“ผมขอโทษนะเทียร์.. แต่ผมขอโอกาสได้แก้ตัวก่อนได้มั้ย”
ประธานโชคว้าข้อมือหญิงสาวเอาไว้ ในจังหวะที่เธอกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป
เทียร์รดาสะบัดข้อมือออกไม่สนเสียงเว้าวอนของอีกฝ่าย เพราะที่ผ่านมาเธอทุ่มเทให้บริษัทเขามากพอแล้ว
ทว่าแทนที่ประธานโชจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เขากลับกระชากแขนเธออย่างแรง ส่งผลให้เทียร์รดาถูกเรียวแขนแกร่งโอบรั้งเอาไว้แน่น
“คุณโช”
“รอผมอีกหน่อยนะเทียร์ หือ”
“ปล่อยฉันนะคุณโช”
หญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าดีดดิ้นไม่ออมแรงที่จะต่อสู้ แต่ก็เหมือนว่าจะเสียเปรียบจนหายใจเหนื่อยหอบ
“ผมให้คุณได้ทุกอย่างนะเทียร์ ไม่รู้เลยเหรอว่าที่ผ่านมาผมคิดกับคุณยังไง” ประธานโชยังคงพร่ำบอกความในใจ ไม่สนว่าเธอจะหันหน้าหนีไม่รับฟังเขาแค่ไหน
“ไม่ใช่หน้าที่ฉันต้องจัดความรู้สึกของคุณ” เทียร์รดาดิ้นเร่าอย่างหัวเสีย ไม่มีอะไรดีขึ้นสักอย่างกับการต่อปากต่อคำกับคนตรงหน้า
“เทียร์” เขาเรียกชื่อเธอเสียงอ
