"แล้วนี่คุณจะทำอะไร ทำไมไม่ไปกินข้าวก่อน" ตอนนี้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว ไม่รู้ว่าเขายังไม่ทานข้าวเช้าหรือข้าวเที่ยงกันแน่
"เป็นห่วงผมเหรอ"
"เปล่าค่ะ เป็นห่วงคุณลุง ท่านมีลูกชายแค่คนเดียว" หญิงสาวตอบออกไปแบบไม่ใช้เวลาคิดเลย ใครจะบ้าเป็นห่วงเขา ไปอ้อนคนรักตัวเองโน่นไป!
"จะบอกเป็นห่วงเราสักนิดก็ไม่มี" ชายหนุ่มพูดพึมพำแต่ก็หวังให้เธอได้ยินนั่นแหละ
"เรานอกเรื่องมาไกลแล้ว คุณตอบฉันได้หรือยัง ไปคุยกับผู้รับเหมาคนเก่าเขาว่ายังไงบ้าง.. และก็เรื่องที่คุยกับโรงงานที่ส่งของมาเขาว่ายังไง"
"ตอนนี้ผมยังไม่ว่างคุย เดี๋ยวคืนนี้จะเล่าให้ฟังแล้วกัน" จริงๆ ก็อยากจะพูดกับเธอต่ออยู่หรอก แต่งานที่กองอยู่ตรงหน้าเนี่ยมันจะท่วมหัวอยู่แล้ว
คืนนี้? ใบหน้างามแดงขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่เผยอออกมาเล็กน้อย จนหญิงสาวต้องรีบหันหลังให้แล้วเดินออกจากห้องไป กลัวเขาจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เราเป็นบ้าไปแล้วเหรอคิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาได
