ตอนที่ 5

1428 Words

เธอนั่งฟังเพลงช้าๆแล้วร้องตามเบาๆ แต่กว่าจะถึงที่คอนโดคงอีกนาน ตอนนี้สภาพการจราจรติดขัดมาก แล้วติดแหง็กจนแทบไม่ขยับเลย เควินก็เงียบไม่พูดกับเธอสักคำ โกรธเธอเรื่องถ่ายรูปกับเพื่อน แต่ทำไมไม่พูดว่าหวงเล่าจะได้ไม่ทำ “เควินหายโกรธฉันนะ” เธอเอียงหน้าไปซบที่ไหล่เควิน “…” “นายโกรธฉันจริงๆเหรอ?” คราวนี้เธอจับมือเควินมาซบที่แก้มแล้วจูบแผ่วเบา เธอต้องอ้อนแบบลูกแมวตัวน้อยที่เขาชอบ “…” “ดีกันนะ ฉันขอโทษ…น๊าเควิน” เธอขยับไปจูบที่คางเควินแล้วก็ซบหน้าต่อแต่ว่าเขายังเงียบ เธอหมดหนทางแล้วนะว่าจะทำยังไงต่อดี ความเงียบและเย็นชาแบบนี้เธอแทบไม่เคยสัมผัสเลย นั่นทำให้รู้สึกอึดอัดมากอย่าบอกไม่ถูก เรามาถึงคอนโดก็ทุ่มกว่าๆแล้ว คืนนี้เควินคงไม่ไปคลับหรอกเพราะเห็นเดินไปอาบน้ำแล้วไม่สนเธอเลยสักนิด นอกจากสั่งอาหารมาเผื่อแค่นั้นที่ทำให้รู้ว่ายังใส่ใจกันอยู่บ้าง “นี่นายจะไม่คุยกับฉันเลยเหรอ?” เธอรีบวิ่งไปกอดเควินจากด้านหลัง เขาพึ่งออกมาจากห้องน้ำตัวยังเปียกอยู่เลย ทั้งตัวก็มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวไว้ซะจนอยากให้หลุดออก บอกได้เลยว่าใจสั่นมาก! “ลีน่าปล่อย ฉันจะแต่งตัว” ในเมื่อง้อแบบอ่อนหวานไม่ได้ผลก็ต้องทำอย่างอื่นแล้วล่ะ เธอใช้วิธีสุดท้ายนั่นคือการถอดเสื้อผ้าออกจนหมด แล้วเดินไปกอดเควินไว้ไม่ให้ได้แต่งจัว รู้สึกนะว่าน้องชายเขาตื่นตัวขึ้นมา “ฉันหิวข้าวลีน่า” “ไอ้บ้านี่!!” ใครว่าเขาใจแข็งกันเล่า เขาใจอ่อนตั้งแต่ลีน่าอ้อนเป็นลูกแมวน้อยแล้วแต่จำเป็นต้องทำแบบนี้ให้รู้บ้าง ขืนยอมให้หมดก็ได้ใจพอดีสิ เมื่อกี้ลีน่าใช้ท่าไม้ตายแบบนั้นเขาแทบหยุดตัวเองไม่ได้ อยากจะผลักลีน่าลงที่เตียงเอาให้หมดแรงไปเลย “เควินนายรอฉันเหรอ?” “กินเร็วๆฉันหิวจนไส้จะขาดแล้วเนี่ย” “หายโกรธกันนะเควิน ฉันสัญญาว่าจะไม่ใกล้ชิดใครแบบนี้อีกแล้ว หยุดเย็นชาสักทีนะ” “รู้บ้างไหมว่าฉันหวงเธอมากขนาดไหน ทุกอย่างที่เป็นเธอจะคำพูด ร่างกาย หรือแม้กระทั้งกลิ่นตัว เธอจำไวแล้วอย่าทำอีกไม่อย่างนั้นเธอเจอดีแน่” “ก็ได้พ่อคนขี้หวง ฉันจะพยายามทำให้นะ” “ให้มันได้จริงๆเถอะ” “นายนี่ก็…เชื่อใจกันบ้างสิ!” กว่าเควินจะหายโกรธได้เล่นเอาแทบประสาทกิน นี่เป็นครั้งแรกนะที่เควินโกรธนานมากแล้วก็เย็นชามากด้วย แต่ว่าเควินขี้หวงขนาดนี้เลยเหรอ เรื่องนี้ทำไมพึ่งจะรู้นะ แล้วที่ผ่านมาไม่โกรธเธอจนแทบคลั่งรึไงเพราะว่าเราต่างก็มีอิสระด้วยกันทั้งคู่ อยู่ดีๆก็นึกกลัวขึ้นมาซะอย่างนั้น จะเอายังไงต่อดีล่ะเนี่ย อันที่จริงเดือนหน้าเธอมีถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำที่ค่อนข้างวาบหวิวมากพอสมควร ถ้าเควินเห็นจะโกรธมากขนาดนี้ไหม หรือมากกว่านี้อีก ปรกติเรื่องงานเควินจะไม่เข้ามายุ่งแต่เพราะเราจะแต่งงานกันก็เลยมีบอกบางเรื่องบ้าง ถ้าเป็นเรื่องการถ่ายแบบที่หวาบหวิวมากเกินไปเควินจะห้ามตลอด หรือไม่เขาก็ใช้เส้นสายหาทางให้หลุดออกจากงานแบบนี้ อีกแค่เดือนเดียวเธอก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว ทำไมนะครั้งนี้ถึงรู้สึกแปลกๆไม่เหมือนทุกครั้งที่มาหาเขาเลย ทั้งที่ครั้งนี้เควินก็ไม่ได้ขอให้อยู่ต่อเพิ่มด้วยเหมือนเมื่อก่อน หรือว่าหมอนั่นจะเบื่อเธอแล้ว! “ห้ามถ่ายแบบโป๊นะลีน่า” “แต่ว่าฉันรับงานแล้วนะ” “รับได้ก็เลิกได้ลีน่า หรือต้องให้ฉันจัดการเองอีก” “เอาแต่ใจตัวเองเกินไปรึเปล่า?” “เรื่องแค่นี้เธอทำให้ฉันไม่ได้เลยเหรอ?” เควินเส้นใหญ่มากในสายงานบังเทิง ยิ่งในวงการนางแบบแล้วยิ่งมีมากพอสมควรเลย พี่สาวของเควินเป็นเจ้าของห้องเสื้อดังแล้วเป็นเจ้าของเอเจนซี่ระดับต้นๆ นางแบบในสังกัดก็ค่อนข้างเยอะ นักแสดงก็เยอะมากเช่นกัน หมอนี่ถือหุ้นอีกเกือบครึ่งหนึ่งในนั้นเลยทำให้ง่ายที่จะจัดการ เรื่องงานของเธอส่วนหนึ่งก็น่าจะเพราะเควิน เธอควรจะเอายังไงดี “ฉันไม่ยกเลิกงานหรอก คิดเหรอว่านายจะทำอะไรได้?” “ฉันทำได้ ถ้ายังดึงดันจะถ่ายอีกเป็นเรื่องแน่ลีน่า” “ไอ้ล็อตไวเลอร์!” เขาพูดจบก็เดินหนีไปเลย ทำไมเธอต้องมาอยู่กับคนเผด็จการแบบนี้ด้วยเนี่ย สั่งห้ามทุกอย่างแล้วเอาคำว่าเมียมาเป็นข้ออ้างตลอด วันแต่งงานยังไม่ได้กำหนดด้วยซ้ำแล้วเธอไม่รู้ด้วยว่าเมื่อไรเพราะยังไม่มั่นใจจริงๆ แฟชั่นชุดชั้นในที่เธอพึ่งจะถ่ายไปคงจะออกมาอาทิตย์นี้แน่นอน แต่ว่าต้องทำยังไงล่ะเควินถึงจะไม่รู้เพราะพี่คาร่ามักจะบอกน้องชายตลอด นี่ถ้าได้เห็นเธอตายแน่เลย แล้วทำไมเธอต้องมาอยู่กับเควินในช่วงนี้ด้วยเนี่ยไม่เข้าใจเลย งานนี้ต้องทำให้เควินรู้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ต้องทำยังไงล่ะ เขาไม่รู้จะจัดการอารมณ์ตัวเองยังไงดีแล้ว ลีน่าก็ชอบรับแต่งานเปลื่องตัวตลอด เธอไม่เคยสนใจสักนิดว่าเขาชอบรึเปล่า แล้วอีกไม่นานก็จะเป็นเมียตามกฏหมายแล้วยังคิดจะรับงานแบบนั้นอีก มันไม่ใช่ว่าเธอไม่มีงาน ไม่ใช่ว่าเธอไม่มีทางเลือก ที่บ้านเธอก็ทำโรงแรมรอให้ช่วยกลับไปดูแล งานยุ่งวุ่นวายนั้นล้นมือแต่เธอไม่อยากทำเลยต่างหาก “เบื่อเมียว่ะ” เขาก็มาอยู่กับเหี้ยเพื่อนรักเหมือนเดิม “กูก็เบื่อเหมือนกัน เค้กแม่ง...” เจราลถอนหายใจแล้วไม่พูดต่อ ยิ่งเห็นเพื่อนสนใจยิ่งเงียบแล้วยกแก้วกืนเหล้า ความอยากเสือกมันทรมานดีนะ “พ่อกูจะให้กูแต่งสิ้นปีนี้ว่ะ” “เอ้า! ไหนวันนั้นมึงว่าจะยกเลิกไงว่ะ?” “ไม่รู้ว่ะ กูงงตัวเองเหมือนกัน” อย่าว่าแต่พวกมันงงเลย เขาก็งงกับตัวเองเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ แล้วก็เก่งแต่บ่นกับเพื่อนว่าอยากจะยกเลิกงานแต่ง พอเอาเข้าจริงกลับทำไมได้ซะงั้น “มึงรักลีน่าก็พูดมาเถอะน่า” ลีโอพูดต่อ “แต่ลีน่าแม่งชอบเหี้ยไทก้าว่ะ!!” เขาคิดว่าเมาเลยพูดแบบนี้ แต่แววตาเธอมันฟ้องแบบนั้นจริงๆ ไหนจะคำถามเกี่ยวกับไทก้าอีก นี่เขายังไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงปัญหานี้ดี เรื่องนี้ไทก้ามันไม่ได้ผิดสักนิดเดียวเลยด้วย! “เหี้ยแล้วไงล่ะมึง!!” เจราลร้องขึ้นด้วยความตกใจมาก “มันรักเมียจะตายแม่งไม่ยุ่งกับเมียมึงหรอก!” ลีโอปลอบใจเล็กน้อยถึงมันไม่น่าจะช่วยอะไรก็ตาม “กูรู้” พวกเราทุกคนก็รู้กันเรื่องนี้กันดี อย่างวันนี้ไงที่มันเทนัดเพื่อนแบบไม่ใยดีเพื่อไปรับเมียที่สนามบิน แล้วก็ไม่ยอมโผล่หัวมาเจอกันได้อาทิตย์หนึ่งแล้วมั้ง “เมียมึงก็เลวเกินถึงมาชอบเพื่อนผัวแบบนี้!” เจราลด่าขึ้นอย่างสุดจะทน คือเรื่องนี้จะโทษใครได้ล่ะนอกจากลีน่าที่ไม่หักห้ามตัวเองบ้าง โตแล้วก็น่าจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควรไม่ใช่เหรอ หรือว่าเรื่องอยากยกเลิกงานแต่งงานของเควินจะมาจากเรื่องนี้ หรือว่าที่ลีน่าเลื่อนงานแต่งก็มาจากเรื่องนี้เหมือนกัน เรื่องใหญ่แบบนี้ไอ้ไทก้ามันรู้ตัวรึยัง วันๆหมกหมุ่นแต่เรื่องเมีย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more