“อ๊ายยยยยยยย ตายแล้ว” อีพิมพ์กรี๊ดดังมากพร้อมหน้าขวยเขิน ในขณะที่ฉันนั่งเก็บอาการ พยายามจะไม่ยิ้มแต่ก็อดยิ้มให้กับความน่ารักของน้องไม่ได้
โอ๊ย อีเด็กบ้า ดูนางพูดเข้าสิ! ถ้าน่ารักมากกว่านี้ ฉันจะกินน้องเข้าไปแล้วนะ!
“ได้ยินมั้ยอีหรั่ง หัวใจฉันจะวาย” อีพิมพ์กุมหน้าอกแล้วหันไปวี๊ดๆ ใส่คนข้างๆ อีหรั่งพยักหน้ารับแล้วเบ้ปากแรงมาก
“เบื่อจริ๊งงงง พวกมีผู้ ไปดีกว่า อย่าไปกวนมันเลย มันอยากอยู่กันสองคนนนน!” อีหรั่งย้ำคำว่าสองคนพลางกลอกตาแรงแล้วเกาะแขนอีพิมพ์ ส่วนฉันแกล้งเบี่ยงสายตาไปทางอื่น รู้สึกดีมากที่มันไปๆ ได้สักที เพราะตอนนี้ฉันกลัวความแตกจะแย่
“ไปเลย ให้ไว” ฉันไล่ส่งท้ายก่อนจะแอบจ้องไปที่อีเด็กตาตี่ นางแกล้งทำไม่เห็นสายตาของฉันแล้วผิวปาก แต่ฉันก็จ้องนางอย่างมีความพยายามเพื่อให้น้องสำเหนียกได้สักทีว่าที่นี่ไม่ต้องการสิ่งที่เรียกว่าก้างขวางคอ อีเด็กตาตี่นั่นแกล้งเนียนอยู่แป๊ปนึงแล้วแอบเลื่อน
