddy!!! Sigaw nito, habang umiiyak"
Napalingon agad si Leon sa sobrang gulat nito napatayo agad.
"Young man!!"
"Daddy!! Saka tumakbo ito palapit kay Leon, pero agad siyang nahuli ng mga tauhan ng kanyang ina.
"No put me down I want to go with may daddy" pagpupumiglas nito.
"Sino ang batang yan ilabas niyo, ngayon din. Bakit may nakapasok na pulubi dito"
Galit na sigaw ng ina ni Leon.
"Don't you ever lay your hand on him, or else I will kill you"
Sigaw ni Leon, agad na binitawan ang bata. Kaya tumakbo ito sa kanya.
"Daddy! Daddy!" Walang tigil nitong iyak, agad na kinarga ni Leon ito.
"What the hell, what happen to you"
Awang awa ito habang mahigpit niyang niyakap ang bata.
"Daddy! Daddy! It's so hurt" Iyak nito habang mahigpit niyang niyakap ang kanyang ama.
****Leonardo Ace Williams ****
"Daddy!!" ang katagang narinig ko habang nasa harapan ako ng altar kasama si Yoona. Agad akong lumingon dahil sa sobrang pagkabigla ko. Agad akong napatayo. Di ako makapaniwala sa nakita ko sa aking harapan isang batang puno ng sugat ang kanyang mukha. At dugo sa kanyang tuhod,walang suot na sapatos ang kanyang isang paa. Lagi niyang sinasambit ang Daddy. Habang itoy umiiyak.
"Daddy" sigaw nito akmang tatakbo siya sa akin pero nahuli ito ng mga tauhan ni mommy. Di ko napigilan na ang nagalit dahil nagpupumiglas ito at maraming sugat kaya sumigaw ako.
"Don't you ever lay your hand to him or else I will kill you"
Tumakbo ito papunta sa akin saka ako niyakap ng mahigpit at niyakap ko din ito
Umiiyak siya habang sinasabi niyang masakit ang kanyang mga sugat.
Awang awa ako..Di mapigilan niyakap siya ng mahigpit na mahigpit.
"What happen to you young man, who did this to you, tell me"
"Daddy!" tanging naririnig ko lamang sa kanya habang umiiyak.
"Honey, who's that kid, kailangan na natin ituloy ito. Paalasin mo na yang bata na yan. Nakakaistorbo lang ito"
Sabi ni Yoona. Kaya bigla akong nagalit.
"Who you to command me"
"Honey this is our wedding, kaya paalisin mo ngayon din ang batang yan"
"Leon, Put it down that boy, guard kunin niyo ang batang yan"
Utos ni mommy sa mga tauhan niya.
"Stop it!! Dont you dare to touch my son, you want to loose your hand"
Sigaw ko sa kanila.
Napalingon ako agad ng biglang nagbukas ang pintuan.
Laking gulat ko ng makita ko ang babaeng niluwa nito. Kasama ni Alex.
"April" Mahinang sambit ko.
"Mommy!!" Sigaw nito.
Bigla akong nagulat sa sinabi nito.
"What did you say? Say it again who's your mommy".
Agad niyang tinuro, ang babaeng nasa pintuan walng iba kundi si April.
"Blue anak!"
Tama ba itong narinig ko, anak ang pagkasabi nito.
"What are you doing here,"
Sabi ko habang siyay palapit sa akin
"Paano sila nakapasok dito ilabas niyo sila ngayon din" utos ni mommy.
"No tita kailangan namin si Leon"
"Alex how dare you to bring her here "
"Enough!!" sigaw ko sa kanila.
"Tell me what are you doing here, And why he called you mommy?tell me I'm loosing may patience".
"Dahil anak ko siya,"
"What!! Anak mo siya, anak mo silang tatlo,are you kidding me"
"Daddy mommy are you fighting"
Iyak na sabi ni Blue.
"Damn, Aldrin!! Get this kid, dalhin mo siya sa hospital para magamot siya"
Tawag ko kay Aldrin at agad niyang kinuha sa akin ang bata.
"Ayaw ko daddy I want to stay with you and mommy".
"Anak be good boy ok, sama kana para magamot ka sunod mamaya si mommy ok, dont cry ok"
"Opo mommy, Daddy you come also".
"Ok daddy will see you later"
Hinila ko ito bigla ang braso niya.
"Tell me, are they your son?".
"Oo mga anak ko sila, ano naman ngayon saiyo." umiiyak nitong sabi.
Bigla akong nagalit kaya nasigawan ko siya. Dahilan para ito nagulat.
"Your lying!! You didnt tell me that you have a son already! Tell me who's their father" mahigpit kong hinawakan ang kanyang mga braso.
"Nasasaktan ako Leon"
"Leon enough, you hurt her"
Sigaw ni Alex sa akin
"Shut up!" sigaw ko sa kanya.
Tinitigan niya lang ako habang tumtulo ang kanyang luha.
"Fvck!! Ayaw mong magsalita, ilang mga lalake ang dumaan sa buhay mo. Isa dalawa oh higit pa, who's their father".
Pero di parin ito sumasagot. Galit kong sinuntok ang upuan.
"If you dont want to say get out here, dont disturb may wedding, ilabas niyo na sila dito" utos ko sa mga tauhan ni mommy.
"Ilabas niyo sila dito, bilisan niyo"
Utos ni mommy.
"No Leon please mag usap tayo, bitawan niyo ako"
"Wala na tayong dapat pag usapan pa sapat na ang nalaman ko, you didnt tell me anything na may anak ka na, sabagay patas na tayo. Kaya wala na akong kasalanan saiyo, now get out".
Galit na galit halos diko makontrol ang aking sarili.
"Bitawan niyo ako" pagpupumiglas nito. Nabitawan siya ng mga tauhan ni mommy, agad siyang tumakbo sa akin
"Leon please help me"
"April, lets go the kids" tawag sa kanya ni Alex. Na yun ang kinagalit ko.
"Take him out here"
Utos ko sa mga body guard
"Please Leon, nakikiusap ako sumama ka sa min" sabad ni Alex pero di ko ito pinakinggan hanggang sa nailabas siya.
"Now tell me, what do you need"
Pero umiyak lang ito na yun ang kinainis ko ng husto.
"What the fvck,!! Get out!!"
"Leon please kailangan ka ng mga anak ko, nag aagaw buhay sina Black at Brown, ikaw lang ang makakatulong sa kanila" umiiyak ito, habang unti unti siyang lumuluhod...
"What are you doing get up"
"Please help me"
"Why do I do that? I'm not their father why dont you call their father".
Akmang aalis na ako ng sumigaw ito.
"Please Leon your son's need you, please iligtas mo sila, parang awa mo na"
"What did you say, say it again!!"
"Please tulungan mo mga anak mo, anak mo silang tatlo, anak mo, anak mo"
"Your lying" galit ko sigaw sa kanya hinawakan ko ang magkabilang braso.
"Dont you dare to lie to me, baka diko alam ang gagawin ko saiyo, take him out"
Utos ko sa mga ito.
"No Leon maniwala ka anak mo sila"
Pinikit ko ang aking mata dahil sa galit, di ko alam kung maniniwala ba ako.
"I said take him out, dont make me repeat again!!" sigaw ko konti na lang diko na macontrol ang sarili ko.
"Fvck you!!man, now get him, and take him out" Gulat ako ng makita ko si Clayton kasama ang mga napakadami nitong body guard.
"What are you crazy!"
"Get him, and bring him to the hospital, Cutie lets go".
"Hey what are you doing"
Pagpupumiglas ko pero wala na akong nagawa pa kahit ang tauhan nina mommy wala rin nagawa.
- Writer
