แบดบอยขอรัก

เธอชื่อลีน่าเป็นนางแบบแนวหน้าของโลก อายุยี่สิบหกปี และตอนนี้เธอกำลังจะไปหาเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนานมาก ครอบครับเราเชียร์ให้คบกันมานานแล้ว เธอไม่ถนัดเป็นเหยื่อของใครเพราะชอบเป็นเสือนักล่ามากกว่า แต่เควินคงไม่ยอมเป็นเหยื่อแน่นอน ดังนั้นเรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้ คลับเกรย์วูฟเธอเคยมานานแล้วประมาณสองปีได้มั้ง แล้วตอนนี้มันก็สวยมากกว่าเดิมเยอะเลย คนมาเที่ยวก็เยอะกว่าช่วงแรกๆด้วย เธอเดินไปที่โต๊ะตามที่นัดกับเควินในคืนนี้ “เฮ้! เควินคิดถึงฉันไหม?” “คิดถึงดิ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะลีน่า” เขาไล่ผู้หญิงที่เรียกมาเป็นปรกติทันทีที่ลีน่ามาถึง แล้วสั่งเครื่องดื่มให้กับนางแบบคนสวยที่ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว “เธอมาที่นี่นานไหมรอบนี้?” “ก็น่าจะสามเดือนมั้งไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เสียรายได้เยอะเลย พอดีว่าแม่อยากให้พักผ่อนเลยจำเป็นต้องมาหาน่ะ” “อืม งั้นอยู่กับฉันนะ” “ก็ได้” เขาพาลีน่ากลับคอนโดทันทีและคงไม่ต้องบอกว่าทำอะไรเพราะโตๆกันแล้วไม่ต้องคุยเยอะหรอก เรื่องนี้แค่มองตาก็รู้ใจว่าต้องการอะไร โดยเฉพาะคนรู้จักกันนานแบบเขาและลีน่า “เหมือนเดิมนะเควิน ไม่หึง ไม่หวง ไม่รัก” “แล้วแต่เธอสิฉันมันยังไงก็ได้อยู่แล้ว” “แต่นายอย่าพาใครมานอนที่นี่ตอนฉันอยู่นะ ไม่อยากเป็นข่าวน่ะ ถ้าไม่ไหวก็ไปเปิดโรงแรมข้างนอกเอาแล้วกันนะ” เชื่อไหมว่าลีน่าเป็นผู้หญิงที่รักอิสระสุดๆ แบบไม่สนไม่แคร์ใครเลยด้วย เธอชอบเล่นกับความรู้สึกคนโดยเฉพาะกับเขาที่เป็นเหมือนของเล่นชิ้นโปรด แล้วทุกครั้งก็จะเป็นแบบนี้ตลอดได้ สมน้ำหน้าเพื่อนสุดท้ายก็เป็นเอง! “ได้สิ เอากันต่อเลยไหม” “อื้อ อีกรอบพอนะฉันยังเหนื่อยอยู่” เธอตื่นมาอีกทีก็ตอนเที่ยงกว่าแล้วหันไปมองข้างๆก็ไม่เห็นเควินเลย สงสัยไปทำงานแล้วล่ะมั้ง ง่วงอะ! ขนาดพึ่งตื่นยังง่วงเลย อยากไปเที่ยวก็ต้องรอเควินก่อนเพราะไม่มีรถที่นี่ “แม่ทำไรอยู่คะ? ถึงไทยตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะลืมโทรบอก” เธอโทรรายงานแม่ก่อนไม่งั้นเป็นห่วงหนักมากแน่ “ลีน่าตื่นแล้วเหรอ กินอะไรไหมพอดีเพื่อนมาหาน่ะเสียงดังหน่อยนะ แล้วนี่เธอจะไปไหนรึเปล่า?” “ฉันว่าจะยืมรถนายไปสปาหน่อยน่ะ” “กุญแจอยู่ลิ้นชักโต๊ะทำงานเลือกเอาจะขับเองคันไหน” “รักนายจังเลย งั้นฉันไปแล้วนะ” ใจเต้นแรงเพราะคำพูดเธอนี่แหละ คำว่ารักที่ไม่ได้รัก! ลีลาเดินไปเลือกรถที่จะขับไปสปาในวันนี้ที่โต๊ะทำงาน พอเลือกได้เรียบร้อยเราก็เดินออกมาพร้อมกันและเจอกับลูกน้องน่ารำคาญที่มาหากะทันหันจนต้องลงไปรับ “เชี้ยใครว่ะ!?” “กูจำได้ นางแบบนี้หว่า!” “แม่งตีนขาวกว่าหน้ากูอีก!” “ลูกพี่ได้ของดีว่ะ!” เสียงโหยหวนของลูกน้องเขาเอง ไม่รู้จะเป็นห่าอะไรกันหนักหนา ก็แค่ขาวสวยอินเตอร์แค่นี้เอง ลีน่าก็ขยันบริหารเสน่ห์เหลือเกินทั้งที่น่าจะเอือมระอากับสันดานผู้ชายแบบนี้นะ เธอเดินผ่านไปแล้วยังหันหน้ามาอ่อยอีก ให้ตายเถอะ! มาวันแรกก็สร้างเรื่องเลย “มึงไม่เคยเห็นรึไงว่ะ!” “เฮียเคหึงเว้ย!” “หึงพ่อง!!” เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแต่ที่รู้มาตลอดคือลีน่าเป็นของคนเดียว เป็นมานานแล้วด้วย หรือว่าควรจะยอมรับสักทีว่ารักลีน่าหมดใจ แล้วที่เป็นแบดบอยแบบนี้เพราะลีน่าทั้งนั้น ผู้หญิงชอบคนเลวเพราะว่ามีเสน่ห์แพรวพราวหลอกล่อใจสาวๆให้ตกหลุมพรางซึ่งเขาน่าจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย แล้วลีน่าก็ชอบผู้ชายที่ดูร้ายๆด้วยนั้นแหละคือประเด็นหลัก เขาเป็นแบบนี้เพราะลีน่าใช่ไหม “เฮียเคคนนี้จริงจังรึเปล่า?” “เออมั้ง!” “ทำไมต้องมีมั้งด้วยล่ะเฮียเค” “ถามมากมึงเล่นเกมไป!” พวดนี้มันช่างเสือกจริงๆเลย ตลอดชีวิตเขาชอบจะเรียกลีน่าว่านางมารเสมอ เพราะเธอชอบมาปั่นหัวเล่น ชอบเห็นเวลาเขาประสาทกิน ชอบที่ทำให้ใจสั่นระรัวด้วยคำพูดหวานๆแล้วไม่รับผิดชอบอะไรสักอย่าง ยิ่งเห็นว่าเขาแคร์มากเท่าไร ลีน่าก็ยิ่งสนุกมากเท่านั้น เวลาผ่านไปหลายวันหลังจากที่มาอยู่กับเควินได้สักพัก แต่หมอนั่นหื่นชะมัดเลย เล่นเธอซะเครื่องแทบพัง ถ้าเขาไม่หมดแรงก็ไม่ยอมนอนตลอด แล้วคืนนี้เควินพาเธอไปที่คลับเขาอีกนั่นแหละ อีกอย่างเขานัดเพื่อนมาด้วยซึ่งเธอก็รู้จักดีทุกคน “ไงยัยนางแบบมานานรึยัง?” เจราลมาคนแรกเลยถามออกไปพร้อมกับดื่ม ก่อนจะแล้วยิ้มกว้างให้เพราะว่าพวกเรารู้จักกันมานานมากแล้ว ส่วนไอ้เควินกับลีน่าเป็นอะไรกันก็รู้กันทั้งแก็งนั่นแหละ เพียงแต่ว่าเควินมันไม่เคยจะยอมรับอะไรเลย “นายหล่อขึ้นนะ” หมอนี่ก็หล่อขึ้นนะ รัศมีเพลย์บอยออร่าจ๋ามากจนฉันอยากจะลองรู้จักแบบเป็นส่วนตัวสักครั้ง นี่ถ้าไม่ติดที่ดันมีเควินอยู่ล่ะก็เจราลไม่รอดมือเธอหรอก “แล้วเหี้ยเคไม่หล่อไง” “ก็หล่อ” หมดอารมณ์เลย! เควินหล่อแบดบอยตรงสเปคที่สุดแล้ว แต่เธอก็อยากเต๊าะคนอื่นมั้ง เช่นเพื่อนของเขา “แม่งเอ้ย! อริมาช้าว่ะ!” ลีโอบ่นตั่งแต่ยังไม่นั่งเก้าอี้เลยด้วยซ้ำ แถมยังไม่ทักทายเธอด้วย คนบ้าอะไรหล่ออยู่หรอกนะแต่ว่าห่ามเกินไป “รอแค่นี้มึงอารมณ์เสียไปได้ ไอ้ห่าเดี๋ยวเมียมึงก็มาป่ะ” เควินก็คุยกับเพื่อนตามปรกติ แต่เธอพึ่งจะรู้ว่าลีโอมีเมียแล้วทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้เลย ส่วนเจราลก็… “ถ้ามึงเจอแบบเด็กกูนะประสาทกินกว่านี้อีก!” เจราลก็ยังคงปากร้ายเหมือนเดิมเป๊ะเลยไม่มีเปลี่ยน แล้วที่ด่าเนี่ยเมียแน่นอน นี่ถ้าเธอไม่มาเควินจะแอบด่ากันไหมเนี่ย “แล้วไอ้ไทก้าไม่มาเหรอว่ะ?” “เดี๋ยวมันก็มา ช่วงนี้มันแม่งปัญหาเยอะ!” เควินนั่งกินเหล้าตามปรกติกับเพื่อนหน้าเดิมๆนั่นแหล แต่ที่แปลกกว่าเดิมคือมาลีน่ามาด้วยแค่นั้นเอง แล้วดูมองเพื่อนเขาสิ แม่งอยากถีบหน้าพวกมันจังเลยที่แย่งความสนใจลีน่าไปหมด เวลาผ่านไปเกือบตีหนึ่งไอ้ไทก้าพึ่งจะโผล่หัวมา คือมันไม่มาตอนคลับปิดเลยล่ะถ้าจะมาช้าขนาดนี้ แล้วหน้าตาบึ้งตึงแบบนี้แสดงว่าทะเลาะกับเด็กมาแน่นอนเลย เด็กของมันพวกเขาก็ไม่เคยเห็นสักที แต่ที่รู้คือเอามันอยู่ชนิดที่ไม่ไปมีเซ็กซ์กับใครเลย “ส่งเหล้ามาดิ!” “เควินนี่ไทก้าใช่ป่ะ?” ลีน่าขยับเข้าไปกระซิบถามเควินเบาๆ แล้วแอบมองเพื่อนอีกคนที่พึ่งจะมาถึงและกำลังยกเหล้าดื่มแบบไม่ทักทายใครเลยสักคน “อื้อ จำมันไม่ได้เหรอ?” เมื่อก่อนลีน่ามาหาเขาบ่อยมาก จนจำเพื่อนของเขาได้เกือบหมด ยกเว้นไทก้าที่ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร หรือมันมีเวลาก็เอาไปทุ่มแต่กับเด็กของมันหมดอยู่ดี แล้วกว่าจะมาหาพวกเขาได้ก็คลับเกือบปิดแล้ว ดูอย่างวันนี้ไงที่มันพึ่งจะมาหา “หล่อเท่ห์อ่ะเควิน” “ฉันรู้เรื่องนี้น่า ฉันเห็นหน้ามันจนเบื่อแล้ว” “สรุปเด็กมึงนี่น้องไอ้แอลจริงเหรอว่ะ?” เจราลถามไทก้า “เออ! แต่ไอ้เหี้ยแอลแม่งติดน้องสาวฉิบหายเลย แถมยังเสือกตามใจแอมทุกอย่างอีกด้วย!” “น้องขี้งอนของมึงเลยเอาแต่ใจตัวเองมากใช่ไหม?” “เออ!” ไทก้าตอบแล้วยกเหล้ากินต่อ เขาก็คุยกับพวกมันตามปรกติแต่ไม่สนุกเลยที่ต้องมาเห็นลีน่าสนใจเพื่อนมากกว่าเขา โดยเฉพาะไอ้ไทก้าที่ไม่ได้สนใจใครนอกจากแก้วเหล้าในมือ มันอาจจะดูงี่เง่านะถ้าเขาหวงลีน่า แล้วถึงจะรู้ว่าพวกมันไม่มีทางแทงข้างหลังแต่ลีน่าคงหาทางแน่ๆถ้าอยากได้ ดูก็รู้ว่าสนใจไอ้ไทก้ามากกว่าใคร ผู้ชายมีเป็นร้อยเป็นพันทำไมไม่ชอบว่ะ ทำไมต้องชอบเพื่อนเขาด้วย! ในสามหนุ่มที่เป็นเพื่อนของเควินเธอเทใจให้กับไทก้านะ ดูดุโหดแล้วเท่ห์มากอีกด้วย แต่น่าเสียดายที่มีแฟนแล้วเพียงแค่ยังไม่เปิดตัวเท่านั้นเอง หรือบางทีอาจจะไม่จริงจังก็ได้นะ เธอก็จะใช้ช่วงนี้เต๊าะเล่นๆไปแล้วกันเผื่อมีโอกาสบ้าง “ไทก้าแฟนของนายเด็กมากเลยเหรอ?” “เด็กฉันเจ็ดปีได้มั้ง” “ฉันเคยได้ยินว่าเด็กๆเบื่อเร็วนะ” “ลีน่า!” เควินขึ้นเสียงใส่แม่ตัวดีที่จะก่อเรื่องแบบตั้งใจ แล้วไทก้าก็ปรายตามองไม่ได้สนใจมากขนาดนั้นหรอก “เออน่า กูรู้!” ไทก้าบอกเพื่อนให้สบายใจขึ้น เขารู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แล้วไม่อยากจะไปเป็นตัวปัญหาของใคร ตอนนี้ลำพังเรื่องของตัวเองยังประสาทกินวันล่ะหลายรอบเลย ไม่มีทางจะเอาเรื่องคนอื่นมาเพิ่มหรอกมันเหนื่อย “อืม พรุ่งนี้กูจะไปเที่ยวมึงจะไปด้วยไหม พาเด็กมึงไปด้วยก็ได้นะ” พรุ่งนี้จะไปเที่ยวพักผ่อนที่โรงแรของเจราล พวกเราไปกันทุกคนนี่แหละ เหลือแค่ไทก้าที่ไม่รู้ว่าจะไปรึเปล่า “กูไป แต่แอมคงไม่ไปหรอก ตอนนี้แค่คุยยังไม่ได้เลย!” น่าสงสารไทก้านะแบบนี้ ดูแล้วคงรักเด็กคนนั้นมาก “เดี๋ยวนะ! มึงไปทำอะไรให้เด็กมึงโกรธว่ะ?” เขาก็อยากรู้ว่าเป็นห่าอะไรกันอีก เห็นว่าทะเลาะกันเกือบทุกวันแต่ก็ดันทุรังจะคบอยู่นั่นแหละ แล้วครั้งนี้เด็กเพื่อนโกรธแบบไม่พูดด้วยแสดงว่าไทก้าต้องทำเรื่องร้ายแรงมากแน่ๆ “กูเผลอไปด่าพี่ชายสุดที่รักของแอมมาน่ะสิ เอาจริงๆกูล่ะอยากกระทืบมันให้จมตีนไปเลยมากกว่า!” “ฮ่าๆตายห่าแล้วมึง! มึงเกลียดไอ้แอลแทบตายแต่แม่งเสือกรักน้องสาวมัน เวรกรรมฉิบหาย” เจราลหัวเราะเยาะเบาๆ “เออ! ขำเข้าไปไอ้สัตว์!” คลับปิดแล้วแต่ล่ะคนก็แยกย้ายกันกลับไป ลีน่าก็มองตามไอ้ไทก้าอยู่นั่นแหละจนมันขับรถออกไปแล้วยังมองตามไม่หยุด “เควินรถปอร์เช่คันนี้สวยจัง” “สนใจรถหรือสนใจคนกันแน่ลีน่า” “ฉันสนนายมากกว่าใครนะเควิน อย่าน้อยใจสิ ถึงไทก้าจะดูดีมากจนฉันชอบแต่ยังไงคนที่ฉันเลือกก็คือนายนะ” แล้วมันก็เป็นอย่างนี้อีกแล้ว เขาถูกลีน่าหว่านล้อมด้วยคำหวานตลอดเลย! ความจริงที่ไม่พูดออกไปเลยคือเขารักลีน่ามานาน ครอบครัวของเราก็อยากให้แต่งงานกันเร็วๆ แต่ว่าลีน่าไม่สนใจอะไรเลยสักอย่างแต่ก็ยังอุตส่าห์ทำตามคำขอของแม่เธอที่ให้มาหาเขาบ่อยๆ แล้วถ้าช่วงเวลานี้ผ่านไปลีน่ายังไม่เห็นค่าของเขาเห็นทีคงต้องไปแล้วจริงๆ ไม่มีใครยอมทนกับอะไรแบบนี้หรอก ครั้งนี้จะเลิกรักแล้วจริงๆนะลีน่า ถ้ายังไม่รักกันสักที เขาก็คงต้องปล่อยลีน่าไปจริงๆ