พนิดาที่เดินไปสั่งกาแฟอีกโซนหนึ่งเดินกลับมายังเคาน์เตอร์ เลิกคิ้วมองเจ้านายสาวด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นแว่นตาของตัวเองไปอยู่บนหน้าของอีกฝ่าย
“คุณพลูเอาแว่นของปุ้ยไปใส่ทำไมหรือคะ”
หิรัญญิการ์นิ่งไปชั่วอึดใจเพื่อนึกใคร่ครวญหาคำตอบก่อนจะตอบน้ำเสียงอ้อมแอ้ม
“อ๋อ...เห็นแว่นตาปุ้ยอันใหญ่ดีเลยลองเอามาใส่ดูน่ะ ใส่แล้วเห็นชัดดีด้วย”
พนิดาหัวเราะคิกคักชอบใจ
“จะไม่ชัดได้ยังไงล่ะคะ ก็แว่นตาปุ้ยน่ะมีแต่กรอบ ปุ้ยเอามาใส่เท่ๆ ไปอย่างนั้นเองค่ะคุณพลู”
“อ้าว...”
คนเป็นเจ้านายอุทานพลางเอามือจับขอบแว่นแก้ขวย นี่เป็นเพราะความตกใจที่เห็นทักษกรจึงหยิบ
แว่นมาใส่โดยไม่ได้ดูเลยว่ามีแต่กรอบ หญิงสาวเขม้นมองไปยังชายหนุ่มอย่างเคืองๆ นึกโทษอีกฝ่ายที่เป็น
ต้นเหตุ เพราะนอกจากจะทำให้เธอเสียถ้วยชาแสนสวยไปหนึ่งใบ ยังปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มออกไปอีก
อีตาบ้า...ไม่รู้จะมาทำไม
“ลูกค้าโต๊ะนั้นสั่งชาอะไรเหรอ เห็นปุ้ยแนะนำอย
