The Billionaire's Triplets and His Young Wife

Chapter 20

Chapter 20

"Damn! this is fvcking trash is this you call work. Redo all of this"

Sigaw ko sa mga tauhan ko habang nasa. Meeting ako bakas sa mga mukha nila ang takot.

"Get out all of you!! Tomorrow make sure all your work is done, if not dont bother to go in work!! Get out I dont want to see all your face in front of me!!".

Pinaghahagis ko lahat ng papeles sa harapan nila, at agad silang nagsilabas.

"Bullshit!!, I cant do anything I'm useless I want to see her, I miss her A lot"

Kailangan kong gumawa ng paraan. Kaya dali dali akong lumabas sa aking opisina.

"Danie, cancel all my meetings I have something important to do".

Utos ko sa aking secretary.

"Sir pang apat na itong cancel, kailangan niyo na pong makipagmeeting sa kanila kung hindi mawawala po ang isa sa pinakamlaking inverstors niyo".

"I dont care just cancel it, trust me they didnt do that, they need me. So just do what I say".

Dali dali akong lumabas sa company ko.

Habang nasa byahe ako, iniisip ko kung paano ko siya makikita ng di niya malalaman.

"Kung kailangan ko mag disguise para di mo ako makita ay gagawin ko, makita lamang kita,"

Napangiti ako habang iniisip ko siya.

Unang naisip kong puntahan ay ang hotel na pinagtatrabahuan niya kaya agad akong tumungo doon.

Nagpalit ako ng damit, na simple lang blue ripped jeans at white shirt na pinarisan ko ng white rubber shoes at nagsuot ako ng black hat. Para di niya ako makilala. Pumasok ako sa hotel habang papalapit ako sa front desk. Agad ko siyang nakita. Walang pagsidlan ng aking tuwa ng masilayan ko ang napakaganda niyang mukha. Dalawang linggo ko na siyang di nakikita.

"You look fine, without me ang bilis mo naman ata ako nakalimutan" pabulong na sinabi ko sa sarili ko.

Matagal ko siyang pinagmasdan. Saka ako lumapit sa kinaroroonan nito.

"Good afternoon sir ano pong maipaglilingkod ko sainyo?".

Nakangiting tanong nito.

"Oh I want to get one room, I want the vip room" sabi ko habang nakatitig sa kanya.

Saglit niya akong tinitigan.

"Joy can you assist him, malate na kasi ako may luch kami ni sir Alexander, salamat,bibilhan kita mamaya ng meryenda mo".

"Talaga sige ako na bahala kay sir pogi, enjoy your lunch bruha".

Tumikhim ako para makuha ko ang kanyang attention. Pero di niya ako tinapunan ng tingin.

"Sir, dito po ako mag assist sa inyo"

Sabi ng kasama niya.

"No!! I want her to assist me,"

Inis na sabi ko, may balak ka pang makipagdate huh! In your dreams.

"Sorry sir I'm late my friend will assist you". She rolled her eyes on me.

"Your are at work but you prioritize is flirting, are you kidding me".

"None of your business, kalalake mong tao pakialamero ka,Who you I didnt know you,Teka bat ako nakikiapgbangayan saiyo di naman kita kilala excuse me". Mataray niyang sinabi saka ako binagga sa balikat.

"Fvck, where are you going!"

"Sir, andito naman po ako mag asikaso sa inyo" ani ng kasama nito.

Diko siya pinansin, nakatingin lang ako kay April na nakatayo sa gilid ng desk.

Dumating si Alex, at sa akin nakatingin.

"April lets go" yaya nito sa kanya na iyon naman ang kinainis ko ng husto.

"Ok sir saan po tayo kakain"

"Ikaw kahit saan mo gusto, its my treat".

"Ok sir, may alam akong magandang kainan masarap doon"

"Really, ok lets go there. Wait who's this man?". Tanong nito.

"Di ko kilala sir, baka nawawalala at napadpad dito".

"Oh! Talaga, so dapat ganyang tao di pinapansin, halika na"

"What the fvck!!" Inis kong sigaw at saka sila umalis, nakita ko pang ngumisi si Alex sa akin saka siya umakbay sa kanya. Kinuyom ko ang aking mga kamao dahil sa galit.

"I will kill you bastard, Akala niyo papayag ako, no way."

Lihim ko silang sinundan.

"Leon what are you doing this is not your style, pero wala akong pakialam"

Pumasok din ako sa restaurant na pinasukan nila di kalayuan sa kinauupuan ko.

Habang lihim ko silang pinagmamasdan, Biglang sumiklab ang galit ko, na diko mapigilan, gusto kong pumatay. Diko namamalayan nabasag ko na ang wine glass sa aking kamay.

"Damn you!!"

Saka ako tumayo at sinugod ko si Alex.

"I will kill you, how dare you to touch her"

Nagulat silang bigla, dahil sa pagkwelyo ko kay Alex.

"Leonardo, ano ba bitawan mo siya".

Sigaw nito habang tinutulak niya ako.

"Anong problema mo ha, she's not your girl anymore, remember you already give her to me".

"What!!, nginisian ko siya,

" I'll do not give away my property. Shes mine, Dont you ever lay your hand to her if you dont want to die".

"Tama na sabi eh, at ikaw umalis kana, panggulo ka lang at pwede ba wag ka ng magpapakita sa akin, at wag mo na akong guluhin, wag kang umasta na pag aari mo ako, di mo ako pag aari. Simula ng tinapon mo akong parang basahan. Kahit kailan di kita mapapatawad. "

Natigilan ako sa mga sinabi nito, binitawan ko si Alex. Masakit man pakinggan pero tama ang mga sinabi nito. Tinitignan ko lang siya, habang tumutulo ang mga luha niya.

" s**t,stop crying! "inis kong sabi

" Wala kang pakialam, kasalanan mo ito bat ako umiiyak, kung di kana magpapakita sa akin, malamang di na ako iiyak pa".

"Leave her alone, Leon tutal malapit ka ng ikasal, your going to be father soon.

" Shut up di kita kinakausap".

"Wag mo na akong guluhin pa, dahil kinalimutan na kita, ayaw na kitang makita. I hate you".

Saka sila umalis ni alex.

Naiwan akong tulala, nasaktan ako ng husto sa mga sinabi nito sa akin.

"Sir, yang kamay niyo po dumudugo punasan niyo po"

Sabi ng waiter sa akin.

Pero di ko ito pinansin, at naglakad palabas. Di kalayuan sa kinaroroonan ko nakita kon silang nagyayakapan. Habang hinahaplos ang likod nito.

"Ok fine, hahayaan na kita, wag lang magkruss ang aging landas. Pag nagyari yun, baka di na kita pakawalan pa"

Sabi ko sa sarili ko saka ako tuluyang lumayo sa kanila.

Pinaandar ko ang aking sasakyan.

Diko alam kung saan ako pupunta. Gusto ko lang pumunta kung saan makakalimot ako. Di ko namamalayan nakarating ako sa may malapit sa skwelahan. Di ko alam kung bat ako nadito. Pinarada ko lang sa gilid ang aking kotse. Habang nasa kalagitnaan ako ng pag iisip.

Biglang may kumatok sa bintana ng kotse ko. Agad ko naman ito binuksan.

Tumambad sa akin ang mukha ng isang batang nakangiti.

"Daddy!!

" Young man"

"Are you here to pick me up?"

"Brown right?"

"Yess daddy"

"You wanna come with me?"

"Opo daddy, I'll wait Black and Blue first, they still inside"

"Ok then"

Ngumiti ako saka ko pinisil ang kanyang mga pisngi kahit papaano, naibasan ang sakit na aking nararamdaman.

"Wait here daddy, hahanapin ko lang sila"

"Ok!!"

Masayang tumakbo siya papasok sa gate para hanapin ang mga kapatid nito.

Bigla naman nagring ang aking phone.

At si mommy ang tumatawag. Di ko ito pinansin at sinagot. Di nagtagal si daddy din ang tumawag. Sinagot ko agad.

"Son bat di ka sumasagot kanina kapa tinatawagan ni mommy mo," sabi ni daddy.

"I'm busy dad, may kailangan po kayo?"

"Come to the hospital, Yoona is here"

"What!! What hapen to her"

"She's bleeding, dalian mong pumunta dito, son kailangan ka niya"

"Ok dad on my way".

Agad akong pumasok sa kotse ko, muling naalala ko si Brown, baka hanapin niya ako. Kinausap ko ang guard na sabihin na umuwi na ako dahil emergency. Agad kong pinaandar ang sasakyan ko. Kahit di ko gusto si Yoona may malasakit din naman ako sa kanyang dinadala.

Agad kong tinungo ang hospital ng puno ng pag aalala sa magiging anak ko.

***April Esguerra ***

Nagulat ako dahil ang taong nakatayo ngayon sa harapan ko ay ang taong gustong gusto ko makita. Kahit pa mag bihis ng simple at itago ang kanyang mukha. Oh mag disguise pa ito. Makikilala't makilala ko siya.

Miss na miss ko na siya. Pero pag naalala ko ang ginawa niyang pananaboy sa akin. Muling sumisiklaba ng aking galit. Sabi ko sa sarili ko dina ako iiyak ng dahil sa kanya pero bakit. Nang muli ko siyang nasilayan. Diko na mapigilang umiyak pa. Bat pa siya nagpakita ulit bat ba nanggugulo ito.

"Ano pa ba gusto mo sa akin, durog na durog na ako. Kahit dika humingi ng tawad dahil sa ginawa mo noon sa akin. Pinatawad na kita dahil alam kong may kasalanan din ako. Pero ngayon sa pananakit mo sa akin. Di na kita mapapatwad pa. Pagnalaman lang ng mga anak ko. Na ang ama nila'y ikakasal na sa iba. Mas lalo silang masasaktan. Lalo nat gustong gusto ka nila, nanabik silang magkaroon ng ama. Anong sasabihin ko sa kanila, mas mabuti ng di ka nila makilalang bilang ama. At ngayon may isang angel nanaman na dadating sa buhay ko. Mas mabuti na rin na di mo siya makilala. Walang tigil ang aking iyak habang nasa kwarto ako.

"Mommy! Lagi ka na lang umiiyak"

Agad kong pinunasan ang aking luha, ng marinig kong lumapit si Black.

"Anak napuwing lang si mommy"

"Mommy I'm not a baby anymore, akala mo diko alam ang totoo, you are crying because of him right!?"

"Anak!!" di ko na mapigilan pa ang humagulgol saka ko niyakap ang anak ko

"Shsh, stop crying mommy our baby sister or brother is crying also because you are sad"

"Huh!! Nak paano nalaman"

"Mommy, nakalalimutan mo na ba matalino ang anak mo? I know your pregnat, with our father"

"Yess anak, di nanaman niya makikila ang daddy niyo, dahil magkakaanak na siya sa iba, di niya tayo pipiliin kahit malaman pa niya ang totoo"

"You want him come back to us?"

"Anak, kahit naman gugustuhin ko pero ayaw niya sa akin"

"We can make him back mommy if you want, He is our father may karapatan tayo sa kanya"

"Anak di mo naintindihan, mas maganda na yung ganito. Kahit kailan di niya tayo pipiliin. Nak sorry ah di ko parin kayo mabigyan ng buong pamilya."

"Ok lang po mommy, we still here for you, if you dont want him to comeback to us. Di ko na po ipipilit pa.Stop crying mom"

Habang yakap yakap pa rin niya ako.

"What did you say mommy he is our father, really!!"

"Brown anak" Tumakbo siya sa akin sa ako niyakap ng mahigpit.

"Mommy, Really he is our Father"

Sabad din ni Blue agad din ako niyakap.

"Mommy I'm so happy"

Masayang sabi ni Brown.

"Finally!!" we have father now. I will tell to my class mate that we have a father"

Nagtatalon sa saya si Blue.

"Yess di na tayo tutuksuhin ng mga kaklse natin" sabad din Brown.

Bigla akong naawa ako sa kanila aasa nanaman sila sa wala.

"Mga anak sorry pero kahit kailan di siya magiging atin."

"Why!" sabay si Blue at Brown nagsalita.. "Ikakasal na sa iba ang daddy niyo, at magkakaroon na siga ng anak sa Fiance niya. Kaya di natin siya pwede guluhin"

"Bat he is our father mommy, we are the first one" naiiyak na sabi ni Blue.

"Paano mo nasabing di niya tayo gusto mommy eh di niya pa alam na anak niya kami if malaman niya gugustuhin niya tayo" At tuluyan ng umiyak pa si Brown.

"No anak, di mo maiintindihan. Anak please kahit wala kayong daddy andito naman ako diba?"

"Brown Blue stop it makinig na lang kayo kay mommy"

Inis na sabi ni Black.

"No kuya you said you get him for us"

Umiiyak na sigaw ni Brown.

"Mommy please We want our daddy"

"Blue anak makinig ka kay mommy Brown, mga anak ang daddy niyo ay isang mayaman na tao. Di niya tayo gugustuhin dahil mahirap lang tayo. Anak sana maintindihan niyo, kalimutan niyo na siya".

Kahit naawa ako sakanila pero kailangan kong gawin ito. Alam kong maimplewensyang tao sila, lalo na ang magulang nito. Ayaw kong madamay sila sa gulo. Tinigan lang ako ng dalawa kong anak saka sila tumalikod na malungkot

Alam ko masakit sa kanila ito.

"Mga anak naintindihan niyo ba si mommy?"

"Opo mommy" malungkot na sabi ni Blue at Brown, agad silang tumalikod alam ko masakit sa kanila ang desisyon ko.

"Mommy sure kana ba diyan, aya mo ba talagang malaman niya na may anak siya" Anak mas mabuti ng ganito.

"Ok po mommy, naintindihan ko.

Muli ko siyang niyakap.

Mabilis na dumaan ang mga araw.

Ngayong araw na ito ang kasal ni Leonardo sa kanyang Fiance.

Masakit man isipin at tanggapin.

Pero tanggap ko na di talaga siya para sa amin. Sabi ko sa sarili ko na dina ako iiyak pa. Pero traydor ang aking mga luha nag uunahan nanaman itong tumulo.

"Itong araw na to, wala na talaga tayong pag asa". Umiiyak ako habang nadito ako sa hotel nagtatrabaho.

"Bruha, umiiyak ka nanaman"

"Wala ito, sige na magtrabaho na tayo"

"Sigurado ka, gusto mo ba sugurin natin ang kasal nila, mag isip ka may oras pa mamayang hapon pa naman ang kasal nila ng babaeng yun"

"Ano ka ba ok lang tanggap ko na"

"Di ka ok, lalo na mga anak mo, di mo ba napapansin Si Brown, lage na siyang malungkot di tulad dati, saka si Blue naging basugulero na laging may pasa sa mukha dahil lagi silang nakikipag away"

"Maiintindihan din nila ako balang araw Joy, saka lagi ko silang kinakausap".

"Yan ba talaga gusto mo, nakailang punta kana sa principle office dahil sa pakikipag away nilang tatlo"

"Kausapin ko sila ulit"

"Hay bahala kana nga"

Napabuntong hininga na lang ako. Naawa ako sa mga anak ko. Pero wala akong magawa.

Habang nananghalian kami ni Joy biglang may tumawag. Galing sa Sa skwelahan. Agad kong sinagot ito.

"Miss Esguerra, pumunta kayo ngayon din sa school" sabi ng teacher ng mga anak ko. Bigla akong kinabahan.

"Bakit po mam?"

"Mga anak niyo po nakikipag away, please kailangan ka namin dito"

"Sige po papunta na ako diyan ngayon din". Agad agad akong tumayo.

"Anong nangyari,"

"Mga bata Joy nakikipag away nanaman sila, dito ka muna ha"

"Teka samahan na kita baka ano pa mangyari saiyo buntis ka pa naman"

"Pero, baka magalit si sir Alex"

"Ako na bahala sa lalaking mayabang na yun tatawagan ko siya mamaya, halika na wala na tayong oras".

Agad kaming sumakay ng taxi patungong school ng mga anak ko.

Mabilis namin tinungo ang principles office. Tumambad sa akin ang mga itsura ng mga anak ko puro sugat at pasa ang nasa mukha nila.

"Ikaw ang ina ng mga bastardong mga bata na to. Kaya pala wala silang modo dahil, pinalaki mo silang mga bastos"

Galit na sigaw sa akin ng nanay ng kaaway ng mga anak ko.

"Mind your words, dont call my mommy like that" sigaw ni Black.

Di ko napigilan ang aking sarili at nasampal ko ang babae.

"Wala kang karapatan na pagsalitaan ng ganyan mga anak ko. Wala kang alam sa buhay namin" naiiyak kong sigaw sa kanya. Habang inaawat ako ni Joy.

Akmang susugurin niya ako pero napigilan siya ng mga teachers..

"How dare you to slap me. Pagbabayaran mo to di mo alam kung sino ang binagga mo" sigaw nito sa akin.

"Di ako natatakot kahit sino ka pa"

Inis kong sigaw sa kanila.

"Enough miss Esguerra, mga anak mo ang nagsimula nito, apat na beses na silang nakipag away dito di mo ba alam basugulero sila." sabad din ng principles

"Hindi ganyan mga anak ko kung di nauna mga kaklase nila.

"You're son is the one who do it first, he keep saying that we dont have a father"

Naiiyak na sigaw ni Brown.

"Bakit totoo naman ah na wala kayong daddy, at mahirap lang kayo, hindi welcome ang katulad niyong walang daddy sa school na ito"

Mayabang na sabi ng batang nakaaway ng mga anak ko. Agad siyang sinugod ni Black at sinuntok.

"How dare you to say that I will kill you"

Umiiyak ang batang sinuntok ni Black dahil dumugo ang ilong nito.

Agad kong hinila ang anak ko, dahil akmang sasampalin siya ng nanay ng bata,. Agad kong nahawakan ang kamay niya saka ko siya tinulak

"Wag na wag mo silang sasaktan"

Sigaw ko sa kanya.

"Halika kana Bruha iuwi natin mga bata baka di ko matantya mga tao dito"

Sabi ni Joy. Muli kaming sinugod ng babae pero agad itong naharang ni Joy.

"Aba dika pa tumitigil ah gusto mo atang makita ng maaga si satanas"

Agad sinuntok ni Joy ang babae kaya ito natumba at pumutok ang bibig.

"Tama na yan, miss Esguerra di mo alam kung sino sila. Kaya ang dapat niyong gawin ay humingi ng tawad"

Sabi ng principle.

"No we didnt do anything wrong, sila nauna kaya di kami hihingi ng tawad"

Sigaw ni Blue.

"Ipapakulong ko kayo, at sisigurasuhin kong wala ng tatanggap na skwelahan sa mga bastardo mong mga anak"

"Hindi sila bastardo," sigaw ko sa kanya.

"We have a father" sabad ni Black

"Mga wala kayong daddy, putok kayo sa bungo, mga bastardo"

Pangungutya ng bata sa mga anak ko.

"We have a daddy we have" umiiyak sa sigaw ni Brown agad itong tumakbo palabas ng Office ng principle, Agad ko siyang sinundan.

"Joy iuwi mo muna ang mga bata sa bahay" sabi ko kay Joy.

"Brown come back here"

"Mommy Ako na bahalang humabol sa kanya, baka mapano po kayo"

Nag aalalang sabi nito habang hinahabol ang kapatid niya.

"Anak, bilisan mo"

Nanghihina ako di ko makayang habulin sila ang bilis nilang tumakbo,.

Nakalabas na ako ng gate ng school pero diko na sila matanaw.

Nagulat ako ng may bigla akong narinig na sasakyan na para bang may binangga. Sabay ang sigawan ng mga tao.

Agad akong kinabahan na diko maintindihan ang sarili ko.

"Mga anak"

Tanging nabanggit ko saka ako tumakbo sa may maraming mga tao na naguumpukan.

"Mga bata kawawa naman nabangga sila

"Tumawag kayo ng ambulansya, di na ata sila humihinga"

Naririnig kong sigawan ng mga tao.

"Bigla akong nanghina at agad tumulo ang mga luha ko habang pinipilit kong isiksik ang aking sarili sa mga tao para makita ang ngyari. Laking gulat ko ng makita kong nakahandusay sa cemento ang dalawa kong anak. Si Black na yakap si Brown habang naliligo sila sarili nilang dugo. Para akong binagsakan ng langit at dina makapagsalita sa nakita ko.Sumikip bigla ang dibdib ko.

"Black Brow--n, mga anak ko,"

Unti unti akong lumuhod saka ko sila niyakap.Habang humahagulgol ako. Na diko malaman ang gagawin.

"Mga anak ko!!! Hindi!!! Anak ko gumising kayo!! Aaahhhhh!! Mga anak wag di ko kaya!!" sigaw ko habang yakap yakap ko sila. Agad na dumating ang ambulancya at isa isa silang kinuha sa akin. Para akong mababaliw dahil sa ngyari. Biglang naghina ang buong katawan ko, na para bang bibigay na di ko na kaya. Nanlambot ang aking mga tuhod. Nandilim ang aking mga paligid huli ko lang nakita ang pagsakay nila sa mga anak ko sa ambulansya. Hanggang sa nawalan ako ng malay.