"อร่อยไหม?" สายฟ้ายื่นหน้ามาเอ่ยถามฉันที่สวาปามกินของว่างในงานวันเกิดของเขาจนแทบจะหมดโต๊ะ
"อื้อ~ อร่อยมาก" ฉันเคี้ยวตุ้ยๆ แล้วตอบรับด้วยรอยยิ้ม
"เธอเรียนอยู่ไหนเหรอถ้วยฟู"
"ฉันเหรอ? ฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนกระวนกระวายวิทยาน่ะ นายรู้จักป่ะ"
"ไม่อ่ะ แต่ฟังแล้วน่าหดหู่มากเลยเนอะ"
"ไม่เลย การเรียนการสอนนี่อัปมากเลยนะ" ฉันวางช้อนแล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนคนฟังต้องเลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถามด้วยความอยากรู้
"ยังไง?"
"ก็ถ้าไม่อัปปรีก็อับอายกันไปทั้งบ้านอ่ะ" ฉันพูดตามความจริง ถึงฉันจะดูโง่แต่ฉันก็ไม่ได้โง่หรอกนะ ฉันแค่ไม่ฉลาดเท่านั้นเอง
"ฮ่าๆ~ ขนาดนั้นเลย" สายฟ้าหัวเราะออกมาเสียงดังจนน้ำตาเล็ด ต่างจากคนตัวโตที่นั่งข้างฉันที่เอาแต่ตีหน้านิ่งอมทุกข์อยู่ ราวกับว่าชีวิตนี้มันช่างไร้ซึ่งสีสัน
"ก็จะ...อุ๊บ!"
"พูดมาก" จู่ๆ คุกกี้ในจานของเฮียรามก็ถูกคนตัวโตยัดมันเข้ามาในปากฉันโดยที่ยั
