มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน

"จ๊ะอาจารย์เรียก" "อะไรนะ?" "แกมัวคิดอะไรอยู่เนี่ยไม่ได้ยินอาจารย์เรียกเหรอ" จ๊ะเอ๋ซึ่งกำลังใจลอยอยู่รีบมองไปที่หน้าห้อง "ปัญหาที่บ้านยังไม่จบเหรอ" อาจารย์เห็นลูกศิษย์ สีหน้าไม่สู้ดีก็เลยถามดู หึ.. แทนที่จะคิดเรื่องที่บ้าน กลับคิดเรื่องผู้ชาย "ค่ะ" หญิงสาวไม่รู้จะตอบยังไง เพราะตอนนี้เพื่อนทั้งห้องต่างก็มองมา "หลังเลิกเรียนไปหาอาจารย์ที่ห้องพักนะ" อาจารย์สายฝนเป็นอาจารย์ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยลูกศิษย์ทุกคน "ค่ะ" คนอื่นยังเป็นห่วงเรื่องครอบครัว แต่ตัวเองดันไปคิดเรื่องผู้ชาย ..เป็นเอามากนะตัวเรา ปัญหาที่เกิดขึ้นในครอบครัวของจ๊ะเอ๋ก็คือเรื่องที่ดิน หรือเรื่องมรดกนั่นเอง คนที่เป็นลุงฮุบมรดกทั้งหมดไป จ๊ะเอ๋ก็เลยมาปรึกษาอาจารย์ เพราะไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว เย็นวันเดียวกันนั้น.. จ๊ะเอ๋เดินใจลอยโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาจนถึงอีกคณะหนึ่ง ..เพราะทุกวันเธอชอบเดินผ่านมาทางนี้เพื่อที่จะได้เห็นหน้าเขาบ้าง "ราม//ราม" เสียงเรียกพระรามดังขึ้นพร้อมกัน และเขาก็เลือกที่จะหันไปมอง.. "ว่าไง" "ก็เห็นออกมาจากห้องนานแล้ว นึกว่ากลับบ้านไปแล้วซะอีก" เธอคือเพื่อนคนที่พระรามบอกว่าทำรายงานด้วยกันอยู่ จ๊ะเอ๋ถอนหายใจออกมา แล้วค่อยๆ ถอยกลับไปทางเดิม "แกไปไหนมา ฉันนึกว่าไปหาอาจารย์มาแล้ว" ของขวัญที่เพิ่งจะลงมาจากห้องเรียนเห็นเพื่อนเดินหน้าบอกบุญไม่รับมาแต่ไกล "หาอาจารย์เรื่องอะไร" "ก็อาจารย์บอกว่าหลังเลิกเรียนให้ไปหาที่ห้องไม่ใช่เหรอ" "ตายแล้วฉันลืมไปได้ยังไงเนี่ย" จ๊ะเอ๋รีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นบนอีกครั้ง ทำไมจิตใจของเธอถึงได้หมกมุ่นแต่กับพระราม ทั้งสองรู้จักกันมาก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยเลยด้วยซ้ำ แต่ก็รู้จักแค่ผิวเผิน ตอนที่เข้ามาเป็นน้องใหม่ที่มหาวิทยาลัย ทั้งสองก็เริ่มคุยกัน แลกเบอร์แลกไลน์ และคุยกันมาเรื่อยๆ แต่ส่วนมากก็จะเป็นเธอที่ทักไปก่อน แรกๆ ชวนไปดูหนังเขาก็ไม่เคยปฏิเสธ แถมตอนดูหนังยังมีแอบโอบไหล่ นี่แหละคือสิ่งที่เธอคิดว่าเขาจะจีบหรือเปล่า แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้พัฒนาไปมากกว่านั้น อย่างมากก็มีแค่จับมือ..ไม่สิเคยหอมแก้มแล้วครั้งหนึ่งด้วย