The Billionaire's Triplets and His Young Wife

Chapter 18

Chapter 18

Nagising ako sa ingay na aking naririnig.Boses ng mga batang nag babangayan. Pinipilit kong imulat ang aking mga mata. Pero parang hirap akong imulat ito. Hanggang sa naaninagan ko ang mga maliliit na rebulto sa aking tabi habang nakakatitig sa akin.Pero mga mata ko nanlalabo pa rin mga ito kaya diko masyado sila maaninagan. Tanging naririnig ko lang sakanila ay ang salitang...

"Daddy!! Daddy!!"

"Are you alright".

Napabaligkwas ako ng makakita ako ng dalawang batang magkamukha sa tabi ko. Natulala ako habang tinitignan ko sila na nakangiti sa akin.

Hanggang sa maalala ko ang batang nasa harap ko ay ang batang muntik na namin nasagasahan.

"Young man!".

Yan lang ang tangi kong nabanggit. Hanggat dumako ang paningin ko sa katabi nito na kamukha niya din. Na nakangiti lang sa akin.

"Hello! Are you ok now, My name is Blue"

Pakilala nito sa akin habang inaabot niya sa akin ang maliit niyang palad.

Nagtataka man ako pero inabot ko ang kanyang munting palad.

"Hello Daddy! We meet again!".

"Are you Brown?".

"Yess Daddy!".

Halos di ako makapaniwala magkamukhang magkamukha sila pinapalit palit ko ang aking tingin sa kanila.Hanggang sa bigla nila akong niyakap na dalawa.Hindi ko namamalayan tumutulo na ang aking mga luha na para bang ang laki ng kasalanan ko sa kanila.At may kakaiba akong nararamdaman na saya ng niyakap ko ang mga ito. Parang biglang nawala ang bigat at sakit na aking naramdaman ngayon.Napakagaan ng aking pakiramdam.

"Kinalas ko ang pagkayakap ko sa kanila habang pinupunasan ni Brown ang aking mga luha. Na bigla na lang tumulo.

" Why are you crying? ".

Tanong din na isang bata na nagpakilalang Blue.

Di ako nakaimik basta hindi mawala ang titig ko sa kanilang dalawa.

Akmang kukunin ko ang aking telepono sa may side table, pero isang maliit na kamay din ang aking nahawakan.

Napatigil ako pinipisil ko ang maliit na palad na yun.

"What are you doing!".

Napalingon agad ako sa nagsalita sa gilid ng kama. Laking gulat ko, halos mahulog ang aking panga dahil sa nakita ko. Hindi lang dalawa kundi tatlong magkakamukha. Agad kong nabitawan ang kanyang kamay.

"You are?" sabi ko na.

Halos di ko maibuka ang aking bibig sa pagkamangha.Pero di parin ito sumagot pinagmasdan ko ang kanyang itsura.

Walang kaemo emosyon ang kanyang mukha, na para bang ang talim ng mga titig niya sa akin. Ang mga mata nitoy parang galit na may halong lungkot.

"Kuya Black, dont look daddy like that"

Daddy he is our kuya Black".

Pakilala ni Brown.

Pero di ito umiimik, di katulad tong dalawa, madaldal At palangiti.

"Can I call you also Daddy"

Sabad ni Blue.

"Why, do I look like your daddy? And one thing please dont call me daddy".

"Why you said its ok to call you daddy"

Malungkot na sabi ni Brown.

Tumayo ako saka ko sila hinarap.

"Why are you crying again? Inis kong sabi kay Brown, napapikit ako saka ko hinawakan ang aking sintido.

" Dont call him a daddy, he is not our daddy! Did you hear what he said. Dont call him daddy! "

Nagulat ako sa inasal ni Black mabilis itong magalit kitang kita sa mga mata niya, parang ako lang ganyan din ako pag magalit walang emosyon.

"You have a short temper young man"

"Non of your business!!"

Sagot nito napangiti ako na para bang natutuwa ako sa inasal nito.

"Stop crying Brown, kahit kailan talaga crying Baby ka"

Inis na sabi nito sa kapatid.

Nilapitan ko si Brown,

"stop crying enough ok, sorry from now on just call me daddy if you want di ko na kayo pagbabawalan. Tutal wala naman akong magagawa".

"Really!! So can I call you also daddy"

"Ok! Wala na akong magawa pa"

"By the way why are you guys here in my house how did you get in here".

"You are the one, who bring us here"

Sabad ni Black.

"What how come"

"You drink a lot thats why you didnt remember"

Pinipilit kong inaalala ang ngyari pero diko maalala.

"Who change my clothes?"

"We did it,".

"Ha really how come"

"Bat ba ang dami mong tanong, basta kami naglinis saiyo at nagbihis"

Inis na sabi ni Black. Lihim akong natuwa sa kanya. Habang ang dalawa niyang kapatid na nakatingin lang sa aming dalawa. Samantala siya lahat ng sinasabi ko sinasagot niya.

"Your really had a short temper young man". Sabi ko at saka yumuko ako sa harapan niya at ginulo ko ang kanyang buhok. Tinabig niya ang aking kamay.

Kaya natawa ako.

"Dont touch my hair! I hate it".

Tinitigan ko siya. At ganoon din siya sa akin. Nagsusukatan kaming dalawa ng tingin. Na para bang nanghahamon.

"Are you challenging me, young man?"

"Yess!! What will you do!".

"Are you sure! Bat feeling ko malaki ang galit mo sa akin!".

"Nothing! When I first I saw you, I feel like I hate you!".

"What did you say?".

"Daddy!" tawag ni Brown kaya napalingon kaming parehas.

"WHAT!!!!" sabay naming sigaw ni Black.

Kaya nagtinginan si Brown at Blue.

Habang nakatingin silang dalawa sa amin. Pareho pa kaming nakapameywang na nakaharap sa kanila.

"Are you two fighting?"

Tanong ni Blue.

"NO!!!" sabay nanaman naming sagot.

"Daddy you want to eat? Kuya Black cook a porridge for you".

Napatingin ako kay Black.

"Really!! You cook for me"

"No I didnt" inis na sabi ni Black.

"Yes you cook that one" pilit na sabi ni Brown.

"How many time I told you that I didnt cook that one, bat ang kulit niyo"

Saka siya umupo sa may coach ng kwarto na para bang matanda na nakadekwatro habang nakahalukipkip ang kanyang mga kamay.

"Wow It's look like a boss"

I chuckle when I saw him like an old man.

"Ok let me taste then"

Nagulat ako unexpected, its so delicious parang hindi bata ang nagluto.

"Are you sure you cook this?"

Tumayo ito saka lumapit sa akin, akmang aagawin sana nito pero pinigilan ko siya.

"If you dont want dont eat then".

Sabi nito habang masamang nakatingin sa akin.

"Wait!! This is mine".

Pinagpatuloy kong kinain, hanggang sa naubos ko na ito.

"Thank you for the food, young man".

"Daddy you like it?" tanong ni Brown.

"Yeah its delicious,"

"Kuya Black is good in cooking daddy?"

Sabad naman ni Blue.

Diko namamalayan nawiwili na akong kasama sila,na kahit papaano naibsan ang sakit at lungkot na aking nadarama.

"Seriously, how can you get here"

Tanong ko ulit sa kanila.

Kwenento naman ni Brown ang dahilan kung paano na napunta sila dito. Diko talaga maalala, Ang tanging naalala ko ay galing akong bar para uminom, lasing na lasing na ako that time. Pero nagawa ko pang magdrive.

"Ok I take you home, baka nag aalala na mommy niyo".

"Talaga daddy, ihatid niyo kami" masayang sabi ni Blue.

"Oo na ihahatid ko kayo, ok"

"Yehey!! Thank you daddy"

Saka ako biglang niyakap ni Brown.

"Thank you daddy, sana ikaw na lang daddy namin, We really want a daddy"

"Ok, I'm your daddy from now on"

"Yehey!!" msayang sabi ng dalawa samantala si Black, nakatingin lang sa amin. Bigla itong tumayo.

"Lets go," yaya nito.

"Wait me, I change my clothes, ihatid ko kayo". Sabi ko.

"No need, we cant manage to go back our self". Sabi ni Black.

"Youre really stubborn, Like someone I know, wait me here, Mabilis lang ako".

Inantay nila ako sa may sala.

"Lets go" yaya ko sa kanila.

Feeling ko ako talaga ang ama nila dahil sa laki ng pagkahawig naming apat.

Habang nasa biyahe kami..

May kausap si Black sa phone nito.

"Ninang Joy said she will wait us at the arcade, can you bring us there"

"Ok lets go there"

"Daddy can we play A little bit in arcades I really want to go there" pakiusap ni Brown habang nakatingin sa akin.

"Please dAddy can we play there?"

Sabad din ni Blue.

"No! Kung umasta kayong dalawa eh ama niyo siya, his is not our father, so stop asking that thing to him"

Inis na sabi nito sa mga kapatid.

"Sure!! Lets do that".

Nakangiting sabi ko sa kanila.

Habang si Black masamang nakatingin sa akin.

"Thank you Daddy" sabi ni Blue at Brown.

"Your welcome!!".

Natutuwa talaga ako kay Black pag naiinis. Lagi niya kasi kinokontra mga sinasabi ko. Kaya mas lalo akong natutuwa sa kanya.

Pagdating namin doon, sa arcade nadatnan namin ang kanilang ninang.

Masaya silang naglaro, na para bang di pa sila nakapag lalaro sa ganito.

Sa una paayaw ayaw pa si Black maglaro pero di nagtagal naglaro na rin.

Pati ako nakisabay na rin na nakipaglaro, walang pagsidlan ang aking saya..

Lhim ko silang kinuhanan ng larawan. At mga video. Di ko na rin sila naihatid dahil tumawag si mommy. Kaya yung ninang na lang nila ang nang uwi sa mga bata.

Sinabi ko sa sarili ko.

"Lets meet again nextime TRIPLET'S".

****April Esguerra ****

Tumawag sa akin si Joy na di niya, nakita ang mga bata sa school. Sabi ng security guard sa school may sumundo daw na kotse sa kanila. Kaya nagpanic ako, di pa ako out that time sa trabaho ko. Wala na akong ibang sinayang na panahon pa lumabas ako agad sa hotel.

Sobrang pag aalala mo dahil, baka may ngyari ng masama sa mga anak ko.

Tumawag ulit sa kin si Joy. Na ok lang ang mga bata nasa arcades lang naglalaro saka kasama na niya ang Triplet's. Nabuhayan naman siya ng loob na nalaman niyang ligtas ang mga ito. Naglalaro lamang sila, bigla naman akong nalungkot, wala na pala siyang panahon sa mga anak niya.

"Nextime mga anak ipapasyal ko kayo"

Sabi ko sa isip, isip ko.

Bumalik ako ulit sa hotel para ipagpatuloy ang trabaho. Ilang araw na din na napapansin ko si sir Alex na panay ang kamusta niya sa akin na para bang ewan oras, oras niya akong tinatanong. Kamusta ako, ok lang ba ako.

Nainibago ako sa kanya na parang weirdo, na praning.

Natapos na buong araw na trabho.

Lumabas na ako sa hotel, patungo ako ngayon sa bago kong partime sa isang restaurant, ngayon ang simula ko magtrabaho. Kailangan ko kasi ang extra income para sa mga anak ko.

Nang makarating ako dito. Agada akong sinalubong ng manager.

"Miss April, right?".

"Yes po mam".

"Buti naman nakarating ka kaagad, kailangan namin ngayon ang tauhan.

Lalo na't may VIP costumer mamaya, padating na rin pala."

"Maghanda kana ha!".

"Ok po mam salamat".

Tinungo ko ang locker, para mailagay ang mga gamit ko. At makabihis na din ng damit. Dali dali akong pumuntang kusina. Tinuro nila lahat ang dapat kong gawin, mabilis ko naman itong nakuha. Dahil nagtrabaho din ako ng waitress dati. Nagsimula na akong maghatid ng mga orders sa mga mesa. Parami ng parami na rin ang mga taong papasok.

Mabuti na lang maayos kong nagagawa ang mga trabaho ko, nageenjoy ako sa ginagawa ko.

"April! Pakihatid nga tong drinks na order ng kabilang mesa". Pakiusap ng isa sa kasama ko dahil may iseserve pa siya sa kabilang table kaya pinakiusapan ako.

"Sige, ako na bahala".

"Salamat".

Inihatid ko doon ang drinks na order nila.

Nagulat ako dahil puro lalake ang nasa table na to.

"Sir orders niyo po"

Magalang kong sabi.

"Thank you!!"

Nakangiti sa akin at panay ang titig niya.

"Wow! She's so beautiful and young"

Sabi ng kasamahan niya.

"She's hot, ngayon lang ako nakakakita ng magandang waitress".

Sabi din ng isa pa sa kasamahan niya.

Ang lalake naman na nasa harap ko titig na titig sa akin. Naiilang ako kaya nagpaalam ako agad.

"Hello, May I Know the name of this beautiful lady infront of me".

Sabi nito pero di muna ako sumagot.

Hinihila ko pa ang kamay ko dahil sa hinawakan niya ito.

"Sorry po sir, kung wala na kayong order

Manuna na po ako"

Akmang tatalikod na sana ako pero nahagip. Niya ang aking paluspusan.

"Bitawan niyo po Ko sir".

Tumawa ito saka binitawan niya ako.

"Sorry Miss Cutie, your so cute kasi"

"Sige po mauna na ako"

"Wait!! I'm Clayton, remember my name, cutie". Pahabol nitong sigaw.

Dali dali naman akong umalis.

"Mga weirdo mga taong yun ah". Sabi ko sa aking sarili.

"April!! Pasensya kana ha, pwede ba pakitulungan mo naman ako dalhin mga orders sa VIP room, dumating na kasi sila engagement dinner kasi ito."

"Oh! Sige ba, saka trabaho ko ito ate"

" salamat hulog ka talaga ng langit!" nakangiting sabi ni Ate Anne".

Nauna na siyang pumasok doon sumunod naman ako.

Pagdating ko sa pintuan, diko mailiwanag ang aking nararamdaman.

Bakit ang lakas ng kabog ng dibdib ko, kinakabahan ako. Pagkabukas ko ng pintuan, rinig na rinig ko ang pinag uusapan nila. Pinagmasdan ko ang dalawang magkatabi. Siguro ito yung ikakasal, nakatalikod kasi sila parehas sa akin kaya diko sila makita.

"Leonardo! Bat ganyan itsura mo di ka man lang nag ahit, nakakahiya sa mga inlaw's mo pag nakita ka nila mamaya, parating pa naman na sila".

Sabi ng babae na may edad na.

Bigla akong kinabahan, dahil narinig ko ang kanyang pangalan. Napapraning na ba ako oh miss ko na lang talaga siya, kasi lagi ko naririnig ang pangalan niya.

"Ok lang tita, Gwapo pa rin naman siya.

Diba honey".Aba parang linta kung makakapit wagas makahawak.

Sinenyasan ako ni Ate Anne na ipagilid muna ang mga pagkain kasi padating na rin ang mga ibang bisita. Kaya pinagilid ko muna. Dumating din ang mga bisita nila. Na mag asawa kita mo talaga na mga mayayaman sila. Kita sa kasuutan at mga itsura..

Isa, isa naman silang binati at nagbeso beso ang mga ito. Pero yung isang lalake nakaupo lang ito at walang imik. Habang tinitignan ko ang likod nito.Parang nagiging pamilyar siya sa akin.

Biglang nagsalita, mukhang nanay siya ng lalake.

"Andito tayo para pag usapan ang nalalapit na kasal ng mga bata,"

Sabi ng ginang.

"Oo, bilisan na natin ang kasal, hanggat maliit pa ang tiyan ng anak ko"

Msayang sabi din ng isa ginang.

OH buntis na pala, kaya nagmamadali ng magpakasal. Sabi ko sa isip isip ko.

"Anong masasabi mo Leonardo" sabi ng ina.

"It's up to you mom, Kayo na ang bahala"

Bigla akong natigilan, at biglang kinabahan. Di ako maaring magkamali, yung boses na yun. Iisa lang ang taong pumasok sa isip ko si Leonardo.

Magkapareho pa sila ng pangalan nagkataon lang ba. Biglang nag bukas nag pintuan, at mas lalo kong kinabigla.

"Sir Alexander!! Medyo malakas ang pagkasabi ko. Nag uunahan ng tumulo ang luha ko. Na para bang ang bigat ng dibdib ko. Nagulat din si Sir Alexander pagkakita niya sa akin. Lahat ng nasa silid na ito. Sa akin nakatingin, dahil ang hawak kong tray ay nabitawan ko lang naman dahil sa sobrang pagkabigla.

Lalo nat ng liningon ako ng lalakeng hinahanap at namimis ko.

"A-April" gulat na sabi ni sir Alex.

Diko na napigilan ang sarili ko na umiyak.

Nakatingin lang sa akin si Leonardo, na walang kaemo emosyon ang kanyang mukha. Tumayo ito saka lumapit sa kinaroroonan ko.

"Leonardo!! What are you doing, comeback here!" sigaw ng ina nito.

Hinarap ko siya, di ko na napigilan ang sarili kong magsalita.

"Ito ba ang dahilan, kung bakit di kana nagpakita at nagparamdam sa akin, may Fiance kana pala, at ikakasal na din kayo"

Sabi ko sa kanya, habang tumutulo ang mga luha ko. Bigla kong binalingan ng tingin si Sir Alex, di makatingin sa akin.

"Hey!who are you b***h! Isa ka rin ba sa mga fling ng Fiance ko, sabagay di na ako magtaka pa isa ka rin sa mga parausan niya" Pang iisulto nito.

Pero di pa rin nagsalita si Leonardo

"Paalisin mo ngayon din ang babaeng yan dito Leonardo kung ayaw mong kaladkarin ko siya palabas"sigaw ng nanay nito habang dinuduro ako.

" What are you doing here"

Sabi nito, parang nag aapoy na ang kanyang mga mata at sobrang dilim ang kanyang mukha dahil sa galit.

"Tell me, hindi to totoo diba Leon,"

Sabi ko saka ko siya nilapitan para yakapin. Pero tinulak lang niya ako.

Parang di ako makahinga dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon.

"I'm not lying, lahat ng narinig mo ngayon dito ay totoo, I'm getting married".

"Hindi!! Totoo yan nagbibiro ka lang diba," diko na mapigilan sarili kong humagulgol. Wala na akong pakialam pa kahit anong sabihin nila sa akin.

"Your are only one of my girls, hindi ko naman kasalanan na magkagusto ka sa akin. Your not my type. I like you only for my s*x partner, I dont love you, I only love my Fiance, at pwede ba. Wag kang mag iskandalo dito. Makakasama sa pinabubuntis ni Yoona".Habang nakayakap sa kanya ang Fiance nito.

Parang milyong milyong kutsilyo ang tumurok sa puso ko.Nanghina ako sa mga salitang binitawan niya na para bang pinipiga ang aking dibdib sa sakit na nararamdaman ko.

"Stop that Leonardo, dont say that thing to her, we know both what its true"

Galit na sigaw ni Alexander.

"What did I say wrong, I dont want that kind of girl shes not my type, I dont like her, kung gusto mo siya, saiyo na tutal napagsawaan ko na"

"What did you say,!! Damm you Leon"

Akmang susuntukin ni Alex si Leon pero naawat sila ng daddy ni Leon.

"Enough both of you!!" sigaw nito.

Halos di ako makapaniwala sa mga sinabi sa akin ni Leonardo, parang gusto ko na lang mawala sa kinatatayuan ko. Dahil ayaw ko ng marinig pa ang susunod niyang mga sasabihin.

Pero pinilit ko pa rin paniwalaan ang sarili ko na baka nagbibiro lang ito.

Nilapitan ko siya, pinilit kong ikalma ang sarili ko, kinuha ko ang kanyang mga kamay. Di ko na rin mabigkas bigkas ang mga sinasabi ko dahil sa kaiiyak ko.

"Tell me, di ka ba naging masaya kahit papaano, pag magkasama tayo. Di mo man lang ba ako ginusto oh minahal kahit konti. Dahil ako kahit maiksing panahon lang tayo magkasama minahal na kita. Mahal na mahal kita Leonardo, please sabihin mo na nagbibiro ka lang di totoo mga sinasabi mo, diba sabi mo mahal mo ako, bakit ngayon Bakit!!!! ".

" Get out! Dont make a scene here. And for your information. I dont love you".

Or you want money, kaya pinagpipilitan mo yang sarili mo sa akin. How much do you want para layuan mo na ako"

Hindi ko na napigilan ang sarili kong nasampal siya.

"Money!! I dont care your fvcking money, ganito ba tingin mo sa akin mukhang pera?" galit kong sigaw sa kanya.

"Bakit? Hindi ba. Lahat ng mga babaeng lumalapit sa akin pera lang ang gusto at isa kana dun!".

"Enough Leonardo, April Lets go!!"

"Get out here, kung ayaw mong ipakaladkad kita sa mga security"

Sabi ng nanay nito.

Muli akong nagsalita.

"Youre so hurtless, I hate you, I hate you Leonardo!!" saka ako tumakbong palabas.Di ko alam kung saan ako pupunta gusto kong lumayo dito sa lugar na ito. Malayong malayo.Walang humpay ang aking iyak. Hanggang sa napagod na ang aking katawan. Nanghina ako at umiikot ang aking paningin, at nandilim ang buong paligid ko.Akala ko sa matigas na sahig ako babagsak. Pero may biglang sumalo sa aking likod. Tanging narinig ko lang ay.

"Cutie!!Cutie!! Wake up.. s**t Cutie!!".

Tuluyan na akong nawalan ng malay.