“แม่ของคุณโทรมาหาผมเมื่อกี๊”
เขากล่าวขึ้นซึ่งดูเหมือนเรื่องที่เขาพูดจะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องงานแต่อย่างใด
“ค่ะ” หญิงสาวตอบแต่หรุบตามองต่ำ
“แม่ของคุณอยากให้เลื่อนงานแต่งเร็วกว่าที่กำหนดไว้”
อณัศยาช้อนตามองเขาชั่วแว่บ “แล้วคุณทศบอกกับแม่ว่ายังไงล่ะคะ”
“จะว่ายังไง” เขายักไหล่และยิ้มเหยียด “ผมน่ะไม่ปฏิเสธความต้องการแม่คุณอยู่แล้ว แต่บอกไว้ก่อนนะว่าถึงจะจัดงานแต่งให้ใหญ่โตมากแค่ไหนผมก็ยังมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้เพราะชีวิตของผมไม่ได้ติดอยู่กับทะเบียนสมรสหรืองานแต่ง แต่สำหรับคุณ...”
เขาเว้นคำพูดขณะลุกขึ้นและค้ำยันมือทั้งสองบนโต๊ะทำงาน มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาหยามเหยียด มุมปากหยักหนาเลิกขึ้นน้อย ๆ
“อณัศยา...คุณเองนั่นล่ะที่จะต้องตกอยู่ในบ่วงที่แม่ของคุณพยายามใช้มันผูกพันคนอื่น ไม่ใช่กองเงินกองทองที่พวกคุณอยากได้ แต่เป็นแค่กระดาษแผ่นเดียวที่คุณจะได้แค่กอดมันไว้กับตำแหน่งเมียมหาเศรษฐีหมื่นล
