เมียเสือ

บทที่7 ในถ้ำทอง

ในโถงถ้ำใหญ่กลางป่า เมริกานอนหลับสนิทอยู่บนแท่นหินที่ปูลาดด้วยขนสัตว์ผืนนุ่ม มันนุ่มมากจริงๆ นุ่มเสียยิ่งกว่าพรมเปอร์เซียมันนุ่มสบายจนเมริกาไม่อยากลืมตาตื่น

"พลอยเช้าแล้วยัง ทำไมมันมืดจัง เมย์ไม่อยากลุกขึ้นเลยกำลังอุ่นสบาย" เมริกาถามเพื่อนเมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันเงียบสงัด แต่เมื่อมองไปรอบๆกลับเห็นว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่ในเต็นท์ที่พัก

"เอ๊ะ นี่ฉันอยู่ที่ไหน พลอย พลอยเธอได้ยินฉันไหม" เมริกาส่งเสียงเรียกเพื่อนของตัวเองใจเริ่มสั่นด้วยความกลัวเมื่อมองไปรอบๆถ้ำที่ยังมืดอยู่

"ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ" นางไม้ชื่อชบาเข้ามาถามคนสำคัญของท่านจ้าวนายเหนือหัวของตนเอง

"คุณเป็นใคร..." เมริกาถามหญิงสาวที่เดินเข้ามาสีหน้าตื่นตกใจเพราะเมริกาสังเกตเห็นว่าหญิงสาวนางนี้แต่งตัวไม่เหมือนกับผู้หญิงชาวบ้านทั่วไป เสื้อผ้าที่นางใส่ เป็นผ้าถุงคล้ายกับผ้าทอมือ เสื้อที่ใส่เหมือนเสื้อแขนกระบอกเอวลอยรัดรูป ผมยาวไปถึงบั้นเอว

"ข้าเป็นคนดูแลถ้ำทองของท่านจ้าว" นางไม้ชบาพูดขึ้นสีหน้าท่าทางดูออกจะภูมิใจที่ได้รับหน้าที่นี้

"ดูแลถ้ำทองหรือคะ" เมริกาถามย้ำพร้อมกับทำหน้าตกใจ ครุ่นคิดตามสาวสวยตรงหน้าที่พูดว่าถ้ำทองอย่างนึกขบขันว่า

"คงไม่ใช่ถ้ำทองของพญาชลาวัลหรอกนะ" เมริกาคิดในใจอย่างนึกขบขัน

"ใช่ข้าดูแลถ้ำทองแห่งนี้อยู่เจ้าค่ะ นายหญิงเคยเห็นถ้ำทองหรือไม่ มีมนุษย์หลายคนที่เข้ามาเห็นแล้วเกิดความโลภแต่ก็ต้องมีอันต้องมาจบชีวิตที่นี่ แต่นายหญิงเป็นคนสำคัญของท่านจ้าว ถ้านายหญิงอยากได้สิ่งใดคงมิต้องขโมย ท่านจ้าวคงบันดาลให้ทุกอย่างนะเจ้าคะ" นางไม้ชบาพูดคุยไปเรื่อยตามนิสัยชอบพูดชอบคุยเจรจาไปเรื่อยของนาง

"หยุดพูดได้แล้วชบาเดี๋ยวจะโดนท่านจ้าวทำโทษมิรู้ตัว ท่านจ้าวให้เจ้ามาดูแลนายหญิงให้พานายหญิงไปอาบน้ำแล้วหาของกินให้นายหญิงใช่หรือไม่ แล้วเจ้ามัวทำอะไรอยู่" นางไม้อีกคนที่ชื่อสไบพูดดุเพื่อนของตนเอง

"นางสไบไม่ต้องมาว่าข้าเลย แล้วเจ้าเล่าไปหาอาภรณ์ใหม่มาให้นายหญิงแล้วหรือยัง" ชบาถามนางไม้สไบกลับบ้าง

"นี่อย่างไรเล่าอาภรณ์ของนายหญิง ลุกขึ้นไปอาบน้ำเถิดเจ้าค่ะนายหญิงบัดเดี๋ยวท่านจ้าวกลับมาจากการสำรวจตรวจตราความเรียบร้อยแล้วเห็นว่านายหญิงยังไม่อาบน้ำท่านจ้าวจะดุเอา" นางไม้สไบพูดและหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ส่งให้เมริกาชักชวนให้เมริกาไปอาบน้ำ

"ท่านจ้าวหรือ ท่านจ้าวของพวกคุณเป็นใครกัน เขาเป็นคนพาฉันมาที่นี่หรือ เดี๋ยวนะท่านจ้าวนี่เป็นยักษ์หรือเปล่า" เมริกาถามและเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวกับความฝันเมื่อหลายคืนก่อนที่ตัวเองโดนยักษ์จับไปทำเมีย

"ท่านจ้าวไม่ได้เป็นยักษ์เจ้าค่ะ ท่านเป็นเทพที่ค่อยสอดส่องดูแลความเรียบร้อยในดินแดนแทบนี้ ท่านเป็นบริวารของยักษ์เฉยๆเจ้าค่ะ" นางไม้ชบาพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างคนอารมณ์ดี ทำให้เมริการู้ได้ทันทีว่านางชบาผู้นี้อัชฌาสัยดี พูดเยอะ นางจะเป็นคนที่จะช่วยเหลือเมริกาได้ เมริกาต้องใช้สติและปัญญาหลอกถามนางผู้นี้เพื่อเอาตัวรอด

"นางชบา พูดมากเสียจริงข้าบอกว่าให้เจ้าพานายหญิงไปอาบน้ำ หรือเจ้าจะรอให้ท่านเจ้ากลับมาเสียก่อน" สไบพูดดุเพื่อน

"เออน่าข้ามิพูดแล้ว ไปเจ้าค่ะนายหญิงข้าจะพาไปอาบน้ำขัดสีฉวีตัวรอท่านจ้าวกลับถ้ำนะเจ้าค่ะ ท่านจ้าวกลับมาถึงแล้วจะได้...." ชบาพูดและยิ้มหัวเราะชอบใจไปตามประสานางไม้อารมณ์ดี

เมริกาฟังนางไม้ทั้งสองคนพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ในใจก็คิดสับสนวุ่นวายมึนงงไปหมดว่าตัวเองมาอยู่ในถ้ำทองแห่งนี้ได้อย่างไรกัน แล้วท่านจ้าวคือใคร ตัวเองจะหาทางกลับบ้านได้อย่างไร เมริกานิ่งคิดไม่พูดสิ่งใดจนชบาพาเดินมาถึงสระน้ำภายในถ้ำ สระน้ำแห่งนี้ไม่เหมือนสระว่ายน้ำที่บ้านเมริกาสักนิด สระมีขนาดไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่เล็กจนเกินไป น้ำในสระใสเป็นสีเขียวมรกต ตรงกลางสระมีดอกไม้ที่ดูคล้ายดอกบัวสีขาวอมชมพูอ่อนเบ่งบานอยู่หลายดอก กลิ่นของดอกไม้นั้นหอม มากหอมเย็นลอยขึ้นมาจากสระ หอมจนเมริกาต้องถามออกไปว่านั่นมันใช่ดอกบัวหรือไม่

"คุณชบาคะ เอ่อนั่นมันดอกบัวหรือเปล่าคะ ทำไมกลิ่นมันถึงหอมเย็นชื่นใจจังละคะ" เมริกาถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ไม่ใช่หรอกเจ้าค่ะนายหญิง ที่นายหญิงเห็นนั่นเขาเรียกดอกมณฑาสวรรค์ มันเป็นดอกไม้ประจำถ้ำทองของท่านจ้าวเจ้าค่ะ กลิ่นของมันจะหอมกว่าดอกไม้ใดในแถบนี้" นางไม้ชบาบอกเมริกาสีหน้าท่าทางภูมิใจเสียเหลือเกินที่ตนได้มาอยู่ดูแลถ้ำทองแห่งนี้

"อ๋อ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนแต่คล้ายๆดอกบัวนะคะ เออคุณชบาท่านจ้าวของคุณชบาเขาไปไหนหรือ แล้วเขาพาฉันมาที่นี่ทำไมคุณชบารู้หรือเปล่าคะ" เมริกาเริ่มรุกถาม

"นายหญิงถามข้าเหมือนไม่รู้จักท่านจ้าว ไม่รู้หรือว่าท่านจ้าวเป็น........" ชบากำลังพูดแต่สไบเข้ามาขัดจังหวะทันพอดี

"นางชบาเจ้าไปเก็บผลไม้มาให้นายหญิง ข้าจะเป็นคนอาบน้ำให้นายหญิงเอง นายหญิงลงไปอาบน้ำได้แล้วเจ้าค่ะ ข้าเตรียมเครื่องหอมมาให้นายหญิงแล้ว" นางไม้สไบเดินเข้ามาทันก่อนที่นางไม้ชบาจะพูดจบ ทำให้ชบาต้องออกไปเก็บผลไม้และเมริกาต้องนุ่งกระโจมอกด้วยผ้านุ่งที่สไบหามาให้เปลี่ยนลงไปอาบน้ำไม่ทันได้รู้เรื่องที่ถามไปเลย

"คุณสไบ ในถ้ำแบบนี้เจ้านายของคุณเขามาอาศัยอยู่ได้อย่างไรกันมันอยู่ในป่านะคะ แล้วมันอยู่ไกลจากหมู่บ้านในเมืองเยอะไหมคะ" เมริกาชวนสไบคุยในขณะที่กำลังอาบน้ำอยู่หวังจะหลอกถามข้อมูลบ้าง

"มาอยู่ได้อย่างไรข้ามิรู้หรอกเจ้าค่ะ รู้แต่ว่าท่านจ้าวอยู่ที่นี่มานานก่อนที่ข้าจะมาดูแลถ้ำทองแห่งนี้เสียอีก นายหญิงอย่าถามข้าให้มากเลยรีบอาบน้ำเถิดนะเจ้าคะ" สไบพูดบอกเมริกาและช่วยเมริกาขัดถูตัวไปด้วย 

"ไม่ถามถึงท่านจ้าวของคุณก็ได้ คุณสไบสบู่ที่นี่ทำไมกลิ่นมันหอมจังเลยละคะ มันทำมาจากอะไรหรือ" เมริกาถามอีกด้วยความอยากรู้

"มันไม่ใช่สบู่อย่างที่นายหญิงเรียกหรอกเจ้าค่ะ มันคือดินหรดาลผสมน้ำทิพย์ปรุงพิเศษจากเกสรดอกไม้ เอามาทาถูผิวกายจะหอมติดนานผิวกายก็จะเปล่งปลั่งนางไม้ในดินแดนแห่งนี้เขาใช้กันเจ้าค่ะ" นางไม้สไบบอกเมริกา

"อ๋อ ทำจากเกสรดอกไม้นี่เองกลิ่นถึงได้หอมขนาดนี้" เมริกาพูดอย่างเข้าใจและคิดต่อไปว่า

"นางไม้ใช้กันเหรอ นี่ฉันตายไปแล้วหรือนี่" เมริกาคิดในใจ

"ถ้านายหญิงอาบน้ำเสร็จแล้ว ขึ้นมาผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเถิดเจ้าค่ะจะได้ไปกินผลไม้นายหญิงยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ตื่นมาคงจะหิวแย่แล้ว"นางสไบพูดขึ้นเมริกาจึงขึ้นจากสระมาแต่งตัวด้วยชุดผ้าฝ้ายนิ่มๆ สีขาวที่สวมใส่ได้พอดีตัวเหมือนกับตัดวัดขนาดให้เข้ากับรูปร่างของเมริกา เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเมริกาก็เดินตามสไบกลับโถงห้องพัก เมื่อมาถึงก็ได้กินผลไม้รูปลักษณ์แปลกตาเมริกาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

"นายหญิงกินลูกไม้นี่เสียก่อนสิเจ้าคะจะได้มีแรง ประเดี๋ยวท่านจ้าวกลับมาคืนนี้จะได้......" นางชบาพูดไปหัวเราะไปและทำท่าทางเขินอายแทนเมริกาด้วย

"พอเลยนะนางชบา นายหญิงไม่ต้องไปฟังมันหรอกเจ้าค่ะ กินลูกไม้นี่เสียเถิด กินอิ่มแล้วถ้านายหญิงอยากเดินสำรวจถ้ำหรืออยากจะไปเดินเล่นที่ไหนข้าจะพาไป" สไบพูดว่าชบาและบอกให้เมริการีบกินผลไม้

เมื่อเมริกาได้ยินว่าจะได้เดินสำรวจถ้ำ ก็เห็นว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้รู้เส้นทางออกจากถ้ำนี้ จึงรีบกินผลไม้และบอกกับสไบว่าตนเองนั้นอยากไปเดินเล่น

"ไปค่ะคุณสไบ เมย์อยากไปเดินเล่นกินอิ่มแล้วไปกันเลยนะคะ" เมริการีบพูดรับคำ

เมื่อกินผลไม้รสชาติหวานหอมนั่นแล้ว เมริการู้สึกว่าตัวเองมีเรี่ยวแรงเยอะขึ้นรู้สึกสดชื่น เหมือนได้กินแร่ธาตุหรืออาหารเสริมเข้าไปในร่างกายอะไรประมาณนั้น นางไม้สไบพาเมริกาเดินเล่นสำรวจภายในถ้ำจนเดินผ่านโถงถ้ำใหญ่โถงหนึ่งเมริกาเลยถามขึ้น

"ในโถงถ้ำข้างในนี้ทำไมมันถึงมี แสงอะไรระยิบระยับสะท้อนออกมาละคะคุณสไบ" เมริกาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ในโถงถ้ำนั้นเก็บทรัพย์ของมีค่าพวก ทองคำ เพชรนิลจินดาและแร่รัตนชาติต่างๆไว้ มันเป็นสมบัติทั้งหมดของท่านจ้าวที่เก็บไว้ในนั้นเจ้าค่ะ นายหญิงชอบสมบัติพวกนั้นหรือไม่เจ้าคะ ถ้านายหญิงชอบขอท่านจ้าวได้นะเจ้าคะ ท่านจ้าวมีสมบัติพวกนี้เยอะมากเจ้าค่ะ" นางสไบบอกเมริกาสีหน้ายิ้มแย้ม

"ไม่ค่ะ เมย์ไม่ได้อยากได้สมบัติอะไรพวกนั้นค่ะ เมย์อยากกลับบ้านมากกว่า เมย์ไม่ได้อยากได้ใคร่มีมากไปกว่าสิ่งที่เมย์มีอยู่แล้ว" เมริกาพูดขึ้นน้ำเสียงหนักแน่นระลึกเสมอว่าพ่อแม่มีทรัพย์มาก พอกินพอใช้ซ้ำยังได้แบ่งปันทำบุญอยู่เสมอตนจะอยากได้สมบัติอะไรไปมากมาย

"ดีแล้วเจ้าค่ะ เพราะจุดจบของมนุษย์ที่ละโมบโลภมากมักจะจบไม่ดีสักคนเดียว" นางสไบพูดสีหน้ายิ้มๆ

"พี่สไบ จากโถงถ้ำนี้ไปถึงปากทางเข้าถ้ำอีกไกลไหมคะ" เมริกาแกล้งถามถึงทางออกจากถ้ำ เผื่อมีโอกาสตนเองจะได้หาทางหนีออกไป

"นายหญิงไม่ต้องหลอกถามทางข้าหรอกเจ้าค่ะ อย่าคิดหนีออกไปเลยเจ้าค่ะเพราะนายหญิงไม่มีทางหนีได้ถ้าท่านจ้าวไปอนุญาตให้ออกไป นายหญิงอย่าสร้างเรื่องเลยนะเจ้าคะ ข้าคิดว่าเราเดินมาไกลแล้วเรากลับโถงที่พักของนายหญิงกันเถิดเจ้าค่ะ ชบาคงเตรียมนางรำมโนราห์ไว้ให้นายหญิงชมระหว่างรอท่านจ้าวกลับมาแล้ว" นางสไบพูดอย่างรู้ทันความคิดของเมริกา

"รู้ทันอีกว่าเมย์อยากจะหนีกลับบ้าน ว่าแต่มีการแสดงให้ชมด้วยหรือคะตื่นเต้นจัง ในถ้ำนี้มีคนมารำมโนราห์ด้วยหรือคุณชบาไปจ้างมโนราห์คณะไหนมาคะ คุณยายของเมย์ก็ชอบดูมโนราห์มากเลยค่ะ" เมริกาพูดถามน้ำเสียงตื่นเต้น

"ข้ามิได้ว่าจ้างพวกนางมาหรอกนายหญิง การร่ายรำมันเป็นหน้าที่ของพวกนางอยู่แล้ว เรากลับกันเถอะเจ้าค่ะ"

"ค่ะ" เมริการับคำสีหน้างงๆ เมื่อรู้ว่าในป่ามีนางรำด้วย

เมื่อกลับมาถึงโถงถ้ำที่พัก เมริกาก็นั่งชมการแสดงมโนราห์จนเพลินและเผลอหลับไป

เมื่อเห็นว่าเจ้าของถ้ำนั้นได้กลับมาแล้วนางไม้ทั้งสองก็ได้พากันออกไปจากถ้ำทอง