ตอนที่ 7
“อย่าค่ะ!..พี่พีท เดี๋ยวน้ำน่านโกรธปันปัน” เสียงบอกกล่าวของปันปันดังขึ้นกว่าทุกครั้ง มันไม่ใช่เสียงกระซิบ เธอหวังจะให้ชายหนุ่มได้ยิน แต่ไม่เลย เขาไม่ยอมรับรู้ใดๆ ทั้งสิ้น ยังคงดูดกลืนสร้างความซ่านสยิวให้กับเธออย่างต่อเนื่อง นิ้วมือของเขาก็เช่นกัน สะกิดรัวไม่หยุดตรงจุดอ่อนไหวของสตรี
“อือ...อาาห์ อร๊าก!.พี่ หยุด..” ปากบางขยับคราง มือเล็กที่ผลักไสถูกรวบไว้ด้วยมือใหญ่ที่เริ่มรำคาญ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นสูงมาจูบปากอิ่มของปันปัน แทรกซอนลิ้นใหญ่หาความหวานละมุนในโพรงปากของเธอทันที กระดกลิ้นรัวเร็วกับลิ้นนุ่ม ควานไปทั่วช่องปาก ทำให้เธออ่อนแรงไร้การต่อต้านด้วยจูบและความกระสันจากนิ้วมือที่บดบี้ตรงเม็ดเกสร
“เป็นของพี่นะปันปัน” เขาพูดเบาๆ เมื่อถอนจุมพิตเร่าร้อนออกห่าง กล่าวจบก็แนบริมฝีปากบดเคล้าปากบวมเจ่อนั่นอีกครั้ง รสชาติความหวาน ความหอม ความละมุนจากช่องปากและผิวกายของเธอ เป็นอะไรที่เย้าย
