ลลดาถามยิ้มๆ พลางปรายตามองไปยังคนถูกพาดพิงถึง ที่นั่งทำหน้าจะยิ้มก็ไม่ใช่จะหน้าบึ้งก็ไม่เชิงอยู่“คือ...” คนถูกถามครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบเสียงใส “หนูนึกถึงเรื่องที่พี่กรถูกผู้หญิงอ้วกใส่ไงคะแม่”
คำพูดของน้องสาวทำเอาทักษกรที่เสียวสันหลังแปลกๆ ไว้ล่วงหน้าแล้ว ถึงกับสะดุ้งโหยงจนกระทั่ง
ช้อนที่ถืออยู่ร่วงลงบนจานดังเคล้ง!
“แล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยล่ะลูก”
เอกดนัยเอ่ยถามขึ้นบ้างยิ่งเห็นท่าทางของบุตรชายคนเล็ก ก็ให้นึกแปลกใจมากยิ่งขึ้นจากที่รู้สึกอยู่แล้วเพราะแทบไม่ค่อยเห็นกิริยาเช่นนี้ของเจ้าตัวนัก
“หนูก็แค่คิดว่าตอนนี้พี่กรคงอยากตามหาผู้หญิงที่อ้วกใส่อยู่มังคะ ก็เลยเอามาลองตั้งเป็นชื่ออาหาร”
คนกำลังคิดจะตามหาจริงๆ ฟังแล้วก็เผลอถามออกไปโดยไม่รู้ตัว
“ทำไมน้องหนูถึงคิดว่าพี่กรจะตามหาผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
นั่นล่ะคือคำตอบชัดๆ ขวัญชีวาอยากจะพูดคำนี้ออกไปนักแต่จำต้องเก็บเอาไว้ก่อน พลางยิ
