สาววัยใสหัวใจทะลุบรา

คำเตือน **นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ชื่อ สกุล สถานที่ ตัวละคร เป็นเพียงเรื่องสมมุติไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตจริงของใครทั้งสิ้น **นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องทางเพศ ความรุนแรงไม่เหมาะสมสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี **นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำ สแกนหนังสือหรือกระบวนการอิเล็กทรอนิกซ์ใดๆ ของเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของนิยาย (หากพบเห็นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย) ตอนที่ 1 วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนในรั้วมหาลัยใจกลางเมืองกรุง ความที่เธออยากออกจากบ้านมาอยู่หอพักก็เป็นความจริงหลังจากที่เธอได้เรียนจบชั้นมัธยมปลาย น้ำน่านและปันปันเด็กสาวบ้านนอกก็ได้สอบติดคณะที่เธอใฝ่ฝันและเข้ามาเรียนด้วยกันสองคน น้ำน่าน กัญวีร์ สิงหบวรเดช เด็กสาวเข้ามาเรียนมหาลัยปีหนึ่งกับเพื่อนสาวที่ชื่อ ปันปัน เนตรดาว แก้ววีรชัย เข้ามาอยู่ในที่เมืองกรุงวันแรก ทั้งสองมาจากภาคเหนือ ผิวขาวเนียนทั้งคู่ตามแบบฉบับสาวเหนือ วันแรกที่เปิดเรียนในรั้วมหาลัย ทั้งสองยังเป็นเด็กผู้หญิงเชยๆ ชุดนักศึกษาที่ใส่ ถึงแม้จะไม่ได้หลวมโครกตัวใหญ่กระโปรงยาวเชยสะบัดอะไรขนาดนั้น แต่ตอนนั้นก็ต้องยอมรับ ว่าทั้งคู่ยังไม่มีใครแต่งตัวเป็น เสื้อนักศึกษาก็ยังดูที่อยู่ในระเบียบ หน้าตาไม่ได้จัดจ้านมากนัก จะมีก็แค่ลิปส์มันกับแป้งพับเท่านั้นที่อยู่บนใบหน้าของพวกเธอ ทั้งสองพักอยู่หอพักหญิงล้วนแห่งหนึ่งในห้องเดียวกันเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ส่วนค่าไฟ ค่าน้ำก็หารสอง เปิดเทอมได้ไม่กี่วัน ทั้งสองก็เริ่มมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น ปันปันเรียนบัญชี ส่วนน้ำน่านเรียนนิเทศศาสตร์ “อันดา” เป็นเพื่อนคนแรกของ เพราะนั่งติดกันตอนเช็กชื่อเข้าคณะ “อันดา” ดูจะเป็นสาวหน้าหมวยที่แต่งตัวจัดคนนึงเลย อาจจะเป็นเพราะว่า “อันดา” เป็นเด็กในเมืองกรุงอยู่แล้ว เด็กในเมืองส่วนมากจะมักแต่งตัวเป็น แต่งตามแฟชั่น ส่วนมากก็หน้าตาสวยๆ แต่งตัวดีๆ กันทั้งนั้น แถมยังโตเป็นสาวเร็วกว่าเด็กบ้านนอกเสียด้วยซ้ำ ถึงแม้จะอายุเท่ากันก็ตาม ปันปันและน้ำน่านจะดูเป็นเด็กกะโปโลกว่าเยอะ อันดาทั้งสวยทั้งเอ็กซ์และดูเป็นสาวมากกว่า เสื้อนักศึกษาของอันดาทั้งฟิตและคับติ้วจนกระดุมแทบปริ กระโปรงนักศึกษา ผ่าข้างสั้นจุ๊ดจู๋ ไม่รู้จะสั้นไปไหน อันดาหิ้วกระเป๋ายี่ห้อดัง โทรศัพท์มือถือไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด ตามแบบสมัยนิยม เธอขับรถมาโรงเรียน อันดาไม่ถือตัว อันดาเรียนคณะเดียวกันกับน้ำน่านคือนิเทศศาสตร์ และอันดานี่แหละที่ทำให้น้ำน่านเปลี่ยนไปจริง ๆ น้ำน่านเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง เพราะในมหาลัยมีน้อยมาก ที่จะแต่งตัวปกติ ที่ไม่ฟิต ไม่คับติ้วน่ะ มีเพียงน้ำน่านและปันปันเท่านั้น เธอแต่งตัวถูกระเบียบของมหาลัยทุกอย่าง แต่ว่ากลายเป็นผิดปกติในหมู่เพื่อนฝูง น้ำน่านแต่งตัวหลวมๆ เชยๆ อยู่คนเดียวในห้อง ปันปันและน้ำน่านเริ่มอยากจะเป็นคนปกติ ไม่เชยไม่บ้านนอกเหมือนเก่าอีกแล้ว เลยต้องมาปรึกษากับอันดา “อันดา เราอยากได้กระโปรงแบบที่อันดาใส่อะ ซื้อที่ไหนเหรอ” น้ำน่านและปันปันมาพักทานอาหารกลางวัน เพื่อคุยกับอันดาในโรงอาหาร ระหว่างที่กินข้าวกลางวันกันอยู่ อันดาเอ่ยตอบคำถามเพื่อนโดยแบบเสนอความคิดเห็นไปด้วย “เออ!! ชั้นว่าแกเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนกระโปรงใหม่ซะได้ก็ดี แกออกจะขาวสวยหมวยอื๋ม จะปกปิดไปทำไม” อันดาพูดไปกินข้าวไป “แล้ว รุ่นพี่จะว่ามั้ย คือตอนรับน้องเราก็กลัวเหมือนกัน ใจจริงอยากเปลี่ยนตั้งแต่มาแล้วล่ะ” “รับน้องผ่านไปแล้วรุ่นพี่เขาไม่ว่าหรอก เทอมหน้าเราก็ขึ้นปี2 แล้วจะกลัวอะไรจ๊ะเพื่อน เอาเถอะ เสาร์-อาทิตย์นี้ถ้าแกไม่กลับบ้านชั้นจะพาไปเลือกซื้อ โอเคมั้ย” ดูเหมือนอันดาต้องการจะให้ช่วยเพื่อนของเธอเปลี่ยนแปลงตัวเองจริง ๆ เย็นวันนั้นน้ำน่านก็กลับไปชวนปันปันไปด้วยกัน แต่เธอจะกลับบ้านในช่วงเสาร์อาทิตย์นี้ ก็เลยไม่ได้ไปด้วย เช้าวันเสาร์อันดาก็ขับรถพาน้ำน่านไปที่ตลาดนัดแห่งหนึ่ง อันดาเล่าให้น้ำน่านฟังว่า ชุดนักศึกษาที่นี่ทั้งถูกทั้งสวย มีให้เลือกเพียบ ใครๆ ก็มาซื้อที่นี่ทั้งนั้น ที่นี่มีชุดนักศึกษาผิดระเบียบมาก แต่ถูกใจนักศึกษาที่ชอบแต่งตัวสวย ๆ อวดกัน เสื้อผ้ากระโปรงขายกันให้เพียบเต็มท้องถนนไปหมด เดินอยู่ไม่นาน อันดาก็ช่วยน้ำน่านคัดเลือกชุดนักศึกษาที่แสนจะรัดติ้วมาให้เลือก หญิงสาวกลืนน้ำลาย ‘จะกล้าใส่จริง ๆ เหรอเนี่ย’ “เอาน่า ซื้อๆ ไปเถอะ ชุดละก็ไม่กี่บาทเอง” อันดาเชียร์ให้เพื่อนรีบ ๆ ซื้อ น้ำน่านคิดในใจเงินค่าขนมที่มารดาส่งมาให้ยังเหลืออีกเยอะ ถ้าไม่พอก็ต้องพึ่งมาม่าและปลากระป๋อง ‘เอาน่า!!..เพื่อความสวย’