“แล้วที่เรียกว่าพระรามลงสรงหมายความว่า เอาผักบุ้งไปลวกในน้ำแล้วเปรียบเป็นสรงหรือเปล่าครับแม่”
ทักษกรเอ่ยถามพลางปรายตามองน้องเขยสื่อความหมาย เป็นทำนองว่าหายเคืองเรื่องเมื่อกี้ก็ได้เพราะอีกฝ่ายช่วยเปลี่ยนเรื่องพูดให้
“แหม...ตากรเดาได้เก่งจริงๆ ลลดามองลูกชายคนเล็กแล้วยิ้มแป้นอย่างถูกอกถูกใจ
“พี่กรเก่งจังนะคะ ตอนพูดถึงขนมบุหลันดั้นเมฆก็รู้ว่าเป็นขนมในตำนาน พอพูดถึงอาหารชาววังอย่างพระรามลงสรงก็เดาความหมายได้อีก”
ขวัญชีวาพูดกระเช้าขึ้นยิ้มๆ พลางมองพี่ชายด้วยสายตาแฝงเลศนัย ทำเอาคนถูกมองรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ ก่อนจะพูดแก้ตัวออกไป
“อย่างบุหลันดั้นเมฆนั้นพี่กรก็บอกแล้วไงจ๊ะว่าถามเด็กในร้าน ส่วนพระรามลงสรงน่ะเดา”
บอกน้องสาวไปแล้วทักษกรก็นึกก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมตนเองถึงกลายเป็นคน
ปากไวไปได้ ทั้งที่ไม่ใช่นิสัยสักนิด เดี๋ยวก็คงถูกโยงเรื่องมาหาอีกจนได้ และคงไม่แคล้วถูกมองว่าแป
