นาวิน | จัดการเด็กเอาแต่ใจ

1570 คำ

“เอ่อ แล้วซินน์ล่ะ... ทำไงดีครับแม่ ให้นอนกับผมเหรอ?” ผมถามแม่ไปอาย ๆ ใครจะไม่อายวะ พาผู้หญิงเข้าบ้านตอนแม่อยู่ “จะแต่งกันอยู่แล้ว นอน ๆ ไปเถอะ” แม่ผมพูดชิล ๆ ไม่ได้สนใจอะไร แล้วถ้าพ่อเธอมายิงหัวผม แม่จะช่วยผมได้ไหมล่ะ! “แม่พูดเล่นใช่ไหม” แม่ผมหันมาขมวดคิ้วใส่ทันที ก่อนจะเอามือปิดปากหาว “แม่จะพูดเล่นทำไม นาวินแม่ง่วงแล้ว ลูกก็เบา ๆ แล้วกัน เดี๋ยวพ่อแม่เขารู้... จะซวย” ครับ แม่ผมเอง ผมนั่งนิ่งกับคำพูดแม่อยู่แป๊บนึง ก่อนที่แม่ผมจะเดินมาหอมแก้มผมซ้ายขวา “แม่ไปนอนแล้วลูกรัก ฝันดี” ทิ้งท้ายไว้เท่านี้ แล้วเดินขึ้นห้องไป ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย มันไม่เรื่อยเปื่อยหรอก ก็เรื่องซินน์นี่ล่ะ คืนนี้ผมจะทำยังไงดีวะ... เครียดโว้ย! ผมค่อย ๆ เดินขึ้นห้องตัวเอง เดินไป คิดไป จนมาหยุดยืนนิ่งที่หน้าประตู... เอาไงดีวะ! เฮ้อ... สวยก็สวยอยู่หรอก ทั้งสวยทั้งน่ารักเลยล่ะ ผมควรทำยังไงดี มันได้เหรอวะแบบนี้ มันได้เหรอ! ผมค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนจะเดินไปยืนมองซินน์... ที่นอนหลับอยู่บนเตียง ยัยนี่ยังไม่แปรงฟันเลยนี่หว่า ผมควรปลุกเธอไปแปรงฟันก่อน! “เธอ... ไปแปรงฟันก่อนสิ” ซินน์ขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะโบกมือปฏิเสธผม “ไม่อาว... จะนอน” หมดสภาพ! ผมรับไม่ได้ รีบเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ หาแปรงสีฟันอันใหม่บีบยาสีฟันใส่ไว้รอ ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงอุ้มซินน์มา ผมค่อย ๆ นั่งลงบนชักโครก แล้วจับเธอนั่งบนตัก เวรเมาจนคอพับ เหมือนมีลูกเลยเว้ย! “งื้อ...” ซินน์งัวเงียฟุบลงที่ไหล่ผม เดี๋ยวดิวะ เธอจะนอนไม่ได้ ถ้าไม่ได้แปรงฟัน! ผมโอบแขนกอดคอเธอไว้ ก่อนจะบีบปากเล็ก ๆ ให้อ้า แล้วเริ่มลงมือแปรงฟันให้ซินน์ช้า ๆ จนผมเริ่มเปียกไปทั้งตัว เอ่อ... เธอก็เปียกด้วย! ยัยซินน์คายยาสีฟันไหลลงตามคอ จนผมต้องรีบเช็ดให้ ก่อนที่มันจะไหลเข้าไปในนมเธอซะก่อน นี่กูคิดถูกใช่ไหมที่จับคนเมามาแปรงฟันเนี่ย! เฮ้อ... ผมรีบหยิบแก้วไปเปิดน้ำใส่อย่างทุลักทุเล ก่อนจะป้อนมันเข้าปากเธอ “บ้วนปาก” อึก! เออ... กลืนลงไปหมด! ผมบีบปากซินน์อีกครั้ง และป้อนน้ำให้เธอบ้วนอีกรอบ “อื้อ~” คราวนี้คายออกมาเต็มเสื้อผ้า เต็มตัวผม แล้วใครจะเปลี่ยนชุดให้เธอวะ คงเป็นกูสินะ บรรลัยเกิด! ผมอุ้มซินน์กลับไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม ยืนมองคราบน้ำเปียก ๆ ตรงหน้าอกเธออยู่สักพัก เอาไงดีวะ... ไม่น่าเลยกู ไม่น่าอยากแปรงฟันให้ซินน์เลย โอ้ย...เครียด! ผมเดินวนไปมารอบ ๆ ห้อง ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าหาเสื้อเชิ้ตตัวเอง... แล้วหันกลับไปมองเธอ หันไป หันมา ชั่งใจอยู่นานสองนาน “อื้อ... หนาว...” หนาวแล้วไง! มันเหมือนเป็นคำสั่ง สั่งให้ผมเปลี่ยนชุดให้เธอเดี๋ยวนี้! ผมเดินไปนั่งข้าง ๆ ซินน์ พยายามตั้งสมาธิข่มใจตัวเองอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยพลิกเธอนอนตะแคง แล้วดึงซิปชุดเดรมลง... ช้า ๆ เจอ... ตะขอชุดชั้นใน... มันจะเป็นอะไรอีกต่อจากนี้ อื้ม... แผ่นหลัง ทำไมขาวแบบนี้! ขาว ขาว นี่ก็ขาว ขาวอมชมพูไปหมด... ถ้าจะหลับตาเปลี่ยนก็กลัวไปคลำอะไรของเธอเข้า... เอาวะ ตั้งสติ! ไม่มีอะไรยากเท่าเรียนแล้ว แค่นี้เอง! เมื่อผมดึงซิปลงหมดตัว ผมก็ค่อย ๆ ถอดชุดเดรสสีชมพูหวานของเธอขึ้น จน... มันหลุดออกมา! เฮ้ย! ผมรีบดึงผ้าห่มปิดตัวซินน์ทันที ตายแล้วกู! ทำไมหน้าร้อนแบบนี้วะ ผมรีบหันหน้าหนี นั่งกุมขมับตัวเองอยู่สักพัก... ใจร่ม ๆ ใจร่ม ๆ โอเค! อีกรอบ... ครั้งนี้ผมต้องอุ้มเธอขึ้นมา... เฮ้อออออ เอาวะ! โคตรเหนื่อยเลย ผมค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวซินน์... จนเห็นเนินอกสองคู่... ที่มันเต็มอยู่ในชุดชั้นในสีชมพูหวาน โอ้ย... อดทนดิวะ แต่งงานก่อน แต่งก่อน เดี๋ยวก็แต่งแล้ว! ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี... ค่อย ๆ โน้มลงไปใกล้ ๆ เธอ ก่อนจะโอบแขนไปช้อนหลังเธอไว้ เชี่ย นม นม โดนผมจัง ๆ ผมก้มมองมันแป๊บนึง ก่อนจะพยายามหลับตา แล้วดึงเธอขึ้นมานั่งแทน ผมค่อย ๆ ใส่เสื้อให้ซินน์ทีละแขน ทีละแขน แล้วค่อย ๆ จับตัวเธอลงไปนอนอีกรอบ ก่อนจะเอื้อมมือสั่น ๆ ไปติดกระดุมให้ทีละเม็ด... ทีละเม็ด... จนครบ เฮ้อ... เหมือนซินน์จะสบายตัวขึ้น เธอพลิกตัวนอนตะแคงแล้วกอดผ้าห่มไว้แนบอก ผมลุกขึ้นจะไปอาบน้ำอาบท่าบ้าง... จนมันมีบางอย่าง ทำให้ผมต้องหยุดชะงัก “ฮือ ๆ นาวิน นาวิน... อย่าทิ้งซินน์นะ อย่าทิ้งซินน์...” ผมรีบหันไปมองซินน์ทันที ก่อนจะเดินกลับไปดูเธอ ที่ยังนอนหลับอยู่ หลับ... และมีน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ซินน์ละเมอถึงผม? ผมยืนมองเธอสักพัก ก่อนจะหันหลังกลับไปอาบน้ำให้เสร็จ แล้วขึ้นมานอนบนเตียง นอนมองหน้าเธอ มองอยู่แบบนั้น “กลับมาหาแล้ว... แต่เธอจำไม่ได้” ผมพูดเบา ๆ กลัวเธอตื่น ก่อนจะจับไรผมที่ปิดหน้าเธอขึ้นไปทัดหู จนซินน์ขยับตัวเข้ามากอดผมแน่น... ผมไม่กล้าขยับไปไหนเลย กลัวเธอตื่น ได้แต่นอนนิ่ง ๆ ให้เธอกอดอยู่สักพัก... จนหลับไป “เดี๋ยวซินน์จะตามนาวินไปนะ คุณแม่ใจร้าย ไม่ให้ซินน์ไปด้วย ซินน์จะไป จะไปกับนาวิน ฮึก ๆ” ผมลืมตาตื่น... เพราะเสียงละเมอจากคนบนอก ซึ่งตอนนี้อกผม..มันกำลังเปียกไปด้วยน้ำตาซินน์ อืม... มันคงไหลตอนเธอละเมอเมื่อกี้ เฮ้อ... ผมนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่สักพัก จิตใต้สำนึกยังจำกันได้อยู่นี่น่า... เราโตแล้วนะซินน์ เราจะแต่งงานกันแล้ว ถ้าเธอจำได้...มันคงจะดีกว่านี้ ผมรีบหลับตาลง ก่อนที่น้ำตาตัวเองจะไหลออกมาด้วย... จนผมเริ่มง่วง ไม่ไหว ค่อย ๆ เผลอหลับไป “กรี๊ด...” ผมตกใจสะดุ้งตื่น จนเห็นซินน์นั่งกรี๊ดกระวนกระวาย มองเสื้อผ้าตัวเองที่ใส่อยู่! พอเห็นผมเธอก็รีบลุกขึ้นจากเตียง ด้วยเสื้อเชิ้ตที่สั้นเลยเข่าขึ้นมานิดเดียว “ไอ้บ้า! นายทำอะไรฉัน!” เธอชี้หน้าผมตัวสั่นเทา ก่อนจะวิ่งวนรอบห้อง หาเสื้อผ้าตัวเอง “อะไร… ยังไม่ได้ทำอะไร มีสติได้ไหม” ซินน์ไม่ฟังผม เธอจับตามเนื้อตามตัวตัวเอง ก่อนจะเดินขึ้นมาบนเตียง จับหมอนฟาดผมรัว ๆ ‘ฟุบ ฟุบ ฟุบ~’ ทำคุณบูชาโทษเลยกู “เฮ้ย ๆ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ มีสติดิ” ผมรีบจับหมอนดึงไว้ จนซินน์เสียหลักล้มลงทับผมอีก! โวยแน่นอน โวยชัวร์ ๆ “ว้าย…! ไอ้บ้า ๆ แกมันคนฉวยโอกาส!” กูว่าแล้ว! “เฮ้ย! ฟังดิ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอ!” ผมรวบข้อมือเธอไว้สองข้าง เพื่อดึงสติเธอกลับมา จนตาโต ๆ หยุดมองผมนิ่ง... “อึก... อึก... อึก...” สะอึก? ผมรีบลูบหลังเธอเบา ๆ จนถูกผลักออกมา... แรงโคตรเยอะ “อย่า อึก… มายุ่งกับฉัน! อึก” เธอรีบปิดปากตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้น ลงจากเตียง เดินวนรอบ ๆ ห้องอีกรอบ “เอาน้ำมากินหน่อยดิ” ใช้ผม! ผมลุกขึ้นมองเธองง ๆ โอ้ย… แม่ง จะสงสารหรือฮาดี “เร็ว ๆ ได้ไหม! อึก… อึก…” คราวนี้ตะคอกใส่ผม ผมจึงจำใจลุกขึ้นเดินไปหาซินน์ “จะขอกินน้ำ..ทำไมไม่ขอดี ๆ” ซินน์เบิกตากว้าง ก่อนจะรีบเอามือปิดปากตัวเอง แล้ว... “อึก... อึก... อึก...” สะอึกอีก! ผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ จนเธอก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ “จะ… อึก จะทำอะไร อย่านะ! อึก…” น่าสงสารจริง ๆ “จำฉันได้ไหม…” ซินน์หยุดนิ่งทันที เธอขมวดคิ้วมองผม จนผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วก้มลงไป... จุมพิตที่ริมฝีปากเธอเบา ๆ จุ๊บ... “อื้อ! อึก...” เธอรีบพลักผมออกมา แล้ว...! เพียะ! ตบหน้าผม! ตบจนหน้าผมชาไปหนึ่งข้าง เธอยืนร้องไห้ใส่ผมอยู่สักพัก ก่อนจะวิ่งเอามือปิดหน้าอกตัวเอง เปิดประตูออกไป! ทำไมไม่เหมือนในการ์ตูนวะ จุมพิตแล้วจำความได้ เฮ้อ กลับกัน กูโดนตบ! ไม่เป็นไร เจ็บแต่ คุ้ม... ชื่นใจฉิบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more