ย้อนเวลามาเป็นพ่อแม่มือใหม่ในยุค 80

ช่วงปี 1981 เยาวชนที่มีการศึกษาในหมู่บ้าน มีกำหนดที่จะกลับเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อทำการสอบเข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย ไป๋ถังลูกสะใภ้ตระกูลลู่ เมื่อได้ทราบข่าวเธอก็ไปหา สวีจ้าว เยาวชนผู้มีการศึกษาทุกวัน เพื่อหวังให้เขาพาตนเองกลับเข้าเมืองหลวงไปด้วย หญิงสาวเดินส่ายสะโพกไปตามถนนด้วยท่าทางจริตจะก้าน ในเวลานี้เป็นช่วงบ่ายคล้อย ชาวบ้านพึ่งกินข้าวกลางวันและพักผ่อนจากการทำงานในทุ่งนา พวกเขามองดูใบหน้าของเธอที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง แล้วก็นึกดูถูกอยู่ในใจ ไป๋ถังไม่ได้สนใจสายตาดูถูกของชาวบ้าน เธอเดินผ่านพวกเขาไปโดยไม่มองทาง แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรดินที่เธอเหยียบ จู่ๆ มันก็ทรุดตัวลงไป หญิงสาวจึงเสียการทรงตัวแล้วตกลงไปในคูน้ำข้างถนน! มีหญิงสาวที่แต่งงานแล้วหลายคนที่พาลูกมานั่งรับลมเย็นๆ ใต้ต้นไทรใหญ่ มองเห็นเหตุการณ์แล้วพากันหัวเราะเยาะ "ฮ่าฮ่าฮ่า ดูผู้หญิงชั่วคนนั้นสิ มัวแต่จะไปยั่วยวนผู้ชาย เดินไม่ยอมดูทางจนตกลงไปในคูน้ำข้างถนน!" "สามีของหล่อนก็ช่างแปลกประหลาดนักภรรยาอยากจะปีนขึ้นไปบนเตียงคนอื่น เขาก็ยังไม่ยอมสนใจ ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง" ลี่จูนั่งฟังบรรดาเพื่อนบ้านนินทาไป๋ถังอย่างเงียบๆ มุมปากของเธอมีรอยยิ้มที่พึงพอใจ ก่อนที่จะแต่งงานลี่จูและไป๋ถังเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน แต่ทั้งคู่กลับตกหลุมรักผู้ชายคนเดียวกัน หลังจากนั้นพวกเธอก็ผิดใจกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่เมื่อมองดูสถานการณ์ตรงหน้า ลี่จูรู้สึกขอบคุณพ่อแม่ของตนเหลือเกิน ที่เตือนสติโดยบอกว่านอกจากใบหน้าที่หล่อเหลาแล้ว ลู่หยางก็ไม่มีอะไรดีเลย และในอนาคตเธอจะต้องอดอยากหากได้แต่งงานกับเขา ดังนั้นพ่อแม่ของเธอจึงบังคับให้แต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของลู่หยางแทน ในเวลาไม่กี่ปีต่อมา คำพูดของพ่อแม่ล้วนเป็นจริง ลู่หยางยังคงยากจนเช่นเดิม แต่ครอบครัวของสามีเธอกลับมีฐานะดีขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ้มด้วยความรู้สึกว่าตนเองชนะ แต่ต่อหน้าคนอื่นก็ต้องแสร้งทำเป็นคนใจดี "ทำไมเธอยังไม่ขึ้นมาจากคูน้ำอีก ไม่รู้ว่าข้อเท้าแพลงหรือเปล่า พวกเราไปช่วยดึงเธอขึ้นมาเถอะ" ลี่จูชวนเพื่อนบ้านอีกสองสามคนเข้าไปดูไป๋ถังที่นอนคว่ำอยู่ด้านล่าง และเมื่อเห็นว่าเธอค่อยๆ พลิกตัวขึ้นโดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร พวกเธอจึงไม่ได้ลงไปช่วย ไป๋ถังในตอนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงชั่วคนเดิมอีกต่อไป เธอคือโจรสลัดอวกาศในปี 4200 เพราะว่าเธอต้องขับยานเกราะ หนีจากการตามล่าของทหารอวกาศ เมื่อถึงคราวจวนตัว หญิงสาวจึงเปิดฟังก์ชั่นทะลุมิติ จากนั้นเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็ได้ย้อนเวลามาถึง 2000 ปี! ร่างกายที่เธอได้มาครอบครองคือหญิงสาวชาวบ้านที่มีชื่อเดียวกันกับเธอ จากความทรงจำของร่างเดิม เธอมีสามีที่แสนเกียจคร้านและลูกชายฝาแฝดวัย 4 ขวบอีกคู่หนึ่ง! เพราะสามีเป็นคนขี้เกียจ เมื่อเขาไปทำงาน คะแนนการทำงานของเขาจะได้น้อยที่สุด และอาหารที่ได้รับการปันส่วนมาก็น้อย ในที่สุดไป๋ถังก็ได้รู้ว่าเธอแต่งงานกับผู้ชายไร้ประโยชน์ และเข้าใจถึงความสำคัญของเงิน ดังนั้นเธอจึงแต่งตัวสวยๆ และไปยั่วยวนสวีจ้าวอยู่บ่อยๆ เพื่อหวังติดตามเขาไปมีชีวิตที่ดีขึ้นในเมืองหลวง ไป๋ถังโมโหยิ่งนัก ดูเหมือนว่าพ่อค้าต่างโลกคนนั้น จะขายยานเกราะที่มีคุณภาพต่ำให้กับเธอ แต่ถึงเธอจะโกรธขนาดไหน ตอนนี้ก็ไม่สามารถกลับไปเล่นงานเขาได้! หญิงสาวลุกขึ้นยืนแม้บนตัวจะยังเปื้อนไปด้วยโคลน เธอก็ไม่สนใจรีบโหนตัวขึ้นไปบนถนนโดยใช้แขนเพียงข้างเดียว! มีหญิงสาวหลายคนที่มองดูไป๋ถังด้วยความตลกขบขัน แต่เมื่อพวกเธอเห็นการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วของไป๋ถัง พวกเธอก็ถอยหลังหนีด้วยความประหลาดใจ "ไป๋ถังแข็งแรงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" ลี่จูพึมพำกับตนเอง เธอรู้จักไป๋ถังมากกว่าคนอื่นๆ ไป๋ถังเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวที่หาได้ยากในยุคนี้ พ่อแม่รักเธอมากและไม่เคยปล่อยให้เธอไปทำงานในทุ่งนา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอมีผิวขาว และรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นกว่าผู้หญิงชาวบ้านทั่วไป ถือได้ว่าเป็นคนสวยที่มีชื่อเสียงในตำบลนี้ แต่เพราะเธอเป็นคนตื้นเขินและชอบมองคนแค่ภายนอก เมื่อเห็นว่าลู่หยางเป็นหนุ่มหล่อที่หาได้ยากในชนบท เธอจึงไม่สนใจว่าเขาจะขี้เกียจหรือไม่ สุดท้ายก็ยืนกรานกับพ่อแม่ว่าจะแต่งงานกับเขาคนเดียว ในช่วงที่แต่งงานปีแรก พ่อของลู่หยางยังมีชีวิตอยู่ จึงมีคนทำงานหาเงินให้ใช้ ชีวิตไป๋ถังยังคงสุขสบาย แต่ต่อมาเมื่อพ่อของลู่หยางเสียชีวิต และครอบครัวไม่มีใครหาเงินเข้าบ้าน ไป๋ถังก็ไม่สามารถทนกับพฤติกรรมที่แสนขี้เกียจของสามีได้ "ไป๋ถังเธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ลี่จูรีบเดินเข้ามาถามด้วยใบหน้าที่เสแสร้งทำเป็นห่วงใย ไป๋ถังชำเลืองมองผู้หญิงตรงหน้า จากความทรงจำของร่างเดิม ลี่จูเป็นอดีตเพื่อนสนิทของเธอ และในปัจจุบันก็นับว่าเป็นพี่สะใภ้เพราะว่าลี่จูแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของลู่หยาง หญิงสาวจึงตอบอีกฝ่ายไปตามมารยาท "ฉันไม่เป็นไร ขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วกัน" หลังจากพูดจบ เธอก็เดินกลับไปที่บ้านโดยไม่หันกลับมามอง ทุกคนต่างตกตะลึง ไป๋ถังไม่ไปหาสวีจ้าวแล้วหรือ ทำไมถึงได้กลับบ้านไปแล้วล่ะ! ลี่จูรีบตะโกนถามขึ้นมา "ไป๋ถังเธอจะกลับบ้านเลยหรือ" ไป๋ถังหันมามองเธอ และยิ้มมุมปาก "ฉันเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ถ้าไม่กลับบ้าน จะให้ไปที่ไหนล่ะ...หรือว่าพี่สะใภ้อยากเชิญฉันไปกินข้าวเย็นที่บ้าน” ลี่จูก้มหน้าไม่ตอบ เย็นนี้ครอบครัวของเธอมีเนื้อตุ๋น จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะเชิญไป๋ถังมากิน เนื้อมีราคาแพงมาก คนอย่างไป๋ถังคู่ควรที่จะได้กินมันหรือ! ไป๋ถังเดินหันหลังกลับบ้านโดยไม่อยากจะพูดกับผู้หญิงตรงหน้าอีก แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเธอไม่ค่อยเป็นมิตรกันนัก ลี่จูและคนอื่น ๆ มองไป๋ถังที่กำลังเดินกลับบ้านด้วยความสงสัย หญิงชาวบ้านอีกคนพูดขึ้นมา "แม่นั่นเป็นอะไรขึ้นมา อีกไม่นานสวีจ้าวก็จะกลับไปที่เมืองหลวงแล้วนะ ทำไมถึงไม่รีบไปเกาะติดเขาเอาไว้ล่ะ" "ถ้าเช่นนั้นพวกเรารออยู่ที่นี่สักพัก เผื่อว่าแม่นั่นจะแอบกลับมา!" หลายคนมองหน้ากันและตัดสินใจนั่งที่นี่เพื่อเฝ้ารอดู ลี่จูก็นั่งอยู่ที่นี่เพื่อคอยจับผิดพฤติกรรมของไป๋ถังและสวีจ้าวเช่นกัน แต่ทุกครั้งทั้งสองต่างพูดคุยกันในที่แจ้งโดยไม่ได้พบกันตามลำพัง หากว่าครั้งนี้ทั้งคู่แอบไปพบกันในที่ลับตา เธอจะต้องรีบแจ้งให้กับหัวหน้าหมู่บ้านทราบ ลี่จูไม่ต้องการให้ไป๋ถังไปที่เมืองหลวงกับสวีจ้าว เพราะเธอรับไม่ได้ที่ไป๋ถังจะมีชีวิตที่ดีกว่าตัวเอง เธอไม่มีทางยอมให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นแน่!