อุรัตน์นรินทร์นั่งเหม่ออยู่หน้าจอคอมพ์ สิบวันเข้าไปแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้า หรือได้ยินเสียงใครบางคน เธอไม่กล้าถามคนอื่นแม้แต่สารวัตรธีรเทพว่าเพื่อนของเขาหายไปไหน แค่บังเอิญได้ยินปรมัตถ์เปรยๆ ว่าดีใจที่ผู้คุมมีงานราชการด่วนเข้ามา ทำให้หายใจได้สะดวกขึ้น เพราะไม่ต้องถูกคุมเข้มตลอดเวลา
ปราปต์หายไปตั้งแต่ที่เธอไล่เพราะหงุดหงิดที่กำลังป่วยวันนั้นเห็นจะได้... หรือว่าเธอพูดแรงไป หรือเขาไม่พอใจเธอกับสารวัตรธีรเทพ ก็ปราปต์ชอบแสดงท่าทีหงุดหงิดเวลาเธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นทุกครั้ง แม้ไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะหึงหวง แต่อาการเขามันก็ชัดจนอธิบายเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
พูดถึงเรื่องไม่สบาย เธอยังไม่ได้ขอบใจเพื่อนรักอย่างธารตะวันเลย ถ้าตอนนี้ธารตะวันไม่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดสองอาทิตย์ เธอคงได้ขอบใจและกอดเพื่อนแรงๆ ไปแล้วที่วันนั้นเข้ามาป้อนข้าวป้อนยาให้ แม้จะจำอะไรไม่ค่อยได้เพราะกินยาลดไข้กับแก้แพ้ไปหลายเ
