เล่ห์รักลิขิตสวาท

เธอยังคงรักเขา... ผู้ชายที่แต่งงานกับเธอโดยปราศจากความรักและเขายังคงผูกหัวใจเจ็บแค้นพยาบาทยังฝังแน่นเพราะ เธอ...เป็นต้นเหตุให้ครอบครัวของเขาต้องพังพินาศทศรัสมิ์เคยมีใจผูกพันกับอณัศยา แต่เมื่อเขาพาเธอไปรู้จักกับครอบครัว กลับกลายเป็นพ่อของทศรัสมิ์ที่หลงใหลแม่ของอณัศยาถึงขั้นหย่ากับแม่ของเขาที่ตรอมใจจนต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ ความรักของเขาและเธอจบสิ้นลง ทศรัสมิ์หายไปจากชีวิตของอณัศยาจวบจนกระทั่งวันที่เขากลับมาร่วมงานศพบิดาและรับรู้ว่าเขาคือผู้ครอบครองอาณาจักรธุรกิจหมื่นล้านของครอบครัวแต่เพียงผู้เดียวแม่ของอณัศยาร้องขอให้เขาช่วยเหลือและทศรัสมิ์จะไม่มีวันปฏิเสธโอกาสอันงดงามนี้...โอกาสที่เขาจะได้เอาคืน ล้างหนี้แค้นที่สองแม่ลูกเคยทำให้ชีวิตของเขาแทบสิ้นไร้ทางเดิน อณัศยาละความสนใจจากท้องฟ้าไร้ดาวมืดมิดนอกหน้าต่างกลับมายังร่างระหงในชุดกระโปรงผ้าลูกไม้สีดำที่ผลักบานประตูออกมาจากห้องหนึ่งโดยมีชายวัยกลางคนสวมชุดสูทและถือกระเป๋าเอกสารสีดำเดินตามมาด้านหลัง หญิงสาวยกมือไว้ชายผู้นั้นอย่างนอบน้อม           “สวัสดีค่ะคุณลุงพิธาน”           “สวัสดีครับคุณหนู...ไม่ทราบว่ารอนานหรือเปล่าครับ”             “ไม่ค่ะ...แยมพึ่งมา ไม่ทราบว่าคุณลุงคุยธุระกับแม่เสร็จแล้วหรือคะ?”             “ครับ...ลุงก็พึ่งคุยธุระกับคุณลีลาเสร็จเรียบร้อยเมื่อครู่ และได้อธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้คุณแม่ของคุณหนูเข้าใจแล้วครับ”             พิธานหันไปยังลีลา หญิงวัยสี่สิบปลาย ๆ ที่ใบหน้าใต้กรอบเรือนผมซึ่งถูกมุ่นเป็นมวยสีดำสนิทยังสวยงามและทรงเสน่ห์ เธอยิ้มให้ทนายความใหญ่ซึ่งกลับจากต่างประเทศโดยด่วนเพื่อมาจัดการเกี่ยวกับมรดกและทรัพย์สินมหาศาลของตระกูลพีรพัชสกุล             “ค่ะ...ต้องขอบคุณทนายพิธานมากนะคะที่อุตส่าห์เดินทางกลับจากปารีสมาอย่างเร่งด่วน”             “เป็นหน้าที่ของผมครับ” พิธานกล่าวกับลีลา “การเสียชีวิตอย่างกะทันหันของคุณธนาดลสำหรับผมแล้วเป็นเรื่องเร่งด่วนมากเพราะมันเกี่ยวข้องกับหลายสิ่งหลายอย่างของตระกูลพีรพัชสกุล ทั้งบริษัทและกิจการนับหมื่นล้านของท่านที่ผมต้องจัดการเอกสารและทำทุกอย่างตามที่ท่านได้ทำพินัยกรรมไว้ก่อนเสียชีวิต และผมคิดว่าทุกอย่างจะลงตัวภายในเร็ววันนี้”             ก่อนที่พิธานจะพูดต่อเสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน เขาล้วงหยิบสมาร์ทโฟนจากกระเป๋าเสื้อสูทและฟังเสียงที่ดังตามสายมาจากอีกฝั่งเป็นเวลาไม่ถึงนาทีก่อนจะวางสายและหันกลับไปยังผู้หญิงทั้งสอง             “ต้องขอโทษด้วยนะครับ...ผมต้องขอตัวไปที่งานศพของคุณธนาดลก่อน”             “ทำไมรีบร้อนนักล่ะคะ คุณลุงพิธาน” อณัศยาเป็นฝ่ายถามขึ้น             “ตอนนี้คุณทศรัศมิ์พึ่งเดินทางกลับจากต่างประเทศและอยู่ที่งานศพคุณธนาดล ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ”             และเมื่อคล้อยหลังพิธานที่รีบเร่งเดินกลับลงไปยังชั้นล่างของบ้านหลังใหญ่เสมือนคฤหาสน์ของตระกูลพีรพัชสกุลใบหน้าของลีลาก็เปลี่ยนไปในทันใด             “เฮอะ! มาได้เวลารวดเร็วดีจริงนะ ทศรัศมิ์”             “แม่คะ...คุณทศกลับมาแล้ว...อย่างนั้นเหรอคะ”             “เขาก็คงอยากกลับมาทวงคืนสมบัติ...แล้วก็ได้สมใจล่ะคราวนี้!”             “แม่...แม่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ”             อณัศยาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดเกรี้ยวกราดและใบหน้าแสดงความเจ็บแค้นของมารดา ลีลาหันกลับมายังบุตรสาว ดวงตาคู่นั้นฉายความเจ็บใจและขึ้งเคียด             “แยมรู้มั้ยลูกว่าเมื่อกี๊ทนายพิธานเขาคุยกับแม่ว่ายังไง...เขาบอกแม่ว่าคุณธนาดลทำพินัยกรรมเอาไว้ ตอนแรกแม่คิดว่าแม่จะมีสิทธิ์ในทรัพย์สินของพีรพัชรสกุลในฐานะของภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ที่ไหนได้ เขายกทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้กับทศรัสมิ์ ลูกชายของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น!” เสียงนั้นสั่นเครือบอกความเจ็บปวดของผู้พูดและความคั่งแค้นที่อัดแน่นในอก ดวงตาของลีลารื้นด้วยรอยน้ำ มันสำแดงความเกลียดชังและพ่ายแพ้ แต่อณัศยากลับไม่ได้รู้สึกเจ็บแค้นไปด้วยแม้แต่น้อย หญิงสาววัยยี่สิบสองซึ่งพึ่งจบจากมหาวิทยาลัยและยังไม่ได้สมัครทำงานที่ไหนเข้าใจความรู้สึกของมารดาได้ดี ขณะที่มองใบหน้าของลีลาภาพความหลังที่ยังติดอยู่ในความทรงจำเมื่อกว่าสามปีที่แล้วก็วาบเข้ามาในความคิด             ในเวลานั้นเธอพึ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง อณัศยาเป็นแค่นักศึกษารุ่นน้องที่ไม่ได้ทำตัวโดดเด่นแต่อย่างใดทั้งที่หน้าตาของเธอจัดว่าสวยเข้าขั้นดารา แต่เธอก็ได้พบกับรุ่นพี่ชั้นปีที่สี่ เขาชื่อทศรัสมิ์ พีรพัชสกุล เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นลูกชายคนเดียวของมหาเศรษฐีติดอันดับของเมืองไทย ไม่รู้เลยว่าชีวิตของเขาอยู่ในระดับไฮโซโก้หรูแค่ไหน เพราะทศรัสมิ์ไม่เคยแสดงออกซึ่งความมั่งมีของเขาให้เธอได้เห็น             เขาเป็นรุ่นพี่ปีสี่ที่สุภาพและอ่อนหวาน เป็นผู้ชายที่ความหล่อเหลาขนาดมีสาวมากหน้ารุมล้อม หากในสายตาของเขามีเพียงอณัศยาผู้เดียวเท่านั้น  เธอและเขาพัฒนาความสัมพันธ์กันขนาดที่เรียกได้ว่าเป็นความผูกพันลึกซึ้งทางใจแม้ไม่เคยกอดจูบแต่อ้อมแขนของทศรัสมิ์นั้นอบอุ่นเสมอในความคิดคำนึงของหญิงสาว             แล้วจุดพลิกผันก็เดินทางมาถึงในวันหนึ่งเมื่อทศรัสมิ์พาอณัศยาไปรู้จักกับครอบครัวพร้อมด้วยลีลาผู้เป็นมารดาซึ่งเป็นแม่หม้ายแสนสวย เสน่ห์ของลีลาทำให้ธนาดล บิดาของทศรัสมิ์หลงใหลทันทีที่ได้เห็น อณัศยาเริ่มเกิดความไม่สบายใจเมื่อได้ล่วงรู้ความเป็นไประหว่างแม่ของเธอและพ่อของทศรัสมิ์ที่มีเมียเป็นตัวตนอยู่ทนโท่ เธอพยายามห้ามลีลาหากก็สุดความสามารถของลูกสาวคนหนึ่งที่ไม่ต้องการให้แม่ตกเป็นขี้ปากชาวบ้านเรื่องแย่งสามีคนอื่น