ตอนที่ 6

1403 Words

เควินถอนหายใจไม่รู้ว่าจะเถียงแทนลีน่ายังไง มันจริงของเจราลทุกอย่างนะ เขาจะไม่ยอมเสียเพื่อนและเสียเมียไปเด็ดขาด เดี๋ยวเดือนหน้าลีน่าก็กลับไปเพื่อทำงานแล้วเขาจะได้มีเวลาจัดการอะไรหลายอย่างต่อได้ “เออ แป๊ปนะมึง” คาร่าโทรมาเลยออกไปรับสายข้างนอกแทน ที่ตรงนี้เสียงดังไม่มีทางคุยกันรู้เรื่องหรอก ‘มีอะไรคาร่าตอนนี้ฉันไม่ว่างดูงานนะ’ ‘เห็นรูปลีน่ารึยัง?’ ‘รูปอะไรคาร่าพูดมาให้หมดดิ?’ ‘ก็ลีน่าถ่ายชุดชั้นในขึ้นปกนิตยาสารไง เห็นเพื่อนฉันบอกว่าอาทิตย์นี้ว่างตลาดแล้ว’ ‘ส่งมาคาร่า ฉันอยากดูเมียตัวเองเหมือนกัน’ ‘แล้วอย่าทะเลาะกันล่ะ’ ‘ไม่แน่หรอกคาร่า’ เขาตั้งตารอแต่คาร่ายังไม่ส่งรูปถ่ายเซ็ตนั้นมาสักที ไม่รู้เป็นห่าอะไรอีก ชอบมาทำให้อยากรู้แล้วก็หายไป พี่สาวแม่งโคตรเหี้ยทำอะไรไม่ปรึกษาน้องชายเลยสักคำ เรื่องนี้คาร่ามีส่วนรู้เห็นแทบทุกอย่างแน่นอน เบื่อว่ะ! พี่สาวไม่ยอมส่งรูปมาสักทีเขาก็เลยเดินกลับไปกินเหล้ากับเพื่อนต่อ แล้วสีหน้าที่หงุดหงิดคงบอกพวกมันนได้ว่าอารมณ์ไม่ดีมากขนาดไหน เพื่อนก็ส่งแก้วเหล้ามาให้ทันทีเลย “ไงมึง…เมียโทรมาเหรอ?” ลีโอถาม “พี่สาวกูโทรมาว่ะ ลีน่ารับงานเปลื่องตัวอีกแล้ว! กูแม่งจะบ้าตายอยู่แล้ว!” ยัยนางมารลีน่าแม่งทำตามใจตัวเองตลอดไม่สนใครเลย โดยเฉพาะเขายิ่งไม่แคร์ทั้งที่อนาคตเราจะแต่งงานกันแท้ๆ นี่เขาต้องหาทางเอาเธอออกจากวงการนางแบบให้ได้ คิดจะดื้อกับผัวมันก็จะยากหน่อยนะลีน่า จัดการยังไงดีว่ะ “พรุ่งนี้กูไปดูบอลที่คอนโดมึงนะเว้ย นัดนี้กูลงไปเยอะ” “อืม แล้วลากคอเหี้ยก้ามาด้วย แม่งไม่เจอมันเป็นอาทิตย์แล้ว” ถึงตอนนี้เขาจะเหม็นขี้หน้ามันแต่ยังไงมันก็เพื่อนก็คือเพื่อน ไทก้าไม่คิดอะไรมากที่ไม่ชวนเพราะปรกติแม่งก็เทนัดเพื่อนเก่งมากอยู่แล้ว หรือไม่ก็มาสายจนกรอกตามองบ่อยๆ แล้วอีกอย่างมันก็ไม่ได้ทำผิดอะไรด้วย เรื่องนี้ลีน่าต่างหากล่ะที่ผิด! “มึงแน่ใจนะ?” ลีโอถามซ้ำเพื่อความมั่นใจ “แล้วมึงจะไม่หวงเมียจนกระทืบไอ้ไทก้ารึไง?” เจราลถามจี้จุดเข้าประเด็นเลย ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ก็ควรจะเลี่ยงไม่ใช่รึไง แล้วถ้าเพื่อนตีกันมันจะลำบากคนห้ามนะเพราะโดนลูกหลงแล้วเจ็บมาก หรือเผลอๆจะเจ็บกว่าพวกที่ดีกันอีก เขาบางเจราลมันก็พูดตรงเกินไปนะ เขานี่น่ะเหรอจะกระทืบเพื่อนได้ อย่างมากแค่ต่อยให้หายหมั่นไส้แค่นั้นเอง อีกอย่างเขาไม่ใช่คนหัวรุนแรงด้วย เช้าวันต่อมาลีน่ายังไม่ตื่นแถมยังนอนซุกตัวซบและกอดเขาแน่นเลยเชียว เราไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอนเพราะชอบเนื้อแนบเนื้อมอบความอบอุ่นให้ถึงส่วนลึกในใจ ไม่แน่ใจว่าเมื่อคืนนอนตอนไหน เขากลับมาก็ตีสามแล้วเอากับลีน่าก็ไม่รู้กี่ยกกว่าจะนอน Rrrrrrr…. ‘โทรมาทำเหี้ยอะไรแต่เช้าว่ะ?’ ‘เช้าพ่อมึงดิไอ้สัตว์! นี่มันเที่ยงแล้ว’ ‘เที่ยงแล้วไงก็กูจะนอน’ ‘กูอยู่หน้าห้องมึงเนี่ยไอ้เวร ถ้าตอนนี้ยังไม่ได้เอากับเมียก็ช่วยมาเปิดประตูให้กูก่อน’ ตอนนี้มันเที่ยงแล้วจริงๆเหรอ ทีแรกนึกว่าเช้าซะอีกเพราะไม่ได้ดูนาฬิกา เจราลอยู่หน้าห้องเลยนอนต่อไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันจะรีบมาอะไรนักหนา เขาหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวแล้วถึงไปเปิดประตูให้พวกเหี้ย ดีนะไอ้หนูอ่อนลงแล้วไม่งั้นอายเพื่อนแน่ “มึงไม่แก้ผ้ามาเลยว่ะ!” “กูเล่นเกมรอ” ระหว่างที่พวกมันเล่นเกมส์เขาก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวสบายๆแล้วก็ปลุกลีน่าด้วย เขาจำเป็นต้องบอกเธอให้รู้เพราะกลัวว่าจะใส่แค่ชุดชั้นในเดินออกไปหรือบางทีก็ไม่ใส่เสื้อผ้าเลย ปรกติเราอยู่กันสองคนมันไม่มีปัญหาเพราะเขาก็ชอบและชินแล้ว อีกอย่างเมื่อคืนลืมบอกเรื่องนี้ด้วยเพราะเอากันไม่หยุด แต่ไม่แน่ใจว่านี่คือการนอนหรือซ้อมตายกันแน่ เธอหลับสนิทเกินไป! “เควินใครมาเหรอเสียงดังจังเลย” “เพื่อนฉันมา ไปอาบน้ำเถอะตัวเธอเหม็นแล้ว” “ไอ้เควิน!!” มาว่าเธอตัวเหม็นได้ไง รู้ไหมว่าโลชั่นที่ใช้ทุกวันมันราคาเท่าไร แล้วถ้าเหม็นจริงมากอดมาหอมทั้งคืนทำไม เควินก้มหน้ามาใกล้ๆแล้วทำจมูกฟุดฟิดไปมาเหมือนหมากำลังดมกลิ่นอะไรบางอย่าง ก่อนจะย่นจมูกแล้วส่ายหน้าหนีเหมือนว่าตัวของเธอเหม็นมาก ไอ้นี่บ้ากวนประสาทแต่เช้าเลย “ไปก็ได้! เควินสั่งอะไรให้กินด้วยนะ” “มีแต่เหล้ากินได้ป่ะ?” “กินได้! แต่หาอะไรมารองท้องฉันก่อนสิ” “เดี๋ยวสั่งมาให้” ตื่นมาก็ชวนกินเหล้าเลย นี่เควินเป็นคนประเภทไหนเนี่ยถึงตับแข็งแรงกว่าชาวบ้าน ไปคลับก็กินทุกคืน บางวันก็ย้ายสถานที่กินบ้าง เธอเลยต้องกินเหล้าไปด้วยทุกครั้ง เธอเดินออกมาเควินก็จัดการส่งข้าวหน้าปลาดิบมาให้ เขาคงคิดว่าเธอต้องรักษาหุ่นมั้งเลยไม่สั่งอาหารขยะมาให้ หรือของทอดของมันมาให้ แต่คุมอาหารก็ดีจะได้ไม่ต้องออกกำลังมาก “เป็นไงกินได้ใช่ไหม?” “อืม อร่อยดีแต่ว่านายรู้จักอาหารคลีนแบบนี้ด้วยเหรอ?” เควินเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย เขากินได้ทุกอย่างเลยตั้งแต่อาหารธรรมดาข้างทางจนไปถึงภัตตาคารหรู แล้วก็อาหารคลีนพวกนี้เควินไม่น่าจะรู้จักร้านอร่อยๆเพราะไม่กิน “ไทก้ามันสั่งให้น่ะ” เมียมองไปที่เพื่อนทันทีเลย “ไทก้าเหรอ?” เธอเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวเลย แต่ว่า… “มันถามเมียมาเพราะมันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ไม่เป็นไร แค่ไทก้าสั่งให้ก็พอแล้ว เธอกินข้าวไปพร้อมกับนั่งแอบมองหนุ่มๆกลุ่มนี้ไปด้วยพลาง หน้าตาดีกันทุกคนเลยเสียดายที่เจอเควินก่อน แต่ก็ช่างเถอะจะเจอก่อนหรือเจอหลังยังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี “ผัวอยู่ตรงนี้สนใจหน่อยสิ” “ฉันเปล่านะ!” “จ้องเพื่อนผัวขนาดนี้ยังปฎิเสธอีก ตอแหลว่ะ” “What??” อยู่ดีๆก็มาหาเรื่องเธอนี่นะ มันใช่เหรอห่ะไอ้บ้า “เห้ยเหี้ยเคมึงคุยเบาหน่อย แอมโทรมา” ไทก้าหัดไปบอกเพื่อนที่คุยกับเมียเสียงไม่ดังมาก แต่ดูทรงแล้วเหมือนจะหาเรื่องทะเลาะกันมากกว่า แล้วเมียโทรมาเลยไม่อยากให้ได้ยินเสียงผู้หญิงเพราะกลัวว่าเธอจะคิดมาก เพื่อนถอนหายใจแต่เขารับสายพอดีเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ ‘อยู่ที่ไหนคะซื้อของมาฝาก?’ ‘คอนโดเพื่อน เดี๋ยวพี่ไปเอาที่คอนโอแอมนะ’ ‘เดี๋ยวแอมเอาไปให้ดีกว่า เย็นนี้ต้องไปหาคุณอาพ่อของคัฟเค้กค่ะ กว่าจะกลับมาก็ดึกหรืออาจจะค้างที่นั่น’ ‘เดี๋ยวพี่ส่งโลเคชั่นไปให้แล้วกัน มาถึงแล้วบอกนะ’ ไทก้าคุยกับเมียด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนจนน่าขนลุก เขาดึงลีน่ามานั่งฟังใกล้ๆไม่ให้ลุกหนีไปไหน เจอแบบนี้แทงใจดำล่ะสิ ทีกับผัวไม่ยอมรักเสือกมาชอบเพื่อนผัว เอาให้ช้ำใจตายไปเลย “เควินปล่อย!” “อยู่นี่แหละลีน่า!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more