"คุณเชื่อเรื่องความรักไหมคะ" สาวสวยที่นั่งอยู่บนตักตวัดมือเรียวโอบรัดต้นคอของชายที่เพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก "เชื่อ" ดวงตาคมละจากลูกน้องและกลุ่มเพื่อน เพื่อมองใบหน้าสวยหวานที่อยู่ใกล้แค่ลมหายใจเข้าออก "คุณลองบอกรักฉันหน่อยสิคะ" "ผมรักคุณ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างเชื่อฟัง "เย้..ฉันชนะแล้ว" ทันใดนั้นหญิงสาวร่างระหงก็พยายามลุกขึ้น เพราะเธอได้สิ่งที่ต้องการจากผู้ชายคนนี้แล้ว แต่เขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ..

"เธอรู้ใช่ไหมว่าการหมั้นของเรามันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรัก" "รู้ค่ะ" "ถ้าเราสองคนจะมีงานแต่ง​ และงานแต่งนั้นมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความรักเช่นกัน" "ค่ะ" "ฉันหวังว่าถ้าวันไหนที่ฉันต้องการอิสรภาพ​ เธอจะคืนมันให้กับฉัน" "ค่ะ" "มีอะไรอยากจะพูดกับฉันไหม" เห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเงียบและตอบว่าค่ะอย่างเดียวเลย ตกลงเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูดจริงไหม ไม่ใช่ว่าถึงวันนั้นมาจริงๆ จะมานั่งบีบน้ำตาขอความเห็นใจ "ฉันไม่มีอะไรจะพูดค่ะ" "เราอาจต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันไปก่อน แต่เธออย่ามาก้าวก่ายงานและเรื่องส่วนตัวของฉันเท่านั้นพอ" "ค่ะ" แต่ก่อนไอรีสเคยเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ หลังจากที่พ่อแต่งงานใหม่ มีครอบครัวใหม่ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอเหมือนกาฝากของบ้านเลย มันน่าขำอยู่อย่างหนึ่งลูกสาวคนใหม่ของพ่ออายุห่างจากเธอแค่ปีเดียว แถมยังเป็นลูกแท้ๆ ของพ่อด้วย นั่นหมายถึงพ่อนอกใจแม่ตั้งแต่ตอนที่แม่กำลังท้องเธออยู่ด้วยซ้ำ

"ถ้าคุณไม่อยากประลองงั้นเรามาจัดนัดกระชับมิตรกันดูไหม""สมองของคุณคงคิดได้แค่เรื่องเดียวนี่สินะ ถ้างั้นวันนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ""แต่ผมคิดว่าสมองของเราก็ไม่ต่างกันหรอก ดูแค่สายตาคุณที่มอง.." ดวงตาคมคู่นั้นมองต่ำลงไปดูอวัยวะส่วนที่เขาภูมิใจมากที่สุดในร่างกาย และเธอก็ดันเผลอมองตามสายตาเขาไปอีกจนได้"มันก็แค่ดักแด้ที่เพิ่งออกจากฝักดูคุณจะภูมิใจจังเลยนะ"หมดกันความภูมิใจของกูดักแด้ที่เพิ่งออกจากฝักงั้นเหรอ! ปากเก่งแบบนี้จัดให้สักดอกดีไหมขี้คร้านจะมาขอร้องกูให้จัดอีกน่ะสิ"ถอยออกไปนะ!" เห็นว่าอีกฝ่ายเดินตรงเข้ามาเธอก็รีบหันไปเคาะประตูห้องเสียงดังเพื่อให้คนด้านนอกเปิด "กรี๊ดดด" ทรงอัปสรสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่สัมผัสกับสะโพกของเธอหญิงสาวหลับตาลงแล้วกลั้นหายใจหันกลับมาก่อนจะยกเข่าขึ้นสูงเพื่อที่จะกำจัดจุดอ่อนของอีกฝ่าย"กรี๊ดด ปล่อยนะ!" แต่ขาของเธอถูกมือหนาจับล็อกไว้ในท่ายก "ไอ้เลวปล่อยฉัน!" เธอสวมใส่กระโปรงเลยทำอะไรไม่สะดวก แถมตอนนี้ขาที่ยกขึ้นมาเมื่อครู่ก็ถูกอีกฝ่ายจับล็อกไว้ในท่าเดิม ส่วนมือที่กำลังปกป้องตัวเองก็ถูกมือหนาอีกข้างจับรวบไว้ด้วยกันทั้งขาและมือถูกพันธนาการไว้จนขยับแทบไม่ได้แต่เธอก็ไม่หยุดที่จะปกป้องตัวเอง ทรงอัปสรยื่นปากเข้าไปหวังจะกัด แต่.."อืมมม"

"ปล่อยนะคุณสมิง" "ทำไมทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง" "ฉันเลือกค่ะ" "เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ "ออกไป" ทันใดนั้นเขาก็สั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป.

ไอรินผู้หญิงที่ถูกสิงขรจับมาผิดตัว แต่ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองจับมาผิดคนเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป นั่นเพราะอะไร.. _______________ "ฉันจะท้องได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นหมัน?" "เรื่องนี้เราค่อยคุยกันสองคนได้ไหม" สิงขรกระซิบพูดกับเธอแต่คนอื่นที่อยู่ในห้องก็พอได้ยิน "ฉันไม่ได้ท้องใช่ไหม?" "ผมว่าจะพาคุณไปตรวจวันนี้แหละ แต่ก็เกิดเรื่องก่อน" "แล้วเรื่องที่คุณบอกว่าเป็นหมันล่ะ" จบคำถามของไอรินสายตาสิงขรปรายมองดูคนที่อยู่ในห้องทีละคน ถ้าไม่บอกความจริงเธอก็คงจะถามอยู่แบบนี้ "ผมโกหก" "โกหกว่าตัวเองเป็นหมันเนี่ยนะ?" "มันใช่เรื่องต้องมาพูดตอนนี้ไหมครับ" สิงขรกระซิบพูดกับเธออีกครั้ง เพราะผู้ชายด้วยกันเดาออกว่าคำนี้จะพูดกันตอนไหน เดี๋ยวไอ้ขุนรามมันก็จะเอามาล้ออีก "แล้วทำไมต้องโกหกด้วย" "ถ้าไม่โกหกคุณก็สกัดดาวรุ่งน่ะสิ"

เรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่พยายามดิ้นรนจะไปทำงานที่เกาหลีใต้ แต่ระหว่างที่นั่งเครื่องบินอยู่นั้นเธอก็ไปเจอกับนักธุรกิจหนุ่มหล่อรวย แต่เธอคิดว่าเขาจะแอบไปทำงานเหมือนกับเธอ พอไปถึงที่เกาหลีเธอกลับติดต่อเพื่อนไม่ได้ หญิงสาวก็เลยขอไปพักกับเขาด้วย จนเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นเพราะวันนั้น เขาเมากลับมาแล้วทั้งสองก็ได้เสียกัน เรื่องราวทั้งหมดจึงเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น

"คุณป้าหมายความว่ายังไงคะ ลูกชายของคุณป้าคือคนที่หนูตามหางั้นเหรอ?" มัดหมี่หญิงสาวที่ผ่านความตายมาแล้ว เธอต้องตามหาผู้ชายที่เป็นเนื้อคู่ของเธอให้ได้ ก่อน 99 วัน ถ้าไม่งั้นร่างกายของเธอก็จะ หายไปจากโลกใบนี้ นายระเบิดเนี่ยนะแย่แล้วว?!.."ป้าก็ไม่แน่ใจ เรื่องนี้หนูต้องเป็นคนพิสูจน์เองแล้วล่ะ""พิสูจน์ยังไงคะ""จูบ""คะ?! จูบ??""ถ้าเราได้สัมผัสถึงเนื้อในของเขา เราจะรู้ได้เอง""ป้าล้อหนูเล่นใช่ไหมคะ""คุยอะไรกันอยู่ครับ" ผู้ชายที่ทั้งสอง กำลังพูดถึงอยู่เดินเข้ามาพอดีปาฏิหาริย์ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นกับทุกคน แต่มันก็เกิดขึ้นกับมัดหมี่หญิงสาวแสนที่จะธรรมดา #เมื่อเธอตายแล้วฟื้นขึ้นมา เพื่อที่จะตามหาคู่แท้ของเธอให้เจอภายใน 99 วัน ภารกิจที่จะต้องเอาชีวิตรอดให้ได้ เธอจะทำได้สำเร็จหรือไม่ เรามาลุ้นช่วยกันนะคะ 99 day

นาคาเป็นพญานาคที่จำศีลภาวนามาได้หลายภพหลายชาติจนศิลแก่กล้า เขาตั้งสมาธิแล้วมองขึ้นมาบนโลกมนุษย์ เพื่อตามหาผู้หญิงคนหนึ่งแล้วเขาก็เจอ แต่เธอกำลังพบทุกข์กรรมอย่างแสนสาหัส โชคชะตาของผู้หญิงคนนั้นจะต้องได้รับเวรกรรมที่เคยทำมาทุกภพทุกชาติ แต่เขาอยากจะช่วยให้เธอพ้นทุกข์กรรมในครั้งนี้ เขาก็เลยยอมลดบุญตัวเองลงมาเกิดในท้องผู้หญิงคนนั้นแทนอสูรร้ายที่กำลังจะมาเกิดในท้องของเธอ

เมื่อแม่สื่อแม่ชักหลงรักเขาซะเองแล้วเธอจะทำยังไงต่อไปในเมื่อเขาไม่ได้รักชอบเธอเลยคนที่เขาชอบก็คือเพื่อนสนิทของเธอ ...ส่วนอะตอมผู้ชายที่หล่อเพอร์เฟคทั้งหน้าตาและฐานะทางบ้านสนใจผู้หญิงคนหนึ่งมาก และวันหนึ่งก็ขอร้องโบว์ลิ่งให้ติดต่อผู้หญิงคนนั้นให้ เธอก็ยอมทำเพื่อจะได้ใกล้ชิดเขา ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองต้องเจ็บ..แต่ขอแค่ได้ใกล้ชิดคนที่เธอมีใจให้ก็พอแล้ว

"สัญญามาก่อนสิว่าจะไม่ทำอะไร" "อะไรที่คุณหมายถึงคืออะไรล่ะ" "แบบว่า..เรื่องอย่างว่าไง" "อะไรคือเรื่องอย่างว่า" "ก็เรื่องบนเตียงไง" "เรื่องบนเตียง?" "แบบที่คุณเคยทำกับฉัน" "เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เท่าที่ผมจำได้คุณทำผมก่อนนะ ขึ้นขย่มนับครั้งไม่ได้เลย" "ไอ้บ้า! แล้วแกจะพูดทำไม" "จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวแม่ก็ได้ยินหรอก" "จะได้ยินได้ยังไงอยู่คนละห้องกัน" "บ้านผมไม่ได้เก็บเสียงนะ เวลาครางก็อย่าใช้เสียงดัง" "คราง?" เวทมนต์กลั้นยิ้มไม่ได้จนเผลอยิ้มออกมา "คนบ้าใครจะคราง" ____________ "ทำไมต้องซื้อยาคุมด้วย" "ฉันไม่อยากท้อง" "แต่ผมอยากมีหลานให้ย่าอุ้มแล้ว" "คุณจะบ้าเหรอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" "แทงต่ำกันทุกคืนขนาดนี้ยังจะไม่เป็นอะไรกันอยู่อีกเหรอ" "คุณ!"

"ประจำเดือนหายหรือยัง" "เกี่ยวอะไร" "หายแล้วเหรอ" "ยัง!" หลังจากคำว่ายังออกจากปากมือหนาที่กอดรัดเอวอยู่ก็ขยับต่ำลงไปเช็คดู "กรี๊ด! ไอ้บ้าเอามือออกไปนะ!" "หายแล้วนี่" "จะหายหรือไม่หายมันก็เรื่องของฉัน" มือเรียวผลักใบหน้าของคนที่ยื่นมาพรมจูบหัวไหล่เธอให้ออกไป "นายตะวันนายจะฉวยโอกาสเกินไปแล้วนะ!" แต่เหมือนเขาจะไม่ได้ยิน เพราะตอนนี้เลือดในกายของเขามันร้อนรุ่ม ยิ่งได้สัมผัสผิวกายเนียนๆ แล้วด้วย เขายังคิดถึงความฟิตแน่นของเธออยู่เลย "ไอ้บ้า! ออกไป!" ชุดนอนของผู้ชายตัวหลวมๆ ที่เธอใส่นอนถูกเขาดึงลงอย่างง่ายดาย "ไอ้ตะวัน" "อย่าห้ามเลยนะใจจะขาดอยู่แล้ว"

"รถ บ้าน เงินสดในธนาคาร คุณยังคงจำเรื่องนี้ได้ไหมคะ" ครั้งหนึ่งเขาเคยเสนอมันให้กับเธอ แต่ว่าครั้งนั้นเธอปฏิเสธไป"จำได้สิ""ตอนนี้ฉันตกลงแล้วค่ะ""คุณยอมรับข้อเสนอของผม?""ใช่ค่ะ""รู้ใช่ไหมว่าทำไมผมถึงเสนอไปแบบนั้น""รู้ค่ะ""แล้วคุณพร้อม?""ค่ะ""แต่การที่จะมาเป็นผู้หญิงของผม คุณต้องไม่มีใคร" ชายหนุ่มยังคงเอ่ยเสียงเรียบ"ฉันไม่มีใคร"อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเธอบอกว่าไม่มีใคร แต่เขาก็รีบจัดการความรู้สึกนั้นออกไปก่อน"แต่เท่าที่เห็น..""ฉันมีแค่เพื่อนต่างเพศ" ข้าวทิพย์คิดว่าเขาคงหมายถึงฟีฟ่าเพราะวันงานศพทั้งสองได้ดวลกันมาแล้ว"ตกลง""ก่อนอื่นฉันต้องการเงินสดก่อน""เงินจะถูกโอนเข้าธนาคารเท่าที่คุณต้องการ"ถ้าอยู่คนเดียวตอนนี้เธอคงร้องไห้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่าผู้มีพระคุณอีกแล้ว ใครจะมองเธอว่าเป็นผู้หญิงยังไงก็ช่าง ขอให้ร่างกายของเธอต่อชีวิตป้าให้อยู่กับเธอไปนานๆ มันก็พอแล้วสำหรับชีวิตนี้"ส่วนเรื่องรถ เรื่องบ้าน อีกสามวันคงจัดการเสร็จ""เรื่องนั้นฉันไม่รีบค่ะ" เพราะคิดว่าป้าคงอยู่โรงพยาบาลอีกนาน แต่ถ้าป้าออกมาเธอก็อยากให้มีที่พักที่ดีสำหรับการพักฟื้น"และอีกอย่าง น้ำเสียงที่พูดกับผมช่วยปรับด้วย"

"ร้อน.." ทำไมร่างกายเราถึงรู้สึกร้อนวูบวาบแบบนี้ จะว่าแพ้แอลกอฮอล์ก็ไม่น่าใช่ เพราะเธอดื่มอยู่บ่อยครั้ง "ไม่ไหวแล้ว""คุณ?" มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตามมาเพราะเธอดูน่าเป็นห่วง แต่พอเห็นว่าเธอกำลังจะถอดเสื้อเขารีบถอดเสื้อสูทที่สวมใส่อยู่แล้วนำมันมาคลุมร่างให้เธอไว้ก่อน"ร้อน!" แต่หญิงสาวก็พยายามดึงเสื้อที่เขาคลุมออกไปให้พ้นตัว"ใจเย็นก่อนสิคุณ" ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวา แล้วก็พาเธอเข้าห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้แถวนั้นเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนอึบ! แต่พอประตูปิดลงเท่านั้นแหละ คนร่างสูงก็ถูกผลักให้นั่งลงกับเก้าอี้ที่มีอยู่ตัวเดียวในห้อง ที่จริงห้องนี้เป็นห้องเก็บของ แต่ของทุกอย่างถูกนำออกไปใช้ในห้องจัดเลี้ยงก็เลยเป็นห้องโล่ง"คุณครับผมยังไม่พร้อม" เขาจำผู้หญิงคนนี้ได้ดี เพราะเธอเป็นคู่ควงด็อกเตอร์พันไมล์บุตรชายคนเล็กของเจ้าของโรงงานอิทธิพลค้าไม้ และงานเลี้ยงในคืนนี้ก็เป็นงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าจากต่างประเทศของโรงงานนั้นริมฝีปากงามที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันแนบจูบลงกับผิวกายชายหนุ่มตรงหน้าแบบไม่อายเลย"อะไรวะเนี่ย" ชายหนุ่มที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของโรงงานอิทธิพลค้าไม้รีบเบือนหน้าหลบ แต่เขาจะหลบไปไหนได้ล่ะ ในเมื่อคนตรงหน้าทั้งสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ หลบแค่พอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ เผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจตัวเขาเองจะได้ไม่อายมากแต่พอเห็นว่าเธอเอาจริงชายชาติทหารแบบเขามีหรือที่จะปล่อยไป..."ถ้าคุณยังไม่หยุดผมจะไม่ทนแล้วนะ" ชายหนุ่มเตือนหญิงสาวที่ฝังจูบอยู่ซอกคอของเขาเป็นครั้งสุดท้ายแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคำเตือนนั้นเลย ด้วยฤทธิ์ยาที่ผสมอยู่กับเครื่องดื่มมันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้อยู่ใกล้เพศตรงข้ามมันก็ทำให้ยานั้นออกฤทธิ์ได้ดี"ช่วยฉันหน่อยนะคะ" เธอเห็นว่าเขานิ่งมาก ก็เลยออกปากขอร้อง เพราะแค่เธอทำเองมันไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มในร่างกายลดลงได้เลย"ถ้าได้สติมาแล้วคุณจะไม่เสียใจแน่นะ" เขาคิดว่าเธอแค่ดื่มหนักไปเท่านั้น"ไม่ค่ะ" ขณะที่ตอบริมฝีปากงามยังคงสัมผัสกับใบหน้าอันหล่อเหลา

หญิงสาวจะทำยังไงเมื่อลูกของเธอเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงต้องใช้เลือดเป็นการด่วน แต่เลือดของลูกเธอเป็นกรุ๊ปพิเศษทางโรงพยาบาลหาไม่ทัน มีคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ก็คือพ่อของลูก แต่เขาไม่รู้ว่าเขามีลูกกับเธอ หญิงสาวจึงยอมกลับไปขอร้องผู้ชายที่ข่มเหงจิตใจและร่างกาย จนเธอต้องได้หอบลูกในท้องหนีเขามา เธอได้สาบานกับตัวเองไว้ว่า จะไม่กลับไปหาเขาแล้วและจะไม่ให้เขารู้เรื่องลูกแต่เพื่อชีวิตของลูกที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ หญิงสาวจึงยอมผิดคำสาบานกับตัวเอง ยอมกลับไปหาเขาเพื่อที่จะขอร้องให้ชายหนุ่มช่วยชีวิตลูกของเธอหวานใจยอมคุกเข่าต่อหน้าผู้ชายที่ชื่อณภัทร โดยที่ไม่อายผู้คนมากมายที่มองมาเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปติดตามอ่านได้ ตามลิงค์ด้านล่างเลยนะคะ "หวานใจณภัทร"

เมื่อเขาและเธอมาเจอปัญหาที่คล้ายกันคือถูกผู้ใหญ่บังคับให้แต่งงาน แต่ไม่อยากจะแต่งกับคนที่ผู้ใหญ่หาให้ ทั้งสองก็เลยตกลงแต่งงานกันเองเพื่อแก้ปัญหานี้ ..จากคนที่ไม่เคยรู้จัก พอได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน ก็เลยก่อเกิดเป็นความรักขึ้นมา แต่ปัญหาไม่ได้จบอยู่แค่นั้น เพราะฝ่ายชายยังมีแฟนที่ กำลังจะเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ แล้วเขาจะเอาเธอไปไว้ที่ไหน..

เมื่อเธอจำเป็นต้องใช้เงินก้อนใหญ่เพื่อรักษาแม่ที่ป่วยหนัก เพื่อแลกกับชีวิตของแม่เธอแล้ว เธอยอมทำได้ทุกอย่างไม่ว่าเขาจะเสนออะไรมา.. "คุณปฐพีปล่อยฉันเถอะฉันเจ็บแล้ว" รุ่งฤดีคิดว่าจะไม่พูดคำนี้ออกมา แต่เธอก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว "แค่ครั้งที่สองเอง ทำเป็นบ่นไปได้" เขาพูดตอบเธอพร้อมกับกระแทกเอวไปด้วย ไม่ได้สนใจใยดีคนใต้ร่างเลยสักนิด "โอ๊ยเจ็บ" แผลเดิมยังไม่ทันจะหายดีแต่ก็ถูกซ้ำอย่างป่าเถื่อน รุ่งฤดีทรมานจวนใจแทบจะขาด "ครั้งนี้ไม่นานหรอก อ่าา สดดีจังเลย" เขาพูดราวกับว่าเธอไม่ใช่คนแต่เป็นอาหารจานโปรดที่ตอนนี้กินเท่าไรก็ไม่อิ่ม "เจ็บ!" รุ่งฤดีพยายามจะขัดขืนเขาเพราะเธอเจ็บมากจนทนไม่ไหว

"ปล่อยนะ ออกไปฉันหนัก! " หญิงสาวพยายามผลักเขาออก เพราะตอนนี้เขาใช้น้ำหนักเกือบทั้งหมดทับร่างของเธออยู่ "ทำเป็นเล่นตัว ก็เห็นง่ายกับทุกคนไม่ใช่เหรอ" "ถึงฉันจะง่ายกับทุกคน แต่ฉันก็ไม่ง่ายกับนายแล้วกัน ออกไปนะ!!" "เธอลืมแล้วเหรอว่าเธอแต่งงานกับฉันแล้ว ทำไมถึงยังคุยกับผู้ชายไปทั่ว" "มันก็แค่การแต่งงานหลอกๆ พอทุกอย่างจบ เราก็ต้องหย่ากัน" "เธอก็ต้องการฉันเหมือนกันไม่ใช่เหรอ" แค่สัมผัสด้วยจูบก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการไม่แพ้กันเลย "เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ ยังไงพอจบเรื่องแล้วฉันก็ต้องได้ไปจากที่นี่" เสียงเธอเริ่มจะอ่อนลง "ฉันก็ไม่คิดจะรั้งเธอไว้อยู่แล้ว แต่วันนี้ฉันขอนะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ" เธอต้องการเงินที่จะมารักษาน้องชายที่ประสบอุบัติเหตุ จึงยอมขายไตตัวเองเพื่อที่จะยื้อชีวิตของน้องชายไว้ แต่การขายไตเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย ปลายฝนจึงต้องจดทะเบียนสมรสกับลูกชายของท่านก่อน ถึงจะทำการผ่าตัดได้.. แต่เรื่องมันไม่ได้จบอยู่แค่นั้น เมื่อทั้งสองได้มาอยู่ร่วมชายคาความสัมพันธ์ก็เริ่มก่อตัวกันขึ้นมา..

"ฉันคงเรียนต่อไม่ได้แล้วค่ะ" "ถ้าติดขัดเรื่องเงิน ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น" "คุณหมอจะจ่ายค่าเรียนให้ฉันด้วยเหรอคะ" เขาพยักหน้าตอบ ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้วนี่ คงต้องเป็นแบบนั้น "แต่ว่า.." "แต่ว่าอะไร" "เรื่องที่ขอร้องให้ช่วยก่อนหน้าฉันยังไม่ได้ตอบแทนคุณหมอเลย" เขาทำแค่มองหน้าเธอ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไร ทุกอย่างมันเข้ามาแบบไม่ได้ตั้งตัวเลย เธอเป็นใครมาจากไหนก็ยังไม่รู้ แถมเป็นลูกสาวของคนที่คิดจะฆ่าพี่ชายเพื่อน "คุณหมอพอมีเวลา อยู่กับฉันสักหน่อยไหมคะ" "ทำไม" "ฉันขอไปอาบน้ำก่อน" เธอพร้อมมากที่จะยกร่างกายให้เขาเชยชม แต่เขานี่สิไม่มีเวลาว่างให้เลย "หือ?" "ให้เวลาฉันสักหน่อยนะคะคุณหมอ" ___________________ "ดะ เดี๋ยวก่อน" ชายหนุ่มรีบหยุดไว้เมื่อเธอขยับต่ำลงไปอีก "คุณหมอกลัวเหรอคะ" แทนที่จะเป็นผู้ชายพูดคำนี้ "วันนี้ไม่ต้องใช้ปากหรอก" เพราะตรงที่ถูกฟันของเธอวันนั้นเพิ่งจะหายดี "ถ้างั้นเริ่มเลยไหมคะ" "มีถุงยางเหรอ"

"ร้องไห้ทำไม อย่าร้องเลยนะ" "ครั้งนี้ฉันจะให้คุณเป็นครั้งสุดท้าย" "ไม่นะวันจันทร์ เราจะกลับปางไม้ด้วยกัน" "ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ถือว่าทำบุญสักครั้ง ปล่อยนกปล่อยปลาเขายังได้บุญเลย" เธอหมายความว่าคนที่เขาปล่อยนกปล่อยปลายังได้บุญเลย ถ้าปล่อยเธอซึ่งเป็นคนเขาต้องได้บุญเยอะแน่ "ทำไมถึงพูดแบบนี้" "ถ้าฉันกลับไปก็คงมีแต่ความช้ำใจ เมียเอกเมียรองเมียสาม คุณจะให้ฉันเป็นเมียคนที่เท่าไรล่ะคะ"

"ถ้าคืนนี้คุณทำอะไรฉันอีก ฉันจะร้องให้พ่อกับแม่ช่วยจริงๆ ด้วย""แล้วไง..ถ้าพวกท่านถาม เธอจะตอบว่าสามีกำลังจะปล้ำอย่างนั้นเหรอ""คุณรามิล ในเมื่อคุณไม่ได้รักฉัน คุณก็อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกเลย""แต่ก็เคยทำไปแล้วนี่" "คนเห็นแก่ตัว มีผู้หญิงที่รักอยู่แล้ว ทำไมคุณไม่ปฏิเสธยอมแต่งงานกับฉันทำไม"..

"คุณจะอาบน้ำก่อนไหมคะ" จะเรียกว่าปลงแล้วก็ได้ สุดแท้แต่เขาจะทำอะไรกับเธอแล้วกันทีแรกก็ว่าจะอาบอยู่หรอก แต่พอถูกเธอถามเขาก็เลยเปลี่ยนใจไม่อาบมันสะเลยชมจันทร์สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายเอื้อมมือมา กำลังจะดึงผ้าเช็ดตัวที่เหน็บอยู่หน้าอกออก"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ฉันน่าขยะแขยงมากเลยเหรอ?""เปล่าค่ะ" มือที่จับผ้าเช็ดตัวไว้เมื่อสักครู่ค่อยๆ เลื่อนออกจากตรงนั้น เพื่อปล่อยให้เขาแกะมันออกได้"ถอดออก แล้วไปนอนรอที่เตียง" จากที่จะเป็นคนถอดให้ ก็เลยสั่งให้เธอทำเอง

"โอ๊ย เจ็บ" เทวินสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนข้างๆ บอกว่าเจ็บ"เป็นยังไงบ้าง""ถอยไปนะ!""เรื่องเมื่อคืนพี่ขอโทษ""ขอโทษแล้วมันคืนทุกอย่างกลับมาให้ฉันได้ไหมล่ะ โอ๊ย" ยิ่งใช้อารมณ์เธอก็ยิ่งเจ็บหน่วงที่ท้อง"เราเจ็บท้องยังไม่หายเหรอ""ฉันบอกให้ถอยออกไปไง!" พอเทวินถอยออกไปแล้วเธอก็ดันตัวลุกขึ้น แต่พอลุกขึ้นแล้วมองดูที่นอนกับผ้าห่ม ตอนนี้มันเปื้อนไปด้วยเลือดทั้งสองมองที่นอนแล้วอดไม่ได้ที่จะมองสบตาของอีกฝ่าย เทวินคิดว่ามันคงเป็นเลือดประจำเดือนของเธอ เพราะวันก่อนเพิ่งซื้อผ้าอนามัยมาให้ แต่มันก็คือเลือดประจำเดือนนั่นแหละ อาจจะมีเยื่อพรหมจรรย์ติดออกมาบ้าง แต่คนที่พรากมันจากเธอไปคงดูไม่ออก

อาทิตย์ไม่ได้เมาจนขาดสติที่จะไม่รู้ว่าคนที่กำลังร่วมเตียงอยู่ในตอนนี้เป็นใคร..มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าเขาปล่อยเธอก็เรียกเขาว่าไอ้หมาอาทิตย์ได้เลยวาดเดือนได้สติตลอดเวลา เพราะมันคือสิ่งที่เธอต้องการหญิงสาวถึงนอนนิ่ง และตอนนี้สิ่งนั้นที่เธออยากจะได้จากเขามากมันกำลังจะ.. "โอ้ย..เจ็บ" เสียงที่ออกมาจากริมฝีปากบาง ถ้าไม่ตั้งใจฟังจริงๆ ก็คงไม่ได้ยิน เพราะเธอเจ็บมากตอนที่เขาพยายามดันมันเข้ามาอีกครั้งร่างหนากำลังจะยันกายลุกออก เพราะมันเข้าลำบาก แต่ถูกมือเรียวเหนี่ยวรั้งไว้ กลัวว่าเขาจะถอดใจไม่ทำต่อ"ไม่ต้องกลัวจ้ะ..วันนี้ยังไงก็ได้อยู่แล้ว" เขารู้แล้วว่าเธอไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับใครมาก่อน และตอนนี้เธอคงกำลังต้องการมันมากถึงขนาดเหนี่ยวรั้งเขาไว้ ..ชายหนุ่มถอดสิ่งนั้นออกมาแล้วโน้มใบหน้าลงไป...

"โอ๊ย นี่คุณฉันเจ็บนะ!" "ที่เธอพูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไง!!" "ก็หมายความแบบที่พูดนั่นแหละ" "ถ้าเธออยากจะเอาตัวเข้าแลกมากนัก มาแลกกับฉันนี่!!" มือหนาคว้าท้ายทอยหญิงสาวเข้ามาประชิดใบหน้าคม.. "คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!" มันคือประโยคสุดท้ายที่ออกจากปากเธอ..เพราะตอนนี้เขาได้ปิดปากเธอด้วยริมฝีปากหนาของเขาเอง

"ฉันยังมีอะไรจะขายให้คุณได้อีกไหม" ในเมื่อตัวของเธอเขาก็ได้ไปแล้ว แต่หญิงสาวยังต้องการเงินเพื่อรักษาปู่ที่รอการผ่าตัด เธอก็เลยยอมแลกด้วยร่างกายของเธออีกครั้ง แต่มาเฟียแบบเขาจะสนใจไหม เพราะในเมื่อเขาเคยได้มันไปแล้ว .....มาเฟียหนุ่มจะทำยังไง เมื่อรู้ความจริงว่าแก้แค้นผิดคน..จริง ๆ แล้วครอบครัวของเธอ (คนที่เขาทำร้ายอย่างแสนสาหัส..) ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความแค้นของเขาในครั้งนี้ แต่มันต้องพังพินาศลง เพราะฝีมือของเขาเอง .....แล้ว 'ครุฑ' จะแก้ไขความผิดพลาดในครั้งนี้ได้ยังไง 'วันหนึ่ง' จะยอมอภัยให้เขาไหม...แค้นพิศวาส...SM20++

ความเมาเป็นเหตุให้ทั้งสองมีอะไรกันโดยไม่ได้ตั้งใจ "เฮ๊ยย!! อะไรวะ!!" คนธรรพ์ตื่นขึ้นมาก็พบว่า เขานอนอยู่บนเตียงกับเพื่อนสนิท "กรี๊ดดดด!! ไอ้คนมึงทำอะไรกู!!" "กูควรถามมึงมากกว่าไหมมึงทำอะไรกู" "กูจะไปทำอะไรมึงได้ไงกูเป็นผู้หญิงนะ" และจากวันนั้นเข้าต้องได้รับผิดชอบ เด็กในท้องของเธอ ทั้ง ๆ ที่ เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว และรักแฟนของเขามาก เธอจะอยู่ในฐานะไหน(แม่ของลูกงั้นเหรอ) และเธอจะทนเห็นพ่อของลูกอยู่กับผู้หญิงอีกคนได้ไหม กอหญ้าหญิงสาวอาภัพ พ่อแม่แยกทางแม่เลี้ยงรังเกียจเธอส่วนพ่อเลี้ยงหวังอยากจะได้เธอเป็นเมียอีกคน คนธรรพ์ชายหนุ่มที่ไม่เอาไหน ชายหนุ่มเกเร และ เสเพลไปวันๆ คำเตือน..นิยายเรื่องนี้อาจจะใช้ภาษาที่ตรงไปตรงมา(เพราะพวกเขาคุยกันแบบเพื่อนสนิท) บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในนิยายเรื่องนี้

ตุ๊บ! กำปั้นทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วสุมเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์ เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูทรงแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย

คิดว่าจะหลอกกินเพลิงฝ่ายเดียวได้เหรอ พอเห็นว่าเธอเมาได้ที่มือหนาก็ล้วงอาวุธลับออกมา ไม่ออกไปข้างนอกด้วยก็ได้ แค่มุมมืดมุมนี้ก็เกินต้านทานแล้ว เขาไม่ได้ทำอะไรมากแค่แหวกกางเกงชั้นในของเธอที่นั่งอยู่บนตักออกเล็กน้อย ก่อนที่จะจัดท่าให้เธอเพื่อไม่ให้มันเข้าลำบาก ความคิดผู้ชายร้อยทั้งร้อยมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ และเจอผู้หญิงบริการ ก็คิดไปในแนวทางเดียวกันหมด ว่าเธอคงจะไม่บริสุทธิ์แล้ว และแถมเธอคนนั้นก็พร้อมที่จะมอบกายถวายให้แก่คนที่มีเงินมากพอที่จะทุ่มให้กับพวกเธอๆ เหล่านั้น "โอ๊ย" หญิงสาวที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบครองจนไม่รู้สติ เกร็งสุดตัวเมื่อถูกของแข็งส่งเข้ามาในร่างกาย ไม่ใช่ว่าเพลิงไม่เคยทำแบบนี้ในสถานที่เที่ยว ในห้องน้ำยังเคยพาผู้หญิงเข้าไปมาแล้ว เพลิงคิดว่าแบบนี้มันได้อารมณ์กว่าอยู่ในที่แคบสองต่อสอง และผู้หญิงที่จะถูกใจเขาก็ไม่ใช่ว่าเจอได้บ่อยๆ _______________ ผู้กองเพลิงซึ่งได้รับภารกิจพิเศษมาจากท่านผู้พัน ให้ตามหาน้องสาวต่างมารดาที่ท่านพลเอกคนเป็นพ่อได้ทิ้งขว้างไป และเพลิงก็สืบทราบมาว่าน้องสาวของท่านผู้พันเติบโตมาที่บาร์เบียร์แห่งนี้ แต่พอก้าวเข้ามาเขาก็เจอสาวที่ถูกใจ เรียกมานั่งด้วยก่อน เธอคนนี้เป็นใครต้องตามอ่านได้ที่เพลิงร้ายซ่อนรักค่ะ

"มันหมดยุคสมัยแล้วครับพ่อที่จะมาคลุมถุงชน" "มันไม่ใช่เรื่องคลุมถุงชนนะลูก มันเป็นเรื่องความเหมาะสม พ่อไม่สนใจว่าลูกจะมีใครอยู่ แต่ผู้หญิงที่พ่อจะรับเข้ามาเป็นสะใภ้ในบ้าน ก็คือเธอคนนี้" "ถ้าพ่อชอบ..พ่อก็แต่งงานเองสิครับจะไปยากอะไร" ________________ "ฉันหนัก!" หญิงสาวพยายามขยับตัวออกจากร่างหนาที่ทับลงมาเต็มแรง "นี่มันแค่เริ่มต้น" เขาหมายถึงว่าเธอยังจะถูกเขาทับอยู่แบบนี้จนกว่าจะ... "กรี๊ดด อืมมม!" คนตัวเล็กตกใจสุดขีด เพราะเขาเริ่มสอดใส่ความเป็นชายเข้ามาโดยที่ไม่ให้เธอได้ตั้งตัว..

"ก็แค่จูบ" "แค่จูบ?" ถ้าอิทธิไม่เกรงใจพ่อแม่ของไต้ฝุ่น ป่านนี้คงได้กินหมัดท่านไปแล้ว ลูกสาวทั้งคนแต่ผู้ชายกลับบอกว่าแค่จูบ "เอาแบบที่ภรรยาของผมได้กล่าวมา ผมจะให้ลูกชายรับผิดชอบหนูมาย แต่ทั้งสองยังเรียนอยู่เลย.." "ใช่ครับผมยังเรียนอยู่" ไต้ฝุ่นพูดขึ้นทันทีที่พ่อเปิดทาง "เรียนอยู่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะ เราไม่ได้เรียนอนุบาลกันสักหน่อย" มายมิ้นท์ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่..มั่นหน้าดีนัก "ตกลงเธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ อยากจะได้ผัวจนตัวสั่น" เขาหันกลับมาที่เธออีกครั้ง "ไต้ฝุ่นหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" "ทำไมต้องหยุดด้วยครับแม่ในเมื่อผมพูดถูก" ขณะที่พูดสายตาคมจ้องมองไปที่ฝ่ายหญิง ในเมื่อเธอเป็นคนเสนอตัวมาเองเขาก็สนองให้ แต่ไม่คิดว่าจะติดกับดักของผู้หญิงคนนี้

"ในเมื่อฉันเป็นภรรยาที่คุณไม่ได้รัก คุณก็ไม่น่าจะเก็บใบทะเบียนสมรสนั้นไว้เลย ปล่อยให้ฉันได้ไปตามทางของฉันเถอะ" "รู้ได้ยังไงว่าผมไม่ได้รักคุณ" "อย่าบอกนะคะว่าคุณเก่งขนาดที่จะรักผู้หญิงได้พร้อมกันถึงสองคน" "ตอนนี้ผมมีแค่คุณคนเดียว" ดูน่าภูมิใจมากเลยที่ได้ยินประโยคนี้จากสามีของตัวเอง แต่ทำไมมันยิ่งทำให้ความรู้สึกของคนที่ฟังอยู่ดูแย่ลงไปอีก "คุณอภัยให้ผมได้ไหม เรื่องที่ผ่านมาผมไม่สามารถจะกลับไปแก้ไขมันได้ เพราะมันเกิดขึ้นก่อนที่เราจะรู้จักกัน แต่นับต่อจากนี้ไป ผมสาบานด้วยเกียรติที่ผมมีอยู่ จะรักและดูแลคุณกับลูก จนกว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มีลมหายใจอีก" "ฉันขอดูก่อนแล้วกัน" เขาทำให้เธอเสียใจมานับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่รู้จักกัน เธอก็เริ่มรู้จักคำว่าเสียใจ เจ็บใจ น้อยใจ ซึ่งอีกฝ่ายไม่เคยรับรู้เลย จนแม่คนหนึ่งต้องแกล้งทำเป็นว่าแท้งลูก เพื่อที่จะได้ไปจากชีวิตคู่อันล้มเหลวในครั้งนี้ "ผมจะรอวันนั้น แต่คุณช่วยอยู่ข้างๆ ผมได้ไหม อย่าพาลูกไปไกลจากผมเลย"

เซอร์เวย์แทบจะทำงานไม่รู้เรื่อง วันนี้เขาก็เลยไม่รับเคสผ่าตัดด่วน ปล่อยให้หมอคนอื่นรับผิดชอบไปชายหนุ่มก็เลยกลับขึ้นมาที่ชั้นบน แกร็ก.. "คุณทำอะไร" "ฉันไม่รู้ว่าคุณหมอจะขึ้นมาเร็วขนาดนี้ ขอโทษค่ะ" หญิงสาวที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวเพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ รีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า สายตาคมมองตามไป ..ร่างกายของเขาเริ่มร้อนวูบวาบเมื่อคิดว่าจะลองทำอะไรกับเรือนร่างของเธอดู เท้าแกร่งเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังเอื้อมมือขึ้นไปปลดเสื้อออกจากไม้แขวน "อุ๊ยคุณหมอ" หญิงสาวตกใจ อยู่ดีๆ มือของเขาก็ยื่นมาแกะผ้าเช็ดตัวออก แต่เธอคว้ามันไว้ได้ทัน ใบหน้าคมโน้มลงมาซอกคออีกฝ่ายจากทางด้านหลัง แล้วสูดดม "คุณหมอ คุณหมอจะทำอะไรคะ" "อยู่นิ่งๆ" หญิงสาวที่ไม่เคยถูกชายใดสัมผัสร่างกายแบบใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อน ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ ตามคำสั่งของเขา ริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง มือหนาแนบไว้ที่หน้าอก ในใจหญิงสาวคิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องตกเป็นของเขาแน่ เรื่องนี้มันก็อยู่ในลายลักษณ์อักษรที่เธอได้เซ็นต์ลงไป ที่จริงเขาเขียนขึ้นมาโดยที่ไม่คิดว่าจะแตะต้องตัวเธอหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เขาก็เลยมีข้อนี้เผื่อไว้ ซึ่งเธอก็ยอมเซ็นต์..นาทีนั้นไม่ว่าจะให้ทำอะไรเธอทำได้หมดขอแค่เขายอมผ่าตัดให้กับแม่ "ตามมาที่เตียง" ริมฝีปากหนากระซิบพูด โดยที่ยังคงสูดดมกลิ่นกายของเธออยู่

"ผมขอคุยกับผู้หญิงคนนี้ก่อนได้ไหม" ชายหนุ่มพูดเสียงแบบอ่อนโยนกับผู้หญิงข้างกายเขา แต่สายตาของเขาหันมาที่ผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งจะร้องไห้อย่างหนักเพราะเรื่องนี้ "ก็ได้ค่ะ.. พอดีเลยเดี๋ยวรดาจะลงไปเอากระเป๋าขึ้นมาด้วย" แล้วไอรดาก็ออกจากห้องไป ราชสีห์เดินตามไปปิดประตูและล็อกห้องไว้ "คุณมีอะไรจะคุยกับฉันก็พูดมาเถอะค่ะ ฉันจะได้รีบไปจากที่นี่" ไออุ่นเริ่มจะทำใจได้บ้างแล้ว "คุณจะไปจากที่นี่ไม่ได้ ผมไม่อนุญาต" "แล้วคุณจะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร" "คุณก็ได้ยินแล้วว่าไอรดาบอกว่าเธอท้อง คุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้" "ทำไมฉันต้องรับผิดชอบด้วย" "คนที่ผิดก็คือคุณ" "ใช่!! ฉันยอมรับว่าฉันผิด ฉันเป็นคนที่มาแย่งคุณจากพี่สาวของฉันเอง ทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่สาวฉันท้อง แต่ฉันก็อยากจะได้คุณจนตัวสั่น คุณพอใจแล้วใช่ไหมที่ได้ยินแบบนี้" เธอยอมพูดออกมาในเมื่อเขาอยากจะฟังคำนี้จากปาก หญิงสาวก็ยอมพูดถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความจริงเลยก็ตาม ..มาลองดูซิว่าโชคชะตามันจะเล่นตลกอะไรกับเธออีก "ดีเหมือนกันที่ยอมรับออกมาแบบนี้ จะได้ไม่ต้องค้นหาความจริงอีก ต่อไปนี้คุณห้ามก้าวออกจากบ้านหลังนี้แม้แต่ก้าวเดียว ถ้าคุณออกไปผมจะแจ้งความจับในฐานะหลอกลวง" หลอกลวงงั้นเหรอ? ตอนนี้เรากลายเป็นคนผิดคนเดียวเลยใช่ไหม เรากลายเป็นคนเลวในสายตาของเขาไปแล้วใช่ไหม ..ในเมื่อคุณอยากยัดเยียดความผิดนั้นให้ฉันนักก็เอาเลย

พยัคฆราช ชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวย ใช่แล้วเขาคือลูกชายของสิงหราช ถึงวันนี้อายุของเขาก็ล่วงเลยผ่านมา 27 ปีแล้ว พอศึกษาจบชั้นที่คิดว่าตัวเองพอที่จะดูแลบริษัทแทนพ่อได้ เขาก็ได้รับช่วงต่อจากสิงหราชผู้เป็นพ่อ ตอนนี้โรงงานผลิตแอลกอฮอล์ หรือโรงงานเหล้าที่พ่อของเขาได้ทำไว้ ชายหนุ่มได้ขยายกิจการออกมาเป็นบริษัทใหญ่โต และผลิตอีกหลายอย่างไม่ได้ทำแค่นั้น ยังมีเครื่องดื่มเพิ่มเติมมาอีกหลากหลายชนิด "ช่วยเซ็นต์เอกสารให้ด้วยค่ะ" "เอกสารอะไร" "ของที่กำลังจะจัดส่งไปต่างประเทศ" หญิงสาวยื่นแฟ้มเอกสารที่เตรียมมาเพื่อให้เขาได้เซ็น "ที่หลังให้คนอื่นเอาเข้ามา" พอเซ็นต์เสร็จชายหนุ่มก็จับมันโยนไปตรงหน้า "ก็ทำตัวแบบนี้ไงใครเขาอยากจะเอาเข้ามาให้เซ็นต์" หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับยื่นมือไปหยิบเอกสารนั้นแต่ก็ถูกเขาคว้ากลับคืนไปเสียก่อน "เธอว่าอะไร" "ฉันต้องรีบเอาเอกสารไปส่งให้แผนกจัดส่ง" ว่าแล้วหญิงสาวก็ เอื้อมมือไปแย่งเอกสารนั้นกลับคืนมา ดวงตาของทั้งสองมองจ้อง เหมือนกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน

ถึงแม้รู้ว่าตัวเองจะแทรกเข้าไปในหัวใจดวงนั้นของเขาไม่ได้ แต่ขอแค่ได้รักได้ดูแลเขามันก็มากเกินพอแล้ว ………………………………… "โอ้ยยเจ็บท้อง" คนตัวเล็กนอนบิดไปมาอยู่บนเตียงแบบทุรนทุราย ..ทำไมการมีอะไรกับผู้ชายมันต้องเจ็บปวดขนาดนี้ ไม่เห็นเหมือนในหนังที่เคยแอบดูเลย ผู้หญิงพวกนั้นดูเหมือนมีความสุขมาก แต่พอเจอเข้าจริง.. จะมัวนอนคิดอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว เพราะหิวจนไส้แทบจะขาด ก่อนอื่นต้องอาบน้ำชำระร่างกายก่อน เพราะคราบที่เขาทิ้งไว้ก็ยังคงอยู่ เพี๊ยะ!! "โอ้ย" เพื่อนยังไม่ตั้งหลัก พอออกจากห้องมา ก็ถูกฝ่ามือของแม่ฟาดเข้าให้ "แม่ตีเพื่อนทำไม" เพี๊ยะ!!! "โอ้ย" หญิงสาวพยายามจะหลบฝ่ามือนั้น แต่ก็หลบไม่ได้ เพราะเจ็บท้อง เจ็บหว่างขา ตอนนี้เจ็บรอยที่แม่ตีด้วย "กูเคยสั่งสอนให้มึงแรดขนาดนี้ไหม มึงอยากจะประกาศให้โลกรู้เลยเหรอ กับความแรดของมึง" นางโมโหให้ลูกตั้งแต่เมื่อเช้านี้แล้ว พยายามทำให้ใจเย็นที่สุด แต่ก็กลั้นไม่อยู่ เพราะความเป็นแม่ เคยพูดกรอกหูลูกก็ตั้งหลายที.. แต่นี่วิ่งร่านไปให้เขาเอาถึงบ้าน แล้วยังจะให้เขารับผิดชอบตัวเองอีก "แม่คิดแบบนี้เองเหรอ ถ้างั้นแม่ก็ตีเพื่อนให้ตายเลยสิ!" หญิงสาวไม่หลบฝ่ามือของแม่อีกแล้ว เธอยืนกอดอกปล่อยให้แม่ตีอยู่แบบนั้น

ชายหนุ่มที่ถูกจับหมั้นหมายตั้งแต่เกิดกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้จักเลยด้วยซ้ำ แต่วันนั้น วันที่เขาพาคนรักมาเปิดตัวกับครอบครัว เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ เมื่อได้รู้ความจริง ว่าเขาได้มีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว และการหมั้นหมายนี้ยกเลิกไม่ได้ด้วย เพราะด้วยเหตุผลที่ว่าครอบครัวของเขาเป็นหนี้สินครอบครัวของฝ่ายหญิงมหาศาล และทางฝ่ายหญิงก็ได้ทวงคำสัญญานั้นมา.... ………………………………. "ขะ..คุณก็ถอดออกให้หมดก่อนสิ" ความคิดของเธอในเวลานี้ ถ้าเขาถอดมันออกหมด เธอจะรีบวิ่งไปที่ประตู ยังไงเขาก็คงไม่กล้าตามไปในสภาพนี้แน่ พรวด!! เรื่องถอดกางเกงต่อหน้าผู้หญิงสุขายะถนัดนัก ชายหนุ่มไม่รอให้เธอบอกเป็นครั้งที่สอง เขากระชากกางเกงชั้นในออกจากท่อนล่าง..จนเผยให้เห็นไอ้ยะ 9 นิ้ว "กรี๊ดดดดด!" พิมพ์ญาดากรีดร้องขึ้นมาทันทีที่เห็น เกิดมาเพิ่งเคยเจอของจริงก็วันนี้ หญิงสาวตกใจมากก็เลยลืมเรื่องที่คิดไว้ว่าจะหนี แต่พอตั้งสติได้ คนตัวเล็กก็รีบลุกขึ้น แต่ก็ไม่ทัน เพราะสุขายะจู่โจมเธอทันทีที่ขยับตัว

ไลยาต้องการจะทดแทนบุญคุณผู้มีพระคุณด้วยการแต่งงานกับลูกชายของเขา ภาคินทร์ลูกชายของผู้มีพระคุณ เขาไม่ยอมถูกจับคลุมถุงชนง่ายๆ แล้วไลยาจะทำยังไงต่อไป แต่เธอคงไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่ ติดตามอ่านต่อได้ในเรื่อง เมียในสมรส ____________________ "ถ้าแกแต่งงานกับหนูไลยา พ่อถึงจะยกหุ้นของบริษัททั้งหมดให้แก" พอสิ้นคำพูดของชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะในห้องโอโถ คนที่เพิ่งจะได้ยินถึงกับตกใจ "คุณจะทำแบบนี้กับลูกไม่ได้นะ" กรรณิการ์ภรรยาของผู้ชายที่เพิ่งจะพูดจบประโยคไป นางถึงกับโวยวายขึ้นมา "ใครคือไลยา ผมไม่แต่ง!" ชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา คิ้วหนาของเขาขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม สายตามองผู้เป็นพ่อที่เป็นประมุขของบ้าน "ก็ได้ถ้ามันไม่แต่งงานกับหนูไลยา ถ้างั้นจะให้กวินทร์แต่งแทนแล้วกัน แต่ถ้าใครที่แต่งกับหนูไลยาพ่อจะยกหุ้นบริษัทนั้นให้คนนั้นทันที แคร่กๆๆ" พอสุพจน์พูดจบประโยคเขาถึงกับไอออกมา เพราะว่าเขากำลังป่วยหนัก แต่ฝืนตัวเองว่าไม่ได้เป็นอะไร "เดี๋ยวก่อนนะครับ มีใครฟังผมบ้าง ผู้หญิงที่ชื่อไลยาเป็นใคร แล้วหล่อนมาเกี่ยวอะไรกับหุ้นของบริษัท" ภาคินทร์เริ่มใช้คำพูดที่รุนแรง เพราะว่าตอนนี้เขาไม่พอใจเอามาก ๆ กับการตัดสินใจของผู้เป็นพ่อ "จะเป็นใครซะอีกละ ก็ลูกอีนังเมียน้อยไง" กรรณิการ์พูดถึงผู้หญิงอีกคนแบบจิกปากจิกคอ "เมียน้อย?"

"คุณให้ผมแค่ 20 บาท คงพอค่าแรงแล้วมั้ง" เขารู้แล้วว่าเธอจะทำอะไรต่อ..เจ้าบ่าวคนนั้นคงเป็นแฟนเก่าที่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น "ฉันเพิ่มให้อีกก็ได้ นายจะเอาเท่าไร แต่ขอให้จบงานก่อนแล้วกัน" "ถ้าจบงานคุณชิ่งหนีจะทำยังไงล่ะ" "ไม่หนีหรอก..ทำเป็นงกไปได้" "ใครงกกันแน่ 20 บาทจะเอาอะไรมากมาย" "ฉันให้เพิ่มอีก 3 เท่าเลย" "3 เท่า?" ชายหนุ่มยกมือขึ้นมานับ 3 เท่าของ 20 บาทมันจะเท่าไหร่ "อืมม...ก็เยอะอยู่นะ" "ทำไมมันกล้ามางานนี้" คนที่เห็นแฟนเก่าของเจ้าบ่าวเดินเข้ามาต่างก็ซุบซิบนินทากัน เพราะส่วนมากคนที่มางานนี้ก็มีแต่เพื่อนกันทั้งนั้น "แกไม่รู้อะไรนิสามันวางแผนไว้เองแหละ ยังโง่เข้ามาติดกับดัก" "จริงเหรอ ถ้างั้นวันนี้เราก็เห็นอีชบาแก้วหน้าแตกนะสิ" "รอชมได้เลยฮ่าฮ่าา" พองานเริ่มขึ้นพิธีกรก็ขึ้นกล่าวบนเวที "เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมากกล่าวอะไรบนเวทีหน่อยครับ" และมอนิเตอร์จอใหญ่ที่ทางโรงแรมจัดไว้ ก็มีรูปเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่เตรียมกันไว้แล้ว ในภาพนั้นเกือบทุกภาพ มีผู้หญิงอีกคนที่ยืนมองคนที่เป็นเจ้าบ่าวในงานวันนี้ แต่ไม่ใช่เจ้าสาว.. "ทำไมพวกมันทำแบบนี้วะ" คนที่โมโหก็คือดาริน เพราะผู้หญิงในจอมอนิเตอร์นั้นก็คือช่อชบา ที่ทุกคนเรียกว่าชบาแก้ว "ก็อย่างที่ทุกคนเห็นภาพพร้อมกัน ผู้ชายคนนี้คือเจ้าบ่าวของฉัน แต่ผู้หญิงในภาพ..." นิสากล่าวอะไรอีกมากมายเพราะกว่าที่จะแย่งวัลลภเจ้าบ่าวซึ่งมีดีกรีเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยมาเป็นของตัวเองได้ ถึงกับตัดเพื่อน แต่ก็ถูกอีกฝ่ายเหยียดหยามมากมาย จนกลายเป็นความแค้น และงานในวันนี้คือวันที่จะเอาคืน ถึงแม้ว่าตัวเองเป็นคนแย่งผู้ชายของเขามาก็ตาม เสียงโห่ก็ดังขึ้นพร้อมด้วยสายตานับร้อยมองมาที่ช่อชบา "เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ" ชายหนุ่มที่ถูกลากเข้ามาเอี่ยวด้วยถึงกับพูดออกมา "ขอโทษนะคะ ฉันคงไม่มีความอาลัยอาวรณ์กับผู้ชายคนนั้นเหมือนในภาพหรอก พวกคุณดูผู้ชายคนนี้สิ หล่อเพอร์เฟคกว่าทุกอย่าง แถมยังเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ด้วย"

"ทำไมถึงไม่บอกฉันว่าเธอท้อง" "เรื่องนั้นนายไม่ต้องกังวลหรอก และนายก็ไม่ต้องรับผิดชอบเด็กคนนี้ด้วย" "ทำไม? ก็ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกของฉัน" "ทำไมงั้นเหรอ ฉันว่านายรู้ดียิ่งกว่าใคร" สายตาคมมองจ้องใบหน้าของหญิงสาวแบบสงสัยว่าเธอกำลังจะพูดอะไรต่อ "ขนาดจังหวะเต้นหัวใจของนายยังดังออกมาเป็นชื่อผู้หญิงคนนั้น แล้วนายจะให้ฉันกับลูกไปแทรกอยู่ตรงไหน"

น้ำอิงสะดุ้งเล็กน้อย เพราะเธอกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเรื่องแบบเมื่อคืนนี้เกิดขึ้นอีกเธอจะรับไหวไหม เพราะตอนนี้แม้แต่ก้าวขายังไม่ค่อยมีแรงเลย สัมผัสเพียงเล็กน้อยเขาก็รู้แล้วว่าเธอยังไม่หลับ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดที่จะลูบคลำ เพราะถ้าให้นอนอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรอย่ามาเรียกเขาว่าแทนคุณ น้ำอิงยังคงนอนนิ่ง ปล่อยให้เขาขยับมือลูบคลำไป เพราะถึงแม้จะปัดมันออกเขาก็คงไม่ยอมหยุดอยู่ดี เสื้อผ้าบนเรือนร่างของหญิงสาวค่อยๆ ถูกจัดการทีละชิ้น จนไม่เหลืออะไรปิดบัง โชคดีที่ในห้องนี้มืด..แต่ก็ยังพอมีแสงไฟส่องเข้ามาอยู่บ้าง พอจัดการกับเธอเสร็จเขาก็รีบจัดการสิ่งที่กีดขวางบนร่างกายของตัวเองบ้าง "ห้องนี้ไม่มีถุงยาง คุณไปเอาที่ห้องของคุณมาก่อน" ดูแล้วคืนนี้คงจะไม่รอดอีก เรื่องยาคุมเธอกินแค่ยาคุมฉุกเฉินไว้ก่อน เพราะผ่านไปหลายชั่วโมงกลัวว่ายาคุมแบบเดือนจะเอาไม่อยู่ เรื่องนี้เธอก็รู้ดีเพราะเรียนมาทุกอย่างแล้ว "ไม่มี" "จะไม่มีได้ยังไง วันนั้นยังมีอยู่เลย" "ก็มีแค่อันเดียวนั่นแหละ" ถุงยางนั้นเขาแค่จะเอามาหลอกเธอให้เปิดเจอ เพราะตอนนั้นไม่อยากจะแต่งงานด้วย เผื่อว่าเธอจะยอมยกเลิกงานแต่ง แต่ไม่คิดว่าจะได้เอามาฉีกใช้ตอนวันแต่งงาน.. คิดไปถึงตรงนั้นก็อดขำไม่ได้ ปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้ยังไง "ถ้าที่ห้องไม่มี ก็ไปเอาที่รถสิ" เพลย์บอยแบบเขาต้องมีติดรถไว้แน่ "คุณจะบ้าเหรอ มันไม่ใช่ยาสามัญนะพอจะมีติดบ้านติดรถไว้" "....." เธอแอบแปลกใจเขาพูดเหมือนสิ่งที่เธอคิดในวันนั้นเลย "ถ้าไม่มีฉันก็ไม่ให้" ว่าแล้วหญิงสาวก็นอนพลิกกายหันหลังให้เขา แต่มีเหรอที่แทนคุณจะหยุด เตรียมพร้อมขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่ไม่ได้ใส่ ชายหนุ่มจับความแข็งแกร่งส่งผ่านมาจากทางด้านหลัง "คุณแทนคุณ!" หญิงสาวสะดุ้งลืมไปเลย ถึงแม้ไม่ได้นอนหงายเขาก็สามารถทำจากทางด้านหลังได้อยู่ดี "ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็อย่าดิ้น" ชายหนุ่มส่งผ่านมันเข้ามาจ่อไว้ตรงร่องเล็ก "ฉันบอกแล้วไงถ้าไม่มีถุงยางอนามัยฉันไม่ให้" "จะอะไรนักหนา" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเมื่อเธอพยายามหนีบขาไว้ "การที่ผู้หญิงเขาปฏิเสธไม่ให้สด นั่นเพราะเขากลัวเชื้อโรคที่คุณรับมาจากผู้หญิงคนอื่น!" "ไม่เคยสดกับใครสักหน่อย"

เธอยอมจดทะเบียนสมรสกับเขาเพื่อเหตุผลบางอย่าง ทั้งๆ ที่ทั้งสองไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ..แต่พอถึงวันรับน้อง น้ำหนาวก็ได้รู้ว่า รุ่นพี่ที่เป็นประธานรับน้องก็คือคนที่เพิ่งจะเป็นสามีในนามของเธอนั่นเอง.. รชต ______________________ "กรี๊ดดดดด!!" เสียงกรีดร้องของหญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา แต่กับเธอแล้วมันคือนรกดีๆ นี่เอง ถ้าพลาดแม้แต่นิดเดียว นั่นหมายถึงชีวิตของเธอเลย เพราะถึงแม้จะไม่ตาย ก็คงนอนเป็นผู้ป่วยติดเตียง "จอดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" พอคิดมาถึงตรงนี้แล้ว น้ำหนาวก็ไม่เอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงอีกต่อไป "อะไรของเธอนักหนา ช่วยอยู่นิ่งๆ ให้มีสมาธิลองเครื่องหน่อยได้ไหม" ขณะที่หันกลับมาพูด เขาก็ยังคงบิดคันเร่งต่อ จนน้ำหนาวต้องได้หลับตากัดฟัน กอดเอวเขาแน่นกว่าเดิม มอเตอร์ไซค์คันสวยได้จอดลงในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง "สุดยอดไปเลยว่ะ..อ้าวเฮ้ยนั่นเธอจะไปไหน"

"หึ!! ผู้หญิงคนที่บอกว่าเงินฉันซื้อไม่ได้ไปไหนแล้ว.." สายตาดังพญาเหยี่ยว มองจ้องเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าแบบพึงพอใจ "ฉันขอร้องนะคะ เงินก้อนนี้มันสำคัญกับฉันมากจริงๆ" หญิงสาวที่สวยดุจดังนางฟ้ามาจุติ ตอนนี้เธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่าง เพื่อที่จะมาขอร้องอ้อนวอน ผู้ชายที่ทำให้วงศ์ตระกูลของเธอ ถึงกับสิ้นเนื้อประดาตัว.. "แล้วเธอจะเอาอะไรมาแลก" "ตัวฉัน" มุมปากแสยะขึ้นเล็กน้อย พร้อมดวงตาที่มองอีกฝ่ายเหมือนไม่เป็นมิตร อีกนัยหนึ่งคือดูถูกเหยียดหยามนั่นเอง

หญิงสาวที่ถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่แบเบาะเพื่อสร้างครอบครัวใหม่กับมหาเศรษฐี พอสิ้นคุณยายที่เลี้ยงดูมา เธอก็เลยสาบานว่าจะตามหาผู้หญิงใจร้ายคนนั้นให้เจอ และจะทำให้นางเจ็บปวดเหมือนกับเธอและยายที่เคยเจ็บปวดมา.. -------------------------- "อุ๊ย..บอสจะทำอะไรคะ" คนึงหาพยายามดันกายให้ลุกออกจากตัก ของคนที่เพิ่งจะดึงเธอลงมากอด "ไม่รู้จริงเหรอว่าจะทำอะไร" ในขณะที่พูดใบหน้าหล่อคมก็ได้โน้มเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง "เดี๋ยวก่อนสิคะท่านประธาน ถ้าคุณคนนั้นขึ้นมา..เออ..บอสไม่กลัวว่าเธอจะเห็นหรือคะ" หญิงสาวพูดในขณะที่หลับตาลง ไม่กล้าหลบจูบ เพราะเธอต้องการจะยั่วเขาอยู่แล้ว "ไม่ขึ้นมาเร็วขนาดนั้นหรอก" พร้อมรบไม่ยอมทิ้งโอกาสนี้ไปง่ายๆ แน่ ว่าแล้วริมฝีปากหนาแนบจูบลงไป..

"ทำไมช่วงนี้นายถึงไม่ค่อยว่างเลยล่ะ" หญิงสาวที่ร่างกายสมบูรณ์ สมบูรณ์ในที่นี้คือ อก..เอว..สะโพก..เกินขนาดของหญิงไทย แต่ก็ไม่ถึงกับอ้วน "อย่างี่เง่าได้ไหม ก็บอกแล้วไงว่าต้องได้ช่วยงานทางบ้าน" ใบหน้าอวบ เต่งตึง บูดบึ้งขึ้นมาทันตาเห็น หลายวันแล้วที่ไม่ค่อยได้คุยกับเขา..ผู้ชายที่ทำให้หัวใจเต้นแรง "แล้ววันไหนนายถึงจะว่างไปดูหนังกับเราล่ะ" "ช่วงนี้ต้องได้ส่งงานอาจารย์ กลับบ้านก็ต้องได้ช่วยงานที่บ้านอีก ไว้ว่างค่อยไปดูกัน" "ไปกันหรือยังคะราม" ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาเรียก ชายหนุ่มรีบหอบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไป "ฉันว่าแกถอยออกมาดีกว่าไหม" ของขวัญที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ รีบเขยิบเข้ามาหาเพื่อน "ถอยออกมาหมายความว่ายังไง" "ยังจะให้ฉันพูดอีกเหรอ แค่นี้ก็เห็นอยู่ตําตา" "แต่เขาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" "ไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่มาสะกิดก็วิ่งตามแล้วเนี่ยนะ" "เขาบอกว่าทำรายงานกลุ่มกันอยู่" "แล้วแกก็เชื่อ?" ดวงตางามที่แฝงไว้ด้วยความเศร้าได้แต่มองตามไป ถ้าสถานะของเธอชัดเจนกว่านี้ ก็คงจะแสดงอารมณ์ออกมาได้บ้าง แต่นี่..ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน จะว่าเพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ยังไม่ใช่อีก เนี่ยเหรอที่เขาเรียกว่า มากกว่าเพื่อน..แต่ไม่ใช่แฟน

หญิงสาวต้องเป็นภรรยาในนามของเขาแบบเลี่ยงไม่ได้ เพราะชีวิตของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ พอเจอวิกฤต เธอก็ต้องได้ยอมรับตำแหน่งที่เขาเสนอให้มาแบบจำยอม ______________ "ต่อไปนี้คุณไม่ต้องทานยาคุมแล้วนะ แม่ผมอยากจะอุ้มหลาน" ขณะที่พูดกับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก แต่สายตาคมจ้องมองไปที่ผู้เป็นแม่ เพราะประโยคที่พ้นออกมาจากปาก คฑาแค่พูดประชดแม่ โดยที่ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนที่เขาดึงเข้ามาในเกมนี้ด้วยเลย

เสียงหอบหายใจของคนตัวเล็กค่อยๆ ดังขึ้น เพราะตอนนี้อารมณ์ของเธอคล้อยตามเขาไปมากจนดึงมันกลับคืนมาไม่ได้ "พร้อมแล้วใช่ไหม" แค่สัมผัสก็รู้แล้วว่าตอนนี้ คนตรงหน้าพร้อมยิ่งกว่าพร้อมเสียอีก มือหนาช้อนขาเรียว