บทที่ 7 เศษเสี้ยวของความผูกพัน
หัวใจของเขา...อณัศยาคิดอย่างรวดร้าวด้วยไม่อาจเปิดเผยความนัยออกไปได้ เพราะตอนนี้ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ล้วนเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับทศรัสมิ์ ชายหนุ่มยิ้มเหยียดและเอ่ยด้วยน้ำเสียงบาดลึก
“แต่ผมขอบอกคุณไว้ก่อนว่าคุณจะได้ทุกอย่างที่อยากได้...ยกเว้น...ตัวผม”
พูดจบเขาก็เดินลงส้นเข้าห้องน้ำปล่อยให้หญิงสาวยืนนิ่งงันอยู่กับหัวใจที่แหลกสลาย อณัศยาเหมือนคนใกล้ตายที่ถูกจ้วงซ้ำด้วยคำพูดที่เป็นยิ่งกว่าคมดาบฆ่าเธอให้ดับดิ้น หญิงสาวยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นกระทั่งเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีร่างสูงก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำ ทศรัสมิ์นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวและบนเรือนร่างกำยำเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะพราว อณัศยารวบรวมกำลังใจอีกครั้งก่อนจะกล่าวกับเขาว่า
“แยมขอตัวกลับไปที่ห้องได้ไหมคะ แยมจะกลับไปเอาชุดนอน”
เธอพูดขณะชายหนุ่มกำลังเปิดตู้เสื้อผ้าทว่าสักครู่เขาก็ดึงชุดอนออกมาชุดหนึ่งแล้วโยนมันลงบนเ
