ทั้งคู่นั่งอย่างสงบขณะที่วางหมากล้อมของตัวเองลงไป เวลาเหมือนเดินไปอย่างเชื่องช้าทว่ากระดานหมากนี้กลับไม่ธรรมดา สองร่างแม้ไม่เคลื่อนไหวแต่ใบหน้านั้นขมวดคิ้วมุ่น ค่ายกลในกระดานตอนนี้ทำให้หมากสีขาวและดำต่างมีเท่าเทียมกันยิ่งสร้างแรงกดดันมากขึ้น แม้จะรุกและถอยแต่ก็ยังไม่มีช่องโหว่ให้โจมตี
ศัตรูเบื้องหน้านับไม่ธรรมดา มู่เหรินเริ่มเปลี่ยนการเดินหมากเป็นค่ายกลแปดทิศพิชิตมารเข้าตั้งรับแทน บรรยากาศรอบกายแม้จะมีดอกโบตั๋นหลากสีก็ยังไม่ได้ช่วยให้ทั้งคู่ผ่อนคลายแม้แต่น้อย ยิ่งเดินยิ่งกดดัน จนเวลาล่วงเลยผ่านเข้าวันที่สองก็ยังมิอาจตัดสินชัยชนะกันได้ ความเงียบรอบกายแม้แต่เสียงจิ้งหรีดเรไรก็ยังไม่มีมารบกวน ดวงตาล้ำลึกสองคู่มองสบตากันนิ่ง ๆ ขณะในมือยังถือหมากตัดสินชะตาเอาไว้
หมากเหลือเพียงสองตัวแต่ความกดดันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ มู่เหรินวางหมากสีดำลงไปอย่างสงบแม้ภายในใจจะตึงเครียด ตั้
