บทที่ 31

1280 คำ

[บริษัทเทพประทาน] ทำไมรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ เธอไม่อยู่ก็ดีแล้วจะได้รีบเคลียร์ทุกอย่าง เพราะถ้าเธออยู่คงจู้จี้ที่จะถาม แต่ทำไมเหมือนมันขาดอะไรไป "กาแฟค่ะ" เครือวัลย์เลขาหน้าห้องเอากาแฟเข้ามาให้ แล้วกำลังจะเดินออกไป.. "ผมขอกาแฟด้วยนะ" "คะ?" เครือวัลย์หันกลับมาแล้วมองไปดูกาแฟแก้วที่ตัวเองเพิ่งจะวางไว้ "ผมหมายถึงเอาเข้ามาอีกแก้ว" เพิ่งรู้ว่าตัวเองใจลอยมากจนไม่เห็นกาแฟที่เลขาเอาเข้ามาให้ ..แต่จะหลุดไม่ได้ "อ้อ..ค่ะ?" ตอบรับไปแบบงงๆ แก้วนี้ก็ยังไม่ได้ดื่มเลย แต่เลขาก็ต้องได้ทำตาม เพียงไม่นานเครือวัลย์ก็นำกาแฟเข้ามาให้อีกแก้ว "ผมจะไปสระบุรี มีอะไรก็โทรไปแล้วกัน" ชายหนุ่มหยิบของสำคัญแล้วเดินออกไป "อะไร??" เลขาถึงกับงง กาแฟแก้วนั้นก็ยังไม่ได้ดื่ม แก้วที่สองยังไม่ได้วางเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เจ้านายเดินออกจากห้องไปแล้ว และทุกอย่างที่เขาเป็นอยู่ก็ถูกรายงานไปถึงใครบางคน >>{"แล้วคุณเครือว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม