ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ในยุคไหน คนของทางการก็มีความน่าเกรงขามอยู่ในตัว โดยเฉพาะในพื้นที่ชนบทชาวบ้านทั่วไปก็ไม่กล้ายุ่งกับพวกเขา
ครอบครัวของลู่ฮุย เมื่อเห็นหัวหน้าหมู่บ้านปรากฏตัวขึ้น พวกเขาทั้งหมดก็หยุดชะงัก ลู่ฮุยรีบวางพลั่วขุดดินลงด้วยสายตาที่สำนึกผิด
หลินเม่ยเจ้าหน้าที่หญิงที่ถูกส่งมาประจำหมู่บ้านก็จ้องไปที่ไป๋ถังและพูดอย่างไม่พอใจ "คุณยังไม่ปล่อยคนอีกหรือคะ"
ไป๋ถังปล่อยมือของหญิงวัยกลางคนด้วยความไม่เต็มใจ
เมื่อหลี่กุ้ยหลันได้รับอิสรภาพ เธอก็บีบนวดไหล่ของตนด้วยความปวดเมื่อย และฟ้องร้องกับหัวหน้าหมู่บ้านและเจ้าหน้าที่หลินทั้งน้ำตา "หัวหน้าหมู่บ้าน คุณต้องช่วยฉัน…แล้วก็ลูกชายและลูกสะใภ้ของฉันด้วยนะคะ สองสามีภรรยาคู่นี้น่ารังเกียจจริงๆ เจ้าลู่หยางเตะลูกชายของฉัน ส่วนผู้หญิงคนนี้ก็จงใจพูดจาใส่ร้ายปล่อยข่าวลือว่าลูกสะใภ้ของฉันแอบสะกดรอยตามผู้ชาย แล้วฉันก็แก่แล้ว อีกทั้งยังถือได้ว่าเป็นป้าสะใภ
