ทำไมอ่ะโย ทำไมต้องมาใส่ชุดลูกเสืออะไรวันนี้ด้วยอ่ะ ;_; แค่ใส่ชุดนักเรียนมายืนข้างกันฉันก็ดูเป็นเจ๊มากพออยู่ละอะ น้องต้องการอะไร ต้องการสะท้อนความชราภาพของฉันเหรอ
ฉันถอนหายใจหนักมากเมื่อหันไปเห็นเพื่อนที่มีนัยน์ตาแพรวพราวแวววาวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉันก็รู้เลยว่า วันนี้อาจจะเป็นจุดจบของชีวิตฉัน
เฮ้อออออออ! เอาเหอะ สักวันความก็ต้องแตก
คุยกับเด็กมอต้นละยังไง? เดี๋ยวเด็กมันก็โตปะ แค่ตอนนี้ยังอายุสิบห้าก็ไม่ได้หมายความว่าจะสิบห้าตลอดไปสักหน่อย! ฉันพยายามปลอบใจตัวเองหลายประโยคแต่เหงื่อที่ซึมตามหน้าผาก กราม และแก้มนั่นบ่งบอกสภาพจิตใจที่หวั่นไหวได้เป็นอย่างดี
Yoyo’3/12: โยนั่งรอแถวม้าหินนะ เสร็จแล้วบอกด้วย
Kwan’Gift: อื้มมมม ใกล้เลิกละ
ฉันพิมพ์ตอบไปแล้วถอนหายใจอีกรอบก่อนจะหันไปมองเหล่าเพื่อนพ้องที่จ้องพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ฉันก็ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ
ไม่นาน ฉันก็เลิกเซค ความกดดันและห
