ตอนที่ 7
2203 Words
สุดท้ายเธอก็ต้องนั่งให้เควินกอดไปเล่นเกมส์ไปแบบไม่สนใจกันสักนิด เธออารมณ์ไม่ดีอยู่นะเนี่ย! ไม่นานแฟนของไทก้าก็มาถึงหน้าประตูแต่มากับผู้ชายอีกคนที่หล่อมากๆ
“คืนนี้พี่ไปหานะ”
“เสร่อว่ะ! แอมจะไปนอนกลับกู”
“เออ!”
“ไปได้แล้วแอมเดี๋ยวอาจะรอนาน”
มาแค่แป๊บเดียวจริงๆแต่ว่าแฟนไทก้าน่ารักมาก หุ่นดีมากด้วย ทั้งหน้านมผิวผมคือดีหมดทุกอย่าเลย แล้วเธอล่ะมีอะไรดี? ไม่รู้สิว่าจะเปรียบเทียบกับตัวเองทำไมทั้งที่เขาก็ไม่ได้สนใจกัน
“ไอ้เหี้ยแอลแม่งเกลียดมึงจริงๆว่ะ กูเชื่อแล้ว”
“กูไม่ถูกกับมันมานานพวกมึงก็รู้”
“แต่แม่ง…เมียมึงสวยว่ะ”
“เมียกูสวยแถมเอาแต่ใจมากด้วย คืนนี้กูนอนนี้ดีกว่า”
“ไม่ได้!”
“ทำไมนอนแค่นี้ก็ไม่ได้ว่ะ งั้นไอ้ลีโอมึงไปนอนกับกูไหม?”
“เออ ช่วงนี้อริไม่อยู่พอดี”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนใครจะนอนคอนโดใครก็ได้ แต่ครั้งนี้เมียอยู่ด้วยและเขาคงไม่ใจดีเปิดทางให้ลีน่าขนาดนั้นหรอก เห็นๆกันอยู่ว่าเธอชอบไอ้ไทก้ามากขนาดไหน ถึงแม้ว่าเขาจะไว้ใจเพื่อนมากแค่ไหนแต่เขาไม่ไว้ใจเมียตัวเองเลยสักนิด
ไทก้าแกะของฝากที่เมียมันเอามาให้จากญี่ปุ่นซึ่งแน่นอนว่ามีป๊อกกี้สารพัดรสเลย เบียร์ญี่ปุ่นอีกหลายยี่ห้อ ชีสเค้กแล้วก็ขนมอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมด เมียของเพื่อนดีอย่างที่เป็นเด็กดีมาก ไม่เคยนอกกายและนอกใจเลยสักครั้ง แถมยังไม่สนใจมือที่สามอีกด้วย เพื่อนมันหงุดหงิดบ่อยๆในช่วงแรกที่คบกันเพราะตัวมันเองก็เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองมาก พูดคุยเล่นเหมือนคนอื่นก็ไม่ค่อยเป็น แล้วดันไปคบกับน้องสาวของอริเก่าที่เคยตีกันเกือบตายมาแล้ว แต่จะยังไงก็ช่างเถอเมียเพื่อนยังคงน่ารักถ้าเอาใจถูกแต่ก็โคตรเอาแต่ใจฉิบหายเหมือนเดิม
“เควินปาร์ตี้เดือนหน้ามึงเตรียมพริตตี้ไว้รึยัง?” นี่เป็นงานลับของแก็งพวกเขาที่จักขึ้นไม่บ่อย มีแค่คนรวยมากๆถึงจะได้เข้าร่วมปาร์ตี้นี้เพราะบัตรก็สูงเอาการเลย
“คาร่าจัดการให้แล้ว แล้วมึงแน่ใจเหรอว่าจะจัดบนเรือยอร์ช กูว่าเราเลือกที่อื่นได้อยู่นะ”
“เชื่อเถอะน่า รับรองว่ามันสุดตีนแน่”
ปาร์ตี้ที่ว่าคือปาร์ตี้เซ็กซ์ แน่นอนว่ามันผิดกฎหมายในประเทศนี้ แต่แม่งสนุกสุดเลยนะ พวกเขาทั้งหกคนจัดทำขึ้นมาแบบลับๆแม้ว่าเพื่อนบางคนจะไม่ร่วมด้วยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร งานนี้จะมีทั้งพริตตี้ นางแบบ ดารามาร่วมแจมด้วยบ่อยๆ
“ไทก้าขอชินขนมได้ไหม?” ลีน่าขยับตัวออกมาได้แล้วนั่งลงตรงกลางระหว่างเควินกับไทก้า
“เอาดิฉันไม่หวงหรอก”
“ก็ดี” เธอขยับตัวหยิบขนมแต่ก็เบียดไทก้าไปด้วย
“เดี๋ยวหยิบให้เอง” เควินดึงเธอออกแล้วหยิบขนมมาทั้งถุง
“มึงแน่ใจนะว่าไหว?” ลีโอถามเพื่อนที่เก็บอาการไม่ไหว
“กูยังไหว” มั้งนะ! ไม่รู้สิว่าควรจะรู้สึกยังไงดี เขาอยากจะฆ่าลีน่าทิ้ง ผัวนั่งอยู่ตรงนี้แต่เสือกสนใจไอ้เหี้ยไทก้าไม่หยุด ขนาดรู้ว่าไทก้ามีเมียแล้วยังไม่สนใจ ไม่รู้ว่าจะอยากเป็นชู้อะไรนักหนา! นี่เมียของเขาเลวขนาดนี้ได้ไงว่ะ หรือเขาควรจะต้องคุยกับลีน่าจริงจังสักทีก่อนที่จะมีปัญหาตามมา
เกลียดตัวเธอมาก แต่ก็เกลียดตัวเองมากกว่า
ทำไมต้องรักมากด้วยว่ะ!
“คาร่าส่งอะไรมาว่ะ?” คาร่าส่งรูปมารั่วเชียว ตอนแรกเขาว่าจะดูทีหลังแต่ก็ไลน์มาไม่หยุดสักทีเลยต้องดูเผื่อมีเรื่องสำคัญ
“เล่นเกมไปเถอะค่อยดูที่หลัง!”
“มีอะไรรึเปล่าลีน่า”
“เปล๊า!!”
ยิ่งลีน่าห้ามเท่าไรก็ทำให้มั่นใจว่ามันต้องเกี่ยวกับลีน่าแน่นอน อาจจะเป็นรูปเซ็ตนั้นที่คาร่าไม่ได้ส่งให้เมื่อคืนก็ได้ เขาเดินเข้ามาดูในห้องนอนและลีน่าก็เดินตามมาติดๆเลย
แล้วมันใช่รูปเซ็ตนั้นด้วยสิ
เพล้ง!!
“นี่นะเหรอถ่ายชุดปรกติของเธอห่ะลีน่า!?” โทรศัพท์ในมือมันลอยไปกระแทกผนังห้องจนแตกแล้ว เขาโมโหจริงๆที่ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าจะบอกหรือห้ามอะไรก็ไม่เคยฟังสักอย่าง
“ขอโทษ! เควินคือ…ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจแต่ลงทุนโกหกฉันเนี่ยนะลีน่า!”
“มันจะมากไปแล้วนะเควิน!!”
“แล้วไง!? ที่เธอโชว์ขนาดนี้ไม่มากเหรอ?”
“นี่มันงานของฉัน นายอย่ามายุ่งสิ”
“เธอโดดเด้งแน่ลีน่า!” เขาจะทำจริงๆแล้วแหละ จะเอาให้ไม่มีห้องเสื้อไหนกล้าจ้างงานอีกเลย เมื่อเดือนที่แล้วลีน่ามาหาแต่ก็บินด่วนกลับไปแล้วบอกเขาว่าต้องเดินแบบแทนเพื่อนที่ป่วยกะทันหัน ทุกอย่างที่พูดมาโกหกทั้งเพเลย
“นายจะทำไม่ได้! นี่มันงานของฉันนะ นายไม่เข้าใจรึไง!?”
“เควิน!!”
“ไปคิดดูดีๆลีน่า เธอกำลังจะแต่งงานกับฉันนะ” สิ้นปีนี้แล้วไงที่ลีน่าจะต้องเป็นของเขาคนเดียวและเขาหวงมาก แต่คนไม่สนใจก็ไม่สนใจใครเลยนอกจากตัวเอง
“แต่งงานเหรอ? วันแต่งฉันยังไม่รู้เลย มันก็แค่คำพูดลอยๆแค่นั้น ทุกอย่างมันไม่ใช่เรื่องจริง!!”
“เหอะๆ แปลกนะที่ฉันรักนางมารอย่างเธอ”
“รักฉัน!?”
“เออ! ฉันรักเธอ ผู้หญิงนิสัยหมาๆอย่างเธอ!” ปรกติแล้วเขาแทบไม่ด่าผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ลีน่าทำมันเกินจะทนต่อไปได้ไหวแล้วจริงๆ
เผียะ!!
“อย่ามาด่าฉันอีก!”
“ทำไมห่ะ…มันแทงใจดำเธอเหรอ?”
“ฉันไม่…อื้อ…”
เผียะ!!
“ฉันไม่มีวันเป็นของนาย!!”
“งั้นเหรอ! พ่อเธอจะให้ฉันแต่งกับเธอสิ้นปีนี้ จำใส่สมองกลวงๆของเธอเอาไว้ซะ! แล้วถึงเธอจะรู้สึกหรือไม่รู้สึกอะไรยังไงเธอก็ไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอก” ลีน่าตาลุกโตปล่อยมือเขาออกแล้วถอยหลังหนี เธอคงไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้สินะ
“แล้วอย่าคิดอ่อยเพื่อนฉันอีก ไม่งั้นฉันไม่ไว้หน้าเธอแน่ลีน่า” เขาจับข้อมือลีน่าแน่นก่อนจะยิ้มเย็นๆให้ นางมารร้ายอย่างลีน่าต้องเจอซาตานอย่างเขามันเหมาะสมกันที่สุดแล้ว
เขาเดินออกจากห้องทิ้งให้ลีน่าอยู่คนเดียว ตอนนี้เขาต้องการเหล้าเข้มๆ มาดามใจสักหน่อยซึ่งเพื่อนเหี้ยมันช่างชงเหล้าได้ดีถึงใจจริงและดูเหมือนพวกมันจะรู้ด้วยว่าอารมณ์ไม่ดี
“เป็นเหี้ยอะไรว่ะ?” เจราลถามหลังจากที่เพื่อนยกหล้ากินเหมือนน้ำเปล่า เขาได้ยินเสียงลีน่าดังออกมาแต่ว่าเสียงของเควินมันเบากว่าจนแทบไม่ได้ยินอะไร
“ทะเลาะกับเมียว่ะ”
“ไอ้ลีโอแม่งก็พึ่งทะเลาะกับเมียเหมือนมึงเลย”
“กูเกลียดลีน่าว่ะ! แค่กูคนเดียวแม่งไม่พอรึไงว่ะ ทำไมต้องอยากมีคนอื่นด้วยขนาดนี้ด้วย” ไอ้ไทก้าส่งเหล้าให้อีกแก้วและเหมือนจะรู้ว่าปัญหามาจากอะไร ตอนนี้เขาอึดอัดมากและเพื่อนก็อึดอัดมากเหมือนกัน ความโกรธของเขามันไม่ใช่แค่รูปถ่ายนั้นอย่างเดียว แต่เป็นความรู้สึกที่สะสมมานานผสมลงไปด้วย
ถ้าลีน่าชอบคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนรักมันจะง่ายกว่านี้
เรื่องนี้เพื่อนเขาไม่ผิดเพราะว่ามันไม่ได้ข้ามสะพานที่ลีน่าพยายามทอดให้ ไม่สนใจแววตาที่แอบมอง หรือน้ำเสียงหวาน ไทก้ามันมั่นคงที่สุดในกลุ่มพวกเรา เขากับลีน่านอกกายกันเสมอแต่ไม่มีความผูกพันเลยไม่เป็นปัญหาอะไร เขาเลือกจะมองข้ามทุกอย่างและเอาความรู้สึกแย่ๆไปลงที่เซ็กซ์กับผู้หญิงคนอื่น
ลีน่าแทบเข่าทรุดไม่คิดว่าทุกอย่างจะเร็วขนาดนี้ อิสระของเธอกำลังจะหายไปเพื่อแลกกับธุรกิจพ่อจะไม่ล้มละลาย นี่เธอต้องอยู่กับคนใจร้ายอย่างเควินจริงๆเหรอ
เหอะๆ แปลกนะที่ฉันต้องมารักนางมารอย่างเธอ
เขารักเธอจริงเหรอ?
คนเจ้าชู้แบดบอยแสนอันตรายอย่างนั้นมีหัวใจด้วยเหรอ ทุกอย่างมันก็แค่ธุรกิจไม่ใช่ความรักสักหน่อย เควินแค่ช่วยไม่ให้พ่อของเธอล้มละลายแค่นั้นเอง เรื่องนี้เขาก็เคยพูดมาแล้วนี่
แล้วตอนนี้คืออะไร!?
เธอเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง ไม่อยากอยู่แล้วจริงๆ เธออยากได้อิสระที่น้อยนิดของตัวเองคืนมาก่อนจะถึงวันนั้น
“ลีน่าจะไปไหน?”
“ฉันมีงานด่วน”
“เหรอ? จะโชว์ตัวให้ใครดูอีกล่ะลีน่า”
“ดูถูกฉันมากไปแล้วนะ”
“มึงใจเย็นๆดิ”
“เออ! เดี๋ยวกูมา”
เควินเดินตรงมาหาเร็วมาก เธอก้าวขาถอยหลังหนีแต่ไม่ทัน แค่เสี้ยวนาทีเควินก็มาประชิดตัวแล้วถีบกระเป๋าจนกระเด็นออกไป ก่อนจะอุ้มเธอกลับเข้าห้องนอนทันที
“กรี๊ด…ปล่อยฉันนะ!!” เขาไม่ฟังอะไรเลยนอกจากเดินตรงไปไม่หยุด ไม่ว่าเธอจะทุบตีขนาดไหนก็ไม่ยอมปล่อย จากนั้นก็เหวี้ยงลงบนเตียงอย่างรุนแรง
“ไม่ฝาดฉันลงพื้นเลยล่ะ!!”
“มันเสียของว่ะลีน่า! เธอรู้นี่ว่าฉันเป็นคนยังไง เธอรู้ดีทุกอย่างแต่ก็ยังทำทุกอย่างให้มันแย่ลง เธอยั่วโมโหฉัน ยั่วให้ฉันร้ายกับเธอทั้งที่ฉันใจดีมากแล้วแท้ๆ เธอชอบแบบนี้ใช่ไหมลีน่า”
เควินถอดเสื้อออกแล้วโยนทิ้งตามด้วยกางเกงจนไม่เหลืออะไรเลย เรือนกายที่เปลือยเปล่านั้นเซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก ร่องรอยของเธออยู่บนตัวเขาเต็มไปหมด แต่ว่าน้ำเสียงต่ำที่พูดทำให้รู้ว่าตอนนี้ทุกอย่างมันน่ากลัวมากกว่าที่เคยเห็น
เควินโมโหร้ายมาก แต่เธอไม่คิดว่าจะน่ากลัวมากขนาดนี้
“ปล่อยฉันนะเควิน!”
แคว็ก!!
“กรี๊ด……ไอ้บ้า!!” ชุดเดรสแยกเป็นสองส่วนติดมือเควินไปก่อนจะตามด้วยชุดชั้นจนตัวโป๊เปลือยไม่ต่างกัน
“เธอเป็นของฉันลีน่า อย่าคิดว่าจะทิ้งฉันได้”
“อื้อ…ไอ้ชั่ว!!” เควินพูดก็เข้ามาจูบอย่างรุนแรงไม่ปล่อยให้เสียงของเธอเล็กลอดออกมา เรียวขาอ้าออกให้เขาได้แทรกตัวเข้ามาพร้อมกระแทกแก่นกายเข้ามาในช่องที่ยังแห้งและฝืดเคืองไม่หยุด ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันทั้งเจ็บ แสบ จุก และมีความสุขอย่างที่ไม่น่าจะรู้สึก เขาผละจูบออกมาแล้วสบตาเธอ
“เควิน…นายรู้ไม่ใช่เหรอว่าเราไม่…”
“เรามันคือผีเน่ากับโลงผุต่างหากลีน่า ไม่ใช่คนรัก!”
เควินตอบกลับมาพร้อมกับสวนแทงแก่นกายเข้าซ้ำๆเหมือนต้องการจะฆ่าให้ตายด้วยความจุกแสนเจ็บนี้ เอวสอบกระแทกแรงขึ้นอีกจนน่ากลัวว่ามันจะไม่จบแค่นี้
“ฉันเจ็บนะไอ้เลว!” เธอเกร็งตัวหนีแต่แรงน้อยกว่าเลยทำอะไรไม่ได้ เควินจับเอวฉันแน่นแล้วกระแทกใส่ไม่ยั้งและไม่สนด้วยว่าเธอจะเจ็บจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
“ผัวเลวกับเมียชั่วเหมาะกันดีนี่”
“อื้อ…ไอ้บ้า!!
“อ่า….ลีน่าเธอเป็นของฉัน!”
“อื้อ…เควิน…นายมันขี้หวง…”
“ก็เธอเป็นของฉันคนเดียวไง...อ่า…”
เรียวขาเล็กถูกจับวางพาดบ่ากว้างที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ เควินแล้วอัดกระแทกเข้ามาเหมือนคนขาดสติ ความเจ็บทุเลาลงไปมากแต่แทรกด้วยความเสียวซ่านมาแทน ยิ่งเขาหันไปกัดข้อเท้าแล้วเลียที่ขามันยิ่งเสียวมาก เธอสูญเสียความเป็นตัวเองจนหมดเพราะเซ็กซ์รุนแรงแสนดิบเถื่อนกว่าทุกครั้ง เขากำลังโมโหแล้วระบายลงอย่างให้เธอรับเอาไว้ด้วยความเสียวจนแทบตาย
กว่าเควินจะเสร็จเธอก็นอนหมดแรงแล้ว!
“อย่าทำแบบนี้อีกนะเควิน”
“ไม่ชอบรึไง?”
“เควิน!”
- Writer
