น้ำอิงสะดุ้งเล็กน้อย เพราะเธอกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเรื่องแบบเมื่อคืนนี้เกิดขึ้นอีกเธอจะรับไหวไหม เพราะตอนนี้แม้แต่ก้าวขายังไม่ค่อยมีแรงเลย
สัมผัสเพียงเล็กน้อยเขาก็รู้แล้วว่าเธอยังไม่หลับ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดที่จะลูบคลำ เพราะถ้าให้นอนอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรอย่ามาเรียกเขาว่าแทนคุณ
น้ำอิงยังคงนอนนิ่ง ปล่อยให้เขาขยับมือลูบคลำไป เพราะถึงแม้จะปัดมันออกเขาก็คงไม่ยอมหยุดอยู่ดี
เสื้อผ้าบนเรือนร่างของหญิงสาวค่อยๆ ถูกจัดการทีละชิ้น จนไม่เหลืออะไรปิดบัง โชคดีที่ในห้องนี้มืด..แต่ก็ยังพอมีแสงไฟส่องเข้ามาอยู่บ้าง
พอจัดการกับเธอเสร็จเขาก็รีบจัดการสิ่งที่กีดขวางบนร่างกายของตัวเองบ้าง
"ห้องนี้ไม่มีถุงยาง คุณไปเอาที่ห้องของคุณมาก่อน" ดูแล้วคืนนี้คงจะไม่รอดอีก เรื่องยาคุมเธอกินแค่ยาคุมฉุกเฉินไว้ก่อน เพราะผ่านไปหลายชั่วโมงกลัวว่ายาคุมแบบเดือนจะเอาไม่อยู่ เรื่องนี้เธอก็รู้ดีเพราะเรียนมาทุกอย่างแล้ว
"ไม่มี"
"จะไม่มีได้ยังไง วันนั้นยังมีอยู่เลย"
"ก็มีแค่อันเดียวนั่นแหละ" ถุงยางนั้นเขาแค่จะเอามาหลอกเธอให้เปิดเจอ เพราะตอนนั้นไม่อยากจะแต่งงานด้วย เผื่อว่าเธอจะยอมยกเลิกงานแต่ง แต่ไม่คิดว่าจะได้เอามาฉีกใช้ตอนวันแต่งงาน.. คิดไปถึงตรงนั้นก็อดขำไม่ได้ ปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้ยังไง
"ถ้าที่ห้องไม่มี ก็ไปเอาที่รถสิ" เพลย์บอยแบบเขาต้องมีติดรถไว้แน่
"คุณจะบ้าเหรอ มันไม่ใช่ยาสามัญนะพอจะมีติดบ้านติดรถไว้"
"....." เธอแอบแปลกใจเขาพูดเหมือนสิ่งที่เธอคิดในวันนั้นเลย "ถ้าไม่มีฉันก็ไม่ให้" ว่าแล้วหญิงสาวก็นอนพลิกกายหันหลังให้เขา
แต่มีเหรอที่แทนคุณจะหยุด เตรียมพร้อมขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่ไม่ได้ใส่ ชายหนุ่มจับความแข็งแกร่งส่งผ่านมาจากทางด้านหลัง
"คุณแทนคุณ!" หญิงสาวสะดุ้งลืมไปเลย ถึงแม้ไม่ได้นอนหงายเขาก็สามารถทำจากทางด้านหลังได้อยู่ดี
"ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็อย่าดิ้น" ชายหนุ่มส่งผ่านมันเข้ามาจ่อไว้ตรงร่องเล็ก
"ฉันบอกแล้วไงถ้าไม่มีถุงยางอนามัยฉันไม่ให้"
"จะอะไรนักหนา" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเมื่อเธอพยายามหนีบขาไว้
"การที่ผู้หญิงเขาปฏิเสธไม่ให้สด นั่นเพราะเขากลัวเชื้อโรคที่คุณรับมาจากผู้หญิงคนอื่น!"
"ไม่เคยสดกับใครสักหน่อย"