ผู้ชายหล่อเหลาความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหกเซนติเมตรที่นอนอยู่ข้างนาชายันกายลุกขึ้น เมื่อนาชาเห็นใบหน้าของเขาชัดเจนทำให้เธอถึงกับขนลุกเกรียว
เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ความรู้สึกของแขนคู่ใหญ่ที่ทาบทับลำตัวของตนเองยังคงอยู่ เธอจำเขาได้แม่นยำ หัวใจของนาชาสั่นไหว โชคชะตาเหตุใดจึงกลั่นแกล้งเธอเช่นนี้
"เควิล ทำไมไปนอนที่เตียงของน้อง"
น้าเอ็มมีเสียงดังขึ้นอีก ก่อนจะก้าวมาสำรวจร่างกายของนาชาคล้ายกลัวว่าเธอจะบุบสลาย แล้วจ้องไปยังบุรุษหนุ่มหล่อเหลาผู้เป็นบุตรชายด้วยสายตาทิ่มแทงร้ายกาจ
"ผมเมาไปหน่อยครับเลยเข้าห้องผิดแต่ผมสาบานว่าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เอ้อ ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิง"
เควิลมองนาชาด้วยสายตาสำนึกผิดในดวงตาคู่นั้นที่นาชายังคงมองเขาอย่างตกตะลึงมีเพียงความสำนึกและความว่างเปล่าเท่านั้น
นาชากะพริบตาถี่ๆ เขาจำเธอไม่ได้จริงๆ หรือ
"มานี่เลย" น้าเอ็มมี่ไล่ทุกคนลงไปด้านล่างก่อนจะตำหนิเควิลยกใหญ่
"ขอโ
