The Billionaire's Triplets and His Young Wife

Chapter 19

Chapter 19

Sinundan ko lang ng tingin ang pag alis nito habang tumatakbo papalayo. Bakas sa mukha niya ang sakit na nararamdaman nito, kitang kita ko yun sa bawat patak ng kanyang mga luha.

"Maybe this is much better for us"

Saka ako humakbang papalabas ng vip room ng restaurant. Pero dipa nga ako nakakalabas may pumigil na sa akin.

"Where are you think your going, come back here now Leonardo"

Galit na sigaw ni mommy.

"What!! What do you want again?".

"Di ka na lang mahiya andito pa mga inlaw's mo at si Yoona, wag kang bastos Leon, go back to your seat!".

Pero di ko pinansin si mommy naglakad ako palabas papuntang pinto. Pero bago pa ako magawang humakbang. May kung anong bagay ang tumama sa aking likuran kaya napamura ako.

"Fvck!!"

"Come back here, kung di ka susunod sa gusto ko. Di mo na makikita habang buhay yang babae na yan"

Hinarap ko agad si mommy..

"What else do you want mom, sinunod ko na ang gusto mo. I will marry Yoona I already break up with her".

"But you still care of her, gusto kong mawala siya ng tuluyan sa buhay mo".

"Honey tama si Tita she's only your fling saka magkakaanak na tayo, we become a one big family soon"

"Shut up!!! Mom, dont cross the line. Dont challenge my patience.Before I lost my control.Trust me mom,you will regret it".

"Are you threatening me? How dare you, anak lang kita".

"I dare if you keep bothering me"

"Stop!! The two of you, di na lang kayo nahiya may mga bisita pa dito. Leonardo watch your mouth she's still your mother and you Corazon , dont cross the line. We will talk later when we come home. Pasensya na sa ngyari, Yoona iha, kumpadre, tuloy na lang natin ito sa susunod na araw Pasensya na kayo ulit.

And you son go back first ako na bahala sa mommy mo".

Galit na sigaw ni daddy.

Dadli dali akong lumabas.Tumambad sa aking mata ang di kalayuan sa aking kinaroroonan ang walang malay na babae na karga karga ng taong kakilala ko yun ay si Clayton.

Kunuyom ko ang aking mga kamao dahil sa galit kay mommy at sa sarili ko.

Pinagmasdan ko lang ang pagsakay ni Clayton kay April sa kanyang kotse.

"This is your fault mom"

Pinagtatadyakan ko ang gulong ng aking sasakyan at pinagsusuntok. Di ko na alintana ang mga sugat ko.

"Fvcking bullshit!! Aarrgghhh"

Agad kong pinaandar at tinungo ko ang bar ni Alex kung saan ako lage naglalagi.

Pagkarating ko doon, agad akong binigyan ng waiter ng isang boteng whisky. Nilagok ko ito ng daredretso binaba ko na lng ng malapit ng maubos. Walang humpay ang aking pag inom. Naka apat na akong bote ng whisky.

Nakaramdam na ako ng pagkahilo alam kong may tama na ako. Pero alam ko pa rin ang ginagawa ko. Muli akong tumagay sa baso.Bakit ganoon wala akong makalimutan.

"Aarrggh Damn it!! Bakit di ko man lang makalimutan ang problema ko kahit saglit lang, s**t!!"

Sabay binato ko ang hawak kong bote dahilan para lingunin ako lahat ng tao dito sa bar I smirked like I demon.

"What!!are you all looking for"

Walang umimik ni isa sa kanila.

"You! What are you looking.You wanna fight" panghahamon ko sa lalaking nakatingin sa akin. Akmang susuntukin ko sana ito pero naawat agad ako ng mga boucer. Kaya sila nabalingan ko.

Sinuntok ko ang isa sakanila.

"Sir tama na po, di ka namin papatulan"

"Come,I wanna fight with you all"

"Sir lasing na po kayo ihahatid ka na lang namin sir".

"Sino ang lasing! Di ako lasing kayo ang mga lasing fvck you all".

"Pero sir!!"

"Let him be, ilabas niyo lahat ng mga tao dito sa bar. Wag kayong magpapasok"

Utos ni Alex sa mga tauhan nito.

"Damn it!" pinaghahagis ko lahat ang mga upuan at mga baso.

"You wanna fight come here! Lets fight para mailabas mo lahat ng galit mo diyan sa dibdib mo".

"Fvck You! Get out of may way"

Tinulak ko siya pero bigla niya akong sinuntok. Agad nag init ang ulo ko at sumiklab ang galit ko. Kaya nasuntok ko rin ito. Nagpalitan kami ng suntok kung saan saan kami sulok tumitilapon at natutumba.Di ko maramdaman ang mga suntok nito na dumadapo sa mukha ko.

"Damn you Leon, isa kang duwag di mo siya kayang ipaglaban. What did you do to her you only break her heart, you dont deserve her".

"You don't know everything, so just shut up your fvcking mouth of yours".

"The only I know is you hurt her. Pagsisihan mo ang ginawa mo sa kanya isa kang malaking duwag, If you dont want her, just give her to me".

"Are you crazy, fvck you Alex, I will kill you" mas lalo akong nagalit sa sinabi nito. Kaya nasuntok ko siya ng pagkalakas lakas.Hanggang sa di ito nakabangon agad.

"Just give her to me, bastard!! Remember you said earlier, you said You give her to me. Then just give her to me"

"I will kill you!!"

Sinuntok at tinadyakan ko siya halos di na ito makagalaw alam kong di na niya kaya pang lumaban. Pero sumiklab ang galit ko sa mga pinagsasabi nito.

Susuntukin ko sana pa ulit ito pero biglang may pumigil sa aking mga kamay

"What the hell, are you two doing, Leon are you crazy"

Pilit na pinaghihiwalay kami ni Alex.

"Enough! Leon, you almost kill him"

Sigaw ni King sa akin.

"Dont stop me I kill him"

"I said stop it, kayo kayo na nga lang magpapatayan pa kayo, King ilayo mo na muna si Alex"

"No!!" Akmang susugurin ko si Alex ulit pero napigilan ako ni Aldrin. Saka niya ako kwenelyuhan.

"I said enough,calm down your self"

Nahimasmasahan ako ng wala sa oras at napaupo ako sa coach habang hawak hawak ko ang aking ulo.

"King umalis na kayo ni Alex"

Utos ni Aldrin.

"Lets go Alex para magamot yang mga sugat mo"

"That bastard! Siya dapat ang gamutin niyo lalo na ang utak niya dahil wala na itong laman!" galit na sigaw ni Alex.

"Enough lets go Alex mauna na kami"

Paalam ni King sa amin.

"What happen Leon?"

"Nothing, just leave me alone"

Tumayo ako saka kinuha ko ang isang bote ng whisky para inumin.

"Thats enough! Your drunk.You almost kill him,. Kilala ko si Alex di siya magkakaganyan kung wala kang ginawang maganda sa kanya. Mag kaibigan kayo Leon. Hindi lang kaibigan magkapatid pa ang turingan niyo".

Bigla akong na konsencya sa mga ginawa ko kay Alex. Di ako umimik.

"Lets go, ihatid na kita sa condo mo"

"No bring me back at may penthouse"

"Ok lets go para magamot ang mga sugat mo. Hinatid ako ni Aldrin doon.

Agad niyang ginamot ang mga sugat ko di niya rin ako iniwan hanggat di ako nakatulog.

***April Esguerra ****

" Please wag mo akong iwan wag! Ayaw ko,,Wag!!" Malakas na yugyog ang naramdaman ko habang ang mga mata ko ay di ko maimulat.

"Miss cutie, wake up, cutie wake up. Are you alright. Nanaginip ka"

Unti unti kong minulat ang aking mga mata.Tumambad agad ang mukha ng isang lalakeng npakagwapo na nakasuot ito ng gown ng isang doctor.

"Ikaw! Asan ako" habang nilibot ng aking sa buong paligid..

"Nasa hospital kita, ok ka lang ba nanaginip ka kasi eh. Kamusta na pakiramdam mo?".

"Ok na po ako doc"

Akmang babangon sana ako.

"Wag mong pilitin ang sarili mo nakakasama saiyo lalo nat mahina ang katawan mo.

Kailangan mo magpahinga, makakasama sa kalagayan ng nasa sinapupunan mo.

"Huh anong ibig mong sabihin doc".

"Youre one month pregnant, makakasama saiyo ang magpagod at maistress. Kaya magpahinga ka muna.

" Nagbibiro ka lang doc diba"

"Hindi!! Di ako nagbibiro"

"Doc!!" Bigla na lang ako umiyak dahil di ko alam ang gagawin ko.

"Hey stop crying nakakasama saiyo, where is your husband dapat andito siya"

"Wala po akong asawa doc"

"Huh are you kidding me,your pregnant you dont have a husband, kala ko sa una dalaga ka pa kaya may balak sana akong pormahan ka. Pero nawala lahat yun ng malaman kong buntis ka sa pagkakaalam ko may asawa ka, siguro naman boyfriend meron ka"

"Wala din doc, wala akong asawa wala din po akong boyfriend" sabi ko habang umiiyak pa rin ako.

"Teka, sumasakit ang ulo ko saiyo. Paano mo maipaliwanag sa akin ang mga tatlong bata na kanina andito sabi nila anak mo sila"

"Huh andito mga anak ko doc, asan sila"

"Wala na umuwi na sila may pasok pa daw sila. Tanging ninang lang nila ang andito pero may pinuntahanan.

"Doc pwede na ba akong lumabas mamaya?

"Pwede na basta magpahinga ka sa bahay niyo"

"Salamat po doc"

"Pwede ba punasan mo yang luha mo.

Can I ask you something?"

"Ano po yun doc"

"Who's the father of your three sons?"

"Di ko po alam doc"

"Puro ka di mo alam, are you sure, your triplets are look like someone I know, their face are similar,"

"Pwedeng di na natin yan pag usapan yan doc.Kasi di ko talaga alam mga ama nila"kitang kita ko sa mukha niya ang pagkalito nito.

"Your life is complicated, ok sige dina kita tatanungin pa.But your son's their face like Le--! Never mind. Sige take rest later pwede ka ng madischarged.

Lumabas nga ako ng hospital kasama si Joy.Nagpasalamat din ako kay doc. Mabait pala siya akala ko isa siyang weirdo. Nang makarating ako sa bahay agad kong tinungo ang aking kwarto. Umupo ako sa gilid ng kama. Bigla nanaman tumulo ang aking mga luha dahil naalala ko mga sinabi sa akin ni Leonardo.

"Hoy! Bruha umiiyak ka nanaman. Hala siya tama na yan. Dito ka muna ha may bibilhin lang ako saka daretso ko ng sunduin mga bata. Wag kang umalis dito sa bahay magpahinga ka makakasama saiyo huh! Sige na alis na ako"

Pinunasan ko mga luha ko.

Nabuo ang isang desisyon sa isip ko. Kailangan ko siyang kausapin ulit gusto kong linawin ang lahat sa amin.

Agad kong hinanap ang calling card na binigay sa akin ni Mam Danie.

Nang mahanap ko ito wala akong sinayang na panahon agad ko itong tinawagan ang number nito.

"Who's this please"

"Mam Danie si April po ito"

"Oh ganda, napatawag ka"

"Mam may pagkain dito na niluto ko, pwede ko pong dalhin diyan sa inyo para sa boss niyo"

"Talaga ganda salamat ha, ako na ang kukuha diyan sa hotel".

"Wala ako sa hotel, mam day off ko po ngayon kaya pwede ako magdala sainyo ngayon wala naman akong ginagawa"

"Talaga ganda, hulog ka talaga ng langit salamat ulit, baka sa kaling kakain na ang boss ko".

"Sige po mam, papunta na ako diyan"

"OH sige antayin kita ha ganda itext ko saiyo ang address bye".

Agad akong nagbihis at saka ako lumabas ng bahay.

Narating ko kaagad Williams Empire company, nakakalula ang taas nito.

Agad kong tinungo ang entrance..At agad naman akong pinapasok ng security guards dahil sinabi ni Mam Danie na kamag anak niya ako.

Wala na akong panahon para mamangha pa sa mga nakikita ko rito. Agad kong tinungo ang hallway.

"Ganda dito, halika"

Napalingon naman ako agad ng tinawag ako ni Mam Danie.

"Mam Good afternoon po"

"Halika kana sama ka sa akin"

Hinila niya ako sumakay ng elevator ng nakarating kami sa taas sa may Ceo office, dinala niya ako rito.

"Salamat talaga dito sa pagkain ganda"

"Walang anuman po"

Nagpalinga linga ako.

"May gusto ka bang inumin, ikukuha kita"

"Wag na po, salamat. Mam pwede ko po bang makausap ang ceo niyo".

"Huh! Bakit may kailangan ka sa kanya"

"Opo, saglit lang"

"Problema kasi may bisita kasi siya di ko pwedeng istorbohin siya pag may kausap ito. Ayaw magpaistorbo"

"Saglit lang po mam promised"

"Di mo kasi naintindhan ganda, di talaga pwede pag pinilit natin, sigurado sa labas ng building tayo pupulutin"

"Sige po mam salamat mauna na ako"

"Pasensya kana ganda"

"Ok lang po mam" "

" Sunod ganda baka pwede na araw araw kasing mainit ang ulo nito.

Nagpaalam ako Kay mam Danie. Pero dahan dahan akong lumakad. Hanggat, umalis din si mam. Kaya sinamantala ko ang pagkawala niya. Tinungo ko kaagad ang ceo office. Ang lakas ng kabog ng aking dibdib.kakatok sana ako kaso nakita kong nakaawang ng konti ang pintuan.Kakatukin ko sana ulit ng diko sinasadyang marinig ang pinag uusapan nila ng kasama nitop sa loob.

"Sure ka na ba sa desisyon mo na yan cous.Dina talaga magbabago ang isip mo. Seven years mo siyang hinanap at inantay tapos susukuan mo na lang siya ng basta basta.Minahal mo siya ng sobra sobra alam ko yan. Dahil unang kita mo palang sa kanya noon sa bar sa cebu alam kong masama ang tama mo sa kanya kahit napakabata pa niya noon"

"I know, kaya ko nagawang kunin ang kanyang kainosentehan that time. Pero diko sinasadya. We same drunk that time I cant control my self. Since that Happen di ko na siya makita. I want to responsible to her but I didnt see her anymore.Alam ko ako ang dahilan kung bakit nasira ang kanyang kinabukasan at dahilan para itakwil siya ng kanyang sariling pamilya.kaya di ako tumigil na ipahanap siya. Ngayon nakita ko na siya, pero pilit parin kami pinaglalayo ng tadhana. Maybe we are not meant to be"

"It's your desisyon, she dont know everything right? Paano kung malaman niyang ikaw yung lalakeng sumira sa kanya, seven years ago".

"I dont know, baka di niya rin ako mapatawad.I will tell her everything at hihingi ng tawad para isahan na ang galit nito sa akin. Mas mabuti kamuhian niya ako.Kahit masakit tatanggapin ko".

"It's up to you, we still here cous dont worry".

Habang pinakikinggan ko ang kanilang pinag uusapan, nag uunahan tumulo ang mga luha ko tinakpan ko ang bibig ko para macontrol ang boses ko sa pag iyak

Muling nagising ang galit ko sa dibdib sa nalaman ko.Di ko namamalayan nakatayo na pala ako sa harap ni Leonardo bakas sa mukha niya ang gulat at lungkot.

"April!! What are you doing here how can you go in here"

Gulat na sabi nito sa akin. Saka nagpaalam na lumabas ang kanyang pinsan. Walang humpay ang aking iyak, sinampal ko siya. Di na siya nabigla pa alam na niya siguro na mangyayari yun. Walang emosyon ang kanyang mukha na nakatitig sa akin.

"Take out all your anger on me, hurt me as much as you want. I will accept everything just to ease your feeling"

"Arrgghhh" diko mapigilang sigaw ko.

"Alam mo na ang lahat simula pa lamang pero wala kang sinabi sa akin. Pinag laruan niyo ako. Pinagmukha mo akong tanga. Sinira mo ang buhay ko, ng dahil saiyo nawala ang isang mahalagang tao sa buhay ko, ng dahil saiyo nawalan ako ng pamilya ng dahil saiyo kinamumuhian ako ng buong angkan ko. Na para bang isa akong kriminal na di makabalik sa sarili kong lugar".

Pinagsusuntok ko ang kanyang dibdib pati ang kanyang mukha wala parin siyang imik.Hindi ko mapigilang humagugol ng malakas dahil sa galit halos di ako makahinga ang bigat ng aking pakiramdam.

"Enough" tanging lumabas sa kanyang bibig.

"No!!! Di mo alam ang pinagdaanan ko ng pitong taon, araw araw kong sinisisi ang sarili ko dahil sa pagkawala ni papa,

Ang mas masakit pa ang taong kinamumuhian ko ng pitong taon, ay ang siyang taong minahal ko, taong unang nagpatibok ng puso ko at ang diko pa matanggap, ay di niya ako kayang mahalin wala ng mas sasakit pa doon,

I hate you, I hate you sana di na lang kita nakilala. Kasalanan mo ang lahat"

Muli kong pinaghahampas ang kanyang dibdib at mukha habang akoy umiiyak.

"Are you done, get out. Dont you ever appear in front of me! We are done"

Mas lalo akong nasaktan sa mga sinabi nito. Bakit ba pag siya magsalita ang sakit pakinggan para bang unti unti akong pinapatay.

"Oo aalis ako at dina muling magpapakita saiyo, ayaw na rin kitang makita pa. Kinamumuhian kita"

"That's good, we are not capable,

You can go now I dont want to see anymore.Danie ilabas mo siya dito ngayon din"

Biglang pumasok ang secretary niya sa loob. At lumapit sa akin.

"Lets go Ganda"

"No need kaya kong lumabas mag isa"

Humakbang ako palabas. Pero bago pa ako makalabas narinig ko siyang nagsalita.

"Dont you ever show up infront of me again. Pag nagyari yun baka diko mapigilan ang sarili kong kainin kita ulit ng buhay".

Nilingon ko din siya ng masakit na tingin.

"Wag ka rin magpapakita sa akin.kung anong malaman mo tungkol sa akin. Wag na wag mong aasahan na babalik ako saiyo mabubuhay kami kahit wala ka".

Sabay talikod at patakbong palayo.

Walang tigil pa rin ang pagtulo ng luha ko. Diko nga alam kung paano ako nakarating sa bahay. Dito ko tinuloy ang pag iyak. Hanggat nakatulog ako.

****Balck Brown Blue****

Pagkapasok ni Black sa loob ng bahay. Lumalakad siyang papuntang kwarto nila para magbihis. Nang marinig niyang may umiiyak sa kwarto ng kanyang ina. Kaya lumapit ito sa may pintuan. Narinig niyang umiiyak ang kanyang ina. Buti na lamang nasa labas pa ang dalawa niyang kapatid kasama ang ninang nila na bumibili ng meryenda sa labas ng bahay.

Narinig niya bawat salita na binibigkas ng kanyang ina habang itoy umiiyak.

Mas lalo itong nagalit dahil sa narinig niyang pangalan. Kinuyom niya ang kanyang maliliit na kamao.Biglang tumigil ang pag iyak nito. Nang muli niyang silipin ang ina nito nakatulog na pala, habang nakabaluktot sa kama. Dahan dahan siyang pumasok pinunasan niya mga luha nito. Saka hinalikan ang noo, kinumutan niya ang kanyang ina, sobrang awang awa sa kalagayan niya.

"Mommy, dont worry I will make him pay, please dont cry anymore." Sabi nito habang haplos ang buhok nito.

"That bastard! He's a bad father Di kita mapapatawad sa ginawa mo kay mommy". Dahan dahan din siyang lumabas at sinara ang pinto..

"Kuya where is mommy".

Tanong ni Brown.

"She's sleeping dont disturb her".

Sabi nito sa mga kapatid niya.

"Kuya I miss mommy and I miss daddy too" sabad naman ni Brown.

"I want to see him also kuya"

Sabi ni Blue.

"Enough dont call him a daddy his a bad father, from now on wag ma kayong makipagkita sa kanya".

"But why kuya"

Naiiyak na sabi Ni Blue.

"Basta bad siya, dont call him daddy anymore".

"Kid's tama na yan magbihis na kayo at magmeryenda na ha".

Utos ni Joy sa mga bata agad naman sila sumunod. Sinilip niya ang kanyang kaibigan sa kanyang kwarto. Napabuntong hininga na lang ito ng makita ang itsura nito.

"Hay kailan ka kaya sasaya bruha".

Saka niya sinara nag pintuan. Sobrang awang awa siiya sa kaibigan nito.

Habang inaayos ni Black ang kanyang libro. Kinuha niya ang kanyang loptop binuksan niya ito saka sinimulan niyang I searched ang kanyang ama.

"Ikakasal ka na pala, after one month nagmamadali ka ata magpakasal. Di mo man lang alam na may mga anak ka.

You look so very happy, habang kami at si mommy naglulungkot"sabi nito sa sarili habang nakatingin sa larawan ng kanyang ama..

" Kuya is that daddy, sino yang babae na nasa tabi niya".

Nagtatakang tanong ni Brown.

"His wife to be I guessed?"

"What are you kidding kuya"

Sabad ni Blue.

"Yeah I'm not kidding his getting married after one month "

"No!! That is not true"

Mangiyak ngiyak na sabi ni Brown.

"Dapat may gawin tayong paraan kuya para di matuloy ang kasal ni Daddy"

Sabi ni Blue.

"No!! Let him be di natin siya kailangan"

"pero kuya I want him to be my father"

Muling sabad ni Brown na umiiyak na ito

"Hey stop crying Brown, your so ugly when you cry,so stop it your annoying".

Tama si Blue kuya dapat may gawin tayo, para maging atin lang si Daddy"

Sabi ni Brown sa akin. Tumayo ako at sinara ang loptop.

"Ok then Let's bring him back to us and to mommy!" ngumiti ito sa mga kapatid.

Muling nabuhayan ng loob si Brown at Blue.

"Deal!!" sabay sabay nilang sigaw.

"We will take back what belong to us"

Nakangising sabi ni Black.