“...”
“...”
ฉันเงียบ อีพิมพ์ก็เงียบ อีหรั่งกุมมือที่หน้าอก ทุกอย่างเหมือนหยุดเคลื่อนไหวในเสี้ยววินาที ใจฉันตกลงไปที่ตาตุ่ม
เอ่อ โย... พี่ก็รู้อะนะว่าน้องใส่ชุดลูกเสือ แต่น้องไม่จำเป็นต้องวันทยาหัตถ์แทนการสวัสดีเพื่อนพี่ก็ได้!!!! อีเด็กบ้า!!!
“ฮะฮะฮะ มุขเหรออออออออ ตลกเนาะ” ฉันหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วตีน้องดังป๊าปด้วยความหมั่นไส้ อีหรั่งกับอีพิมพ์สบตากันแล้ว
หัวเราะตามฉัน โอ๊ยย! เด็กคนนี้นี่มันยังไงเนี่ย ;_; ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าฉันจะได้ลูกมาแทนแฟนรึเปล่า บางทีน้องก็ดูเป็นผู้ใหญ่ บางมุมน้องก็ดูใสซะเหลือเกิน
ฉันยืนคิดอยู่สักพักว่าจะเอายังไงดี ฉันพาน้องออกจากตรงนี้เลยดีมั้ย? ก่อนที่เพื่อนสองคนของฉันจะจับได้ว่าน้องอยู่มอสาม! ฉันเลื่อนสายตาไปมองน้องโยก่อนจะยิ้มหวาน
“งั้นเดี๋ยวเราไปกันเลยมั้ย?”
ฉันเสนอความเห็นเพื่อจะจรลีให้ไวที่สุด ตอนแรกฉันก็อุตส่าห์มองในแง่ดีว่าเพื่อนฉันจับไม่ได้หรอก แต
