"ได้ไง ไม่จริงสักหน่อยอย่าไปฟังที่เฮียรามพูดนะสายฟ้า" ฉันเอื้อมมือทั้งสองข้างไปปิดหูของสายฟ้าไม่ให้เขาได้ยินในสิ่งที่เฮียรามพูด
ทว่าคนตัวโตกว่าที่ทำหน้าบึงตึงอยู่กลับเข้ามาช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มด้วยความเร็วแสง
"เป็นเด็กเป็นเล็ก ตกปากรับคำง่ายๆ ได้ไง" เสียงเข้มดุเอ่ยบอกแล้วเดินออกจากห้องของสายฟ้า ฉันที่พยายามจะชะโงกหน้ากลับไปมองสายฟ้าก็ถูกเฮียรามเบี่ยงตัวบังซะมิด
ตุ้บ! เฮียรามโยนฉันเข้ามานั่งในรถของเฮียรามด้วยความแรงจนหลังแทบหัก
"เจ็บนะเฮียราม โยนคนเหมือนโยนขี้ได้ยังไง!" ฉันเหวกลับเสียงดัง แต่อีกคนกลับปิดประตูกระแทกหน้าแล้วเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับ ไม่สนใจว่าเขาจะปิดประตูรถหนีบจมูกฉันอยู่หรือเปล่ายิ่งจมูกฉันโด่งพุ่งเกินหน้าเกินตาชาวบ้านเขาอยู่ด้วย
"พูดมากฉิบ" เฮียรามสบถออกมาเบาๆ แต่เผอิญหูฉันมันดีไง เลยได้ยินที่ได้เขาพูดทุกคำ
"พูดมากก็ดีกว่าคนปากเสียแล้วกัน"
"ถ้าเธอหยุดต่อล้อต
