บทที่4.4&5.1

1433 คำ

“...” หลังหยัดยืนเต็มความสูง นัยน์ตาคมกล้าพลันพิจารณาฉันอย่างเงียบงัน ไม่นานนักถึงหมุนตัวกลับ มุ่งตรงสู่ประตูห้องที่ยังเปิดอ้าซ่า “แล้วนั่นคุณจะไปไหน” ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย “ทำอาหารเช้า” ตอบแล้วเอี้ยวหน้ากลับมา “หายระแวงผมเมื่อไหร่ลงไปชั้นล่างนะ ผมจะเตรียมอาหารเช้าให้คุณก่อนกลับบ้าน” “...” อ้าว “ถึงบ่าย ถ้าไม่ลงมา ผมจะถือว่าคุณตอบตกลง” ... ไม่ถึงสิบนาทีหลังจากนั้น...ฉันพาร่างกายที่ค่อย ๆ คืนสภาพทว่ายังหอบเหนื่อยลงมายังชั้นล่าง แรกเริ่มจินตนาการไม่ออกว่าเขานั่งกินข้าวตรงไหน ห้องครัวอยู่ส่วนไหนของปราสาทอันว่างเปล่าแห่งนี้ จวบจนเท้าสัมผัสบันไดขั้นสุดท้าย เสียงทุ้มแหบพลันดังขึ้นจากทิศขวา ฉันมองตามเสียงจวบจนได้คำตอบว่าเสียงนั้นอยู่หลังประตูสีน้ำตาลใต้บันได ครั้นก้าวเท้าตรงไปหยุดยืนอยู่ด้านหน้า หูพลันได้ยินคำพูดเจ้าของบ้านชัดเจนทุกคำ “อย่าเล่น เอาวางไว้ดี ๆ” “...” คุยกับใครน่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม