ตอนที่ 4
1467 Words
ในเมื่ออยากให้เธอรักแล้วเขาล่ะรักกันบ้างไหม ทำไมผ่านมานานหลายปีแล้วไม่พูดออกมาสักที ถ้าเธอต้องรักเควินฝ่ายเดียวคงเจ็บปวดแน่ที่ไม่ถูกรักรัก แต่เราก็ต้องแต่งงานกันทั้งที่ไม่มีความรักเลยอย่างนั้นเหรอ
บางทีเธอกับเขาก็ให้อิสระกันมากเกินไป
จนหลงลืมความรู้สึกของเราทั้งคู่ว่าต้องการอะไรกันแน่
เควินตื่นมาด้วยความปวดหัวสุดๆจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ลีน่าเตรียมยาอะไรไม่รู้มาให้กินเลยรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย
“กินอะไรอุ่นหน่อยนะเควิน”
“อื้ม แต่เธอไปซื้อมาตอนไหนเหรอ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลับมายังไง ตื่นมาอีกทีก็อยู่ห้องตัวเองแล้ว
“เมื่อคืนไทก้ามาส่ง แล้วนายไปเมาอะไรขนาดนั้นล่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไงห่ะเควิน”
เขาก็นั่งกินบะหมี่ร้อนๆแล้วก็ฟังลีน่าบ่นไปด้วย เมื่อคืนเครียดเรื่องเธอนั่นแหละเลยดื่มหนักแบบไม่ได้ตั้งใจ เขากินบะหมี่เกี๊ยวเสร็จดื่มน้ำหมดอีกขวด แต่ลีน่าก็ยังบ่นไม่จบเลย
“จะเป็นแม่ฉันหรือเป็นแม่ของลูกห่ะบ่นขนาดนี้”
“ว่าไงนะ! แม่ของลูกงั้นเหรอ?”
“ก็…มั้ง! แต่ถ้าเธอไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรนะ ไม่รีบ! เธอไม่ได้รักฉันคงไม่อยากเสียสละขนาดนั้น” อันนี้คือเขาน้อยใจและน้อยใจมากเลยด้วย เรารู้จักกันตั้งนานมากแล้วได้กันตั้งหลายทีแล้ว ทำไมลีน่ายังไม่รู้สักทีว่าเขารักมากขนาดไหน
“อยากให้ฉันรัก นายก็แค่พูดออกมาเควิน?”
“งั้นเธอรักฉันนะ แล้วเป็นของฉันคนเดียว แล้วฉันจะเป็นของเธอคนเดียวเหมือนกัน” เขากำลังขอความรักลีน่าอยู่ แต่ลีน่าจะยอมรึเปล่าก็ไม่รู้ เห็นชอบไอ้เหี้ยไททก้ามากขนาดนั้น
“งั้นเรามาเริ่มจีบกันใหม่ได้ไหม?”
“เอากันใหม่อันนั้นได้ตลอดนะ แต่ถ้าจีบกันคงไม่ไหวว่ะ”
“เควินไอ้ทะลึ่ง!”
“มานี่เลย มาเริ่มใหม่กัน”
“เควิน! ปล่อยนะฉันมี…อื้ม”
ลีน่าแก้มแดงเชียว แต่จะอายอะไรนักหนาในเมื่อเราเห็นกันมาทั้งตัวจนจำไฝ่ได้เกือบทุกเม็ดแล้วมั้ง เขาจูบเมียแล้วเริ่มจัดการแม่มารตัวดีกลางห้องครัวนี้แหละ เปลี่ยนบรรยายกาศดี
วันนี้เราทั้งคู่ต่างคลอเคลียนัวเนียกันไม่หยุดพักนานเกินไป เราหลงใหลในเซ็กซ์ด้วยกันทั้งคู่และเข้ากันดีทุกอย่าง เราโรมรันรุนแรงและอ่อนหวานแต่เร้าร้อนเหมือนหิวกระหายมานาน
ระหว่างเราไม่มีทางตัดกันขาดได้แน่นอน
หลายวันผ่านไปเควินพาเธอมาร้านอาหารกึ่งบาร์ที่กำลังก่อสร้างอยู่ แก็งนี้ขยันหาเงินกันทุกคนดีนะ แต่ไม่รู้จะหาเงินอะไรขนาดนั้นจนรู้สึกเหมือนว่าพวกเขาเสพติดการทำงานมากกว่า
เควินทำงานอย่างกับร้อนเงิน!
“ร้อนไหมแดดแรงนะวันนี้”
“ฉัน…” เธอยืนดูในร่มแต่เควินจะเดินดูต่อเลยต้องไปด้วย แต่ว่าแดดโคตรแรงเลย หรือว่าตอนนี้กำลังซ้อมตกนรกอยู่นะ
“ใส่เอาไว้”
“ฉันถามจริงนะ นายไม่ร้อนเหรอ?” เควินถอดแจ็กเก็ตคลุมหัวเธอไว้แล้วช่วยได้เยอะมาก แต่ขนาดเธอยังแสบผิวเลย แล้วคนที่ใส่แค่เสื้อยืดสีดำนี่ล่ะจะร้อนจนผิวไหม้รึเปล่านะ
“ก็ร้อน แต่ฉันทนได้เธอใส่ไปเถอะ” เขาหันมายิ้มให้ลีน่าที่เหงื่อซึมแล้วเดินโอบไหล่พาไปดูต่อ
“ที่นี่จะเป็นอาณาจักรเกรย์วูฟขนานแท้เลยรู้ไหม?”
“เป็นยังไงอ่ะ ฉันไม่เข้าใจ?”
“ตรงนี้เป็นโซนของฉัน ส่วนตรงนั้นเป็นรีสอร์ทของเจราล แล้วก็ตรงนั้นเป็นอาบอบนวดของเนทกับนัท ส่วนไอ้ลีโอมันทำคาเฟ่ตรงไว้นั่งเล่นถ่ายรูปชิวๆ แล้วก็ตอนดึกก็จะเป็นประมาณพื้นที่บาร์ไว้จัดปาร์ตี้ สุดท้ายก็ไอ้ไทก้ามันทำเกี่ยวกับรถน่ะ รู้สึกเหมือนจะให้เช่ารถแล้วก็มีคนขับรถให้ด้วย”
“โอ้โห้! เยอะเหมือนกันนะ แต่ตอนนี้ร้อนอ่ะ เข้าร่มนะ”
“กินไอติมกระทิแก้ร้อนไหม?”
“ก็ดี ร้อนมากจนทนไม่ไหวแล้ว” เควินจับมือเธอเดินไปที่รถขายไอติม ดูท่าแล้วคงอร่อยน่าดูเพราะมีคนงานไปซื้อกันเยอะ
“เอาไอติมมะพร้าวไม่ใส่ข้าวเหนี่ยวสองครับ”
ไม่นานไอติมกระทิที่ใส่มาให้มะพร้าวก็ได้มาสักที เควินพาเธอไปนั่งกินที่ท้ายรถกระบะคันใหญ่เหมาะกับการมาตรวจงาน
เขานั่งกินไอติมไปเหมือนทุกครั้งที่แวะมาที่นี่ แต่แม่นางแบบดังที่อยู่แต่เมืองนอกแถมยังควบคุมอาหารตลอดคงไม่เคยกินอะไรแบบนี้แน่เลย ถ้าหากไม่มาที่นี่ลีน่าคงอาจจะไม่มาด้วยซ้ำเพราะปรกติเธอชอบไปสปาเพื่อดูแลผิวพรรณ ไม่ก็คลินิกเสริมความงาม หรือไม่ก็ไปช็อปปิ้งเล็กๆน้อยๆ
“อร่อยดีอ่ะ”
“เอ้า! อ้าปาก” เขาตักเนื้อมะพร้าวอ่อนป้อนลีน่าเพราะว่าเธอกินเนื้อมะพร้าวของตัวเองหมดแล้ว
“รักนายจังเลย”
“ทำไมชอบพูดแบบนี้ตลอดเลยว่ะ คำว่ารักมันพูดง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ” ลีน่าชอบมาพูดแบบนี้ เลยสงสัยว่าการบอกรักใครสักคนมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ บอกทั้งที่ไม่ได้รักด้วยนะ
“ไม่รู้สิ นอกจากนายก็ไม่เคยพูดกับใครแบบนี้เลย!”
“วันหลังก็อย่าไปพูดกับใครล่ะ ฉันหวง!” ถ้าบอกเขาคนเดียวมันก็ดีสิ และเขาหวงมากถ้าวันไหนลีน่าพูดแบบนี้กับคนอื่น
“หวงเหรอ? มันก็แค่คำพูดเองนะ”
“ก็ฉันมันคนขี้หวงนี่ อะไรที่เป็นของฉันก็หวงหมดแหละไม่มีข้อยกเว้น รวมถึงเธอด้วยนะลีน่า”
“บ้าน่า!”
เขานั่งเล่นกันต่อกับลีน่าเรื่อยๆ บรรยายกาศที่นี่ดีจนอยากย้ายมาอยู่ แต่คงทำไม่ได้หรอกเพราะงานหลักไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาคิดว่าอาจจะแวะมาค้างบ่อยๆเผื่อจะช่วยลดความเครียดไปบ้าง
“ไอ้เหี้ยมึงพาใครมาว่ะ?” เนทตะโกนถามเพื่อนที่นั่งกินไอติมทำโรแมนติกผิดสถานที่ แล้วเดินไปหา
“นี่ลีน่ามึงจำไม่ได้เหรอ เมียกูเอง”
“แม่งสวยว่ะ คนสวยเป็นนางแบบใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่า”
“ถ่ายรูปด้วยหน่อยสิ จะอัพลงไอจีเรียกยอดไลค์ซะหน่อย”
“ได้อยู่แล้ว”
ลีน่าแม่งเฟรนลี่ไปว่ะ ไอ้เหี้ยเนทมันตั้งใจจะยั่วเขาให้โมโหหึงเล่นๆ ไอ้เพื่อนระยำ! แล้วดูมาขยับมาแทรกตรงกลาง แถมขยับเบียดลีน่าอีกด้วย นี่เมียเพื่อนมึงก็ไม่เว้นเนอะไอ้สัตว์!
ผลั๊ว!!
“โอ๊ย!! ไอ้เหี้ยถีบกูทำไมว่ะ!?”
“พอดีตีนลั่นว่ะ มึงมาซบลีน่าอีกดิ เผื่อมือลั่นบ้าง!!” ถ้ามันยังกล้ากวนตีนไม่หยุด เพื่อนก็เพื่อนเถอะกูต่อยนะเว้ย!
“ไอ้ขี้หวง กูไปหาเด็กดีกว่า” แกล้งนิดหน่อยทำเป็นหงุดหงิดไปได้ เนทเบ้ปากใส่แล้วแย่งไอติมในมือเพื่อนเดินหนี
“ปัญญาอ่อน!” แม่งงอน! เจอแบบนี้แล้วเชี้ยขนลุกว่ะ
“ทำไมต้องรุนแรงด้วยล่ะเควิน ดูน่าจะเจ็บนะ”
“นี่ฉันก็ใจเย็นที่สุดแล้วลีน่า”
“แต่ว่า…”
“เธอชอบมันรึไงห่ะ หรือชอบให้คนมาถูกเนื้อต้องตัวแบบนั้น ใช่สิ! เธอมันนางแบบดังเรื่องคนมาของถ่ายรูปแบบนี้คงปรกติใช่ไหม?” บางทีลีน่าก็เกินไป เข้าใจเขาบ้างสักนิดก็ไม่ได้
“นายเป็นอะไรเนี่ยถึงพูดประชดฉันแบบนี้”
“เธอเป็นของฉันนะลีน่า ฉันหวง! กลับได้แล้ว!”
“ก็ได้ แค่นี้ต้องดุด้วย”
แม่งโคตรน่าเบื่อเลยว่ะ! ขนาดเขาพึ่งจะบอกว่าหวงเธอยังไม่รู้สึกอะไรเลย ไอ้เหี้ยเนทก็ยั่วส้นตีนเหลือเกินพอจัดให้แล้วทำท่างอน จะบอกให้ว่าเขาน่ะโหดน้อยสุดในแก็งแล้ว ลองเจอไทก้าดูสิเลือดได้กบปากแน่ หรือเจอลีโอโดนถีบแน่ๆ
พวกเล่นไม่ดูอะไรมันสมควรโดนหนักว่านี้!
- Writer
