The Billionaire's Triplets and His Young Wife

Chapter 22

Chapter 22

Naninikip ang aking dibdib, halos dina ako makahinga. Nasa harapan ko na siya pero di ko parin masabi sa kanya ang totoo.Galit na galit siya kitang kita ko yun sa kanyang mukha. Kulang na lang patayin niya ako sa tingin. Pero wala ng oras kailangan siya ng mga anak ko. Kaya nilakasan ko ang aking loob kahit sobrang takot ako sa kanya. Sinabi ko ang katotohan habang walang tigil ang aking iyak. Pero bakit ganoon di siya nainiwala, na yun ang mas lalalong kinadurog ng aking puso. Nagmakaawa ako pero di parin siya naniniwala. Paano na mga anak ko kung di siya papayag.

Buti na lang dumating si Doc Clayton. Pwersiya siyang kinuha ng mga tao ni Doc. Kinaladkad at sinakay sa kotse.

"Cutie, halika na bilisan mo wala ng oras"

Tawag sa akin ni Doc aktong ihakbang ko ang aking mga paa. Bigla akong natigilan biglang sumakit ang aking tiyan kasabay ng pagdaloy ng mainit na likido sa aking mga hita kaya napaluhod ako sa sakit.

"Ouch, ang sakit Doc. Ang sakit ng tiyan ko. Tulungan mo po ako".

"Cutie, s**t!! Dinudugo ka, what the hell"

Agad niya akong nilapitan at kinarga.

"Hang on! I bring you to the hospital"

"Doc, please! Ang anak ko iligtas mo sila"

Hanggang sa nawalan na ako ng lakas unti unting dumidilim ang aking paligid.

"Cutie, wake up! Dont close your eyes"

Yan lang ang tangi kong naririnig kay Doc habang tinatakbo ako palabas ng simbahan. Agad niya akong sinakay sa kanyang sasakyan.

"What happen to her?"

Nag aalalang tanong ni sir Alex.

"Drive the car, Alex. Bilisan mo!"

Agad sumakay si sir Alex at pina andar ang sasakyan.

"Why is she bleeding Clayton?"

"She's pregnant" sagot ni Doc.

"What!! In who?" nagtatakang tanong ni Sir Alex kay Doc."

"I dont know, ayaw naman niya sabihin, kung sino ama ng dinadala niya, bilisan mo ang magpatakbo,"

"s**t Damn you Leonardo your such an ashole" galit na sinuntok ni sir Alex ang manobela ng sasakyan.

"Sir, mga ana--k ko-" yan na lang tangi kong nasabi at tuluyan na akong nawalan ng ulirat dahil sa naghihina na ako.

"s**t, cutie!! Bilisan mo Alex.

**Pagkamulat ko ang aking mga mata. Agad tumambad sa akin ang napakagandang paligid na puno ng bulaklak, mga ibon at mga paru paro na malayang nagsisiliparan. Napakaganda ang paligid. Napangiti ako walang kasing ganda ang buong tanawin parang nasa paraiso ako.

"Mommy! Mommy!"

Napalingon ako, hinanap ko kung saan ng galing ang tinig na yun, napangiti ako ng unti unting lumalapit ang dalawang batang nakasuot ng puti.

"Mga anak, Salamat sa diyos ok na kayo miss na miss ko na kayo"

Ngumiti sila ng napakatamis saka nila ako niyakap ng mahigpit.

"Mommy we miss you and we love you, please dont cry".

"Black anak mahal na mahal ko kayo ng mga kapatid mo,"

"Mommy! Look grand pa is here, we go with him mommy"

"Brown anak! Matagal ng nasa heaven si grand pa mo".

"No he is here, sabi niya susunduin niya na kami ni Kuya Black, mommy"

"Anak, anong pingsasabi mo"

Bigla na lang tumulo ang aking luha.

"April anak, wag kang umiyak, malulungkot ang mga anak mo pag lagi kang umiiyak,"

"Papa!" agad ko siyang niyakap.

"Miss na miss ko na po kayo"

"Anak, andito ako palagi para bantayan ka ng mga apo ko, sana anak maging masaya kana"

Umiiyak akong yakap yakap siya.

Pero unti unti siyang kumalas at pinunasan ang aking luha. Ngumiti ito at saka tumalikod.

"Mommy dont forget we love you very much. You are the best mother in the world, please dont cry anymore"

Hinalikan at niyakap ako ni Black saka siya lumakad papunta kay papa.

"Mommy, till we meet again I love you".

"Brown anak!" umiiyak akong sinasambit ang mga pangalan nila. Habang paalis din ito. Parang di na sila babalik.

"No!! Wag mga anak, saan kayo pupunta wag niyo akong iwan parang awa niyo na mga anak mahal na mahal ko kayo di ko kakayanin pag nawala kayo. Papa wag niyo silang kunin sa akin, maawa kayo"

Habang hinahabol ko sila, nakangiti silang nagpapaalam sa akin.

Unti unting silang kinain ng puting ulap at nawala na sa aking paningin.******

"Hindi!!!!!!bumalik kayo rito mga anak ko wag niyo ako iwan hindi!!!!!!!!".

"April! Wake up, wake up".

Napabaligkwas ako ng may gumigising sa akin. Agad kong minulat ang aking mga mata. Na diko alam na umiiyak ako.

"Mga anak ko" umiiyak kong sambit.

"Stop dont cry! Your dreaming,"

Niyakap ako ni sir Alex.

"Sir mga anak ko, iniwan na nila ako"

Walang tigil kong iyak.

"Shsh, Clayton will do anything, mailigtas ang mga anak mo. Magiging ok din ang lahat, please stop crying".

Panay ang aking iyak, parang katapusan na ng aking mundo.

"Sir kamusta mga anak ko, saka itong pinagbubuntis ko po"

"The two kids is still in ongoing operation, and this little thing in your tummy is still ok you only need to rest.

Maybe nextime can't survive anymore, your emotionally depressed April, naapektuhan ang pinagbubuntis mo, please take care your self mayron pang nag aantay saiyo"

"Salamat sir, gusto ko pong makita ang mga anak ko".

"Sige dalhin kita doon para mag antay, kuha lang ako ng wheelchair"

Agad kumuha ng wheelchair si sir Alex. At saka niya ako sinakay, agad niya akong nilabas sa kwarto na kinaroroonan ko. Tinungo namin ang operating room saka doon kami nag antay.

Di ako mapakali, dasal ako ng dasal, natatakot akong mawala sila. Lalo nat naalala ko ang aking panaginip.

Diko mapigilan ang umiyak.

"Relax, April magiging ok din ang lahat"

Agad bumukas ang pintuan, kasabay ang paglabas ni Doc Clayton.

Nagalakad itong lumapit sa akin na seryoso ang kanyang itsura.

"Doc kamust mga anak ko"

Tanong ko sa kanya pero di parin umiimik seryoso itong nakatingin sa akin

"Doc anong ngyari sa mga anak ko."

Sumigaw ako habang hawak ko ang laylayan ng kanya damit.

"s**t! Cutie mahuhubaran ako"

Pabiro nito sa akin.

"Doc di ako nagbibiro,"

"Clayton what happen to the kids"

Naiinis ng sabi ni sir Alex.

"It's successful, they out of danger now"

Kailangan lang nila magpagaling ng husto dahil sa tinamo nilang fracture sa mga braso nila"

"Thanks god, they are ok now"

ani ni sir Alex. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa narinig ko.

"Thank you Doc thank you po," niyakap ko siya agad diko mapigilan ang humagulgol ng iyak ng dahil sa aking tuwa na aking naramdaman.

"Wag ka sakin magpasalamat, magpasalamat ka doon sa mokong na yun, muntik ko na ngang inubos ang dugo niya pasalamat siya may awa pa ako sa kanya"

" Paano mo nalaman na siya ang mga ng mga bata? "tanong sa kanya ni Sir Alex

" Base sa mukha, walang ibang nagmamay ari sa mukha ng mga batang yan kundi si Leon lamang. They have the same blood,I know it na siya ang ama nila.Nung una kong makita ang mga batang ito feeling ko nakita ko ulit ang batang Leon na sa kinaiinisan ko"

"Akalain mo May utak ka pala noh, sa wakas napagana mo din yang kakarampot mong utak"

Napanginiti naman ako sa kanila.

"Fvck you!! Alex"

"Sa wakas ngumiti ka rin April"

"Salamat talaga sainyo".

"We have a big problem, pag nagising ang Leon na yun patay tayong lahat, sigurado patay tayo sa kanya, sige na mauna na ako sainyo asikasuhin ko lang ang mokong na yun"

"Sige salamat doc"

"Halika kana let see your kids April"

Tumango ako at saka kami pumunta sa kinaroroonan ng mga anak ko.

***Leonardo Ace Williams ***

"Oh you wake up already" Tanong ni Clayton habang nakaupo sa tabi ng higaan ko. Babangon sana ako kaso parang umiikot ang aking paligid at naghihina ang aking katawan.

"What happen to me! Bat may nakakabit na dextrose sa akin".

"Your sleeping in two days akala ko nga patay kana"

"What two days?."

"Wala kang maalala?".

Umupo ako, habang tinitignan ko siya.

"Kala mo nakalimutan ko ang ginawa mo sa akin, di naman ako katulad mo na walang utak".

"Kung di ko yun ginawa, mamatay ang mga anak mo"

"I'm not their father, so shut up your mouth before I kill you"

"Your not the father? Are you kidding me, paano mo maipaliwanag na magkatype kayo ng dugo, ang dugo mo ang dahilan kaya sila ngayon himihinga pa"

"Marami ng tao ngayon ang pareho ang dugo^ at magkakamukha,"

"Damn you, your such a jerk"

"Kamusta na pala sila"

Nag aalalang tanong ko.

"May konti ka pa palang awa, akala ko nga demonyo ka talaga."

"Shut up! But I'm telling you, they are really not mine" inis kong sabi sa kanya.

Bigla siyang may kinuhang brown envelope, saka hinagis ito sa akin.

"See your self!" sabay tumalikod ito.

Kinuha ko ito saka ko siya pinulot.

Binuksan ko kaagad ang laman ng envelop. Saka ko nilabas nag papel Binasa ko ito.

"Dna Test Result, 99%. How did this happen They are my son? How come,

April, how did you do this to me. Seven years you hide them,this fuvcking crazy"

Nag titiim bagang ako sa galit,"

"s**t!! This is not gonna be happen."

Agad akong tumayo at tinaggal ang mga nakakabit sa akin. Kahit nahihilo pa ako ay pinilit kong lumabas, hinanap ko siya. Pumasok ako sa loob ng kwarto ng mga bata nakita ko siya doon.

Agad agad ko siyang nilapitan saka hinila ang kanyang isang braso.

" Aray nasasaktan ako, bitawan mo ako," "Lets talk" agad ko siyang hinila patungong Backdoor sa may exit.

Agad ko siya binitawan halos mapasubsob ito.

"Ano kaba nasasaktan ako"

"They are not my son's naintindihan mo?

From now on dont you ever appear infront on me, with your kids".

"Ano! Leon ilang beses ko bang sasabihin saiyo mga anak mo sila"

Nagsimula na itong umiyak.

"No! They are not mine, stop telling me that thing".

"Diko naman sila ipagpipilitan na tanggapin sila, pero maawa ka kailangan ka nila, Alam mo ba kung bakit sila napunta sa ganitong Sitwasyon? ng dahil saiyo. Lagi silang binubully sa school dahil sa wala silang tatay lagi silang nakikipag away, pinangako ko sa kanila na dadalhin ko sila saiyo, dahil yun ang kagustuhan nila"

Pinikit ko ang aking mata. At pinigil ang paglabas ng aking luha.

"Dont bother me anymore, one more thing, Magkakaroon na ako ng anak, wag mong ipagpilitan na anak ko sila, that be gonna be happen"

Nagulat ako ng bigla niya akong niyakap at hinalikan, halos manghina ang aking katawan, halik na matagal ko ng hinahanap miss na miss ko na siya. Pero pinipigil ko lang ang aking sarili.

"Please Leon, my sons needs you, kahit sila na lang ang tanggapin mo, handa akong isakripisyo ang lahat mapasaya lamang sila"

Muli niya akong hinalikan, diko na mapigilan ang aking sarili na tugunan ang kanyang mga halik. Niyakap ko din siya saka siniil ko siya ng halik.

"Hmm Leon I miss you,"

Agad ko siyang naitulak. Muntik ko ng di makontrol ang aking sarili.

"Dont come to me again, Lets not see its other again"

Saka ako tumalikod, kahit tinatawag niya ako diko siya nilingon.

Di ko na napigilan pumatak ang aking mga luha. Mabilis akong naglakad patungong hallway. Nang may tumawag sa akin na bata.

"Daddy! Daddy!"

Napalingon ako agad.

"Young man"

Masayang kumakaway ito sa akin habang karga karga siya ni Alex.

Pero agad akong umalis at di ko na sila tinignan. Kahit tinatawag niya ako.

"Daddy! Daddy!"

Umiiyak ito habang tinatwag niya ako.

"s**t! Dont cry young man"

Pabulong kong sinabi sa aking sarili, hanggat nakalabas ako sa hospital.

Agad akong pumara ng taxi saka sumakay. Patungong mansion

Pagkarating ko doon agad akong pumasok sa loob ng bahay.

Agad bumungad aa akin ang mga palad ni mommy. Pero di ko siya tinignan.

"Umuwi ka pa,di mo alam ang gulong ginawa ng babaeng yun sa ating buong pamilya.Nakakahiya ang babaeng yun,pinagpipilitan pa niya pa na anak mo ang anak niya.Totoo ba na anak mo sila kung totoo man yun, I will get the kids and I will throw that woman"

"Enough! They are not may sons mom"

Siguraduhin mo lang Leon, dahil pagbabayaran ng babaeng yan ang ginawa niya.

"Stop bothering her, enough mom, susundin ko lahat ang gusto mo just leave her alone"

"Gusto ko ituloy niyo ang kasal ni Yoona, ayaw kong lumabas ang magiging apo ko na di buo ang kanyang pamilya"

"Fine!! I will do it, just dont bothered her"

"Good,Ayusin mo na ang sarili mo at sunduin mo si Yoona, may dinner mamaya dito sa bahay".

"Mom, just do your promise dont bother her anymore lalo na mga anak niya, but if you that, ako na makakalaban mo, sisiguraduhin kong mawawalan ka ng anak pag ginawa mo yun"

Saka ako tumalikod palabas ng bahay.

"Where are you going"

Sigaw ni mommy

Nginisian ko siya saka ko siya nilingon.

"Going to the hell!?!

Sigaw ko ito habang papalayo ako.

"Son, wait are you ok"

Sinalubong ako ni daddy sa labas

"Sa tingin mo ba dad magiging ok ako"

"Son intindihin mo na lang ang mommy mo, she's been like this, anak habaan mo pa ang iyong pasensya"

"Fvck s**t, dad matagal ko na siyang iniintindi, matagal ko na siyang sinunod sa lahat ng gusto niya. Pero ako ba inintindi niya"

Galit na sigaw ko kay daddy.

"Alam mo ang kayang gawin ng mommy mo, kung anong sinabi niya gagawin niya, remember back then, what she do to your

Girlfriend when your highschool? Wag mo ng antayin pang mangyari ulit yun anak. You know your mother she can do everything at walang makakapigil dito"

Kinuyom ko ang aking mga kamao sa galit nagsisilabasan ang mga ugat sa aking leeg dahil sa galit ko kay mommy.

"Mas mabuti ng layuan mo na lang ang babaeng mahal mo anak, hanggat maaga pa. And that thing are they your son?".

"No they are not my son dad, I will go now" saka ako tumalikod

"Sige anak, magpahinga kana di biro ang makuhanan ng dugo. Dont worry I will help them"diko na sinagot pa si daddy.

" Well they are so cute and same as you"

Pahabol na sigaw ni daddy..

Agad kong pinaandar ang aking sasakyan. Tinungo ko muna ang aking private penthouse para magbihis saka ako pumunta sa bar ni Alexander nag aantay sila Aldrin, king,Clayton.

Pagkarating ko doon agad akong lumaklak ng alak.

"Hey easy dude, Kagagaling mo lang hospital niyan" pigil sa akin ni King.

"Congratulations your officially a father now," sabad naman Aldrin

"Akalain mo tatlo na agad ang anak mo, ang nakakatakot pa lahat kamukha mo"

Sabi ni King.

"Stop they are not my sons dont you ever mentioned that thing" sabay uminom ulit ako ng isang boteng whisky..

"It's that you like, are you sure, dimo pagsisihan ito Leon,"

"Shut up!" sigaw ko ito.

"Damn you! Dapat inubos ko na lang ang dugo mo eh? Hindi dapat binibigyan ng pagkakataon ang katulad mo"

Inis na sigaw Ni Clayton.

"You dont know everything, and one thing

Keep that matter for me!"

"I dont understand you, kung ano ang pumapasok sa utak mo"

"Just do it what I said trust me this is their own good Clayton".

"Tama na yan lets just drink"

Tuloy toy parin ang aking pag inom.

"I dont know, your such an ashole, you know what Leon mas pinapalala mo pa ang Sitwasyon, di ka man lang maawa sa mga bata"

"Walang magbabago sa desisyon ko,you know me, Clayton"

"Tama na yan Leon, Clayton"

"Bastard! Crazy, I dont know you anymore"

"Wag kang makialam, unless ikaw ang nasa katayuan ko".

"s**t!! Nangigil ako saiyo Leon"

Agad siyang tumayo ay saka kwenelyuhan ako. Mas lalong nabuhay ang aking dugo. At umigting ang aking galit. Kwenelyuhan ko din siya.

"What the hell, are you crazy" tinulak ko siya dahilan para matumba pero agad na nasalo siya ni King.

"Hey dude relax, Clayton stop it"

Pang aawat ni King sa amin.

"You dont know anything, di mo alam ang sinasabi mo kaya itikom mo yang bibig mo baka di kita matantya pa"

Galit na sigaw ko sa kanya.

"Talagang di na kita maintindihan pa fvck you, your such a jerk, ano gusto mo away halika dito di kita uurungan".

"Enough both of you, Clayton lasing kana tumigil kana diyan, and you. Stop this fvcking thing wag ka nanaman magkalat dito Leon"

"Bullshit!" saka ako tumalikod palabas ng bar, pinilit kong kontrolin ang aking sarili.

"Hey!! Damn you Leon I kill you!"

Sigaw na galit na si Clayton habang inaawat siya nina Aldrin

"Crazy bastard" tanging sagot ko habang pasakay ako ng aking kotse.

Hindi ko namamalayan dito sa hospital ako dinala ng aking mga paa.

Dahan dahan kong binuksan ang pintuan ng silid, kung saan sila naroon.

Nakita ko agad si April na nakahiga sa may sofa habang siya'y mahimbing ang tulog dahil sa pagod. Dahan dahan akong lumakad patungo sa kanya. Umupo ako sa kanyang tabi saka ko siya kinumutan

"Sorry! Sorry Baby!" mga katagang paulit ulit kong sinasambit habang hinahaplos ko ang kanyang buhok. Matagal ko siyang tinitigan.

"Daddy!" mahinang boses na aking narinig, kaya agad akong napalingon.

"Young man" agad akong tumayo at lumapit sa kanyang kama.

Umupo ako sa kanyang tabi saka hinawakan ang kanyang munting kamay.

"Daddy, Why are you crying, you look so sad why?" habang hawak niya ang aking mukha at pinupunasan ang aking luha.

"No, I'm not. How are you, are you feeling better now?"

"Yes daddy, I miss you po"

Di ako makasagot at matignan siya sa kanyang mga mata I'm feeling guilty.

"Leon, anong ginagawa mo rito"

Napalingon ako ng nagsalita si April.

"Nothing, napadaan lang ako. Paalis na din ako." Akmang tatayo ako pero hinila ni Brown ang aking kamay.

"Daddy stay here please, di pa gising si kuya" maluhaluha nitong sabi.

"Leon, please stay here kailangan ka ng mga bata. Lalo sa ganito sila kailangan nila ng ama please"

"How many times I told you they are not mine, they are not my son"

Sigaw ko sakanya.

"Daddy, pati ba naman ikaw ayaw mo din sa amin, sa school namin mga kaklase ko they dont want us because we dont have a father, they keep bullying us"

Umiiyak nitong sabi.Halos kinadurog na aking puso dahil sa mga sinabi nito.

"Damn!!" tanging aking nasambit.

"Please Leon, wag mo naman sila itaboy kailangan ka nila.Di ako magsasawang sabihin saiyo na ikaw ang ama nila kahit ayaw mong tanggapin. Please kahit para sa kanila na lang."pagsusumamo niya sa akin

"No I cant do that, I will go now"

Bigla nagring ang aking telepono.

"Hello Leon Where are you come to hospital Yoona needs you Shes in danger" natatarantang sabi ni mommy.

"I'm on my way now" agad kong binababa saka ako lumakad para buksan ang pintuan.

"No! Leon, pag lumabas ka diyan ibig sabihin di mo pinilili ang mga bata. Pag umalis ka di mo na kami makikita pa kahit kailan, di na kami magpapakita saiyo please Leon"

"Thats good, mas mabuti pa wag na tayong magkita kita pa, besides this is for your own good at sa mga anak mo"

Tuluyan na akong lumabas sa kwarto, dinig na dinig ko ang kanyang pagsigaw at pag iyak. I run so fast as I can. Feeling ko di na ako makahinga pa pagnakikita ko silang nagdurusa.

Narating ko ang parking lot doon ko na nilabas ang kanina ko pang pinipigil na iyak. Halos mapaos ako sa kasisigaw.

"Aarrrgghhhh, s**t! s**t! Aarrgghh"

Pinagsusuntok ko ang pader hanggang sa dumugo ang aking kamao, walang tigil ang dugo na diko na maramdaman pa ang sakit nito. Tinukod ko ang aking noo sa may pader habang umiiyak.

Habang ang isa kong kamao ay sinusuntok ko parin ang pader.